« ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ »

Συγκεντρωθήκαμε απόψε, αγαπητοί μου αδελφοί, στο κατανυκτικό αυτό Παρεκκλήσιο των Αγίων Αποστόλων, προκειμένου να τιμήσουμε έναν νέο Άγιο της Εκκλησίας μας, τον Όσιο Παΐσιο τον Αγιορείτη. Ο βίος του είναι λίγο πολύ γνωστός, αλλά αξίζει να αναφερθούμε σε μερικά βασικά του στοιχεία. Ο Όσιος Παΐσιος γεννήθηκε από ευλαβείς γονείς τον Πρόδρομο και την Ευλαμπία Εζνεπίδη, στα Φάρασα της Καππαδοκίας στις 25 Ιουλίου του 1924, λίγες ημέρες πριν από τη φυγή των Φαρασιωτών για την Ελλάδα, με την Μικρασιατική καταστροφή. Στην βάπτισή του, ο Όσιος Αρσένιος ο Καππαδόκης, τον ονόμασε Αρσένιο, «για να τον αφήσει καλόγερο στο πόδι του», όπως χαρακτηριστικά είπε. Ο μικρός Αρσένιος είχε άλλα εννέα αδέλφια. Έναν μήνα σχεδόν μετά τη βάπτιση του Αρσενίου η οικογένειά του ακολούθησε το δρόμο της προσφυγιάς για την Ελλάδα, όπου και τελικά εγκαταστάθηκε στην Κόνιτσα.

Ο μικρός Αρσένιος ζούσε έχοντας μεγάλη αγάπη στον Χριστό και στην Παναγία μας και είχε πολύ μεγάλο πόθο να γίνει μοναχός. Του άρεσε πολύ να πηγαίνει στο δάσος όπου, κρατώντας έναν ξύλινο σταυρό, που είχε φτιάξει μόνος του, προσευχόταν. Σε ηλικία 21 ετών κατατάχθηκε στον στρατό, όπου διακρίθηκε για το ήθος και τη γενναιότητά του. Πάντα ζητούσε να πηγαίνει στην πρώτη γραμμή και στις πιο επικίνδυνες θέσεις, προτιμώντας έτσι να βρίσκεται εκείνος σε κίνδυνο και όχι κάποιος άλλος. Αφού τελείωσε τη θητεία του στον στρατό πήγε στο Άγιον Όρος γιατί είχε αποφασίσει να μονάσει εκεί. Το 1954 στη ρασοευχή πήρε το όνομα Αβέρκιος και το 1957 έγινε μοναχός λαμβάνοντας το όνομα Παΐσιος. Μόνασε στην Ιερά Μονή Εσφιγμένου και στην Ιερά Μονή Φιλοθέου. Ως μοναχός είχε υποδειγματική υπακοή, προόδευε πνευματικά και βοηθούσε τους αδελφούς του συμμοναστές όσο μπορούσε.

Από το έτος 1958 έως το 1964 ο Όσιος Παΐσιος βρέθηκε εκτός του Αγίου Όρους, στην περιοχή της Κόνιτσας αρχικά για να στηρίξει χιλιάδες ψυχές, και να τις βοηθήσει να ξεφύγουν από την πλάνη των αιρετικών, ενώ αργότερα πήγε να ασκηθεί στο κελί των Αγίων Γαλακτίωνος και Επιστήμης στο Σινά. Το 1964 επέστρεψε στο Άγιον Όρος, όπου μόνασε δίπλα σε χαρισματούχους γέροντες, όπως ο Ρώσος παπά Τύχων ο οποίος πολλές φορές έβλεπε την ώρα της Θείας Λειτουργίας τα Χερουβείμ και τα Σεραφείμ να δοξολογούν τον Θεό. Ο γέροντας πια Παΐσιος το 1979 μόνασε σε ένα κελάκι μόνος του στην περιοχή «Παναγούδα». Σιγά σιγά άρχισε να γίνεται γνωστή η αγία μορφή του σε όλο και περισσότερους προσκυνητές. Όλη την ημέρα συμβούλευε, παρηγορούσε, έδιωχνε κάθε στενοχώρια, γέμιζε τις ψυχές με πίστη, ελπίδα και αγάπη για τον Θεό, ενώ το βράδυ διάβαζε επιστολές βασανισμένων ανθρώπων για τους οποίους και προσευχόταν.

Σε όλη αυτήν την καθημερινή κούραση του Οσίου Παϊσίου προστέθηκαν και τα προβλήματα υγείας που τον ταλαιπωρούσαν από το 1966. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του οι πόνοι από τις διάφορες αρρώστιες και κυρίως από τον καρκίνο, γίνονταν όλο και περισσότεροι. Παρόλα αυτά όμως αυτός ήταν ήρεμος και υπέμενε χωρίς να διαμαρτύρεται καθόλου. Μάλιστα συνέχιζε να προσεύχεται για όλους. Οι τελευταίες ημέρες του ήταν οδυνηρές, γεμάτες αφόρητους πόνους, που ξεπερνούσε χάρη στη βαθιά πίστη και αγάπη του στον Θεό. Στις 12 Ιουλίου του έτους 1994 ο Όσιος Παΐσιος παρέδωσε την οσία ψυχή του ήρεμα και ταπεινά στον Κύριο, Τον Οποίο τόσο αγάπησε και υπηρέτησε από τη νεαρή του ηλικία. Στις 13 Ιανουαρίου 2015 η Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως αποφάσισε την κατάταξη του Οσίου Παϊσίου του Αγιορείτου στο Αγιολόγιο της Ορθόδοξης Εκκλησίας.

Ο Άγιος τιμάται σε μεγάλο βαθμό σε όλη πλέον την Ελλάδα και όχι μόνο! Πολλά Ιερά Παρεκκλήσια ακόμη και Ενοριακοί Ναοί είναι αφιερωμένοι στον Όσιο Παΐσιο τον Αγιορείτη, με κέντρο το Μοναστήρι του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου στην Σουρωτή Θεσσαλονίκης, όπου βρίσκεται ο λιτός τάφος του με χιλιάδες προσκυνητές καθημερινά να γονατίζουν και να τον προσκυνούν ταπεινά. Πιστεύουμε ότι η θεία Πρόνοια μεσολάβησε, ώστε το σκήνωμα του Αγίου να βρίσκεται στην Σουρωτή, για να το επισκέπτονται και να το προσκυνούν και οι γυναίκες και πλήθος άλλων ανθρώπων που θα ήταν δύσκολο ή και αδύνατο να ανέβουν στο Άγιον Όρος. Όποιος έχει πάει να προσκυνήσει έχει βρεθεί μπροστά στις ατέλειωτες ουρές που δημιουργούνται μέχρι τον τάφο του Οσίου όποια ημέρα και να είναι. Αυτό είναι κάτι το συγκλονιστικό! Δεν δημιουργείται εύκολα μια τέτοια κατάσταση.

Αγαπητοί μου αδελφοί, η εποχή μας μπορεί να είναι μια εποχή, σύγχυσης, αποστασίας, απομάκρυνσης από τον ορθό τρόπο ζωής και πίστης, αλλά έχει και το ευλογημένο προνόμιο, ο Κύριος να μας αναδεικνύει Αγίους Του, ως φωτοδότες για τη δική μας πορεία προς τον Θεό και την αγιότητα. Όπως ο Άγιος Πορφύριος, ο Άγιος Ιάκωβος της Εύβοιας, ο Άγιος Αμφιλόχιος ο Μακρής και άλλοι νέοι Άγιοι, έτσι και ο Όσιος Παΐσιος, ανήκει στη χορεία των Αγίων εκείνη, όπου ο σύγχρονος άνθρωπος έρχεται να ανακαλύψει και πάλι το τι σημαίνει η αρχοντιά της αγιότητας, που συνδυάζει ταπείνωση, απλότητα, πληρότητα αγάπης και καλοσύνης! Με αφορμή τη σημερινή εορτή του Οσίου Παϊσίου του Αγιορείτου ας ευχηθούμε προς τον Θεό δια πρεσβειών του Αγίου να χαρίζει σε όλους μας πνευματική υγεία και μετάνοια! «Θαυμαστός ο Θεός εν τοις αγίοις αυτού» (ΨΑΛΜ. 67, 36). Αμήν.       

(Το κήρυγμα που έγινε στον Ιερό Ναό των Αγίων Αποστόλων Αιγίου, κατά τη φετεινή Αγρυπνία, για την εορτή του Οσίου Παϊσίου του Αγιορείτου)