« ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ΄ ΛΟΥΚΑ »

Στο σημερινό Ευαγγελικό ανάγνωσμα, αγαπητοί μου φίλοι, ακούσαμε το θαύμα της θεραπείας του δαιμονιζομένου των Γαδαρηνών. Στη χώρα αυτή ζούσε ένας δαιμονισμένος που είχε κυριευθεί από πολλά δαιμόνια και ήταν ο φόβος και ο τρόμος της περιοχής. Γύριζε γυμνός και κατοικούσε στα μνήματα. Τον έδεναν με αλυσίδες, αλλά αυτός τις έσπαζε και έφευγε στην έρημο. Είναι φοβερό το θέαμα να δει κάποιος έναν δαιμονισμένο άνθρωπο. Όποιος έχει ζήσει τέτοια εμπειρία μπορεί να το κατανοήσει αυτό που λέμε. Προσωπικά στη ζωή μου είχα μία τέτοια εμπειρία σε μία Μονή, όπου είχε πάει μία δαιμονισμένη γυναίκα για να προσευχηθεί να την απαλλάξει ο Θεός από αυτή την ταλαιπωρία. Έτσι και ο δαιμονισμένος του σημερινού Ευαγγελίου ήταν ένας ταλαιπωρημένος άνθρωπος, που άθελά του σκόρπιζε τον τρόμο με την παρουσία του. Ήταν πραγματικά κάτι το φοβερό!

Μόλις λοιπόν είδε τον Κύριο, έπεσε στα πόδια Του και φώναξε, δηλαδή φώναξαν τα δαιμόνια που ήταν μέσα του. «Τι εμοί και σοι, Ιησού, υιέ του Θεού του υψίστου; δέομαί σου, μη με βασανίσης» (ΛΟΥΚΑ 8, 28). Δηλαδή, «Τι δουλειά έχεις εσύ με εμένα Ιησού, Υιέ του υψίστου Θεού; Σε παρακαλώ μη με βασανίσεις» (ΛΟΥΚΑ 8, 28). Το είπε αυτό, διότι ο Κύριος είχε δώσει εντολή να βγουν τα δαιμόνια από τον άνθρωπο. Οι δαίμονες αναγνωρίζουν την θεότητα του Κυρίου και την απόλυτη κυριαρχία Του πάνω τους. Γνωρίζουν τελικά ότι θα τιμωρηθούν. Και όμως δεν μετανοούν, αλλά αναφωνούν: «Τι εμοί και σοι;» (ΛΟΥΚΑ 8, 28). «Τι σχέση έχουμε με σένα;» (ΛΟΥΚΑ 8, 28). Οι δαίμονες δεν θέλουν να έχουν καμία σχέση με τον Κύριο. Με αυτή την κραυγή τους εκφράζουν την αθεράπευτη πλέον αμετανοησία και υπερηφάνειά τους, αλλά και την απελπισία τους. Γνωρίζουν, αλλά δεν διορθώνονται.

Το ίδιο φρόνημα με τους δαίμονες έχουν και όσοι συνειδητά αρνούνται τον Θεό και τον Νόμο Του. Εμείς που βρισκόμαστε μέσα στο χώρο της Εκκλησίας, με την Χάρη του Θεού, δεν είμαστε άθεοι και ασεβείς. Πέφτουμε όμως καθημερινά σε αμαρτίες, και είναι δυνατόν κάποτε, αν δεν προσέξουμε, να επιμείνουμε στην πτώση μας, είτε είναι αυτή ο θυμός ή η μνησικακία, η κατάκριση, η αδικία, η ζήλεια, η κλοπή, η έκτρωση και πολλά άλλα αμαρτήματα. Όταν έχουμε κάποια πτώση στα πνευματικά θέματα το συντομότερο να μετανοούμε και να αγωνιζόμαστε για τη διόρθωσή μας, μην τυχόν η πληγή μας γίνει αθεράπευτη. Να πηγαίνουμε να εξομολογούμαστε τις πτώσεις μας στον Πνευματικό, να καθαριζόμαστε πνευματικά και να ξεκινάμε και πάλι τον αγώνα μας. Αν ο κόσμος έχει φθάσει στο σημείο αυτό είναι γιατί δεν εξαγορεύει τις πτώσεις του στο πετραχήλι του Πνευματικού.

Ο Κύριος έδωσε άδεια στα δαιμόνια να κυριεύσουν τους χοίρους, οι οποίοι εκτρέφονταν παρά τη ρητή απαγόρευση του Μωσαϊκού Νόμου. Και πράγματι τα δαιμόνια μπήκαν σε αυτούς και οι χοίροι όρμησαν στον γκρεμό, έπεσαν στη λίμνη και πνίγηκαν. Οι βοσκοί μίλησαν για το γεγονός παντού. Όλοι έτρεξαν εκεί και είδαν τον γνωστό σε όλους δαιμονισμένο «ιματισμένον και σωφρονούντα» (ΛΟΥΚΑ 8, 35). Φορούσε πλέον ρούχα και φερόταν λογικά. Αυτό που δεν μπορούσαν να καταφέρουν οι αλυσίδες των κατοίκων, το ενήργησε η θεία Χάρη. Μόνο ο Θεός μπορεί να μεταβάλει τον άνθρωπο, τον δαιμονισμένο να τον ελευθερώσει από την δαιμονική επήρεια, αλλά και τον αμαρτωλό να τον απαλλάξει από την αμαρτία του. Καμία άλλη δύναμη δεν μπορεί να αλλάξει τον άνθρωπο. Γι’ αυτό και οι κάτοικοι όταν είδαν τη θαυμαστή μεταβολή, φοβήθηκαν. Αισθάνθηκαν την παρουσία και την ενέργεια υπερφυσικής δύναμης.

Η Χάρη του Θεού είναι η μόνη δύναμη που μπορεί να μεταμορφώσει και να ανακαινίσει το εσωτερικό μας. Η θεία Χάρη είναι βέβαια παντοδύναμη, δεν παραβιάζει όμως την ελευθερία του ανθρώπου. Δεν εισέρχεται στον άνθρωπο με τη βία. Περιμένει και τη δική μας θετική ανταπόκριση. Ο Θεός σέβεται απόλυτα το αυτεξούσιό μας. Οι κάτοικοι της χώρας των Γαδαρηνών παρακάλεσαν τον Κύριο να φύγει από τον τόπο τους. Έδιωξαν τον φιλάνθρωπο Ιησού, απώθησαν την Χάρη, την ανεκτίμητη ευκαιρία να αλλάξει ριζικά η ζωή τους. Από την άλλη μεριά, αυτός που ήταν ο φόβος και ο τρόμος της περιοχής, ο πρώην δαιμονισμένος παρακαλούσε τον Κύριο να τον πάρει μαζί Του. Εκείνος όμως του απάντησε: «Υπόστρεφε εις τον οίκόν σου και διηγού όσα εποίησέ σοι ο Θεός» (ΛΟΥΚΑ 8, 39). «Γύρισε στο σπίτι σου και διηγήσου όσα έκανε σε εσένα ο Θεός» (ΛΟΥΚΑ 8, 39).

Αγαπητοί μου φίλοι, πράγματι ο πρώην δαιμονισμένος του σημερινού Ευαγγελίου έφυγε και διακήρυττε όχι μόνο στους δικούς του αλλά σε ολόκληρη την πόλη όσα του έκανε ο Κύριος. Κι εμείς μαζί με εκείνον να μη διστάζουμε να διακηρύττουμε ταπεινά τα θαυμαστά που μας έκανε ο Κύριος, κάποιο θαύμα που ζήσαμε, την εμπειρία της θείας Πρόνοιας στη ζωή μας ή το πόσο ζωντανή είναι η πίστη μας. Να διακηρύττουμε ότι ο Θεός είναι παρών στη ζωή μας και όλους μας καλεί και μας θέλει κοντά Του. Βέβαια αυτό θα πρέπει να γίνεται με διάκριση. Αν βλέπουμε ότι ο συνάνθρωπός μας είναι αρνητικός, καλό είναι να σιωπούμε και να μην οδηγούμε τη συζήτηση σε αντιπαραθέσεις και τσακωμούς. Με τη διακήρυξη της πίστης μας ίσως κάποια συνείδηση ξυπνήσει, κάποια ψυχή ίσως βρει την αλήθεια και τη σωτηρία της. Ίσως οδηγηθούν και άλλοι με αυτόν τον τρόπο στην Βασιλεία των Ουρανών. 

Με αγάπη Χριστού,  

π. Βασίλειος.