Η Κυριακή του Θωμά – αγαπητοί μου φίλοι – που είναι η πρώτη μετά την Ανάσταση του Κυρίου μας, είναι αφιερωμένη στην ομολογία του Αποστόλου Θωμά. Ο Απόστολος Θωμάς δεν είχε τη χαρά να ατενίσει τον Αναστάντα Διδάσκαλό του στο υπερώο της Ιερουσαλήμ, διότι «ουκ ην μετ’ αυτών (των μαθητών δηλαδή) ότε ήλθεν ο Ιησούς » (ΙΩΑΝ. 20,24). Όταν οι Απόστολοι τον ενημέρωσαν για την εμφάνιση του Κυρίου, εκείνος αντιπαραθέτοντας στον ενθουσιασμό τους τη λογική είπε : «Εάν μη ίδω…ου μη πιστεύσω» (ΙΩΑΝ. 20,25). Η αντίδραση του Θωμά ήταν δικαιολογημένη. Και αυτό γιατί χωρίς το Άγιο Πνεύμα δεν είναι δυνατόν ο άνθρωπος να κατανοήσει τα Μυστήρια του Θεού. Οι υπόλοιποι πίστεψαν με τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος, το οποίο τους έδωσε ο Κύριος μετά την Ανάστασή Του.
Η Εκκλησία δεν φοβάται την αμφισβήτηση. Γνωρίζει ότι πολλοί Χριστιανοί ταλαιπωρούνται από τους λογισμούς της απιστίας και συχνά βυθίζονται στο πέλαγος των αμφιβολιών. Γι’ αυτό και σήμερα, η Εκκλησία δίνει το λόγο στην αμφιβολία. Αντιμετωπίζει την κατάσταση με ρεαλισμό. Ακούει με προσοχή τις θέσεις των δύσπιστων και προσπαθεί να τους φωτίσει με το Φως του Ευαγγελίου. Από τα πρώτα χρόνια του Χριστιανισμού υπήρξαν άνθρωποι που δεν δέχθηκαν την Ανάσταση του Χριστού. Οι σημερινοί αμφισβητίες χωρίζονται σε δύο κατηγορίες, στους θεωρητικούς και στους πρακτικούς άθεους. Οι πρώτοι είναι οι στρατευμένοι άθεοι, ενώ οι δεύτεροι είναι οι κατ’ όνομα Χριστιανοί, που ζουν χωρίς Χριστό.
Στην εποχή του θεωρητικού υλισμού η αθεΐα ήταν κυρίως ένα ιδεολογικό ρεύμα. Η ανάπτυξη της επιστήμης έδωσε τροφή στον ανθρώπινο εγωϊσμό. Ο υλισμός παραδέχθηκε την ύλη σαν τη μοναδική πραγματικότητα και διέγραψε ολοκληρωτικά το πνεύμα. Μεθυσμένος ο άνθρωπος από την πρόοδο έπαψε να σκέφτεται λογικά. Αρρώστησε η διάνοιά του και άρχισε να πιστεύει στην ύπαρξη του «υπερανθρώπου» και να διακηρύττει, ότι ο Θεός δεν είναι μια οντολογική πραγματικότητα, αλλά η αντικειμενικά προβαλλόμενη ανθρώπινη φύση. Όπως τονίζει ο πατήρ Φιλόθεος Φάρος : «Οι σχολαστικοί δάσκαλοι που έχουν περιορίσει την ύπαρξή τους στον εγκέφαλο, όχι μόνο δεν μπορούν να βιώσουν οι ίδιοι την παρουσία του Θεού στη ζωή τους αλλά υποπτεύονται και συχνά διακωμωδούν τις μαρτυρίες εκείνων που συναντούν άμεσα και προσωπικά τον αναστημένο Χριστό» (Πριν και μετά το Πάσχα, σελίδα 137).
Η σύγχρονη αθεΐα δεν είναι ιδεολογική, αλλά βιωματική, σε αντίθεση με τη θεωρητική αθεΐα στην οποία αναφερθήκαμε. Η σημερινή πρακτική αθεΐα είναι ένας τρόπος ζωής που αρνείται τον Θεό. Ο σημερινός άνθρωπος της καλοπέρασης και των ανέσεων δεν ενδιαφέρεται για τον Θεό. Δεν έχει πνευματικές αναζητήσεις. Περιόρισε τα ενδιαφέροντά του μέχρι την πλάκα του τάφου. Οι σημερινοί άθεοι αρνούνται τον Θεό στην πράξη. Μπορεί να είναι Χριστιανοί, μπορεί να τηρούν όλα τα τυπικά θρησκευτικά τους καθήκοντα, μπορεί να συμμετέχουν όχι ουσιαστικά στα μυστήρια της Εκκλησίας μας, στην καθημερινή τους ζωή όμως είναι άθεοι. Δεν έχουν καμιά σχέση με τον Θεό της αγάπης, της δικαιοσύνης, της υπομονής, της ελευθερίας, της ισότητας. Αν εξετάσουμε τους εαυτούς μας προσεκτικά ίσως ανήκουμε σ’ αυτήν την κατηγορία.
Στους σκληρούς άθεους που θεληματικά κλείνουν τα μάτια τους μπροστά στον ήλιο της αληθείας, που είναι ο Αναστημένος Χριστός, η Εκκλησία δεν μπορεί να δώσει καμιά άλλη βοήθεια και αυτό γιατί δεν τη δέχονται. Το μόνο που μπορεί να κάνει η Εκκλησία είναι να προσευχηθεί ώστε το Άγιο Πνεύμα να τους φωτίσει και να τους αναστήσει από το βυθό της απώλειας. Στους άλλους, τους πλανεμένους από τις μέριμνες και τις ηδονές της ζωής, έχει να υποδείξει τρόπο θεραπείας από την ασθένεια της διάνοιας και της ψυχής. Την ανακαίνιση με περισυλλογή, μετάνοια και προσευχή του έσω ανθρώπου. Να πράξουν ότι έπραξε ο Απόστολος Θωμάς, που για μια εβδομάδα μέχρι να συναντήσει πάλι τον Αναστημένο Χριστό, αγωνίσθηκε και πάλεψε μεταξύ πίστεως και απιστίας.
Αγαπητοί μου φίλοι, στον πειρασμό της απιστίας είναι έκθετοι όσοι στερούνται τη χάρη του Αγίου Πνεύματος. Χωρίς το Άγιο Πνεύμα είναι αδύνατον να ερμηνευθούν και να κατανοηθούν τα Μυστήρια του Θεού. Πολλές φορές κάποιοι – ακόμη και Χριστιανοί – βασανίζονται από λογισμούς απιστίας και μάλιστα κάποια επιχειρήματα των άθεων τους κλονίζουν και τους βυθίζουν σε μελαγχολία. Αυτό όμως τι σημαίνει; Σημαίνει ότι η ψυχή τους έχει απογυμνωθεί από τη σκέπη του Αγίου Πνεύματος. Όπου το Άγιο Πνεύμα εκεί υπάρχει ειρήνη, χαρά και πίστη. Η αθεΐα και η αμφιβολία υπερνικώνται μόνο με την μετάνοια και την προσευχή. Χριστός Ανέστη!
Με αγάπη Χριστού Αναστάντος,
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου