Ο Θεός έκτισε τον κόσμο ως μέσο κοινωνίας
μαζί Του, μα ο άνθρωπος τον θέλησε αποκλειστικά για τον εαυτό του. Αντί να
ανταποδώσει την αγάπη του Θεού με τη δική του αγάπη, ο άνθρωπος αγάπησε τον
κόσμο ως αυτοσκοπό. Όμως, ο κόσμος εν εαυτώ και αφ’ εαυτού δεν αποτελεί σκοπό.
Όπως ακριβώς η τροφή στερείται σκοπού αν δεν μεταμορφωθεί σε ζωή, έτσι και ο
κόσμος παύοντας να υπεμφαίνει το Θεό βυθίστηκε σε μια ατελεύτητη σύγχυση, σε
έναν παράλογο κύκλο χρονικής διαδοχής μέσα στον οποίο καθετί διαρκώς
μεταβάλλεται, ολοένα εξανεμίζεται και τελικά πεθαίνει.
Ο Χριστιανισμός υπερβαίνει την εξάρτηση
του ανθρώπου από τον κόσμο, με τη μετατροπή του ίδιου του κόσμου σε ζωή. Και
ζωή σημαίνει μετοχή Θεού. Αν ο κόσμος παύει να μεταστοιχειώνεται σε κάτι, αν η
ζωή παύει να μεταμορφώνεται σε κοινωνία από το Απόλυτο Νόημα, την Απόλυτη
Ομορφιά, την Απόλυτη Καλοσύνη, τότε αυτός ο κόσμος δεν χάνει μόνο το νόημά του,
αλλά μετατρέπεται σε θάνατο.
(Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο
του βιβλίου)
www.politeianet.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου