« ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑΤΙΚΗ ΕΚΔΡΟΜΗ ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΛΕΞΙΟΥ ΑΙΓΙΟΥ, ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΑ ( 22.12.2012) »

ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΓΗΡΟΚΟΜΕΙΟΥ ΠΑΤΡΩΝ

 ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΓΗΡΟΚΟΜΕΙΟΥ ΠΑΤΡΩΝ

 ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΡΟΦΗΤΟΥ ΗΛΙΟΥ ΠΑΤΡΩΝ

 ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΑΝΔΡΕΟΥ ΠΑΤΡΩΝ

 ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΑΝΔΡΕΟΥ ΠΑΤΡΩΝ

 ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΑΝΔΡΕΟΥ ΠΑΤΡΩΝ

ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΑΝΔΡΕΟΥ ΠΑΤΡΩΝ

« ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΛΒΑΝΙΑΣ κ. ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ, 2012 »

« ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ »

Τα Χριστούγεννα είναι η μεγαλύτερη εορτή της Χριστιανοσύνης. Σύμφωνα με την Πατερική αντίληψη, είναι η μητέρα όλων των άλλων εορτών. Πάνω στην εορτή των Χριστουγέννων στηρίζονται και οι υπόλοιπες εορτές της Εκκλησίας μας. Χωρίς τα Χριστούγεννα, χωρίς την Ενανθρώπηση του Κυρίου μας, καμία Χριστιανική εορτή δεν μπορεί να σταθεί. Είναι η κορωνίδα όλων των εορτών.

Το γεγονός της Γεννήσεως του Χριστού είναι ιστορικό, αφού συνέβη σε μια συγκεκριμένη ιστορική στιγμή, όταν ηγεμόνευε στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία ο Καίσαρας Αύγουστος και βασίλευε στην Ιουδαία ο Ηρώδης. Οι Ευαγγελιστές επιμένουν να τονίζουν την ιστορικότητα του γεγονότος γιατί θέλουν να πουν ότι ο Χριστός είναι ιστορικό Πρόσωπο. Αυτό σημαίνει ότι ο Χριστός προσέλαβε πραγματικά ανθρώπινη σάρκα και η Ενανθρώπηση δεν έγινε κατά δόκηση, κατά φαντασία.

Την ημέρα αυτή εορτάζουμε την κάθοδο του Θεού στη γη. Το δεύτερο Πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, ο Υιός και Λόγος του Θεού, προσλαμβάνει την ανθρώπινη σάρκα προκειμένου να τη θεώσει, να την τοποθετήσει εκεί που πραγματικά της αξίζει. Ο Θεός γίνεται άνθρωπος, για να γίνουμε εμείς θεοί κατά χάριν. Παρά την ιστορικότητά του, το γεγονός αυτό παραμένει μυστήριο. Παραμένει μυστήριο η ένωση της θείας και της ανθρώπινης φύσης.

Ο Χριστός εισέρχεται στον σκοτισμένο και κακοποιημένο κόσμο, για να τον θεραπεύσει από την αμαρτία. Έρχεται από το κέντρο του Ουρανού, διαπερνά την ομίχλη και την ταραχή του κόσμου και αγγίζει τις πονεμένες καρδιές των ανθρώπων. Ο Υιός και Λόγος του Θεού ντύνεται ολόκληρη την ανθρώπινη φύση, για να την μεταμορφώσει και να την οδηγήσει και πάλι στο αρχαίο κάλλος. «Ο Θεός κατέβηκε μέχρι τον άνθρωπο, ώστε ο άνθρωπος να υψωθεί μέχρι το Θεό» (Επισκόπου Αθανασίου Γιέβτιτς, Χριστός αρχή και τέλος, σελίδα 16).

Η επιστροφή του ανθρώπου στον Θεό δεν ήταν υπόθεση μιας απλής μετάνοιας, αφού μετά την αμαρτία εισήλθε η φθορά και ο θάνατος. Έπρεπε λοιπόν, να νικηθεί ο θάνατος. Γι’ αυτό και ο Υιός και Λόγος του Θεού με την Ενανθρώπησή Του προσέλαβε καθαρότατη σάρκα από την Παναγία, αλλά πάντως θνητή και παθητή, για να νικήσει το θάνατο και τον διάβολο και να γίνει το πρωτότυπο της νέας δημιουργίας.

Αυτή τη μεγάλη εορτή καλούμαστε εφέτος να την εορτάσουμε διαφορετικά από τις άλλες χρονιές. Και αυτό γιατί οι ιθύνοντες οδήγησαν τη χώρα μας στη φτώχεια και στην εξαθλίωση. Η ψαλίδα μεταξύ πλουσίων και φτωχών συνεχώς αυξάνει. Η φτώχεια χτυπά την πόρτα όλο και σε περισσότερους ανθρώπους, αφού πλέον αδυνατούν να ανταποκριθούν στις οικονομικές τους υποχρεώσεις. Έτσι εφέτος αλλά και τα επόμενα χρόνια ίσως εορτάζουμε την εορτή των Χριστουγέννων με χειρότερες συνθήκες βιοτικού επιπέδου.

Η οικονομική κρίση που μαστίζει την Πατρίδα μας, έχει επηρεάσει τη ζωή όλων μας. Εξαιτίας της κρίσης τις ημέρες αυτές των Χριστουγέννων οι ψυχές των ανθρώπων, αντί να αισθάνονται χαρά, ειρήνη και ευτυχία για τα μεγάλα και χαρμόσυνα γεγονότα του Δωδεκαημέρου, αισθάνονται κατάθλιψη, ανασφάλεια, ανησυχία, απόγνωση, μελαγχολία. Κάποιοι θα απουσιάζουν από κοντά μας γιατί προτίμησαν – κακώς βεβαίως – το δρόμο της αυτοχειρίας. Πολλοί συνάνθρωποί μας έχουν χάσει τη δουλειά τους και άλλοι βρίσκονται σε δεινή οικονομική κατάσταση.

Και όμως οφείλουμε να μιλήσουμε στους ανθρώπους αυτούς για την εορτή των Χριστουγέννων. Είναι δύσκολο να έχουν διάθεση να ακούσουν για τα πνευματικά, όταν στερούνται τα υλικά και αγωνιούν και στενάζουν για τα βιοτικά ; Και όμως, ίσως αυτή να είναι η πιο κατάλληλη στιγμή. Διότι όσο επικρατούσε ευημερία, καλοπέραση και ευδαιμονισμός, οι καρδιές των ανθρώπων ήταν σκληρές. Τώρα όμως που υπάρχουν οι διάφορες θλίψεις και δοκιμασίες μπορεί να καρποφορήσει ο θείος σπόρος και να δώσει ελπίδα.

Όμως αυτή η οικονομική κρίση δεν πρέπει να μας οδηγεί στην απογοήτευση. Ατενίζοντας το Θείο Βρέφος αντλούμε δύναμη, προκειμένου να αντιμετωπίζουμε τις οικονομικές και τις άλλες δυσκολίες και να καταπολεμάμε τη μελαγχολία και την κατάθλιψη. Η Γέννηση του Χριστού φέρνει μια καινούργια πνοή, μια μεγάλη ελπίδα, σε ολόκληρη την ανθρωπότητα. Δεν είμαστε μόνοι μας στον αγώνα αυτό. Έχουμε βοηθό και συμπαραστάτη, τον Κύριό μας Ιησού Χριστό.

Ίσως είναι και μια ευκαιρία να εορτάσουμε τα φετινά Χριστούγεννα πιο πνευματικά. Είναι καιρός να πλησιάσουμε το νεογέννητο Χριστό και να Τον παρακαλέσουμε για τη δική μας σωτηρία, αλλά και για τη σωτηρία της Πατρίδας μας. Είναι ευκαιρία να πάμε στην Εκκλησία, να ακούσουμε τους υπέροχους ύμνους και να αντλήσουμε ελπίδα από αυτούς, να συμμετάσχουμε στο Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας.

Η οικονομική κρίση που διανύουμε παρουσιάζεται ως μια ευκαιρία ανακάλυψης των ξεχασμένων αξιών. Αν για τους πολιτικούς το βασικό ερώτημα είναι « πότε η κρίση θα λάβει τέλος; » για την Εκκλησία το βασικό ερώτημα θα πρέπει να είναι « πόσο μπορεί να μας αλλάξει αυτή η κρίση; ». Για την Εκκλησία σκοπός της πρέπει να είναι η δημιουργία ευκαιριών για κοινή κατανόηση, νέες στρατηγικές αλληλεγγύης και βιώσιμες δομές κοινωνικής πρόνοιας. Μόνο έτσι θα εορτάσουμε πνευματικά τα Χριστούγεννα.

Πρωτοπρεσβύτερος 
Βασίλειος Γιαννακόπουλος.

 « ΝΕΟΙ ΚΑΙΡΟΙ ΕΝ ΑΙΓΙΩ », 
ΤΕΥΧΟΣ 18, ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 2012.

« ΚΑΤΑΒΑΣΙΕΣ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ »

« ΕΝΑ ΕΠΙΚΑΙΡΟ ΒΙΒΛΙΟ »

   

« Το ολοκληρωτικό καθεστώς του Μεγάλου Αδελφού, παρακολουθώντας συνεχώς τους πάντες και τα πάντα μέσα από αμέτρητες διαδραστικές τηλεοθόνες, ασκεί τον απόλυτο έλεγχο στις πράξεις και τις συνειδήσεις.
Όλα προσαρμόζονται στη μία και μοναδική αλήθεια, αυτή που πρεσβεύει το Κόμμα, ο μόνος αλάθητος μηχανισμός, του οποίου προσωποποίηση είναι ο Μεγάλος Αδελφός. Όλα, ακόμα και το παρελθόν : όποιος ελέγχει το παρελθόν ελέγχει το μέλλον, και όποιος ελέγχει το παρόν ελέγχει το παρελθόν.

Το έγκλημα της σκέψης είναι το θανάσιμο αμάρτημα. Γι’ αυτό πρέπει να εξαλειφθεί οτιδήποτε οδηγεί στη διάπραξή του : ελευθερία, γλώσσα, ανθρώπινα αισθήματα. Και όποιος υποπέσει σε έγκλημα σκέψης πρέπει να οδηγηθεί στον θάνατο αναμορφωμένος: θα πεθάνει αγαπώντας τον Μεγάλο Αδελφό.

Όταν ο Όργουελ έγραφε το βιβλίο του, το 1984 ήταν μέλλον. Σήμερα είναι παρελθόν. Αλλά, μετά από το έργο αυτό, το πραγματικό 1984 θα είναι πάντα μια χρονιά του μέλλοντος, η πρώτη ενός ζοφερού μιλένιουμ που απειλεί την ανθρώπινη ιστορία.

Ένα από τα μεγαλύτερα βιβλία του εικοστού αιώνα, το 1984 διαβάστηκε σαν μανιφέστο και θαυμάστηκε σαν προφητεία. Η εφιαλτική του αλήθεια για το κράτος της θανατερής τρομοκρατίας απέχει μόλις ένα βήμα από το να γίνει πραγματικότητα : ήδη ο Μεγάλος Αδελφός μάς βλέπει.»

Οπισθόφυλλο του βιβλίου « 1984 – Ο Μεγάλος Αδελφός », του Τζωρτζ Όργουελ.

« Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΪΣΙΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΣΠΥΡΙΔΩΝΑ ΚΑΙ ΤΟ ΑΦΘΑΡΤΟ ΛΕΙΨΑΝΟ ΤΟΥ »

- Γέροντα, μπορεί ο άγιος Σπυρίδων να ζήτησε από τον Θεό, να μείνει άφθαρτο το Λείψανό Του;

- Όχι, πώς μπορεί να γίνη αυτό; Οι Άγιοι δεν ζητούν τέτοια πράγματα. Ο Θεός οικονόμησε να μείνη άφθαρτο το Λείψανο, για να βοηθιούνται οι άνθρωποι. Και βλέπετε πως τα έχει οικονομήσει ο Θεός! Επειδή η Κέρκυρα, η Κεφαλονιά, η Ζάκυνθος είναι κοντά στην Ιταλία και εύκολα οι άνθρωποι θα μπορούσαν να παρασυρθούν από τον Καθολικισμό, έβαλε φράγμα εκεί πέρα τον Άγιο Σπυρίδωνα, τον Άγιο Γεράσιμο και τον Άγιο Διονύσιο.

Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου, Λόγοι Στ΄, Περί Προσευχής, εκδ. Ιερόν Ησυχαστήριον «Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος», Σουρωτή Θεσσαλονίκης, 2012, σελ. 110

proskynitis.blogspot.gr

« ΑΓΙΑ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΣ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ »

     

Σήμερα, αγαπητοί μου φίλοι, η Αγία μας Εκκλησία τιμά την μνήμη της Αγίας ενδόξου Μεγαλομάρτυρος Αικατερίνης. Η Αγία Αικατερίνη είναι μία από τις μεγαλύτερες εκκλησιαστικές προσωπικότητες όλων των εποχών. Γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου από πλουσίους γονείς. Ο πατέρας της ήταν άρχοντας της περιοχής. Εξαιτίας αυτής της καταγωγής είχε την ευκαιρία να μαθητεύσει κοντά σε μεγάλους δασκάλους και να διδαχθεί την Ελληνική Φιλοσοφία, ξένες γλώσσες και την ιατρική επιστήμη. Μαζί με την οικονομική άνεση, είχε όμως και την διάθεση, για να μαθαίνει όλο και περισσότερα πράγματα. Είχε γίνει από μικρή μία πραγματικά σοφή κοπέλλα. Το καλλιεργημένο πνεύμα της, η μεγάλη της ομορφιά και τα πλούτη της οικογένειάς της, την κατέστησαν μία από τις πιο περιζήτητες νύφες της περιοχής.

Όλα όμως αυτά τα προσόντα δεν μπόρεσαν να την αποτρέψουν από την επιθυμία της, να γίνει νύμφη Χριστού. Επισκέφθηκε έναν ασκητή από τον οποίο διδάχθηκε την Χριστιανική Πίστη και κατόπιν βαπτίσθηκε. Μετά την βάπτισή της είδε στο όνειρό της την Παναγία και τον Χριστό. Η Θεοτόκος της πέρασε στο χέρι ένα δακτυλίδι και της ζήτησε να έχει μοναδικό νυμφίο τον Υιό της. Ξυπνώντας είδε το δακτυλίδι στο δάκτυλό της και κατάλαβε πως δεν ήταν ένα απλό όνειρο. Από τότε αφιέρωσε τη ζωή της στον Χριστό και στην αληθινή πίστη. Η Αγία Αικατερίνη είχε πραγματική αγάπη για τον Χριστό. Ήταν αληθινή Χριστιανή. Η ζωή της ήταν πλημμυρισμένη από το Φως του Χριστού. Δεν κατανάλωνε τη ζωή της στα δευτερεύοντα και επουσιώδη πράγματα. Η ζωή ήταν αφιερωμένη αποκλειστικά στον Νυμφίο της καρδιάς της, στον Χριστό.

Η Αγία είχε πολλές δωρεές από τον Χριστό. Η σοφία, η ομορφιά και ο πλούτος της δεν την έκαναν να προσκολληθεί στα επίγεια. Την σοφία την χρησιμοποίησε προς δόξαν Θεού. Πόσοι επιστήμονες στη σημερινή εποχή δεν χρησιμοποιούν την επιστήμη τους για αλλότριους σκοπούς και μάλιστα πολλές φορές και για καταστρεπτικούς ; Η σοφία όταν δεν συνοδεύεται από τον σεβασμό προς τον Θεό, καταντά ανοησία και δεν προσφέρει απολύτως τίποτα. Πόσοι « σοφοί » δεν προσπαθούν να μας βγάλουν από την οικονομική κρίση και δεν τα καταφέρνουν ; Αυτό γίνεται γιατί λείπει η πίστη προς τον Θεό. Αντί να φωτίζονται, σκοτίζονται και δεν μπορούν να καταφέρουν τίποτα. Ο πιστός άνθρωπος φωτίζεται από το Άγιο Πνεύμα, το Οποίο αναπληρώνει οποιαδήποτε έλλειψη. Τα Μυστήρια της Εκκλησίας στηρίζουν τους αγωνιζόμενους Χριστιανούς.

Η ομορφιά της Αγίας Αικατερίνης δεν την έκανε να κοιτάζει τις επίγειες απολαύσεις. Δυστυχώς η ομορφιά πολλές φορές οδηγεί τον άνθρωπο, που την κατέχει, στην ματαιοδοξία και στον εγωϊσμό. Η ομορφιά, όταν δεν χρησιμοποιείται σωστά, μπορεί να οδηγήσει σε οποιαδήποτε αμαρτία. Η ομορφιά του σώματος απασχολεί πολλούς ανθρώπους, ιδιαίτερα δε τις γυναίκες. Κάποιες γυναίκες μάλιστα προκαλούν με την εξεζητημένη εμφάνισή τους. Όμως όλοι αυτοί δεν κάνουν το ίδιο για την ομορφιά της ψυχής. Ο καλλωπισμός της ψυχής τους είναι εντελώς αδιάφορος. Έλεγε ο Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης : « Η αιδώς χρωματίζει με το ιδικόν της χρώμα τας παρειάς των νέων και νεανίδων και προσδίδει εξαιρετικήν ωραιότητα εις τα πρόσωπά των » (Τα τέσσαρα χρώματα, σελίδα 54). Η ομορφιά της ψυχής αντανακλά και στην εξωτερική εμφάνιση του ανθρώπου.

