« ΑΠΟ ΤΙΣ ΟΜΟΡΦΕΣ ΚΥΚΛΑΔΕΣ : ΑΝΔΡΟΣ ΚΑΙ ΤΗΝΟΣ »

« ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΗ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΠΑΡΕΚΚΛΗΣΙΟΥ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΣΟΦΙΑΣ, ΣΤΟ ΑΙΓΙΟ »

« Η ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΘΥΓΑΤΕΡΕΣ ΤΗΣ »

Οι τρεις Μάρτυρες, αγαπητοί μου φίλοι, η Πίστη, η Ελπίδα και η Αγάπη, όπως γνωρίζουμε, είναι θυγατέρες της Αγίας Σοφίας, όπως ακριβώς και οι αρετές της πίστεως, της ελπίδας και της αγάπης είναι τέκνα της σοφίας, της αληθινής σοφίας της «άνωθεν κατερχομένης», που γεννά τον φόβο του Θεού. «Αρχή σοφίας φόβος Κυρίου» (ΠΑΡΟΙΜ. 1, 7). Ένας φόβος όμως όχι με δουλική μορφή, αλλά με την έννοια του σεβασμού απέναντι στον Θεό. Οι τρεις κόρες της Αγίας Σοφίας είχαν όλες τις αρετές, όπως το δηλώνουν και τα ονόματά τους. Ήσαν γεμάτες από πίστη και ελπίδα στον Χριστό και αγάπη προς τον Θεό και τον συνάνθρωπο. Αλλά και η μητέρα τους ήταν όνομα και πράγμα Σοφία.

Η Αγία Σοφία κατείχε την αληθινή αγάπη που είναι ανώτερη από την φυσική αγάπη, το λεγόμενο μητρικό φίλτρο, γι’ αυτό και απέβλεπε στο πνευματικό συμφέρον των παιδιών της. Τα ενθάρρυνε να προχωρήσουν στον θάνατο, μέσα από τα μαρτύρια, για την αγάπη του Χριστού, γνωρίζοντας πως έτσι τους εξασφαλίζει την αληθινή ζωή, αφού «δίκαιοι εις τον αιώνα ζώσι» (ΣΟΦ. ΣΟΛΟΜ. 5, 15). Η Αγία Σοφία δεν υποχώρησε μπροστά στα μαρτύρια, που υπέστησαν οι τρεις κόρες της. Κι αυτή ήταν άνθρωπος και σίγουρα θα στενοχωριόταν, όμως η αγάπη της για τον Χριστό και τα παιδιά της, την έκανε να μείνει ακλόνητη και σταθερή απέναντι στο θέαμα που αντίκριζε. Έβαζε πάνω από όλα την αγάπη προς τον Χριστό και το πνευματικό συμφέρον των παιδιών της.

Ο τρόπος συμπεριφοράς της Αγίας Σοφίας δείχνει το μέτρο της αγάπης που οφείλουν να έχουν οι γονείς προς τα παιδιά, τα οποία δεν είναι κτήμα των γεννητόρων τους, αλλά έμψυχα και λογικά δώρα του Θεού προς τους γονείς, οι οποίοι είναι συνεργάτες του Θεού στο έργο της δημιουργίας. Η αληθινή αγάπη είναι ανιδιοτελής και δεν ζητά ανταλλάγματα. Αγαπάμε τα παιδιά επειδή αγαπάμε τον Θεό που μας τα έδωσε. Και τα παιδιά πάλι θα μας αγαπούν αληθινά, αν τα έχουμε μάθει να αγαπούν τον Θεό. Εν ονόματι της αγάπης δεν πρέπει να παραβιάζεται η ελευθερία των παιδιών, αλλά ούτε και αληθινή ελευθερία μπορεί να υπάρξει χωρίς την αγάπη. Αυτό που αγγίζει την καρδιά των παιδιών, περισσότερο από τα λόγια είναι η προσευχή γι’ αυτά και το σωστό παράδειγμα.

Παιδιά που έχουν βιώσει στο οικογενειακό τους περιβάλλον την αληθινή ελευθερία και την ανιδιοτελή αγάπη, έχουν μάθει να αγαπούν και να προσφέρουν απλόχερα χωρίς διακρίσεις. Αντίθετα τα παιδιά που στο οικογενειακό τους περιβάλλον έχουν στερηθεί την αγάπη και την ελευθερία, γίνονται αυταρχικά, αντιδραστικά, αντικοινωνικά, επιθετικά και καχύποπτα. Οι σχέσεις των παιδιών αυτών με τους άλλους ανθρώπους είναι βασανιστικές. Τον σεβασμό στην ελευθερία των άλλων διδάσκει ο Ίδιος ο Θεός, ο Οποίος προίκισε τον άνθρωπο με το αυτεξούσιο και σέβεται όσο κανείς την ανθρώπινη ελευθερία. Η Ορθόδοξη αγωγή βοηθά στο ξεπέρασμα των όποιων προβλημάτων και δυσκολιών της ζωής, χωρίς να δημιουργούνται απωθημένα στην ψυχή των ανθρώπων.

Πολλοί γονείς, δυστυχώς, βγάζουν τα απωθημένα τους στα παιδιά τους. Πολλές φορές παραβιάζουν την ελευθερία τους, θέλοντας να γίνουν τα παιδιά σύμφωνα με το θέλημά τους. Η Αγία Σοφία δεν κοιτάζει το επίγειο συμφέρον των παιδιών της, όμως δεν γίνεται και ανελεύθερη. Ενθαρρύνει και προτρέπει προς το μαρτύριο τις κόρες της, χωρίς όμως να επιβάλλει. Γνωρίζει ότι οι κόρες της ανήκουν στον Θεό και Του τις προσφέρει. Μπροστά στην αγάπη Του ξεπερνά τον μητρικό πόνο. Πιστεύει στην αιώνια ζωή και ζει με την ελπίδα των μελλόντων αγαθών. Η Αγία Σοφία χωρίζεται προσωρινά με τα παιδιά της για να ξανασμίξει με αυτά στην Βασιλεία του Θεού. Γι’ αυτό και μετά το μαρτύριό τους πηγαίνει πάνω από τον τάφο τους και παρακαλεί τον Θεό να την πάρει, για να είναι μαζί τους.

Αγαπητοί μου φίλοι, όσοι είναι σκληροί με τους σημερινούς νέους νομίζω ότι τους αδικούν. Οι νέοι σήμερα, σύμφωνα και με μαρτυρίες πολλών Παιδαγωγών, είναι πιο ειλικρινείς από τους νέους παλαιότερων εποχών. Οι διάφορες αντιδράσεις τους και η βίαιη συμπεριφορά τους κάποιες φορές, οφείλονται στο ότι ζητούν από τους γονείς και από την κοινωνία γενικότερα ευαισθησία, αγάπη και ειλικρίνεια και αντί αυτών συναντούν σκληρότητα, αναλγησία και υποκρισία. Η Πίστη λοιπόν, η Ελπίδα και η Αγάπη ήσαν άξια τέκνα ενδόξου Μητρός. Γαλουχήθηκαν με το άδολο γάλα της πίστεως, της ελπίδας και της αγάπης στον Θεό. Γι’ αυτό και πέτυχαν να πραγματώσουν τον σκοπό της ζωής τους, το ευ ζην, δηλαδή το να είναι μαζί με τον Χριστό στην Βασιλεία των Ουρανών, όπου εκεί είναι η ζωή η ατέλειωτη. Η μνήμη τους τιμάται στις 17 Σεπτεμβρίου.

Με αγάπη Χριστού,

π. Βασίλειος.

« ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟ ΥΨΩΣΕΩΣ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ, ΑΠΟ ΤΟΝ π. ΝΙΚΟΔΗΜΟ ΚΑΒΑΡΝΟ »

« ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΡΟΥΜΑΝΙΑ »

« ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΣΤΗΝ ΡΟΥΜΑΝΙΑ »

Αγαπητοί μου φίλοι, για λίγο καιρό θα βρίσκομαι στην Ρουμανία. Έτσι θα είναι δύσκολο να ενημερώνω το blog μου. Ζητώ την κατανόησή σας. Εύχομαι ο Κύριός μας να σας ευλογεί και να μας αξιώσει να συναντηθούμε και πάλι.

Με αγάπη Χριστού,

π. Βασίλειος.

