« ΚΥΡΙΑΚΗ Α΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ, ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

Η Α΄ Κυριακή των Νηστειών, αγαπητοί μου φίλοι, είναι αφιερωμένη στη μεγάλη εορτή της Ορθοδοξίας μας. Κύριο χαρακτηριστικό του εορτασμού είναι η περιφορά των ιερών εικόνων και η ανάγνωση του Συνοδικού της Ζ΄ Οικουμενικής Συνόδου σε όλους τους Ορθόδοξους Ναούς. Οι Πατέρες της Εκκλησίας μας όρισαν να εορτάζεται η ημέρα αυτή σε ανάμνηση της παύσης της εικονομαχίας και της οριστικής αναστήλωσης των ιερών εικόνων από την ευσεβή βασίλισσα του Βυζαντίου Θεοδώρα (μετέπειτα Αγία της Εκκλησίας μας), στις 4 Μαρτίου του έτους 843 μ.Χ. Το γεγονός αυτό θεωρήθηκε μεγάλης σημασίας διότι με τις αποφάσεις της Ζ΄ Οικουμενικής Συνόδου (787 μ.Χ.), ολοκληρώθηκε η διατύπωση της δογματικής διδασκαλίας της Εκκλησίας μας σχετικά με το Τριαδολογικό και Χριστολογικό δόγμα. Η κύρια νίκη της Εκκλησίας η οποία σήμερα προβάλλει μπροστά μας είναι η νίκη κατά της εικονομαχίας.

Οι εικονομάχοι ήταν οι εσωτερικοί εχθροί της Εκκλησίας οι οποίοι ήταν πάντοτε και οι πιο επικίνδυνοι επειδή πολλοί από αυτούς είχαν στα χέρια τους δύναμη κοσμική ή εξουσία εκκλησιαστική. Οι εικονομάχοι θεωρούσαν τις εικόνες είδωλα, αφού έβλεπαν πάνω τους μονάχα το ξύλο ή το χρώμα. Αδυνατούσαν να ανυψωθούν σε πνευματική ενατένιση των ζωντανών υπάρξεων, των αθάνατων πνευμάτων που εικονίζουν οι εικόνες. Η λέξη «εικόνα» προέρχεται από το ρήμα «είκω» ή «έοικα» και σημαίνει ομοίωμα, δηλαδή αποτύπωση των χαρακτηριστικών κάποιου πρωτοτύπου. Αυτό σημαίνει ότι η εικόνα δεν έχει δική της υπόσταση αλλά η αξία της βρίσκεται στην ομοιότητά της με το πρωτότυπο. Η εικόνα αποτελεί το αισθητό μέσο ανάμεσα στους πιστούς και στο πρωτότυπο, το οποίο είναι αθέατο γι’ αυτούς. Αυτός που προσεύχεται ενώπιον των εικόνων αισθάνεται ότι βρίσκεται σε ένα προσωπικό διάλογο με τα εικονιζόμενα πρόσωπα.

Η Ζ΄ Οικουμενική Σύνοδος όρισε θεολογικά το θέμα της τιμής των ιερών εικόνων και μεταξύ των άλλων διεκήρυξε ότι αφού ο Υιός του Θεού έλαβε σάρκα και οστά, μπορούμε να Τον εικονίζουμε και να Τον προσκυνάμε. Εικονίζουμε επίσης την Υπεραγία Θεοτόκο και όλους τους Αγίους και τους σεβόμαστε και τους προσκυνάμε. Προσκυνώντας τις ιερές εικόνες, δεν προσκυνάμε τα ξύλα, αλλά τις μορφές που εικονίζονται πάνω σε αυτά. Έτσι, δεν είμαστε ειδωλολάτρες, αφού η τιμή που απονέμουμε στις ιερές εικόνες, πηγαίνει στα πρόσωπα που εικονίζουν και όχι στα υλικά που χρησιμοποιήθηκαν για να κατασκευασθούν. Και αν θέλουμε να είμαστε Ορθόδοξοι Χριστιανοί οφείλουμε να αποδεχθούμε τη διδασκαλία της Εκκλησίας μας και να μην εμπιστευόμαστε τους υπερήφανους λογισμούς που μας ταλαιπωρούν. Τέτοιοι λογισμοί έχουν οδηγήσει πολλούς ανθρώπους σε αιρέσεις και φυσικά εκτός της Εκκλησίας. 

