« ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑΤΙΚΗ ΕΚΔΡΟΜΗ ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΛΕΞΙΟΥ ΑΙΓΙΟΥ, ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΑ ( 22.12.2012) »

ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΓΗΡΟΚΟΜΕΙΟΥ ΠΑΤΡΩΝ

 ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΓΗΡΟΚΟΜΕΙΟΥ ΠΑΤΡΩΝ

 ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΡΟΦΗΤΟΥ ΗΛΙΟΥ ΠΑΤΡΩΝ

 ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΑΝΔΡΕΟΥ ΠΑΤΡΩΝ

 ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΑΝΔΡΕΟΥ ΠΑΤΡΩΝ

 ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΑΝΔΡΕΟΥ ΠΑΤΡΩΝ

ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΑΝΔΡΕΟΥ ΠΑΤΡΩΝ

« ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΛΒΑΝΙΑΣ κ. ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ, 2012 »

« ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ »

Τα Χριστούγεννα είναι η μεγαλύτερη εορτή της Χριστιανοσύνης. Σύμφωνα με την Πατερική αντίληψη, είναι η μητέρα όλων των άλλων εορτών. Πάνω στην εορτή των Χριστουγέννων στηρίζονται και οι υπόλοιπες εορτές της Εκκλησίας μας. Χωρίς τα Χριστούγεννα, χωρίς την Ενανθρώπηση του Κυρίου μας, καμία Χριστιανική εορτή δεν μπορεί να σταθεί. Είναι η κορωνίδα όλων των εορτών.

Το γεγονός της Γεννήσεως του Χριστού είναι ιστορικό, αφού συνέβη σε μια συγκεκριμένη ιστορική στιγμή, όταν ηγεμόνευε στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία ο Καίσαρας Αύγουστος και βασίλευε στην Ιουδαία ο Ηρώδης. Οι Ευαγγελιστές επιμένουν να τονίζουν την ιστορικότητα του γεγονότος γιατί θέλουν να πουν ότι ο Χριστός είναι ιστορικό Πρόσωπο. Αυτό σημαίνει ότι ο Χριστός προσέλαβε πραγματικά ανθρώπινη σάρκα και η Ενανθρώπηση δεν έγινε κατά δόκηση, κατά φαντασία.

Την ημέρα αυτή εορτάζουμε την κάθοδο του Θεού στη γη. Το δεύτερο Πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, ο Υιός και Λόγος του Θεού, προσλαμβάνει την ανθρώπινη σάρκα προκειμένου να τη θεώσει, να την τοποθετήσει εκεί που πραγματικά της αξίζει. Ο Θεός γίνεται άνθρωπος, για να γίνουμε εμείς θεοί κατά χάριν. Παρά την ιστορικότητά του, το γεγονός αυτό παραμένει μυστήριο. Παραμένει μυστήριο η ένωση της θείας και της ανθρώπινης φύσης.

Ο Χριστός εισέρχεται στον σκοτισμένο και κακοποιημένο κόσμο, για να τον θεραπεύσει από την αμαρτία. Έρχεται από το κέντρο του Ουρανού, διαπερνά την ομίχλη και την ταραχή του κόσμου και αγγίζει τις πονεμένες καρδιές των ανθρώπων. Ο Υιός και Λόγος του Θεού ντύνεται ολόκληρη την ανθρώπινη φύση, για να την μεταμορφώσει και να την οδηγήσει και πάλι στο αρχαίο κάλλος. «Ο Θεός κατέβηκε μέχρι τον άνθρωπο, ώστε ο άνθρωπος να υψωθεί μέχρι το Θεό» (Επισκόπου Αθανασίου Γιέβτιτς, Χριστός αρχή και τέλος, σελίδα 16).

Η επιστροφή του ανθρώπου στον Θεό δεν ήταν υπόθεση μιας απλής μετάνοιας, αφού μετά την αμαρτία εισήλθε η φθορά και ο θάνατος. Έπρεπε λοιπόν, να νικηθεί ο θάνατος. Γι’ αυτό και ο Υιός και Λόγος του Θεού με την Ενανθρώπησή Του προσέλαβε καθαρότατη σάρκα από την Παναγία, αλλά πάντως θνητή και παθητή, για να νικήσει το θάνατο και τον διάβολο και να γίνει το πρωτότυπο της νέας δημιουργίας.

Αυτή τη μεγάλη εορτή καλούμαστε εφέτος να την εορτάσουμε διαφορετικά από τις άλλες χρονιές. Και αυτό γιατί οι ιθύνοντες οδήγησαν τη χώρα μας στη φτώχεια και στην εξαθλίωση. Η ψαλίδα μεταξύ πλουσίων και φτωχών συνεχώς αυξάνει. Η φτώχεια χτυπά την πόρτα όλο και σε περισσότερους ανθρώπους, αφού πλέον αδυνατούν να ανταποκριθούν στις οικονομικές τους υποχρεώσεις. Έτσι εφέτος αλλά και τα επόμενα χρόνια ίσως εορτάζουμε την εορτή των Χριστουγέννων με χειρότερες συνθήκες βιοτικού επιπέδου.

Η οικονομική κρίση που μαστίζει την Πατρίδα μας, έχει επηρεάσει τη ζωή όλων μας. Εξαιτίας της κρίσης τις ημέρες αυτές των Χριστουγέννων οι ψυχές των ανθρώπων, αντί να αισθάνονται χαρά, ειρήνη και ευτυχία για τα μεγάλα και χαρμόσυνα γεγονότα του Δωδεκαημέρου, αισθάνονται κατάθλιψη, ανασφάλεια, ανησυχία, απόγνωση, μελαγχολία. Κάποιοι θα απουσιάζουν από κοντά μας γιατί προτίμησαν – κακώς βεβαίως – το δρόμο της αυτοχειρίας. Πολλοί συνάνθρωποί μας έχουν χάσει τη δουλειά τους και άλλοι βρίσκονται σε δεινή οικονομική κατάσταση.

Και όμως οφείλουμε να μιλήσουμε στους ανθρώπους αυτούς για την εορτή των Χριστουγέννων. Είναι δύσκολο να έχουν διάθεση να ακούσουν για τα πνευματικά, όταν στερούνται τα υλικά και αγωνιούν και στενάζουν για τα βιοτικά ; Και όμως, ίσως αυτή να είναι η πιο κατάλληλη στιγμή. Διότι όσο επικρατούσε ευημερία, καλοπέραση και ευδαιμονισμός, οι καρδιές των ανθρώπων ήταν σκληρές. Τώρα όμως που υπάρχουν οι διάφορες θλίψεις και δοκιμασίες μπορεί να καρποφορήσει ο θείος σπόρος και να δώσει ελπίδα.

Όμως αυτή η οικονομική κρίση δεν πρέπει να μας οδηγεί στην απογοήτευση. Ατενίζοντας το Θείο Βρέφος αντλούμε δύναμη, προκειμένου να αντιμετωπίζουμε τις οικονομικές και τις άλλες δυσκολίες και να καταπολεμάμε τη μελαγχολία και την κατάθλιψη. Η Γέννηση του Χριστού φέρνει μια καινούργια πνοή, μια μεγάλη ελπίδα, σε ολόκληρη την ανθρωπότητα. Δεν είμαστε μόνοι μας στον αγώνα αυτό. Έχουμε βοηθό και συμπαραστάτη, τον Κύριό μας Ιησού Χριστό.

Ίσως είναι και μια ευκαιρία να εορτάσουμε τα φετινά Χριστούγεννα πιο πνευματικά. Είναι καιρός να πλησιάσουμε το νεογέννητο Χριστό και να Τον παρακαλέσουμε για τη δική μας σωτηρία, αλλά και για τη σωτηρία της Πατρίδας μας. Είναι ευκαιρία να πάμε στην Εκκλησία, να ακούσουμε τους υπέροχους ύμνους και να αντλήσουμε ελπίδα από αυτούς, να συμμετάσχουμε στο Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας.

Η οικονομική κρίση που διανύουμε παρουσιάζεται ως μια ευκαιρία ανακάλυψης των ξεχασμένων αξιών. Αν για τους πολιτικούς το βασικό ερώτημα είναι « πότε η κρίση θα λάβει τέλος; » για την Εκκλησία το βασικό ερώτημα θα πρέπει να είναι « πόσο μπορεί να μας αλλάξει αυτή η κρίση; ». Για την Εκκλησία σκοπός της πρέπει να είναι η δημιουργία ευκαιριών για κοινή κατανόηση, νέες στρατηγικές αλληλεγγύης και βιώσιμες δομές κοινωνικής πρόνοιας. Μόνο έτσι θα εορτάσουμε πνευματικά τα Χριστούγεννα.

Πρωτοπρεσβύτερος 
Βασίλειος Γιαννακόπουλος.

 « ΝΕΟΙ ΚΑΙΡΟΙ ΕΝ ΑΙΓΙΩ », 
ΤΕΥΧΟΣ 18, ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 2012.

« ΚΑΤΑΒΑΣΙΕΣ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ »

« ΕΝΑ ΕΠΙΚΑΙΡΟ ΒΙΒΛΙΟ »

   

« Το ολοκληρωτικό καθεστώς του Μεγάλου Αδελφού, παρακολουθώντας συνεχώς τους πάντες και τα πάντα μέσα από αμέτρητες διαδραστικές τηλεοθόνες, ασκεί τον απόλυτο έλεγχο στις πράξεις και τις συνειδήσεις.
Όλα προσαρμόζονται στη μία και μοναδική αλήθεια, αυτή που πρεσβεύει το Κόμμα, ο μόνος αλάθητος μηχανισμός, του οποίου προσωποποίηση είναι ο Μεγάλος Αδελφός. Όλα, ακόμα και το παρελθόν : όποιος ελέγχει το παρελθόν ελέγχει το μέλλον, και όποιος ελέγχει το παρόν ελέγχει το παρελθόν.

Το έγκλημα της σκέψης είναι το θανάσιμο αμάρτημα. Γι’ αυτό πρέπει να εξαλειφθεί οτιδήποτε οδηγεί στη διάπραξή του : ελευθερία, γλώσσα, ανθρώπινα αισθήματα. Και όποιος υποπέσει σε έγκλημα σκέψης πρέπει να οδηγηθεί στον θάνατο αναμορφωμένος: θα πεθάνει αγαπώντας τον Μεγάλο Αδελφό.

Όταν ο Όργουελ έγραφε το βιβλίο του, το 1984 ήταν μέλλον. Σήμερα είναι παρελθόν. Αλλά, μετά από το έργο αυτό, το πραγματικό 1984 θα είναι πάντα μια χρονιά του μέλλοντος, η πρώτη ενός ζοφερού μιλένιουμ που απειλεί την ανθρώπινη ιστορία.

Ένα από τα μεγαλύτερα βιβλία του εικοστού αιώνα, το 1984 διαβάστηκε σαν μανιφέστο και θαυμάστηκε σαν προφητεία. Η εφιαλτική του αλήθεια για το κράτος της θανατερής τρομοκρατίας απέχει μόλις ένα βήμα από το να γίνει πραγματικότητα : ήδη ο Μεγάλος Αδελφός μάς βλέπει.»

Οπισθόφυλλο του βιβλίου « 1984 – Ο Μεγάλος Αδελφός », του Τζωρτζ Όργουελ.

« Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΪΣΙΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΣΠΥΡΙΔΩΝΑ ΚΑΙ ΤΟ ΑΦΘΑΡΤΟ ΛΕΙΨΑΝΟ ΤΟΥ »

- Γέροντα, μπορεί ο άγιος Σπυρίδων να ζήτησε από τον Θεό, να μείνει άφθαρτο το Λείψανό Του;

- Όχι, πώς μπορεί να γίνη αυτό; Οι Άγιοι δεν ζητούν τέτοια πράγματα. Ο Θεός οικονόμησε να μείνη άφθαρτο το Λείψανο, για να βοηθιούνται οι άνθρωποι. Και βλέπετε πως τα έχει οικονομήσει ο Θεός! Επειδή η Κέρκυρα, η Κεφαλονιά, η Ζάκυνθος είναι κοντά στην Ιταλία και εύκολα οι άνθρωποι θα μπορούσαν να παρασυρθούν από τον Καθολικισμό, έβαλε φράγμα εκεί πέρα τον Άγιο Σπυρίδωνα, τον Άγιο Γεράσιμο και τον Άγιο Διονύσιο.

Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου, Λόγοι Στ΄, Περί Προσευχής, εκδ. Ιερόν Ησυχαστήριον «Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος», Σουρωτή Θεσσαλονίκης, 2012, σελ. 110

proskynitis.blogspot.gr

« ΑΓΙΑ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΣ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ »

     

Σήμερα, αγαπητοί μου φίλοι, η Αγία μας Εκκλησία τιμά την μνήμη της Αγίας ενδόξου Μεγαλομάρτυρος Αικατερίνης. Η Αγία Αικατερίνη είναι μία από τις μεγαλύτερες εκκλησιαστικές προσωπικότητες όλων των εποχών. Γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου από πλουσίους γονείς. Ο πατέρας της ήταν άρχοντας της περιοχής. Εξαιτίας αυτής της καταγωγής είχε την ευκαιρία να μαθητεύσει κοντά σε μεγάλους δασκάλους και να διδαχθεί την Ελληνική Φιλοσοφία, ξένες γλώσσες και την ιατρική επιστήμη. Μαζί με την οικονομική άνεση, είχε όμως και την διάθεση, για να μαθαίνει όλο και περισσότερα πράγματα. Είχε γίνει από μικρή μία πραγματικά σοφή κοπέλλα. Το καλλιεργημένο πνεύμα της, η μεγάλη της ομορφιά και τα πλούτη της οικογένειάς της, την κατέστησαν μία από τις πιο περιζήτητες νύφες της περιοχής.

Όλα όμως αυτά τα προσόντα δεν μπόρεσαν να την αποτρέψουν από την επιθυμία της, να γίνει νύμφη Χριστού. Επισκέφθηκε έναν ασκητή από τον οποίο διδάχθηκε την Χριστιανική Πίστη και κατόπιν βαπτίσθηκε. Μετά την βάπτισή της είδε στο όνειρό της την Παναγία και τον Χριστό. Η Θεοτόκος της πέρασε στο χέρι ένα δακτυλίδι και της ζήτησε να έχει μοναδικό νυμφίο τον Υιό της. Ξυπνώντας είδε το δακτυλίδι στο δάκτυλό της και κατάλαβε πως δεν ήταν ένα απλό όνειρο. Από τότε αφιέρωσε τη ζωή της στον Χριστό και στην αληθινή πίστη. Η Αγία Αικατερίνη είχε πραγματική αγάπη για τον Χριστό. Ήταν αληθινή Χριστιανή. Η ζωή της ήταν πλημμυρισμένη από το Φως του Χριστού. Δεν κατανάλωνε τη ζωή της στα δευτερεύοντα και επουσιώδη πράγματα. Η ζωή ήταν αφιερωμένη αποκλειστικά στον Νυμφίο της καρδιάς της, στον Χριστό.

Η Αγία είχε πολλές δωρεές από τον Χριστό. Η σοφία, η ομορφιά και ο πλούτος της δεν την έκαναν να προσκολληθεί στα επίγεια. Την σοφία την χρησιμοποίησε προς δόξαν Θεού. Πόσοι επιστήμονες στη σημερινή εποχή δεν χρησιμοποιούν την επιστήμη τους για αλλότριους σκοπούς και μάλιστα πολλές φορές και για καταστρεπτικούς ; Η σοφία όταν δεν συνοδεύεται από τον σεβασμό προς τον Θεό, καταντά ανοησία και δεν προσφέρει απολύτως τίποτα. Πόσοι « σοφοί » δεν προσπαθούν να μας βγάλουν από την οικονομική κρίση και δεν τα καταφέρνουν ; Αυτό γίνεται γιατί λείπει η πίστη προς τον Θεό. Αντί να φωτίζονται, σκοτίζονται και δεν μπορούν να καταφέρουν τίποτα. Ο πιστός άνθρωπος φωτίζεται από το Άγιο Πνεύμα, το Οποίο αναπληρώνει οποιαδήποτε έλλειψη. Τα Μυστήρια της Εκκλησίας στηρίζουν τους αγωνιζόμενους Χριστιανούς.

Η ομορφιά της Αγίας Αικατερίνης δεν την έκανε να κοιτάζει τις επίγειες απολαύσεις. Δυστυχώς η ομορφιά πολλές φορές οδηγεί τον άνθρωπο, που την κατέχει, στην ματαιοδοξία και στον εγωϊσμό. Η ομορφιά, όταν δεν χρησιμοποιείται σωστά, μπορεί να οδηγήσει σε οποιαδήποτε αμαρτία. Η ομορφιά του σώματος απασχολεί πολλούς ανθρώπους, ιδιαίτερα δε τις γυναίκες. Κάποιες γυναίκες μάλιστα προκαλούν με την εξεζητημένη εμφάνισή τους. Όμως όλοι αυτοί δεν κάνουν το ίδιο για την ομορφιά της ψυχής. Ο καλλωπισμός της ψυχής τους είναι εντελώς αδιάφορος. Έλεγε ο Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης : « Η αιδώς χρωματίζει με το ιδικόν της χρώμα τας παρειάς των νέων και νεανίδων και προσδίδει εξαιρετικήν ωραιότητα εις τα πρόσωπά των » (Τα τέσσαρα χρώματα, σελίδα 54). Η ομορφιά της ψυχής αντανακλά και στην εξωτερική εμφάνιση του ανθρώπου.

Ο πλούτος που διέθετε η Αγία δεν στάθηκε εμπόδιο στην πνευματική της εξέλιξη. Ο πλούτος από μόνος του δεν είναι ούτε καλός, ούτε κακός. Μπορεί να γίνει ή το ένα ή το άλλο, ανάλογα από την χρήση που του κάνουμε. Οι πλούσιοι οφείλουν, να βοηθούν τους πιο αδύναμους οικονομικά. Αλλά και οι υπόλοιποι μπορούν να βοηθούν τους συνανθρώπους τους, ανάλογα με τη δυνατότητα που έχουν. Η Αγία Αικατερίνη δεν προσκολλήθηκε στον πλούτο, αλλά τον χρησιμοποίησε προς δόξαν Θεού. Προσπαθούσε να πλουτίσει πρωτίστως στην ψυχή της. Έλεγε ο Στρατηγός Μακρυγιάννης, « δεν πλουταίνει ο άνθρωπος με χρήματα μοναχά, πλουταίνει κι’ από τα καλά του έργα » ( Απομνημονεύματα Μακρυγιάννη, σελίδα 284 ). Οι άνθρωποι που κατέχουν τον πλούτο πολλές φορές αποπροσανατολίζονται και γίνονται σκληροί απέναντι στους συνανθρώπους τους.

Αγαπητοί μου φίλοι, τα χαρίσματα που είχε η Αγία Αικατερίνη δεν τα χρησιμοποίησε για δικό της όφελος και συμφέρον. Τα πρόσφερε θυσία στον Χριστό. Και ο Χριστός της τα ανταπέδωσε με το παραπάνω. Κέρδισε τον Παράδεισο και έγινε Αγία της Εκκλησίας Του. Όλοι οι άνθρωποι έχουν χαρίσματα. Εξαρτάται από εμάς πως θα χρησιμοποιήσουμε αυτά τα χαρίσματα. Η καλή χρησιμοποίηση των χαρισμάτων, δίνει τη δυνατότητα στον άνθρωπο να ανεβεί πνευματικά, να ενωθεί με τον Χριστό και να προσφέρει στο κοινωνικό σύνολο. Βάζοντας τον Χριστό στη ζωή μας, μπορούμε να ελπίζουμε σε κάτι καλύτερο. Όσο απομακρύνεται ο άνθρωπος από τον Θεό, τόσο θα οδηγείται σε αδιέξοδα και ποικίλα προβλήματα. Ας ξεκινήσουμε από σήμερα κιόλας την πνευματική μας πορεία, που οδηγεί στην Βασιλεία των Ουρανών.

Με αγάπη Χριστού,

π. Βασίλειος.

« ΚΥΡΙΑΚΗ Θ΄ ΛΟΥΚΑ »

Στη σημερινή Ευαγγελική περικοπή, αγαπητοί μου φίλοι, παρουσιάζεται από τον Κύριό μας ένας πλούσιος, ο οποίος δεν είχε που να συγκεντρώσει τα αγαθά του. Τα κτήματα του είχαν δώσει άφθονη σοδειά. Ενώ δηλαδή άλλοι άνθρωποι είχαν την αγωνία για να αποκτήσουν τα αναγκαία στη ζωή τους, αυτός ο πλούσιος δεν είχε που να αποθηκεύσει τα αγαθά του. Και ενώ σκέφτεται αυτά, αποφασίζει να γκρεμίσει τις αποθήκες του και να φτιάξει μεγαλύτερες, έτσι ώστε να χωράει η πλούσια σοδειά του. Καμία απολύτως σκέψη δεν του πέρασε για τους φτωχούς συνανθρώπους του. Το μόνο που σκεφτόταν ήταν ο εαυτός του. Μάλιστα νόμιζε πως θα ζήσει χρόνια πολλά για να τα ευχαριστηθεί, όμως ο λόγος του Κυρίου τον προσγείωσε στην πραγματικότητα. «Ανόητε. Αυτή τη νύκτα θα παραδώσεις τη ζωή σου. Αυτά, λοιπόν, που ετοίμασες σε ποιον ανήκουν ;» (ΛΟΥΚΑ 12, 20).

Το κατάντημα του άφρονος πλουσίου έχουν όλοι εκείνοι που ακολουθούν το παράδειγμά του και στρέφουν την προσοχή τους μόνο στην απόκτηση υλικών αγαθών. Αυτοί οι άνθρωποι οδηγούνται στη φιλαργυρία και στην απληστία, χωρίς να το καταλαβαίνουν μάλιστα πολλές φορές. Η φιλαργυρία, κατά τη Χριστιανική διδασκαλία, θεωρείται ειδωλολατρία και είναι η αιτία του άκρατου πλουτισμού. Ο κάθε πιστός πρέπει να ζει με απλότητα και λιτότητα. Δεν πρέπει ο Χριστιανός να ζει μέσα στη χλιδή και στις απολαύσεις. Η δε απληστία φανερώνει έναν άνθρωπο πλεονέκτη, ακόρεστο και κενό. Αυτά τα δύο αρνητικά στοιχεία είχε ο πλούσιος της σημερινής Παραβολής. Δεν κοίταζε καθόλου δίπλα του, να δει τους συνανθρώπους του που είχαν ανάγκη. Είναι η κατάσταση στην οποία οδηγούνται συνήθως αυτοί που κρατούν τον πλούτο στα χέρια τους.

Ψυχολογικές μελέτες έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι ο άπληστος ζει διαρκώς με το άγχος της επιβίωσης και από το άχθος του θανάτου. Ο πλούσιος της Παραβολής, όχι απλά βιώνει τη ψυχολογική κατάσταση, αλλά έχει πλήρως κυριευθεί, με αποτέλεσμα να μην είναι σε θέση να αξιοποιήσει την εμπειρία της αγάπης, τόσο προς τον Θεό όσο και προς τον άνθρωπο. Βέβαια υπάρχουν κάποιοι στις ημέρες μας που αμφισβητούν την εμπειρία της αγάπης και τη θεωρούν ουτοπική. Και όμως η ζωή των Αγίων της Εκκλησίας μας αποδεικνύει το αντίθετο, ότι μπορεί να υπάρξει αυτή η εμπειρία. Αν διαβάσουμε τους βίους των Αγίων θα δούμε την εμπειρία της αγάπης διάχυτη στην επίγεια ζωή τους. «Για να βρεις το σωστό τρόπο στην παρουσίαση της πίστης χρειάζεται αγάπη πολλή», μας διδάσκει ο καθηγητής Χρήστος Γιανναράς (Αλφαβητάρι της Πίστης, σελίδα 10).

Όντως τυφλώνει η απληστία τους ανθρώπους και τους καθιστά έρμαιά της. Η απληστία είναι συνέπεια ψυχολογικών διαταραχών, έλλειψης παιδείας και ανοησίας. Η απληστία δημιουργεί ακόμη και τυράννους, οι οποίοι εξουσιάζουν και χρησιμοποιούν ολόκληρο τον πλανήτη για την ικανοποίηση της ματαιοδοξίας τους. Αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν όρια. Ξεπερνούν τα όρια και οδηγούνται σε καταστάσεις ανεξέλεγκτες. Στην πραγματικότητα η αγωνία για εξουσία, η απληστία κάποιων ελαχίστων, οι οποίοι αποδείχθηκαν και ολίγιστοι, να είναι οι πλουσιότεροι, να είναι οι δυνατότεροι, να κατέχουν αξιώματα, να κατέχουν και να κατευθύνουν ανθρώπους, οδήγησε στη σημερινή τραγική κατάσταση. Και μετά αναρωτιόμαστε γιατί οδηγηθήκαμε στη σημερινή οικονομική κρίση. Η απληστία οδηγεί τον άνθρωπο σε ακρότητες. Ο άπληστος άνθρωπος έχει βάλει στο περιθώριο της ζωής του τον Θεό.

Όμως ευθύνες έχουμε κι εμείς οι υπόλοιποι. Ίσως σε μικρότερο βαθμό, έχουμε κι εμείς το μικρόβιο της απληστίας. Θέλουμε στη ζωή μας όλο και περισσότερα υλικά αγαθά, όλο και περισσότερες ανέσεις. Έτσι αυτές οι επιθυμίες μας οδηγούν στην εξασφάλισή τους με αθέμιτα μέσα. Για παράδειγμα χωρίς να αξίζουμε, βάζουμε κάποιο μέσο και παίρνουμε τη δουλειά από κάποιον συνάνθρωπό μας, ο οποίος ίσως έχει περισσότερα προσόντα από εμάς. Άλλο παράδειγμα, δηλώνουμε ψευδή στοιχεία για να λάβουμε περισσότερη επιδότηση από το κράτος. Αυτές όλες οι καταστάσεις, αλλά και άλλες πολλές μας οδήγησαν στην κρίση αυτή που βιώνουμε προσωπικά και σαν έθνος. Η αδιαφορία για το καλό της κοινωνίας είναι αποτέλεσμα της απληστίας μας. Όμως αυτή η νοοτροπία πρέπει να καταπολεμηθεί και να εξαλειφθεί από μέρους μας.

Αγαπητοί μου φίλοι, οφείλουμε σαν Χριστιανοί να πολεμήσουμε τη φιλαργυρία και την απληστία. Αναρωτιέται ο Πρωτοπρεσβύτερος Μιχαήλ Καρδαμάκης, «αλλά τι απέμεινε για την ανθρωπότητα, για την προσωπική ζωή του ανθρώπου παρά η αύξηση της βαρβαρότητας, το γλοιώδες του ζωώδους ευτυχισμού, η αδιαφορία για τον άλλο, η μανία της αυτοκαταστροφής ;» (Ορθόδοξη Πνευματικότητα, σελίδα 13). Για να ξεφύγουμε από τις δυσάρεστες αυτές καταστάσεις οφείλουμε να αγαπήσουμε τον Θεό, αλλά και τον συνάνθρωπο. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να διορθώσουμε τον εαυτό μας και να γίνουμε αληθινοί Χριστιανοί. Θα πρέπει να παύσουμε να αδιαφορούμε για τον διπλανό μας. Μην περιμένουμε να ξεφύγουμε από αυτή την οικονομική κρίση, αν πρώτα δεν ενδιαφερθούμε για τον συνάνθρωπο. Το παράδειγμα του άφρονος πλουσίου της Παραβολής ας είναι προς αποφυγή.

Με αγάπη Χριστού,

π. Βασίλειος.