« Η ΧΑΡΑ ΝΙΚΟΠΟΥΛΟΥ ΣΤΗΝ ΚΕΛΛΗ ΑΡΝΗΘΗΚΕ ΝΑ ΠΑΡΑΛΑΒΕΙ ΒΡΑΒΕΙΟ ΑΠΟ ΒΟΥΛΕΥΤΗ »

« ΚΥΡΙΑΚΗ Β΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ »

Στο σημερινό Αποστολικό ανάγνωσμα, αγαπητοί μου φίλοι, ο Απόστολος Παύλος προβαίνει για μια ακόμη φορά στην μεγαλειώδη έκθεση της Οικονομίας του Θεού, του σχεδίου Του δηλαδή για τη σωτηρία του πεσμένου στην αμαρτία κόσμου. Ο Θεός μετά την πτώση του ανθρώπου στην αμαρτία ξεκινά την διαδικασία αποκατάστασης αυτού. Η αρχή γίνεται στην Παλαιά Διαθήκη, όπου εκεί αποκαλύπτεται στο ανθρώπινο γένος. Η Παλαιά Διαθήκη είναι η εποχή της παιδαγωγίας του ανθρώπου από τον Θεό. Κι όταν Εκείνος έκρινε ότι ήλθε η κατάλληλη εποχή, κατά την οποία τελείωσε η παιδαγωγία αυτή, έρχεται ο Ίδιος στο πρόσωπο του Υιού Του, για να αποκατασταθεί ολοκληρωτικά ο άνθρωπος. Η Παλαιά Διαθήκη είναι η εποχή της προετοιμασίας, ενώ η Καινή Διαθήκη είναι η εποχή της εκπλήρωσης. Η παιδαγωγία και η αληθινή πίστη.

Η Παλαιά Διαθήκη λοιπόν δεν είναι το τέλος, αλλά η αρχή. Ο πεσμένος στην αμαρτία άνθρωπος τίθεται υπό επιτήρηση του Μωσαϊκού Νόμου και των Προφητών, προκειμένου να αποκατασταθεί η σχέση του με τον Θεό. Ο Θεός δίνει την ευκαιρία στον άνθρωπο να στραφεί στον εαυτό του, να κατανοήσει σε ποια κατάσταση βρίσκεται και έτσι να ζητήσει το έλεος και τη βοήθεια του Θεού. Αυτό σημαίνει ότι ο Νόμος και οι Προφήτες δεν λειτουργούσαν ως τιμωρία, αλλά ως παιδαγωγία. Είχαν θεραπευτικό ρόλο για τον άνθρωπο. Επίσης η Παλαιά Διαθήκη δεν μπορεί να κατανοηθεί αλλιώς, παρά μόνο σε αναφορά προς τον Χριστό. Η Παλαιά Διαθήκη ολόκληρη συνιστά προφητεία για τον Χριστό και τον ερχομό Του. Ο Χριστός είναι το κλειδί της κατανόησης του παιδαγωγικού χαρακτήρα της πρώτης Διαθήκης. Η Παλαιά Διαθήκη είναι άρρητα συνδεδεμένη με την Καινή Διαθήκη.

Με τον ερχομό λοιπόν του Κυρίου και της πίστης σε Αυτόν «ουκέτι υπό παιδαγωγόν εσμεν» (ΓΑΛ. 3, 25). Ο Κύριος μας έφερε τον αέρα της ελευθερίας Τα τείχη του Νόμου τα γκρέμισε ο Ίδιος ο Χριστός. Αυτός είναι ο ελευθερωτής των ανθρώπων. Δεν έχουμε να περιμένουμε κάποιον άλλο Σωτήρα πέρα από Αυτόν. Οι Νεοεποχίτες περιμένουν τον δικό τους « σωτήρα », ο οποίος δεν είναι άλλος από τον Αντίχριστο. Τα όργανα της Νέας Εποχής εργάζονται πυρετωδώς για την έλευσή του. Εμείς όμως οι Χριστιανοί δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτα, γιατί έχουμε για αρχηγό της Πίστης μας τον ίδιο τον Θεό, τον Ιησού Χριστό. Όσοι στους έσχατους καιρούς διεκδικήσουν τον ρόλο του σωτήρα θα είναι ψευδόχριστοι και ψευδοπροφήτες, που σκοπό θα έχουν την καταστροφή του ανθρώπου, υπηρετώντας πονηρές και σατανικές δυνάμεις. Όμως στο τέλος θα νικήσει ο Ιησούς Χριστός.

