Η σημερινή Κυριακή,
αγαπητοί μου φίλοι, είναι αφιερωμένη στους Αγίους Πατέρες που συγκρότησαν την
Δ΄ Οικουμενική Σύνοδο το έτος 451 μ.Χ. στην Χαλκηδόνα της Μικράς Ασίας. Η
Σύνοδος αυτή καταπολέμησε τις δύο φοβερές αιρέσεις του Νεστοριανισμού και του
Μονοφυσιτισμού. Η Ορθόδοξη Εκκλησία λέγεται και είναι Εκκλησία Πατέρων. Αυτό θα
πει πως ακολουθεί πιστά τη διδασκαλία και το παράδειγμα των αγίων Πατέρων.
Πατέρες στην Εκκλησία είναι οι κληρικοί και οι μοναχοί, που ξεχωρίζουν για την
Ορθόδοξη διδασκαλία τους και για την αγιωσύνη του βίου τους. Η Ορθοδοξία ως
προς την πίστη και η αγιωσύνη ως προς τον βίο είναι το διπλό γνώρισμα των αγίων
Πατέρων. Η Ορθόδοξη διδαχή στην Εκκλησία δεν είναι θεωρία αλλά αγιωσύνη βίου.
Πάνω στην πείρα της αγιωσύνης θεμελιώνεται η Εκκλησιαστική διδαχή και η
Ορθόδοξη θεολογία.
Κατά τη σημερινή Κυριακή των Αγίων Πατέρων
διαβάσθηκε στην θεία Λειτουργία Ευαγγελική περικοπή από την «επί του όρους»
ομιλία του Ιησού Χριστού. «Ος δ’ αν ποιήση και διδάξη, ούτος μέγας κληθήσεται
εν τη βασιλεία των ουρανών» (ΜΑΤΘ. 5, 19). Όποιος καταφέρει να τηρήσει τις
εντολές του Χριστού και να τις διδάξει στους άλλους, αυτός θα θεωρηθεί μεγάλος
στην Βασιλεία του Θεού. Το κήρυγμα του Ευαγγελίου είναι πρώτα πράξη και ύστερα λόγος.
Είναι λόγος που βγαίνει μέσα από την πράξη. Αυτά τα δύο πηγαίνουν μαζί. Τι να
την κάνουμε τη σοφία χωρίς την αγιότητα; Ο λόγος του Ευαγγελίου δεν είναι απλά
μία ακόμη θεωρία αυτού του κόσμου, αλλά είναι ενάρετος βίος και παράδειγμα
ζωής. Στην Εκκλησία όλα είναι ζωντανά, όλα είναι προσωπικά, όλα είναι
παράδειγμα. Η Ορθόδοξη πίστη δεν είναι ένα θεωρητικό μάθημα· είναι αποκάλυψη
του ζωντανού Θεού.
Μέσα στον κόσμο η Εκκλησία είναι η πόλη η
κτισμένη ψηλά στο βουνό. Η θέση της είναι περίοπτη. Μέσα στον κόσμο η Εκκλησία
είναι ακόμη το λυχνάρι, που το ανάβουν και το βάζουν ψηλά, για να φέγγει σε όλο
το σπίτι. Η πόλη πάνω στο βουνό είναι ο βίος και το λυχνάρι τοποθετημένο ψηλά
είναι ο λόγος. Ο βίος να φαίνεται και ο λόγος να φωτίζει. Αλλά ποια είναι η
Εκκλησία; Είναι μόνο οι κληρικοί; Φυσικά και όχι. Εκκλησία είμαστε όλοι μας,
κληρικοί και λαϊκοί. Οι κληρικοί, για να πηγαίνουν μπροστά και οι λαϊκοί, για
να ακολουθούν. Η Εκκλησία βέβαια δεν είναι ιεροκρατία, αλλά όμως ούτε και
λαοκρατία. Ο Ιερέας έχει τοποθετηθεί από τον Θεό να είναι ο ποιμένας της
Εκκλησίας. Είναι φορτωμένος με πολλές ευθύνες. Προσπαθεί να είναι καλός
ποιμένας γιατί έτσι θα τον ακολουθούν και οι πιστοί. Ο Ιερέας οφείλει να
δείχνει το καλό παράδειγμα, έτσι ώστε και τα λαϊκά μέλη να επηρεάζονται θετικά.
