Δευτέρα 28 Δεκεμβρίου 2020

« ΤΟ ΡΟΤΑΡΥ, ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΟΥ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΥ »

Η ΙΔΡΥΣΙΣ ΤΟΥ ΡΟΤΑΡΥ

«Κάθε τι το σκοτεινό και αντίχριστο της Μασωνίας είναι πάντοτε επιδέξια καμουφλαρισμένο. Το ίδιο συμβαίνει και με το Ρόταρυ. Είναι και αυτό επιδέξια καμουφλαρισμένο, διότι το Ρόταρυ δεν είναι σήμερα τίποτε άλλο, παρά ένα καμουφλαρισμένο παρακλάδι της Μασωνίας, ένας προθάλαμός της, όπως πολύ καλά εχαρακτηρίσθη. Το Ρόταρυ δρα εκεί, όπου δεν μπορούν να δράσουν φανερά οι Στοές των Μασώνων!

Το ίδιο το σήμα των Ροταριανών σε ένα έμπειρο μάτι φανερώνει πολλά! Και τίθεται το πρώτο ερώτημα: ΓΙΑΤΙ το σήμα των Ρόταρυ να μη είναι ένας απλούς τροχός, που ασφαλώς θα ανταποκρινόταν πληρέστατα εις τον σκοπόν του; Με το να είναι ο τροχός οδοντωτός αυτό φανερώνει τρία τινά: Ή ότι κινείται από άλλο αόρατον τροχόν, που δεν φαίνεται, ή ότι έχει σκοπόν να κινή άλλους τροχούς, ή ότι ίσως, να εμπλέκη εις τα γρανάζια του ανθρώπους, τους οποίους μεταβιβάζει προς περαιτέρω “επεξεργασίαν”, εις άλλους τροχούς της αόρατης μηχανής!...
Το Ρόταρυ λοιπόν γεννήθηκε, κατά περίεργον σύμπτωσιν, εις την παγκόσμιον πρωτεύουσαν του εγκλήματος και της βίας, εις το Σικάγον των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής! 
Να, λοιπόν, τι μας λένε οι πηγές:  
Το Ρόταρυ δεν έχει μεγάλη Ιστορία, διότι δεν έχει και πολλά-πολλά χρόνια, που ιδρύθηκε. Δεν έχει ούτε εβδομήντα χρόνια ζωή. Η οργάνωσις “ΛΕΣΧΗ ΡΟΤΑΡΙΑΝΩΝ” ιδρύθηκε την 23ην Φεβρουαρίου του 1905 στο Σικάγο της Πολιτείας Ιλλινόϊς. 
Το Ρόταρυ ιδρύθηκε υπό του Αμερικανού δικηγόρου Paul P. Harris. Σκοπός του ήτο “να ενώση εξέχοντας ανθρώπους διαφόρων επαγγελμάτων, οι οποίοι θα προσπαθούσαν να καλλιτερεύσουν τας επιχειρήσεις των και τα προϊόντα των προς καλλιτέραν εξυπηρέτησιν ων συνανθρώπων των, της κοινωνίας εν γένει και, φυσικά του εαυτού των”.
Η Λέσχη ωνομάσθη “ΡΟΤΑΡΥ”, δηλαδή “περιστροφική”. Και τούτο, διότι στην αρχή αι συνεδριάσεις των μελών της, που ελάμβαναν χώραν άπαξ της εβδομάδος, εγίνοντο εκ περιτροπής εις το γραφείον ή την κατοικίαν ενός εκ των μελών της».

«Η Εβραιομασωνία ξεσκεπάζεται!», Εκδόσεις «Ορθοδόξου Τύπου», Αθήνα 1987, Σελίδες 197-198.

 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου