Σάββατο 11 Σεπτεμβρίου 2010

« ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΥΨΩΣΕΩΣ »


Το σημερινό Ιερό Ευαγγέλιο, αγαπητοί μου φίλοι, μας αποκαλύπτει το σκοπό της Ενανθρωπήσεως του Θεού. Ο Θεός έγινε άνθρωπος για να σώσει τον άνθρωπο, από υπερβολική αγάπη. Γράφει ο πατήρ Φιλόθεος Φάρος : « Ο Ιησούς Χριστός δεν είναι ένας ηθικοδιδάσκαλος, αλλά ο Υιός και Λόγος του Θεού Πατρός που σαρκώνεται διαρκώς, που έρχεται διαρκώς ζητώντας τη σχέση της τέλειας αγάπης με τον άνθρωπο » ( Πριν και μετά το Πάσχα, σελίδα 159 ). Ο Χριστός ζητάει από τον άνθρωπο την τέλεια πίστη και την υιϊκή αφοσίωση. Μας ζητάει να εξέλθουμε από το εγώ και να ανταποκριθούμε στη δική Του άπειρη αγάπη. Η γνήσια πίστη είναι γεμάτη από τη Χάρη του Θεού.

Ο Χριστός μας είπε σήμερα, ότι εκείνος που έχει πίστη δεν χάνεται ποτέ μέσα στις δυσκολίες της ζωής. Αψευδείς μάρτυρες της δυνάμεως της πίστεως είμαστε όλοι οι Χριστιανοί, που καθημερινά βλέπουμε τη δύναμη του Θεού. Καθημερινά συμβαίνουν μικρά και μεγάλα θαύματα, τα οποία υπογραμμίζουν αυτή την αλήθεια ότι ο Θεός δεν εγκαταλείπει τους ανθρώπους που πιστεύουν σ’ Αυτόν. Σίγουρα θα υπάρχουν και άνθρωποι που δεν πιστεύουν στον Θεό και όλα αυτά τα θαύματα, τα θεωρούν απλές συμπτώσεις και συγκυρίες της ζωής. Γι’ αυτούς τους ανθρώπους το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να προσευχόμαστε, προκειμένου ο Θεός να τους φωτίσει για να δουν την αλήθεια.

Η πίστη όμως δεν σώζει τον άνθρωπο μόνο από τις δοκιμασίες της ζωής, κυρίως τον σώζει από την αιώνια απώλεια της ψυχής. Μόνο όποιος είναι ενωμένος με τον Αναστημένο Εσταυρωμένο δεν χάνεται μέσα στην άβυσσο του Άδη, αλλά μέσα από τη χοϊκότητα του τάφου περνά στη χώρα της αιωνιότητας. Εκείνος που τα αρνείται όλα αυτά καταντά μια τραγική προσωπικότητα. Ζει χωρίς ελπίδα και σκοπό. Μπορεί να έχει πλούτη, ανέσεις, δύναμη, ηδονές, στην ουσία όμως είναι δυστυχισμένος γιατί όλες οι χαρές αυτές σταματούν στην πλάκα του τάφου. Μακάριος είναι ο άνθρωπος που τα κατανοεί όλα αυτά και καταλαβαίνει τη ματαιότητα της ζωής αυτής.

Όποιος πιστεύει στον Κύριο, πιστεύει και στην αθανασία της ψυχής του. Δεν φοβάται και δεν αγχώνεται μπροστά στο μυστήριο του θανάτου. Ποτέ δεν αισθάνεται μελαγχολία, γιατί γεμίζει τη ζωή του με το όραμα του Παραδείσου. Με αυτή τη δύναμη της πίστεως οι Άγιοι Μάρτυρες με χαρά έσκυβαν τον αυχένα τους κάτω από τη λαιμητόμο των άθεων τυράννων. Αυτή η δύναμη της πίστεως κάνει τον ετοιμοθάνατο άρρωστο να μην πανικοβάλλεται. Με τη δύναμη της πίστεως ακόμη καταφέρνει μέσα στη ζούγκλα της ζωής να ζει ο πιστός αρμονικά. Η πίστη κάνει τον άνθρωπο δυνατό, ακόμη και μπροστά στη μεγαλύτερη δυσκολία της επίγειας ζωής του. Ο χωρίς πίστη άνθρωπος απογυμνώνεται από τη Θεία Χάρη και είναι αδύναμος μπροστά στις δυσκολίες της ζωής.

Σήμερα, περισσότερο από ποτέ άλλοτε, έχουμε ανάγκη από την πίστη αυτή προς τον Θεό. Σήμερα η ζωή του κάθε ανθρώπου βρίσκεται ανάμεσα σε κινδύνους. Ο άνθρωπος έχει χάσει τη σιγουριά και την ειρήνη του. Δεν υπάρχει καμιά δύναμη που θα μπορέσει να εγγυηθεί τη σωτηρία μας παρά μόνο η δύναμη του Θεού. Και φυσικά δεν αναφερόμαστε μόνο στη σωματική ακεραιότητα, αλλά κυρίως αναφερόμαστε στην εσωτερική πληρότητα και γαλήνη που μπορεί να προσφέρει μόνο ο Θεός. Στη σημερινή εποχή το μόνο που μας ενδιαφέρει είναι η ευημερία μας. Έχουμε βάλει στην άκρη τον Θεό. Αποτέλεσμα αυτής της επιλογής μας είναι η ψυχική μας ακαταστασία και συμφορά. Στο πρόσωπο του σύγχρονου ανθρώπου καθρεπτίζεται το εσωτερικό του δράμα.

Αγαπητοί μου φίλοι, έρχονται ημέρες δύσκολες για όλους μας. Αν δεν θεμελιώσουμε την ύπαρξή μας στην πέτρα της πίστεως, τότε σίγουρα θα χαθούμε μέσα στο ορμητικό ρεύμα της απώλειας. Ας μη ματαιοπονούμε κτίζοντας τη ζωή μας πάνω στην αμμώδη γη της παρούσας ζωής. Θα έλθουν οι πειρασμοί, οι δοκιμασίες, οι περιπέτειες και θα καταρρεύσουμε. Ας οικοδομήσουμε πάνω στο θεμέλιο που λέγεται Ιησούς Χριστός. Εδώ ας θυμηθούμε κάποιο διάλογο από το κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο : «Εκ τούτου πολλοί απήλθον εκ των μαθητών αυτού εις τα οπίσω και ουκέτι μετ’ αυτού περιεπάτουν. είπεν ουν ο Ιησούς τοις δώδεκα. μη και υμείς θέλετε υπάγειν; απεκρίθη ουν αυτώ Σίμων Πέτρος. Κύριε, προς τίνα απελευσόμεθα; ρήματα ζωής αιωνίου έχεις» (ΙΩΑΝ. 6, 66-68). Δηλαδή, «Από τότε πολλοί από τους μαθητές του ξεμάκρυναν και δεν τον ακολουθούσαν πια. Τότε ο Ιησούς είπε στους δώδεκα ¨Μήπως θέλετε να φύγετε κι εσείς;¨ Ο Σίμων Πέτρος του απάντησε: ¨Και σε ποιον να πάμε, Κύριε; Εσύ κατέχεις τα λόγια που οδηγούν στην αιώνια ζωή¨» (ΙΩΑΝ. 6, 66-68).

Με αγάπη Χριστού,

π. Βασίλειος.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου