« ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΥΨΩΣΗ »

Η σημερινή Κυριακή, αγαπητοί μου φίλοι, μετά την εορτή της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού, ονομάζεται Κυριακή μετά την Ύψωση. Τόσο το Ευαγγελικό ανάγνωσμα της περασμένης Κυριακής, όσο και της σημερινής, αναφέρεται στον Σταυρό που κυριαρχεί στη ζωή της Εκκλησίας. Το ιερό αυτό σύμβολο είναι η σημαία της Εκκλησίας. Ο Κύριος μετά την Μεταμόρφωσή Του προετοίμασε τους μαθητές Του για το μεγάλο γεγονός της σταύρωσης. Ενώ πήγαιναν προς τα Ιεροσόλυμα τους είπε ότι θα Τον περίμεναν μεγάλες περιπέτειες. Ο Απόστολος Πέτρος θορυβημένος από τα λόγια αυτά του Κυρίου Τον παρακάλεσε να αποφύγει να μεταβεί στα Ιεροσόλυμα. Ο Κύριος όμως ήλθε, για να θυσιασθεί και να προσφέρει το πολύτιμο αίμα Του «λύτρον» (ΜΑΡΚ. 10, 45) για τις αμαρτίες των ανθρώπων. Έτσι έγινε η Σταύρωση, για να ακολουθήσει η Ανάσταση.

Η Σταύρωση και η Ανάσταση είναι δύο γεγονότα, αλλά και φωτεινά σύμβολα στη ζωή των Χριστιανών. Η ζωή καταξιώνεται με τη θυσία και ακολουθεί η νίκη. Το τονίζει ο Κύριος στο σημερινό Ευαγγελικό ανάγνωσμα: «Όστις θέλει οπίσω μου ακολουθείν, απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού, και ακολουθείτω μοι» (ΜΑΡΚ. 8, 34). Δηλαδή, «Όποιος θέλει να με ακολουθήσει, ας απαρνηθεί τον εαυτό του, ας σηκώσει τον σταυρό του κι ας με ακολουθεί» (ΜΑΡΚ. 8, 34). Απάρνηση του εαυτού μας σημαίνει να απαρνηθούμε τις αδυναμίες μας, τα ελαττώματά μας, τα πάθη μας. Εφόσον φέρουμε το προπατορικό αμάρτημα, έχουμε την κλίση και τη ροπή προς το κακό. Η δυνατή πίστη μας και ο συνεχής πνευματικός αγώνας μας εξουδετερώνει αυτή τη ροπή προς την αμαρτία και τότε γινόμαστε αληθινές υπάρξεις, ολοκληρωμένοι άνθρωποι.

Για να νικήσουμε τις αδυναμίες μας, χρειάζεται αγώνας, χρειάζεται συνεχής προσπάθεια. Για να φθάσουμε όμως στο επίπεδο να αγωνισθούμε εναντίον των αδυναμιών μας και με τη βοήθεια του Θεού να τις νικήσουμε, θα πρέπει πρώτα να τις αναγνωρίσουμε. Δυστυχώς οι περισσότεροι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν καν ότι έχουν αδυναμίες και πάθη. Κατακρίνουν τους άλλους και τους κατασυκοφαντούν και νομίζουν ότι αυτό είναι σωστό. Διαπράττουν όλες τις σεξουαλικές πράξεις, ομαλές και ανώμαλες, εκτός του ευλογημένου γάμου και τις θεωρούν φυσιολογικές. Ζηλεύουν τους συνανθρώπους τους και ούτε καν υποψιάζονται ότι αυτό είναι αμαρτία. Μισούν τους άλλους ανθρώπους και δεν τους μιλάνε και θέλουν να κερδίσουν και τον Παράδεισο. Δυστυχώς έχει χαθεί ο πνευματικός προσανατολισμός. Χρειάζεται να αρχίσουμε να κάνουμε αυτοκριτική για τις πράξεις μας.