Ο πλούτος που διέθετε η Αγία δεν στάθηκε εμπόδιο στην πνευματική της εξέλιξη. Ο πλούτος από μόνος του δεν είναι ούτε καλός, ούτε κακός. Μπορεί να γίνει ή το ένα ή το άλλο, ανάλογα από την χρήση που του κάνουμε. Οι πλούσιοι οφείλουν, να βοηθούν τους πιο αδύναμους οικονομικά. Αλλά και οι υπόλοιποι μπορούν να βοηθούν τους συνανθρώπους τους, ανάλογα με τη δυνατότητα που έχουν. Η Αγία Αικατερίνη δεν προσκολλήθηκε στον πλούτο, αλλά τον χρησιμοποίησε προς δόξαν Θεού. Προσπαθούσε να πλουτίσει πρωτίστως στην ψυχή της. Έλεγε ο Στρατηγός Μακρυγιάννης, « δεν πλουταίνει ο άνθρωπος με χρήματα μοναχά, πλουταίνει κι’ από τα καλά του έργα » ( Απομνημονεύματα Μακρυγιάννη, σελίδα 284 ). Οι άνθρωποι που κατέχουν τον πλούτο πολλές φορές αποπροσανατολίζονται και γίνονται σκληροί απέναντι στους συνανθρώπους τους.

Αγαπητοί μου φίλοι, τα χαρίσματα που είχε η Αγία Αικατερίνη δεν τα χρησιμοποίησε για δικό της όφελος και συμφέρον. Τα πρόσφερε θυσία στον Χριστό. Και ο Χριστός της τα ανταπέδωσε με το παραπάνω. Κέρδισε τον Παράδεισο και έγινε Αγία της Εκκλησίας Του. Όλοι οι άνθρωποι έχουν χαρίσματα. Εξαρτάται από εμάς πως θα χρησιμοποιήσουμε αυτά τα χαρίσματα. Η καλή χρησιμοποίηση των χαρισμάτων, δίνει τη δυνατότητα στον άνθρωπο να ανεβεί πνευματικά, να ενωθεί με τον Χριστό και να προσφέρει στο κοινωνικό σύνολο. Βάζοντας τον Χριστό στη ζωή μας, μπορούμε να ελπίζουμε σε κάτι καλύτερο. Όσο απομακρύνεται ο άνθρωπος από τον Θεό, τόσο θα οδηγείται σε αδιέξοδα και ποικίλα προβλήματα. Ας ξεκινήσουμε από σήμερα κιόλας την πνευματική μας πορεία, που οδηγεί στην Βασιλεία των Ουρανών.

Με αγάπη Χριστού,

π. Βασίλειος.

« ΚΥΡΙΑΚΗ Θ΄ ΛΟΥΚΑ »

Στη σημερινή Ευαγγελική περικοπή, αγαπητοί μου φίλοι, παρουσιάζεται από τον Κύριό μας ένας πλούσιος, ο οποίος δεν είχε που να συγκεντρώσει τα αγαθά του. Τα κτήματα του είχαν δώσει άφθονη σοδειά. Ενώ δηλαδή άλλοι άνθρωποι είχαν την αγωνία για να αποκτήσουν τα αναγκαία στη ζωή τους, αυτός ο πλούσιος δεν είχε που να αποθηκεύσει τα αγαθά του. Και ενώ σκέφτεται αυτά, αποφασίζει να γκρεμίσει τις αποθήκες του και να φτιάξει μεγαλύτερες, έτσι ώστε να χωράει η πλούσια σοδειά του. Καμία απολύτως σκέψη δεν του πέρασε για τους φτωχούς συνανθρώπους του. Το μόνο που σκεφτόταν ήταν ο εαυτός του. Μάλιστα νόμιζε πως θα ζήσει χρόνια πολλά για να τα ευχαριστηθεί, όμως ο λόγος του Κυρίου τον προσγείωσε στην πραγματικότητα. «Ανόητε. Αυτή τη νύκτα θα παραδώσεις τη ζωή σου. Αυτά, λοιπόν, που ετοίμασες σε ποιον ανήκουν ;» (ΛΟΥΚΑ 12, 20).

Το κατάντημα του άφρονος πλουσίου έχουν όλοι εκείνοι που ακολουθούν το παράδειγμά του και στρέφουν την προσοχή τους μόνο στην απόκτηση υλικών αγαθών. Αυτοί οι άνθρωποι οδηγούνται στη φιλαργυρία και στην απληστία, χωρίς να το καταλαβαίνουν μάλιστα πολλές φορές. Η φιλαργυρία, κατά τη Χριστιανική διδασκαλία, θεωρείται ειδωλολατρία και είναι η αιτία του άκρατου πλουτισμού. Ο κάθε πιστός πρέπει να ζει με απλότητα και λιτότητα. Δεν πρέπει ο Χριστιανός να ζει μέσα στη χλιδή και στις απολαύσεις. Η δε απληστία φανερώνει έναν άνθρωπο πλεονέκτη, ακόρεστο και κενό. Αυτά τα δύο αρνητικά στοιχεία είχε ο πλούσιος της σημερινής Παραβολής. Δεν κοίταζε καθόλου δίπλα του, να δει τους συνανθρώπους του που είχαν ανάγκη. Είναι η κατάσταση στην οποία οδηγούνται συνήθως αυτοί που κρατούν τον πλούτο στα χέρια τους.

Ψυχολογικές μελέτες έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι ο άπληστος ζει διαρκώς με το άγχος της επιβίωσης και από το άχθος του θανάτου. Ο πλούσιος της Παραβολής, όχι απλά βιώνει τη ψυχολογική κατάσταση, αλλά έχει πλήρως κυριευθεί, με αποτέλεσμα να μην είναι σε θέση να αξιοποιήσει την εμπειρία της αγάπης, τόσο προς τον Θεό όσο και προς τον άνθρωπο. Βέβαια υπάρχουν κάποιοι στις ημέρες μας που αμφισβητούν την εμπειρία της αγάπης και τη θεωρούν ουτοπική. Και όμως η ζωή των Αγίων της Εκκλησίας μας αποδεικνύει το αντίθετο, ότι μπορεί να υπάρξει αυτή η εμπειρία. Αν διαβάσουμε τους βίους των Αγίων θα δούμε την εμπειρία της αγάπης διάχυτη στην επίγεια ζωή τους. «Για να βρεις το σωστό τρόπο στην παρουσίαση της πίστης χρειάζεται αγάπη πολλή», μας διδάσκει ο καθηγητής Χρήστος Γιανναράς (Αλφαβητάρι της Πίστης, σελίδα 10).

Όντως τυφλώνει η απληστία τους ανθρώπους και τους καθιστά έρμαιά της. Η απληστία είναι συνέπεια ψυχολογικών διαταραχών, έλλειψης παιδείας και ανοησίας. Η απληστία δημιουργεί ακόμη και τυράννους, οι οποίοι εξουσιάζουν και χρησιμοποιούν ολόκληρο τον πλανήτη για την ικανοποίηση της ματαιοδοξίας τους. Αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν όρια. Ξεπερνούν τα όρια και οδηγούνται σε καταστάσεις ανεξέλεγκτες. Στην πραγματικότητα η αγωνία για εξουσία, η απληστία κάποιων ελαχίστων, οι οποίοι αποδείχθηκαν και ολίγιστοι, να είναι οι πλουσιότεροι, να είναι οι δυνατότεροι, να κατέχουν αξιώματα, να κατέχουν και να κατευθύνουν ανθρώπους, οδήγησε στη σημερινή τραγική κατάσταση. Και μετά αναρωτιόμαστε γιατί οδηγηθήκαμε στη σημερινή οικονομική κρίση. Η απληστία οδηγεί τον άνθρωπο σε ακρότητες. Ο άπληστος άνθρωπος έχει βάλει στο περιθώριο της ζωής του τον Θεό.

Όμως ευθύνες έχουμε κι εμείς οι υπόλοιποι. Ίσως σε μικρότερο βαθμό, έχουμε κι εμείς το μικρόβιο της απληστίας. Θέλουμε στη ζωή μας όλο και περισσότερα υλικά αγαθά, όλο και περισσότερες ανέσεις. Έτσι αυτές οι επιθυμίες μας οδηγούν στην εξασφάλισή τους με αθέμιτα μέσα. Για παράδειγμα χωρίς να αξίζουμε, βάζουμε κάποιο μέσο και παίρνουμε τη δουλειά από κάποιον συνάνθρωπό μας, ο οποίος ίσως έχει περισσότερα προσόντα από εμάς. Άλλο παράδειγμα, δηλώνουμε ψευδή στοιχεία για να λάβουμε περισσότερη επιδότηση από το κράτος. Αυτές όλες οι καταστάσεις, αλλά και άλλες πολλές μας οδήγησαν στην κρίση αυτή που βιώνουμε προσωπικά και σαν έθνος. Η αδιαφορία για το καλό της κοινωνίας είναι αποτέλεσμα της απληστίας μας. Όμως αυτή η νοοτροπία πρέπει να καταπολεμηθεί και να εξαλειφθεί από μέρους μας.

Αγαπητοί μου φίλοι, οφείλουμε σαν Χριστιανοί να πολεμήσουμε τη φιλαργυρία και την απληστία. Αναρωτιέται ο Πρωτοπρεσβύτερος Μιχαήλ Καρδαμάκης, «αλλά τι απέμεινε για την ανθρωπότητα, για την προσωπική ζωή του ανθρώπου παρά η αύξηση της βαρβαρότητας, το γλοιώδες του ζωώδους ευτυχισμού, η αδιαφορία για τον άλλο, η μανία της αυτοκαταστροφής ;» (Ορθόδοξη Πνευματικότητα, σελίδα 13). Για να ξεφύγουμε από τις δυσάρεστες αυτές καταστάσεις οφείλουμε να αγαπήσουμε τον Θεό, αλλά και τον συνάνθρωπο. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να διορθώσουμε τον εαυτό μας και να γίνουμε αληθινοί Χριστιανοί. Θα πρέπει να παύσουμε να αδιαφορούμε για τον διπλανό μας. Μην περιμένουμε να ξεφύγουμε από αυτή την οικονομική κρίση, αν πρώτα δεν ενδιαφερθούμε για τον συνάνθρωπο. Το παράδειγμα του άφρονος πλουσίου της Παραβολής ας είναι προς αποφυγή.

Με αγάπη Χριστού,

π. Βασίλειος.

« ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟ ΑΓΙΩΝ ΜΗΝΑ, ΒΙΚΤΩΡΟΣ ΚΑΙ ΒΙΚΕΝΤΙΟΥ, ΑΠΟ ΤΟΝ π. ΝΙΚΟΔΗΜΟ ΚΑΒΑΡΝΟ »

« ΚΥΡΙΑΚΗ Ε΄ ΛΟΥΚΑ »

Στο σημερινό Ευαγγελικό ανάγνωσμα, αγαπητοί μου φίλοι, πρωταγωνισθούν δύο πρόσωπα, ο πλούσιος και ο φτωχός Λάζαρος. Το όνομα του πλουσίου δεν αναφέρεται στην Παραβολή αυτή. Αυτός, λοιπόν, ο πλούσιος ζούσε μέσα στις ανέσεις και αδιαφορούσε για τους φτωχούς. Ενδιαφερόταν μόνο για τον εαυτό του και αδιαφορούσε για την ανθρώπινη δυστυχία. Δεν τον ενδιέφερε ούτε η ύπαρξη του Θεού. Το άλλο πρόσωπο είχε όνομα και λεγόταν Λάζαρος. Αυτός ο φτωχός άνθρωπος προσπαθούσε να χορτάσει από τα αποφάγια του πλουσίου. Είχε παρέα τους σκύλους, οι οποίοι έγλυφαν τις πληγές από το αρρωστημένο σώμα του. Ενώ όμως βίωνε την έσχατη εξαθλίωση, είχε την ελπίδα του στον Θεό. Δεν παραπονιόταν για τη δυστυχία του, ούτε κακολογούσε τον πλούσιο για τη σκληρότητα που του έδειχνε καθημερινά.

Ενώ όμως ζούσαν σε αυτόν τον διαφορετικό κόσμο, ήλθε η ώρα του θανάτου και για τους δύο. Ο μεν Λάζαρος οδηγήθηκε από τους αγγέλους κοντά στον Αβραάμ, ο δε πλούσιος οδηγήθηκε στον άδη, όπου εκεί βασανιζόταν. Στην επιθυμία του πλουσίου να τον δροσίσει ο φτωχός Λάζαρος, ο Αβραάμ του απάντησε αρνητικά. «Παιδί μου, θυμήσου ότι εσύ απόλαυσες την ευτυχία στη ζωή σου, όπως κι ο Λάζαρος τη δυστυχία. Τώρα λοιπόν αυτός χαίρεται εδώ, κι εσύ υποφέρεις» (ΛΟΥΚΑ 16, 25). Στην παράκληση πάλι του πλουσίου να στείλει τον φτωχό Λάζαρο να προειδοποιήσει τα πέντε αδέλφια του, για να μην έλθουν και αυτοί στον τόπο αυτό των βασάνων, απάντησε και πάλι αρνητικά ο Αβραάμ. « Έχουν τα λόγια του Μωϋσή και των προφητών· ας υπακούσουν σ’ αυτά » ( ΛΟΥΚΑ 16, 29 ). Ο πλούσιος κατάλαβε πλέον σε ποια κατάσταση είχε περιέλθει. Ήταν πλέον αργά.

Είναι αναγκαίο να σταθούμε σε δύο σημεία του σημερινού Ευαγγελικού αναγνώσματος. Το ένα είναι η διαχείριση του πλούτου και το άλλο η ύπαρξη της αιώνιας ζωής. Ο πλούτος από μόνος του δεν είναι κάτι το κακό. Γίνεται κακό από τον τρόπο με τον οποίο θα τον χρησιμοποιήσουμε. Ο πλούσιος της Παραβολής πρέπει να είναι ένα παράδειγμα προς αποφυγή γι’ αυτούς που έχουν τον πλούτο στα χέρια τους. Η διανομή του πλούτου πρέπει να γίνεται με δικαιοσύνη και όχι με αδικίες. Με αυτόν τον τρόπο οι άνθρωποι θα είναι όλοι ευχαριστημένοι και δεν θα οδηγούνται σε δυσάρεστες καταστάσεις. Όμως αυτό για να γίνει χρειάζεται να υπάρχει ο Θεός στην καρδιά αυτών που έχουν την εκάστοτε εξουσία. Ο πλούτος τότε μόνο μπορεί να υπηρετήσει αληθινά τις ανάγκες των ανθρώπων. Σε διαφορετική περίπτωση καταντά τύραννος τόσο για τον πλούσιο όσο και για τον φτωχό.

Σαν Χριστιανοί που είμαστε, οφείλουμε να δείξουμε στους συνανθρώπους μας εναλλακτικές μεθόδους για την αντιμετώπιση της σημερινής οικονομικής κρίσης. Και πως μπορεί να γίνει αυτό ; Οφείλουμε να έχουμε υποδειγματική συμπεριφορά απέναντι στους συνανθρώπους μας, με τον λιτό τρόπο της ζωής μας, χωρίς προκλήσεις και σπατάλες. Ανάλογα με τις δυνατότητές μας, να δείχνουμε έμπρακτη αλληλεγγύη στους συνανθρώπους μας. Ο Χριστιανικός τρόπος συμπεριφοράς μας είναι ικανός να επιστρέψει πολλούς ανθρώπους στην αγκαλιά της Εκκλησίας. Και ακόμη, όσο περισσότεροι Χριστιανοί ζουν και συμπεριφέρονται με αυτόν τον τρόπο μέσα στην κοινωνία, τόσο αποτελεσματικότερη θα είναι η συμβολή τους στην αντιμετώπιση των προβλημάτων που προκαλεί αυτή η οικονομική κρίση. Ας κάνουμε αυτή την προσπάθεια, αφήνοντας το αποτέλεσμα στα χέρια του Θεού.

