« ΑΓΙΟΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ Ο ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΣ »

Σήμερα η Αγία μας Εκκλησία, αγαπητοί μου φίλοι, τιμά την μνήμη του Αγίου Ιερομάρτυρος Χαραλάμπους. Οι Άγιοι Μάρτυρες είναι αυτοί που υπέγραψαν την μαρτυρία της πίστης και της προσωπικής αγάπης τους προς τον Χριστό με το ίδιο το αίμα τους. Αποτελούν το πλέον επίλεκτο σώμα της Εκκλησίας. Η Εκκλησία μας έχει θεμελιωθεί πάνω στο αίμα του Κυρίου μας πρωτίστως και κατ’ επέκταση και στο αίμα των Μαρτύρων. Με το μαρτύριο ξεπλένεται κάθε αμάρτημα. Αλλά και αν ο Μάρτυρας ήταν αβάπτιστος δια του μαρτυρίου θεωρείται αυτομάτως βαπτισμένος και Άγιος. Τόσο σημαντικό είναι το γεγονός του μαρτυρίου! Οι λέξεις «Μαρτυρία» και «Μαρτύριο» είναι αρρήκτως συνδεδεμένες. «Μαρτυρία» είναι η ομολογία και διακήρυξη της αληθείας. «Μαρτύριο» είναι οι δυσμενείς συνέπειες των ομολογούντων και κηρυττόντων την αλήθεια του Χριστού και του Ευαγγελίου Του.

Οι Μάρτυρες της πίστης είναι στη συνείδηση της Εκκλησίας μας το άνθος των ηρώων της. Έχουν την πιο τιμητική θέση στον ουρανό. Η Εκκλησία μας προτάσσει τους Μάρτυρες, όταν αναφέρεται στους Αγίους γνωρίζοντας ότι η μαρτυρία τους και η επισφράγισή της δια του αίματός τους, αποτελεί τον θεμέλιο λίθο. Όπως μας πληροφορούν οι ιστορικοί των ηρωϊκών εκείνων χρόνων, η θανάτωση ενός Μάρτυρα μετέστρεφε στον Χριστιανισμό πλήθος ειδωλολατρών. Κάποιοι ειδωλολάτρες μεταστρέφονταν και την ώρα του μαρτυρίου των αθλητών της πίστης και τους ακολουθούσαν στο μαρτύριό τους. Στην αρχαία Εκκλησία υπήρξε σοβαρό πρόβλημα με εκείνους τους Χριστιανούς, οι οποίοι παρουσιάζονταν στις αρχές αυτοβούλως, χωρίς να έχουν καταγγελθεί ότι είναι Χριστιανοί, για να ομολογήσουν τον Χριστό και να αξιωθούν να χύσουν το αίμα τους για Εκείνον.

Πασίγνωστος και πολύ αγαπητός Μάρτυρας είναι και ο Άγιος Χαράλαμπος στο χριστεπώνυμο πλήρωμα της Ορθόδοξης Ανατολικής Εκκλησίας. Ο Άγιος Ιερομάρτυρας Χαράλαμπος, έζησε στα χρόνια του αυτοκράτορα Σεπτιμίου Σεβήρου και μαρτύρησε πιθανόν το 198 μ.Χ., σε ηλικία 113 ετών! Ο Άγιος Χαράλαμπος ήταν λειτουργός των θείων μυστηρίων και ποιμένας των λογικών του Χριστού μας προβάτων στην Μαγνησία της Μικράς Ασίας. Ήταν διδάσκαλος της αρετής και κήρυκας της ευσεβείας. Οδηγούσε με τη διδασκαλία του και με τον τρόπο που ζούσε, τους πιστούς σε οδούς σωτηρίας. Ένωνε τους πιστούς με τον Χριστό. Ήταν άνθρωπος της προσευχής, της πραότητας, της ταπείνωσης, της αγάπης, της φιλεργατικότητας και επιθυμούσε να είναι συνεχώς με τον Χριστό. Όλη του η ζωή ήταν αφιερωμένη στον Χριστό. Ο Άγιος Χαράλαμπος ήταν γνήσιος δούλος του Χριστού.

Εκείνη την εποχή, που ζούσε ο Άγιος Χαράλαμπος, ο Σεβήρος κήρυξε διωγμό εναντίον των Χριστιανών. Και όπως ήταν αναμενόμενο από αυτόν τον διωγμό δεν θα γλύτωνε και ο Άγιος Χαράλαμπος. Έτσι ο Σεβήρος έδωσε εντολή στον έπαρχο Λουκιανό να συλλάβει και να καταδικάσει σε θάνατο τον Άγιο Χαράλαμπο. Όταν ο Λουκιανός ζήτησε από τον Άγιο να αρνηθεί τον Χριστό και να προσκυνήσει τα είδωλα, εκείνος του απάντησε, ότι ο Χριστός είναι ο πραγματικός Θεός, ο επουράνιος Βασιλέας, ο Ποιητής του ουρανού και της γης, ο Σωτήρας όλων των ανθρώπων και μάλιστα των πιστών. Αυτός είναι η μόνη Αλήθεια και ο δωρεοδότης της αιώνιας ζωής και μακαριότητας. Γνωρίζοντας λοιπόν την αλήθεια δεν μπορούμε να συμβιβασθούμε με το ψεύδος. Όταν βρισκόμαστε μέσα στο φως, δεν μπορούμε να φοβόμαστε το σκοτάδι. Φως και σκοτάδι δεν συνυπάρχουν. Έτσι οι θεοί των Ρωμαίων, συνέχισε ο Άγιος Χαράλαμπος, δεν έχουν σχέση με την Αλήθεια, με το Φως, με τον Χριστό μας.

Και όλα αυτά τα έλεγε με παρρησία μπροστά στον έπαρχο Λουκιανό. Δεν φοβήθηκε το επερχόμενο μαρτύριο. Γιατί σίγουρα τα λόγια αυτά του Αγίου θα προκαλούσαν την οργή του Λουκιανού. Παρόλα τα 113 έτη του δεν λύγισε στις απειλές των διωκτών του Χριστού. Η απάντηση του Αγίου Χαραλάμπους, λοιπόν, εξόργισε τον Λουκιανό και γέμισε την καρδιά αυτού με μίσος για τους Χριστιανούς και εξαιρέτως για τον πολιό Μάρτυρα, τον γηραιό Ιερέα της Μαγνησίας. Με την εντολή του Λουκιανού οι στρατιώτες της ασεβείας, του έβγαλαν τα ιερατικά άμφια και άρχισαν να αφαιρούν το δέρμα του Αγίου. Ο Άγιος υπέμενε το μαρτύριο καρτερικά και μάλιστα εκείνη την ώρα προσευχόταν και θεωρούσε προνομιούχο τον εαυτό του που αξιωνόταν να μαρτυρήσει για τον Χριστό που τόσο αγάπησε στη ζωή του. Έπαιρνε δύναμη την ώρα του μαρτυρίου από τον Ίδιο τον Χριστό.

Αγαπητοί μου φίλοι, ο Άγιος Χαράλαμπος δεν λύγισε ούτε στιγμή μέχρι το τέλος του μαρτυρίου του. Μάλιστα ο έπαρχος, βλέποντας τον αδαμάντινο χαρακτήρα του Αγίου, προσπάθησε να τον μεταπείσει, για να αποφύγει περαιτέρω μαρτύρια. Όμως ο Άγιος Χαράλαμπος παρά το προκεχωρημένο της ηλικίας του απάντησε με εφηβική ορμή και τόλμη ως εξής: «Τις ημάς χωρίσει από της αγάπης του Χριστού; θλίψις ή στενοχωρία ή διωγμός ή λιμός ή κίνδυνος ή μάχαιρα;» (ΡΩΜ. 8, 35). Από το θάρρος του Αγίου Χαραλάμπους οφείλουμε να παραδειγματισθούμε κι εμείς οι σημερινοί Χριστιανοί. Να μη φοβόμαστε μπροστά στους σημερινούς διώκτες του Χριστιανισμού. Να ζητάμε τη βοήθεια του Κυρίου και να αγωνιζόμαστε με θάρρος για την Ορθόδοξη πίστη μας. Και αν ο Χριστός επιτρέψει να μαρτυρήσουμε γι’ Αυτόν, ας είναι ευλογημένο το όνομά Του.

Με αγάπη Χριστού,

π. Βασίλειος.