« ΚΥΡΙΑΚΗ Γ΄ ΛΟΥΚΑ »

Στο σημερινό Αποστολικό ανάγνωσμα, αγαπητοί μου φίλοι, ο Απόστολος Παύλος απευθύνεται στους Κορινθίους και τους λέει τα εξής: «Συνεργάτες του Θεού καθώς είμαστε, σας παρακαλούμε να μην αφήσετε να πάει χαμένη η χάρη του Θεού που δεχθήκατε» (Β΄ ΚΟΡ. 6, 1). Είναι σημαντικό για τον Απόστολο Παύλο η χάρη του Θεού και γι’ αυτόν τον λόγο προτρέπει τόσο τους Κορινθίους όσο και τους πιστούς όλων των εποχών να την φυλάσσουν με κάθε τρόπο! Χωρίς την χάρη του Θεού είμαστε μετέωροι και εύκολος στόχος του διαβόλου, ο οποίος «ως λέων ωρυόμενος περιπατεί ζητών τίνα καταπίη» (Α΄ ΠΕΤΡ. 5, 8). Ότι καταφέρνουμε στην πνευματική μας ζωή αλλά και στην καθημερινότητά μας είναι αποτέλεσμα της βοήθειας του Θεού και όχι των δικών μας δυνάμεων. Εμείς είμαστε αδύναμοι και ατελείς και δεν μπορούμε να καταφέρουμε πολλά πράγματα!

Στη ζωή των Αποστόλων αλλά και του κάθε Χριστιανού υπάρχουν αντιθέσεις. Τη ζωή αυτή χαρακτηρίζει μία διαλεκτική αντίθεση ανάμεσα σε αυτό που νομίζουν οι πολλοί και σε αυτό που αποτελεί την εσωτερική πραγματικότητα και το προσωπικό βίωμα των Αποστόλων αλλά και των πιστών. Λέει ο Απόστολος Παύλος πιο κάτω: «ως αποθνήσκοντες και ιδού ζώμεν» (Β΄ ΚΟΡ. 6, 9). Δηλαδή, «φθάνουμε στον θάνατο, και να που ζούμε» (Β΄ ΚΟΡ. 6, 9). Αυτή η φράση δείχνει από τη μία μεριά τη σχέση του Χριστιανού με τη ζωή του κόσμου και από την άλλη τη συμμετοχή του σε μία άλλη ποιότητα ζωής. Η απονέκρωση των εγωϊστικών επιθυμιών, η παραίτηση από δικαιώματα, η απαγκίστρωση από υλικά συμφέροντα μπορεί να παρουσιάζουν τον Χριστιανό σαν νεκρό έναντι του κόσμου, αλλά η νέκρωση αυτή δεν είναι παρά εξωτερική. Μέσα από αυτή τη νέκρωση προβάλλει μία ζωή που τροφοδοτείται από την χάρη του Θεού!

Μία τέτοια πνευματική κατάσταση κάνει τον Χριστιανό να αντιμετωπίζει στενοχώριες αλλά να μην καταβάλλεται, να λυπάται για όσα δυσάρεστα συμβαίνουν μέσα στον κόσμο αλλά και να χαίρεται γιατί γνωρίζει ότι ο Θεός είναι ο Κύριος της ιστορίας που έχει τον τελευταίο λόγο, να είναι φτωχός από υλικά αγαθά αλλά να κάνει πλούσιους τους ανθρώπους του περιβάλλοντός του  με την αγάπη του. Τέλος η δύναμη της ζωής που σφύζει μέσα του τον κάνει, ενώ δεν έχει φαινομενικά τίποτα, στην ουσία να κατέχει τα πάντα. «Ως μηδέν έχοντες και πάντα κατέχοντες» (Β΄ ΚΟΡ. 6, 10). Για όσους όμως δεν διαθέτουν αυτή την πνευματική κατάσταση ο Απόστολος Παύλος δεν απευθύνει απειλές θείας τιμωρίας αλλά μήνυμα αφύπνισης και μετάνοιας. Χρησιμοποιεί μία φράση από τον Προφήτη Ησαΐα: «Η Γραφή λέει: Στον καιρό της χάρης σε άκουσα, και την ημέρα της σωτηρίας σε βοήθησα. Να, τώρα είναι ο καιρός της χάρης, τώρα είναι η ημέρα της σωτηρίας» (Β΄ ΚΟΡ. 6, 2).

Ο Απόστολος Παύλος προβάλλει με τα λεγόμενά του τη θετική αξιολόγηση του χρόνου από Χριστιανικής πλευράς. Είναι σημαντικό να δίνουμε ιδιαίτερη σημασία στην κάθε χρονική στιγμή που ζούμε. Να μην σπαταλάμε τον χρόνο μας άσκοπα γιατί αυτό έχει αρνητικές επιπτώσεις στη ζωή μας. Πολλές φορές ορισμένοι Χριστιανοί δείχνουν να περιφρονούν τον χρόνο, έχοντας στραμμένα τα βλέμματά τους προς την αιωνιότητα. Ξεχνούν όμως ότι η αιωνιότητα κερδίζεται ή χάνεται από τον τρόπο που χρησιμοποιεί κάποιος τον χρόνο του, την κάθε ανεπανάληπτη στιγμή της ζωής του. Και ο χρόνος φεύγει πολύ γρήγορα. Μην τον σπαταλάμε σε ανούσιες δραστηριότητες ή και στη διάπραξη διαφόρων αμαρτιών. Θα δώσουμε λόγο στον Θεό για κάθε στιγμή της ζωής μας. Να μη βρεθούμε μπροστά στην Κρίση του Χριστού χωρίς να έχουμε να δείξουμε κάτι από την χρονική παρουσία μας πάνω στη γη.

Ο χρόνος είναι το πεδίο της ζωής και δράσης του ανθρώπου και κάθε προσπάθεια φυγής από τον χρόνο είναι τελείως αντίθετη από τον Χριστιανισμό. Ο Χριστός γεννήθηκε μέσα στον χρόνο και τη συγκεκριμένη ιστορική στιγμή. Δεν αδιαφόρησε για την ιστορία που εκτυλίσσεται μέσα στον χρόνο. Ο Χριστός με την αγία ζωή Του δείχνει στον κάθε άνθρωπο το πως πρέπει να πορεύεται μέσα στον κόσμο τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή που ζει. Γι’ αυτό και το Χριστιανικό μήνυμα δεν είναι η απάθεια και η αταραξία για τον χρόνο που περνά αλλά το πάθος για τη σωτηριολογική εκμετάλλευση του χρόνου. Η σωτηρία είναι βέβαια δώρο του Θεού αλλά δώρο που ο άνθρωπος το δέχεται και προσπαθεί να το διατηρήσει μέσα στον χρόνο της ζωής του. Η σωτηρία δεν είναι κάποια ασαφής μελλοντική υπόσχεση του Θεού, αλλά μία νέα ζωή που αρχίζει από τώρα.

Αγαπητοί μου φίλοι, η κάθε στιγμή της ζωής μας που περνάει γρήγορα και χάνεται μέσα στο παρελθόν είναι αποφασιστική, γιατί μπορεί να οδηγήσει είτε στη λύτρωση είτε στον χαμό. Γεννιέται όμως εδώ το ερώτημα, αν ο άνθρωπος έχει τη δυνατότητα να αναθεωρήσει ένα προηγούμενο χρονικό διάστημα της ζωής του που χάθηκε άκαρπο. Η απάντηση της Αγίας Γραφής είναι σαφής: Ο άνθρωπος είναι βέβαια δεσμευμένος και περιορισμένος στα ασφυκτικά πλαίσια του χρόνου, συγχρόνως όμως είναι και ελεύθερος έναντι του χρόνου. Και η ελευθερία του αυτή φαίνεται από το ότι έχει τη δυνατότητα να αναθεωρήσει προηγούμενες απερίσκεπτες και αρνητικές πράξεις. Και πως μπορεί να γίνει αυτό; Μα φυσικά με την Μετάνοια και την Εξομολόγηση, δηλαδή τη δυνατότητα να ξανακερδίσει κάποιος τον χαμένο χρόνο του παρελθόντος και να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για ένα πιο ελπιδοφόρο μέλλον. 

Με αγάπη Χριστού,  

π. Βασίλειος.