« ΚΥΡΙΑΚΗ Ε΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ, ΟΣΙΑΣ ΜΑΡΙΑΣ ΤΗΣ ΑΙΓΥΠΤΙΑΣ »

Καθώς πλησιάζουμε, αγαπητοί μου φίλοι, στην Μεγάλη Εβδομάδα, η Αγία μας Εκκλησία στρέφει όλο και περισσότερο τον νου μας προς την ατίμητη θυσία που πρόσφερε ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός πάνω στον Γολγοθά για τη σωτηρία των ανθρώπων. Σε αυτό συντείνει και το σημερινό Αποστολικό ανάγνωσμα από την προς Εβραίους επιστολή του Αποστόλου Παύλου. Προβάλλει την ασύγκριτη υπεροχή της θυσίας του Κυρίου έναντι των θυσιών των ζώων που πρόσφεραν οι αρχιερείς της Παλαιάς Διαθήκης κατά την εορτή του Εξιλασμού. Ο Ιησούς Χριστός, μας αναφέρει η σημερινή Αποστολική περικοπή, ήλθε ως Αρχιερέας για να προσφέρει τη θυσία Του και να εξασφαλίσει στους ανθρώπους τα μελλοντικά αγαθά της Καινής Διαθήκης. Δεν εισήλθε όμως στην Σκηνή του Μαρτυρίου, όπως έκαναν οι αρχιερείς των Ιουδαίων, αλλά μέσα σε μία ανώτερη και τελειότερη σκηνή· η σκηνή αυτή είναι το ίδιο Του το Σώμα, το οποίο συνελήφθη εκ Πνεύματος Αγίου.

Σε αυτή την τελειότερη σκηνή ο Κύριος δεν πρόσφερε ως θυσία το αίμα τράγων και μόσχων, όπως οι αρχιερείς των Ιουδαίων, αλλά «δια του ιδίου αίματος εισήλθεν εφάπαξ εις τα Άγια, αιωνίαν λύτρωσιν ευράμενος» (ΕΒΡ. 9, 12). Δηλαδή, με το δικό Του ατίμητο Αίμα εισήλθε μια για πάντα στα επουράνια Άγια των Αγίων και εξασφάλισε για εμάς απολύτρωση όχι προσωρινή, αλλά αιώνια. Η ύψιστη θυσία του Κυρίου μας, λοιπόν, δεν προσφέρθηκε από κάποιον αρχιερέα των Ιουδαίων, αλλά ο μεγάλος και αιώνιος Αρχιερέας Ιησούς Χριστός υπήρξε ο θύτης της θυσίας αυτής, την ίδια στιγμή που ο Ίδιος ήταν και ο αποδέκτης της. Επιπλέον η μοναδική αυτή θυσία δεν προσφέρθηκε σε κάποιο επίγειο θυσιαστήριο, όπως συνέβαινε με τις θυσίες των Ιουδαίων κατά την ημέρα του Εξιλασμού. Αλλά το ίδιο το άχραντο Σώμα του Κυρίου έγινε ο Ναός, το θυσιαστήριο. Σε αυτό δε το θυσιαστήριο προσφέρθηκε αυτό το πανακήρατο Αίμα του Κυρίου.

Είναι πολύ δύσκολο να κατανοήσουμε πλήρως τις βαθιές αυτές θεολογικές αλήθειες και σαστίζουμε πολύ περισσότερο, αν αναλογισθούμε ότι στην ανυπέρβλητη αυτή θυσία του Κυρίου μας έχουμε τη δυνατότητα να μετέχουμε κι εμείς. Διότι κάθε φορά που τελείται η Θεία Λειτουργία σε κάποιον Ορθόδοξο Ιερό Ναό, επαναλαμβάνεται η ίδια αυτή θυσία Του. Μετέχοντας λοιπόν στην Θεία Λειτουργία μετέχουμε στη μοναδική θυσία του Κυρίου μας και γινόμαστε αποδέκτες των ουρανίων δωρεών Του. Όπως παρατηρεί ο αείμνηστος π. Μιχαήλ Καρδαμάκης: «Η Ευχαριστία είναι το μυστήριο της Εκκλησίας και με αυτή την έννοια είναι το μυστήριο των μυστηρίων. Δεν υπάρχει πλευρά της υποστάσεως ούτε στοιχείο της πίστεως της Εκκλησίας, που να μην έχει άμεση ή έμμεση αναφορά στην Ευχαριστία. Όλη η ζωή και το έργο της απορρέουν από την Ευχαριστία και καταλήγουν στην Ευχαριστία. Η Εκκλησία είναι πραγματικά ζωντανή και δραστήρια όπου λειτουργείται η θεία Ευχαριστία». (Ορθόδοξη Πνευματικότητα, σελίδα 190).