Ο Χριστός λοιπόν έρχεται και σώζει τον άνθρωπο. Και τον σώζει γιατί τον ενώνει με τον εαυτό Του. Και αυτό σημαίνει ότι ο άνθρωπος όχι μόνο αποκαθίσταται στην προ της πτώσης κατάσταση, αλλά πολύ περισσότερο γίνεται ένα με τον Κύριο. Ο σκοπός δηλαδή του ερχομού του Χριστού στον κόσμο ήταν όχι μόνο να απαλλαγεί ο άνθρωπος από την αμαρτία, αλλά να ενσωματωθεί στον Δημιουργό του, να γίνει κι αυτός θεός κατά χάριν. Ο Απόστολος Παύλος το σημειώνει με έμφαση ακριβώς στη συνέχεια του λόγου του «Πάντες γαρ υιοί Θεού εστε δια της πίστεως εν Χριστώ Ιησού» (ΓΑΛ. 3, 26). «Είστε λοιπόν όλοι παιδιά του Θεού, αφού πιστεύετε στον Ιησού Χριστό» (ΓΑΛ. 3, 26). Το να είμαστε τα παιδιά του Θεού είναι μια μεγάλη δωρεά από μέρους Του. Σε αυτή την μεγάλη δωρεά του Θεού απαιτείται η δική μας συγκατάθεση. Απαιτείται η αποδοχή της προσφοράς της σωτηρίας από τον άνθρωπο.

Και ο Απόστολος Παύλος έρχεται να κάνει πιο συγκεκριμένα τα λόγια του. Η πίστη στον Ιησού Χριστό ενεργοποιείται από τη στιγμή που ο άνθρωπος εισέρχεται στην Εκκλησία. Χριστιανός με αληθινή πίστη είναι εκείνος που θα βαπτισθεί στο όνομα του Χριστού και θα γίνει μέλος του μυστικού Σώματός Του, που είναι η Εκκλησία. Αληθινός Χριστιανός είναι εκείνος που θα ζει πια σε κοινωνία με τους άλλους ανθρώπους. Υποστηρίζουν μερικοί ότι πιστεύουν στον Θεό, αλλά δεν θέλουν να ακούνε για Εκκλησίες και Ιερείς. Αυτή είναι μια πλάνη, η οποία τους οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια μακριά από τον Θεό. Δεν νοείται πιστός μακριά από τα Μυστήρια της Εκκλησίας. Δεν νοείται πίστη, χωρίς τη συμμετοχή μας στο Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας. Και η Ιερωσύνη, την οποία αμφισβητούν κάποιοι, έχει δοθεί από τον ίδιο τον Θεό. Δεν είναι κατασκεύασμα ανθρώπων.

Αγαπητοί μου φίλοι, στην εποχή μας ακούμε πολλούς να μιλάνε για ελευθερία και για δικαιώματα. Και όμως αυτοί που αγωνίζονται γι’ αυτά τα ιδανικά είναι υποδουλωμένοι στα διάφορα προσωπικά τους πάθη. Το ακριβό ζητούμενο της εποχής μας είναι η ελευθερία. Ελεύθερος για την πίστη μας, όπως το υπογραμμίζει ο Απόστολος Παύλος, είναι αυτός που έλαβε την Χάρη να γίνει παιδί του Θεού. Μόνο αυτός που θέτει υπεράνω όλων τον Κύριο είναι όντως απελευθερωμένος από τα στοιχεία και τα πάθη του κόσμου. Το να διαγράφει κανείς την πίστη στον Χριστό και να μιλάει για ελευθερία είναι ασφαλώς σε λανθασμένη πορεία. Τέτοιου είδους άνθρωποι βρίσκονται κάτω από την εξουσία του πιο στυγνού τυράννου, του εγωϊσμού τους και του διαβόλου. Αν θέλουμε να είμαστε αληθινά ελεύθεροι, οφείλουμε να αποδεχθούμε τη δωρεά της υιοθεσίας του Χριστού προς εμάς και να Τον αγαπήσουμε.

Με αγάπη Χριστού,

π. Βασίλειος.