Κατά τη σημερινή ημέρα έχουμε τον θρίαμβο της Ορθοδοξίας. Τι είναι όμως Ορθοδοξία; Είναι η γνήσια προέκταση της Εκκλησίας του Χριστού. Ο πνευματικός χώρος, όπου διδάσκεται ορθά το περιεχόμενο της θείας εξ αποκαλύψεως αλήθειας, βιώνεται το διαρκές παρόν της σωτηρίας και συντελείται η μεταμόρφωση του ανθρώπου και του κόσμου. Ορθοδοξία θα πει η αληθινή πίστη και η αληθινή δοξολογία του Τριαδικού Θεού. Αυτή η αληθινή πίστη μας οδηγεί στην αληθινή δοξολογία του Τριαδικού Θεού. Αν η πίστη είναι εσφαλμένη, θα είναι συγχρόνως εσφαλμένη και η δοξολογία του Θεού. Αν η πίστη δεν είναι αληθινή, δεν θα έχει τη δυνατότητα να θεραπεύσει τον πεπτωκότα άνθρωπο και να τον οδηγήσει από τη δουλεία των παθών στην πραγματική λατρεία του αληθινού Θεού και στην κοινωνία μαζί Του. Άρα τα δόγματα διασφαλίζουν την πνευματική πορεία των πιστών και έχουν σχέση με την καθημερινότητα.

Και ίσως αναρωτηθούν κάποιοι, αν έχουμε σήμερα αιρετικούς. Έχουμε και μάλιστα πολλούς. Υπάρχουν οι αρχαίοι αιρετικοί, οι Μονοφυσίτες, οι Αρμένιοι, οι Κόπτες. Υπάρχουν οι Παπικοί και οι διάφορες παραφυάδες των Προτεσταντών και πολλές άλλες αιρέσεις. Στην κορυφή όλων των αιρέσεων βρίσκεται η παναίρεση του Οικουμενισμού, όπως πολύ σωστά την είχε αποκαλέσει ο Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς. Η αίρεση του Οικουμενισμού πρεσβεύει ότι κάθε Εκκλησία ακόμη και αιρετική έχει μέρος της αλήθειας του Χριστού και ότι μπορούν όλες αυτές οι «εκκλησίες» να ενωθούν μεταξύ τους. Αυτό είναι το πρώτο βήμα που επιδιώκουν οι άνθρωποι της Νέας Εποχής και το επόμενο είναι η ένωση όλων των θρησκειών, την οποία πρεσβεύει ο διαθρησκειακός Συγκρητισμός, αφού πιστεύει ότι όλες οι θρησκείες πιστεύουν στον Θεό, η κάθε μία με το δικό της τρόπο.

Αγαπητοί μου φίλοι, σήμερα εορτάζουμε, όπως είπαμε, την αναστήλωση των ιερών εικόνων. Έχουμε άραγε και σήμερα εικονομάχους; Βεβαίως και έχουμε! Οι Προτεστάντες, οι Χιλιαστές και άλλοι αιρετικοί είναι εικονομάχοι. Βλέπουν εικόνες και δαιμονίζονται! Το Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών είναι Συμβούλιο εικονομαχικών «εκκλησιών»! Οι άγιες εικόνες για εμάς τους Ορθοδόξους έχουν σωτηριολογικό και παιδαγωγικό χαρακτήρα. Δηλαδή, η Χάρη που έχουν ο Χριστός, η Παναγία και οι Άγιοι περνάει και στις εικόνες. Και όπως είπε ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός, οι εικόνες είναι η Βίβλος των αγραμμάτων. Εμείς ως Ορθόδοξοι Χριστιανοί οφείλουμε να προσκυνάμε τις ιερές εικόνες και να διαφυλάξουμε για τις επόμενες γενιές την Ορθόδοξη πίστη μας ανόθευτη! Είναι χρέος μας! Θα δώσουμε λόγο στον Κύριό μας κατά την Δευτέρα Παρουσία Του!

Με αγάπη Χριστού,

π. Βασίλειος.