Γι’ αυτές τις ουράνιες δωρεές κάνει λόγο στη συνέχεια της σημερινής Αποστολικής περικοπής ο Απόστολος Παύλος. Κατά την ημέρα του Εξιλασμού ο αρχιερέας θυσίαζε «τράγους και μόσχους» (ΕΒΡ. 9, 13) και ράντιζε με το αίμα τους τον λαό. Όλο όμως αυτό το αίμα των χιλιάδων ζώων δεν καθάριζε τον εσωτερικό μολυσμό της ψυχής τους. Μόνο που έτσι συναισθάνονταν οι Ιουδαίοι την αμαρτωλότητά τους και εξέφραζαν την προσδοκία του αληθινού Λυτρωτή. Εάν λοιπόν το αίμα αυτό τους έδινε απλώς έναν εξωτερικό καθαρμό, προκειμένου να μετέχουν στην κοινή λατρεία, «πόσω μάλλον το αίμα του Χριστού, ος δια Πνεύματος αιωνίου εαυτόν προσήνεγκεν άμωμον τω Θεώ, καθαριεί την συνείδησιν υμών από νεκρών έργων εις το λατρεύειν Θεώ ζώντι;» (ΕΒΡ. 9, 14). Δηλαδή, πόσο περισσότερο το Αίμα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, ο Οποίος πρόσφερε ως θυσία τον Εαυτό Του, τελείως καθαρό από τα έργα της αμαρτίας, ώστε να λατρεύουμε αξίως τον ζωντανό Θεό.

«Καθαριεί την συνείδησιν υμών από νεκρών έργων» (ΕΒΡ. 9, 14). Αυτή είναι η μεγάλη και ατίμητη δωρεά για τον άνθρωπο από την ύψιστη θυσία του Θεανθρώπου: Το άχραντο Σώμα και το τίμιο Αίμα του Κυρίου μας καθαρίζει τη συνείδησή μας από κάθε μολυσμό· τη λευκαίνει σε βάθος· λυτρώνει την ψυχή μας από τα νεκρά έργα της αμαρτίας· την ελευθερώνει από κάθε ρύπο, από κάθε ενοχή. Έχει τόση δύναμη η θυσία του Κυρίου μας, ώστε το τίμιο Αίμα Του να καθαρίζει τα πάντα. Πλένει την ψυχή του πιστού κάθε φορά που εκείνος προσέρχεται στο Μυστήριο της Ιεράς Εξομολογήσεως και του χαρίζει την ουσιαστική λύτρωση και την αιώνια σωτηρία. Ολοκληρώνεται δε και επισφραγίζεται η άφεση των αμαρτιών με τη μετοχή του Χριστιανού στο Μυστήριο της θείας Ευχαριστίας, στο οποίο μεταλαμβάνει πλέον το άχραντο Σώμα και το τίμιο Αίμα του Χριστού και ενώνεται μαζί Του.

Αγαπητοί μου φίλοι, ας μην αφήσουμε και άλλη μία Μεγάλη Σαρακοστή και άλλη μία Μεγάλη Εβδομάδα που θα έλθει σε λίγες ημέρες, να περάσουν όπως πέρασαν τόσες και τόσες από τη ζωή μας, με αδιαφορία και χωρίς πνευματικό αγώνα. Αξίζει τον κόπο να προσπαθήσουμε να αγωνισθούμε και να απομακρύνουμε από μέσα μας τα διάφορα πάθη που μας εγκλωβίζουν σε μία ζωή χωρίς την αληθινή χαρά που την προσφέρει μόνο ο Χριστός. Και για να λάβουμε αυτή την αληθινή χαρά θα πρέπει να ενωθούμε με τον Χριστό. Και φυσικά αυτή η ένωση δεν μπορεί να γίνει όταν βρισκόμαστε μέσα στην αμαρτία. Η αμαρτία μας εμποδίζει στην επικοινωνία μας με τον Κύριο. Θα πρέπει να απομακρύνουμε την αμαρτία από τη ζωή μας για να μπορέσουμε να ενωθούμε μαζί Του. Γι’ αυτό ας κάνουμε μία νέα αρχή σε αυτόν τον όμορφο πνευματικό αγώνα που μας οδηγεί κοντά στον Κύριό μας Ιησού Χριστό.

Με αγάπη Χριστού,

π. Βασίλειος.