Όλα αυτά συνιστούν το νόημα του Σταυρού. Είναι το πνεύμα της θυσίας που πρέπει να κυριαρχεί στη ζωή μας. Χωρίς το πνεύμα της θυσίας δεν κερδίζεται η αληθινή ζωή. Χωρίς θυσίες νομίζουμε ότι ζούμε. Στην πραγματικότητα όμως είμαστε ζωντανοί νεκροί. Αν ο Κύριος δεν θυσιαζόταν πάνω στον Σταυρό, δεν θα είχαμε το μεγαλείο του Χριστιανισμού. Με τη θυσία γινόμαστε αποδοτικοί και καρποφόροι μέσα στην κοινωνική μας ζωή, που αρχίζει από την οικογένεια και επεκτείνεται στο επαγγελματικό και ευρύτερα στο κοινωνικό μας περιβάλλον. Ο άνθρωπος της θυσίας δεν ωφελεί μόνο τον εαυτό του. Ωφελεί και τους συνανθρώπους του. Έτσι η κοινωνία καλυτερεύει και αγιάζεται. Ζουν οι άνθρωποι από αυτή τη ζωή τον Παράδεισο. Σε αντίθετη περίπτωση βιώνουν από εδώ την Κόλαση. Κάτι που γίνεται στη σημερινή εποχή, εκτός κάποιων φωτεινών εξαιρέσεων.

Ο Χριστός στο σημερινό Ευαγγελικό ανάγνωσμα μιλάει για μία ολοκληρωμένη ζωή που συνεχίζεται στην αιωνιότητα. Ως πιστοί μάρτυρες του Ευαγγελίου να αναζητάμε τον καλύτερο τρόπο να ανανεώνουμε τον εαυτό μας. Να παρουσιαζόμαστε στους συνανθρώπους μας, και να είμαστε στην πραγματικότητα, ως ακέραιοι άνθρωποι με καθαρή καρδιά. Τότε καταλαβαίνουμε την αξία της Χριστιανικής ζωής. Αυτό είναι και το πνεύμα της ιεραποστολής. Στη σημερινή εποχή μιλάμε για καταρράκωση των πνευματικών και ηθικών αξιών. Σε αυτόν τον ταραγμένο κόσμο, λοιπόν, εμείς οι πιστοί άνθρωποι να προβάλλουμε το φωτεινό μας παράδειγμα. Βέβαια ως Χριστιανοί δεν είμαστε και δεν πρέπει να είμαστε αποξενωμένοι από τις ανησυχίες και τα προβλήματα της ζωής. Η δύναμη όμως της πίστης μας ενισχύει να αντιμετωπίζουμε τα προβλήματά μας, αλλά και ενισχυμένοι πνευματικά να συντελούμε στην αναμόρφωση των κοινωνικών μας θεμάτων.

Αγαπητοί μου φίλοι, η ατομική ή συλλογική δραστηριότητα συντελεί στην αναμόρφωση και ανανέωση των ανθρωπίνων πραγμάτων πέρα από νόμους και διατάγματα. Το Χριστιανικό μήνυμα δεν αποστρέφει τον άνθρωπο από το καθήκον ανοικοδόμησης του κόσμου, ούτε τον ωθεί στην αδιαφορία για το τι θα απογίνουν οι συνάνθρωποί του. Αναγνωρίζουμε τη σημασία του τεχνικού πολιτισμού, αλλά ως Χριστιανοί καλούμαστε να βοηθήσουμε, ώστε ο πολιτισμός να περιλάβει τις αξίες της ζωής, τις βιοτικές αλλά και τις πνευματικές. Ο Χριστός με τη θυσία Του χάρισε το μεγαλείο της Χριστιανικής Πίστης. Αυτό το πνεύμα της θυσίας καταξιώνει και τη δική μας ζωή και έτσι πορευόμαστε προς την αιωνιότητα. Για να είμαστε αληθινοί μαθητές του Χριστού οφείλουμε να Τον μιμηθούμε. Να πάρουμε τον προσωπικό μας σταυρό ο καθένας μας και να Τον ακολουθήσουμε στην Σταυροαναστάσιμη πορεία Του. 

Με αγάπη Χριστού,   

π. Βασίλειος.