Δυστυχώς στη σημερινή εποχή πολλοί
άνθρωποι επιθυμούν η Εκκλησία να «εκσυγχρονισθεί», να αποκτήσει σύγχρονες
αντιλήψεις και να την μεταβάλουν σε ένα καθαρά ανθρώπινο και πολιτικό
οργανισμό. Αλλά δεν είναι αυτό το πνεύμα των Πατέρων της Εκκλησίας. Δεν
μπορούμε να μιλάμε για τους Πατέρες σαν να έζησαν σε μια μακρινή εποχή, η οποία
δεν μας αφορά. Υπάρχουν και σήμερα άξιοι ποιμένες, οι οποίοι μεταδίδουν τη
διδασκαλία των αγίων Πατέρων ανόθευτη στις επόμενες γενεές. Βέβαια υπάρχουν κι
εκείνοι οι ποιμένες, οι οποίοι παραποιούν την Ορθόδοξη διδασκαλία με τον
Οικουμενισμό, με την Μεταπατερική θεολογία, με την προώθηση των γυναικών στην
Ιερωσύνη, με την αμνήστευση των σαρκικών αμαρτημάτων και πολλά άλλα. Όμως όλα
αυτά δεν είναι η διδασκαλία του Χριστού. Εμείς θα ακολουθούμε τους καλούς
Ιερείς που διακατέχονται από Ορθόδοξο φρόνημα.
Αλλά η Εκκλησία είναι πάντα η ίδια, όπως
γράφει ο Απόστολος Παύλος «εκκλησία Θεού ζώντος, στύλος και εδραίωμα της
αληθείας» (Α΄ ΤΙΜ. 3, 15). Εκκλησία Πατέρων, καθώς και Εκκλησία Μαρτύρων.
Όποιες κι αν είναι οι αντιλήψεις και οι προκαταλήψεις των ανθρώπων, δεν μπορούν
να αλλάξουν την τάξη των θείων πραγμάτων. Κι όπως πάλι γράφει ο Απόστολος
Παύλος: «Τι γαρ ει ηπίστησάν τινες; μη η απιστία αυτών την πίστιν του Θεού
καταργήσει;» (ΡΩΜ. 3, 3). Δηλαδή, «Τι κι αν ορισμένοι Ιουδαίοι δεν έμειναν
πιστοί στον Θεό; Μήπως η απιστία τους θα κάνει τον Θεό να αθετήσει το λόγο Του;»
(ΡΩΜ. 3, 3). Όσο και αν κάποιοι άνθρωποι θέλουν να αλλάξουν με τη ζωή τους τη
διδασκαλία του Ευαγγελίου, αυτή θα μένει αναλλοίωτη όπως την παρέδωσε ο Ιησούς
Χριστός στην ανθρωπότητα. Η Εκκλησία του Χριστού θα παραμείνει στους αιώνες,
ενώ οι άνθρωποι που την πολέμησαν είτε έμμεσα είτε άμεσα θα εξαφανισθούν.
Αγαπητοί μου φίλοι, ο δογματικός Όρος,
δηλαδή η Πράξη, που υπόγραψαν οι άγιοι Πατέρες στην Δ΄ Οικουμενική Σύνοδο,
αρχίζει έτσι· «Επόμενοι τοις θείοις Πατράσι…», δηλαδή ακολουθώντας τους θείους
Πατέρες. Αυτή είναι η γραμμή της Ορθοδοξίας. Οι Απόστολοι ακολούθησαν τον
Χριστό, οι Πατέρες ακολούθησαν τους Αποστόλους κι εμείς ακολουθούμε τους
Πατέρες. Μια αδιάσπαστη αλυσίδα είναι η Εκκλησία από τον Χριστό έως εμάς. Αυτή
τη γραμμή ας κρατήσουμε κι εμείς. Ας μείνουμε πιστοί και αφοσιωμένοι στην
Εκκλησία, για να είμαστε με τους Πατέρες, για να είμαστε με τους Αποστόλους,
για να είμαστε με τον Χριστό. Να κλείσουμε τα αυτιά μας στις σύγχρονες σειρήνες
που παραποιούν το Ευαγγέλιο του Χριστού και πολεμούν με τον τρόπο τους την
Ορθόδοξη Εκκλησία, η οποία είναι και η μόνη αληθινή Εκκλησία του Χριστού! Όλα
τα υπόλοιπα είναι αιρέσεις.
Με
αγάπη Χριστού,
π.
Βασίλειος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου