« ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΖ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ »

Μια συναρπαστική πάλη μας περιέγραψε η σημερινή Ευαγγελική περικοπή αγαπητοί μου φίλοι. Έναν παράδοξο αγώνα ανάμεσα στον Κύριό μας Ιησού Χριστό και σε μια Χαναναία γυναίκα. Και το θαυμαστό είναι ότι στην πάλη αυτή νίκησε η ειδωλολάτρισσα Χαναναία. Διότι με τη θερμή ικεσία της είλκυσε το έλεος του Κυρίου, άκουσε το εγκώμιό Του και κέρδισε αυτό που επίμονα ζητούσε. Με αφορμή λοιπόν το παράδειγμα της Χαναναίας ας δούμε ποια χαρακτηριστικά πρέπει να έχει η προσευχή μας, ώστε να ελκύει το έλεος του Θεού. Το πρώτο γνώρισμα που είχε η προσευχή της Χαναναίας, ήταν ότι έβγαινε από μια φλογισμένη καρδιά. Γι’ αυτό ήταν θερμή η προσευχή της. Δεν αρκέσθηκε να αναφέρει απλώς το αίτημά της στον Χριστό, αλλά φώναξε με όλη τη δύναμη της καρδιάς της. Τόσο που ενοχλήθηκαν οι μαθητές του Κυρίου και Τον παρακάλεσαν να της δώσει αυτό που ζητούσε.

Την ίδια ένταση είχε και η μυστική προσευχή του Μωϋσή για τους Ισραηλίτες πριν από τη διάβαση της Ερυθράς θάλασσας. Παρόλο που προσευχόταν σιωπηλά, ο Θεός άκουσε τη θερμή προσευχή του και του αποκρίθηκε: «Τι βοάς προς με;» (ΕΞ. 14, 15). Γιατί φωνάζεις; Σε ακούω.  Εδώ είμαι, έτοιμος να σε βοηθήσω. Λόγια που τα λέει ο Θεός στους πιστούς Του κάθε φορά που προσεύχονται με θερμότητα. Αυτή την ένταση ας έχει και η δική μας προσευχή, ώστε να υπερβαίνει τη γη και να φθάνει στον θρόνο του ουράνιου Βασιλιά. Ας μην είναι μια τυπική προσευχή, αλλά μια ικεσία, μια κραυγή της φλογισμένης καρδιάς μας προς τον Θεό. Διότι ο Θεός ακούει την καρδιά και όχι τα λόγια μας. Δυστυχώς πολλές φορές η προσευχή μας είναι μια ψυχρή επανάληψη λέξεων γιατί ίσως είμαστε κουρασμένοι από άλλες ασχολίες ή γιατί δίνουμε σημασία σε επουσιώδη πράγματα. Έτσι η προσευχή μας μένει άκαρπη.

Η Χαναναία, επιπλέον, επέμεινε στην ικεσία της. Επειδή πίστευε θερμά, δεν αμφέβαλλε ούτε στιγμή ότι ο Χριστός είχε την εξουσία να θεραπεύσει την κόρη της που έπασχε από την επήρεια δαιμονίου. Επέμεινε παρά τη φαινομενική αδιαφορία και άρνηση του Κυρίου. Δεν έφυγε, δεν σταμάτησε να ικετεύει, δεν απελπίσθηκε. Έτρεξε και γονάτισε στα πόδια του Χριστού για να επαναλάβει το αίτημά της. Ίσως κάποτε να καθυστερεί ο Θεός να απαντήσει στην προσευχή μας. Φαίνεται τότε ότι σιωπά, ότι δεν μας ακούει. Ας μην απογοητευόμαστε όμως. Ας μην παραιτούμαστε από την προσευχή μας, ας μην κλονίζεται η πίστη μας. Δεν αδιαφορεί ο Θεός. Μας ακούει, αλλά θα απαντήσει όποτε κρίνει Εκείνος. Με πίστη λοιπόν ας συνεχίζουμε την προσευχή μας προς τον Θεό, χωρίς λογισμούς αμφιβολίας. Κι αν κάποτε φαίνεται ότι σιωπά στα αιτήματά μας, και τότε ακόμη κάνει αισθητή την παρουσία Του δίπλα μας, χαρίζοντας στην ψυχή μας παρηγοριά.

Η προσευχή της Χαναναίας χαρακτηριζόταν και από βαθιά ταπείνωση. Ο Κύριος έδειχνε αρχικά να αδιαφορεί στις επίμονες ικεσίες της, αλλά και όταν κατόπιν αποκρίθηκε, ο λόγος Του θα μπορούσε να θεωρηθεί προσβλητικός. «Δεν είναι σωστό να πάρει κανείς το ψωμί των παιδιών του και να το πετάξει στα σκυλιά» (ΜΑΤΘ. 15, 26). «Παιδιά» θεωρεί ο Κύριος τους Εβραίους και «σκυλιά» τους ειδωλολάτρες. Την Χαναναία είναι σαν να την αποκάλεσε σκυλάκι ο Κύριος. Η Χαναναία ακούγοντας αυτά τα λόγια του Κυρίου δεν θύμωσε, δεν αντέδρασε, αλλά ταπείνωσε ακόμη περισσότερο τον εαυτό της. «Ναι, Κύριε, αλλά και τα σκυλιά τρώνε από τα ψίχουλα που πέφτουν από το τραπέζι των κυρίων τους» (ΜΑΤΘ. 15, 27). Ταπεινώνεται τόσο πολύ μπροστά στον Χριστό και αναγνωρίζει ότι δεν αξίζει να της δώσει ψωμί. Αλλά Του ζητά λίγα ψίχουλα που περισσεύουν. Μεγάλη η ταπείνωση της Χαναναίας.

Τα τελευταία αυτά, γεμάτα συντριβή λόγια της είλκυσαν το έλεος του Κυρίου, ο Οποίος δεν αδιαφορούσε. Ήθελε όμως με τον τρόπο αυτό να αναδείξει την αρετή της ταπείνωσης της Χαναναίας. Άλλωστε ο Θεός επιβλέπει «επί την προσευχήν των ταπεινών» (ΨΑΛΜ. 101, 18). Η ταπείνωση ελκύει την Χάρη του Θεού. Ο Κύριος αναπαύεται στους ταπεινούς ανθρώπους και όχι στους υπερήφανους και αλαζόνες. Γι’ αυτό κι εμείς ας εκφράζουμε τα αιτήματά μας στον Κύριο με ταπείνωση, με συντριβή καρδιάς. Να παραδεχόμαστε ότι είμαστε ανάξιοι του ελέους Του εξαιτίας των αμαρτιών μας. Να μην υπερηφανευόμαστε για τα πάθη  και τις αδυναμίες μας, όπως δυστυχώς κάνουν στις ημέρες μας κάποιοι συνάνθρωποί μας, που αντί να κλαίνε πανηγυρίζουν για τη θεσμοθέτηση αντίχριστων νομοσχεδίων από τις εκάστοτε κυβερνήσεις. Με την ταπείνωση, όσο αμαρτωλοί κι αν είμαστε, θα ελκύσουμε το έλεος του Θεού!

Αγαπητοί μου φίλοι, αυτό το θείο έλεος ζητούσε και η Χαναναία του σημερινού Ευαγγελικού αναγνώσματος, χωρίς να θεωρεί ότι ήταν άξια να λάβει το ζητούμενο. Μας διδάσκει λοιπόν σήμερα αυτή η ειδωλολάτρισσα ότι, όταν η προσευχή μας γίνεται με θερμότητα, με επιμονή και βαθιά ταπείνωση, τότε σείει τον ουρανό, νικά τον Ίδιο τον Θεό και ελκύει το πλούσιο έλεός Του. Γι’ αυτό κι εμείς οι σημερινοί Χριστιανοί με ταπεινό φρόνημα και όχι με έπαρση ας προσευχόμαστε για τα ποικίλα προβλήματα που προκύπτουν μέσα στην καθημερινότητά μας. Και να είμαστε σίγουροι πως ο Θεός θα απαντήσει όποτε πρέπει. Και σίγουρα θα μας δώσει την καλύτερη λύση στα προβλήματά μας πάντοτε με γνώμονα το συμφέρον της αιώνιας ψυχής μας. Το παράδειγμα της Χαναναίας να γίνει ο οδοδείκτης σε αυτή την πορεία που ακολουθούμε για τη συνάντησή μας με τον Ιησού Χριστό.

Με αγάπη Χριστού,

π. Βασίλειος.