Στο άλλο σημείο που θα σταθούμε είναι η ύπαρξη της αιώνιας ζωής. Στη σημερινή Ευαγγελική περικοπή αποδεικνύεται ξεκάθαρα, ότι υπάρχει ζωή μετά τον θάνατο. Είναι η απάντηση σε όσους λένε ότι η ζωή σταματά στον τάφο. Τα δύο πρόσωπα, ο πλούσιος και ο Λάζαρος, βρέθηκαν σε άλλη διάσταση μετά τον θάνατό τους. Δεν μπορεί ο Θεός να μας δημιούργησε, για να καταλήξουμε μέσα σε έναν τάφο. Μας έχει δημιουργήσει, για να ζήσουμε αιώνια. Όπως μας διδάσκει ο Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς : « Ο Θεός είναι ο κυριότατος εγγυητής της αθανασίας μας, της ανάστασής μας μετά το θάνατο. Η ζωή μας είναι η δική Του ζωή. Η ζωή μας είναι αγαπητή σ’ Εκείνον σαν την ίδια Του τη ζωή. Αυτός όχι μόνο δεν θέλει, αλλά και δεν μπορεί να την καταστρέψει. Ο Θεός δεν δημιούργησε τη ζωή για να έχει τι να καταστρέφει » ( Αργά βαδίζει ο Χριστός, σελίδα 118 ).

Αγαπητοί μου φίλοι, αν πιστεύουμε στην αιώνια ζωή και αν θέλουμε να σωθούμε, οφείλουμε να ζήσουμε σύμφωνα με το θέλημα του Θεού και όχι σύμφωνα με τον πλούσιο του σημερινού Ευαγγελικού αναγνώσματος. Μη φθάσουμε στο σημείο του πλουσίου, που εκλιπαρούσε για μια σταγόνα νερού. Τώρα είναι καιρός να αγωνισθούμε. Μετά το θάνατο δεν υπάρχει μετάνοια. Ειδικά στη σημερινή εποχή, της οικονομικής κρίσης, είναι αναγκαίο να δείξουμε, ότι είμαστε αληθινοί Χριστιανοί και ότι θέλουμε να βοηθήσουμε τους συνανθρώπους μας. Μην αδιαφορήσουμε για τον διπλανό μας, όπως έκανε ο πλούσιος του Ευαγγελίου. Ακόμη κι αν δεν έχουμε την οικονομική δυνατότητα, μπορούμε να βοηθήσουμε με λόγια παρηγοριάς, με την καλή συμπεριφορά μας, με την επίσκεψή μας σε κάποιον ασθενή και με πολλά άλλα. Όλοι μπορούμε να βοηθήσουμε, αρκεί να το θελήσουμε.

Με αγάπη Χριστού,

π. Βασίλειος.

« ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ ΣΤΗΝ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΣΑΓΜΑΤΑ »

« ΑΓΙΑΣ ΣΚΕΠΗΣ, ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΤΟΥ ΟΧΙ »

Κατά τη σημερινή ημέρα, αγαπητοί μου φίλοι, εορτάζουμε δύο εορτές. Η μία είναι της Αγίας Σκέπης της Θεοτόκου και η άλλη η Επέτειος του ΟΧΙ του 1940. Η εορτή της Αγίας Σκέπης εορτάζεται κανονικά την 1η Οκτωβρίου, αλλά μετατέθηκε στις 28 Οκτωβρίου από την Εκκλησία μας το 1952. Είναι μια ένδειξη ευγνωμοσύνης προς την Μητέρα του Θεού για την σκέπη και την προστασία της στον αγώνα των Ελλήνων απέναντι στους αλαζόνες Ιταλούς αρχικά και αργότερα σε όλη την διάρκεια της Εθνικής Αντίστασης. Μια αντίσταση στην απαίτηση να παραδώσουμε τμήματα του εθνικού εδάφους, να προδώσουμε δηλαδή τα κεκτημένα με αγώνες και με το αίμα των προγόνων μας. Η Ελληνική ψυχή όμως έδωσε την απάντηση που έπρεπε. Είπε δια στόματος του τότε Πρωθυπουργού Ιωάννη Μεταξά το υπερήφανο ΟΧΙ και ξεκίνησε έναν αγώνα για τα Ιερά και τα Όσια της Πατρίδας μας.

Πως καθιερώθηκε όμως η εορτή της Αγίας Σκέπης ; Στα χρόνια του Βασιλέως Λέοντος του Μεγάλου ( 457 - 474 μ.Χ. ), ζούσε στην Κωνσταντινούπολη ο Όσιος Ανδρέας ο δια Χριστόν σαλός. Μια νύχτα λοιπόν που γινόταν αγρυπνία στον Ναό της Παναγίας των Βλαχερνών, ο Όσιος Ανδρέας μαζί με τον μαθητή του Επιφάνιο, τον μετέπειτα Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως, είδαν την Υπεραγία Θεοτόκο οφθαλμοφανώς, να μπαίνει από την κεντρική πύλη του Ναού. Την συνόδευαν ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος και ο Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος. Αφού μπήκε μέσα στον Ναό προχώρησε στον σολέα και εκεί προσευχήθηκε με θερμά δάκρυα υπέρ της σωτηρίας των πιστών. Αφού προσευχήθηκε για πολύ η Θεοτόκος, σηκώθηκε και μπήκε μέσα στο Ιερό, όπου φυλασσόταν το μαφόριό της, δηλαδή το τσεμπέρι της, το πήρα στα χέρια της και βγαίνοντας έξω το άπλωσε πάνω από τους πιστούς, για να δείξει ότι τους σκέπει και τους προστατεύει.

Εβδομήντα δύο χρόνια έχουν περάσει από τότε, που ο Ελληνικός λαός βροντοφώναξε το ηρωϊκό ΟΧΙ απέναντι στον Άξονα – Γερμανία,    Ιταλία – που ζητούσε με θράσος να περάσει από πάνω της, για να βγει στη Μέση Ανατολή και να προωθήσει εκεί τα συμφέροντά του. Το αποτέλεσμα ήταν να λάβει ένα ισχυρό ράπισμα ο Φασισμός του Μουσολίνι. Με την αντίσταση αυτή δόθηκε ανάσα στην Ευρώπη και νίκησε το πνεύμα πάνω στη βία. Ήταν η εποχή που οι πολιτικοί ταγοί της χώρας, αλλά και οι Έλληνες πολίτες έλεγαν ΟΧΙ σε κάθε είδους κατακτητή. Δυστυχώς αυτό απουσιάζει στις ημέρες μας, εκτός φωτεινών εξαιρέσεων. Δυστυχώς στη σημερινή εποχή κάποιοι προσπάθησαν με τις υπηρεσίες που προσφέρουν σε ξένες και σκοτεινές δυνάμεις, χάσουμε την αξιοπρέπειά μας σαν Έθνος και σαν Έλληνες. Δεν θα τα καταφέρουν!

Οι Έλληνες αγωνίσθηκαν με όλη τους την ψυχή, το 1940. Σε αυτόν τον αγώνα βοήθησε η Υπεραγία Θεοτόκος, η οποία σκέπαζε και προστάτευε τους Έλληνες που είχαν το δίκαιο με το μέρος τους. Η νίκη αυτή των Ελλήνων δεν μπορεί να ήταν καρπός αποκλειστικά ανθρώπινου αγώνα. Η Θεϊκή Χάρη συνεργάσθηκε με την ανθρώπινη προσπάθεια. Γιατί στα κρίσιμα χρόνια του πολέμου οι Έλληνες εμπιστεύθηκαν στα χέρια της Παναγίας τον αγώνα τους. Ζήτησαν την μητρική της προστασία της για να υπερασπισθούν τα δίκαιά τους. Και ήταν τόση η πίστη τους, ώστε την έβλεπαν να τους εμψυχώνει και να τους σκεπάζει, καθώς πολεμούσαν απεγνωσμένα στα χιονισμένα βουνά της Πίνδου και της Αλβανίας. Η Παναγία έγινε η Αγία Σκέπη των αγωνιστών και το θαύμα έγινε πραγματικότητα. Χάρη στην πίστη τους οι ήρωες του 1940 περιφρόνησαν τη λογική των αριθμών και αντιστάθηκαν με ηρωϊσμό.

Δυστυχώς κάποιοι παθαίνουν αλλεργία ακούγοντας για τα κατορθώματα των Ελλήνων. Και μάλιστα είναι και αυτοί Έλληνες. Είναι αυτοί που πολεμούν με όλη τους την μανία, έτσι ώστε να καταργηθούν παρελάσεις και εορταστικές εκδηλώσεις για τις Εθνικές Επετείους. Είναι αυτοί που έχουν συγγράψει την Ιστορία για τα σχολικά εγχειρίδια και έχουν παραποιήσει σκοπίμως την Ελληνική Ιστορία. Ευτυχώς αντέδρασαν τόσο ο κόσμος όσο και οι διανοούμενοι της χώρας. Αυτοί όλοι στην καλύτερη περίπτωση αποδεικνύονται ανιστόρητοι και στη χειρότερη ως υπηρετούντες ξένα συμφέροντα. Αυτοί λοιπόν οι ανθέλληνες προσπαθούν να βλάψουν την Ελλάδα και να παραποιήσουν την ένδοξη Ιστορία της. Να γνωρίζουν πως δεν θα τα καταφέρουν. Οι Έλληνες αγαπούν και την χώρα τους και την Εκκλησία. Θα αγωνισθούμε όλοι για τη σωτηρία της Πατρίδας μας.

Αγαπητοί μου φίλοι, λέει ο καθηγητής Χρήστος Γιανναράς « Ο Ελληνισμός είναι μια κληρονομιά ζωής και μια στάση ζωής μέσα στην οικουμένη » ( Η Νεοελληνική Ταυτότητα, σελίδα 80 ). Η Ελλάδα και πάλι θα λάμψει και θα φωτίσει την ανθρωπότητα. Αυτό όμως δεν μπορεί να γίνει παρά με τη βοήθεια του Θεού και την ενότητά μας. Γι’ αυτό ας παρακαλέσουμε την Παναγία, που σήμερα εορτάζουμε την Αγία Σκέπη της, να μας σκεπάζει πάντα με την αγάπη της και να στέκεται πάντα βοηθός και συμπαραστάτης στο Έθνος μας. Ιδιαίτερα σήμερα που η χώρα μας έχει περιέλθει σε αυτή την δεινή κατάσταση. Ας είναι λοιπόν η σημερινή εορτή ένα έναυσμα να ασχοληθούμε όλοι  περισσότερο με την Ιστορία μας, ένα μνημόσυνο για όσους έπεσαν ηρωϊκά στον πόλεμο του 1940 και μία ελάχιστη τιμή ευγνωμοσύνης στην Μητέρα μας την Παναγία.

Με αγάπη Χριστού,

π. Βασίλειος.

«ΚΥΡΙΑΚΗ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ Ζ΄ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ»

Κατά τη σημερινή Κυριακή, αγαπητοί μου φίλοι, εορτάζεται από την Αγία μας Εκκλησία, η μνήμη των Αγίων Πατέρων της Ζ΄ Οικουμενικής Συνόδου, που συγκλήθηκε στη Νίκαια της Βιθυνίας το έτος 787 μ.Χ.  Η αιτία που συγκλήθηκε αυτή η Οικουμενική Σύνοδος ήταν η αίρεση της Εικονομαχίας, που ταλαιπωρούσε πολύ το Σώμα της Εκκλησίας. Η αίρεση αυτή ταλαιπώρησε την ρωμαϊκή αυτοκρατορία παραπάνω από έναν αιώνα. Ξεκίνησε το 726 μ.Χ., επί της εποχής του Λέοντος του Ισαύρου και τελείωσε το 833 μ.Χ., όταν η Αγία Θεοδώρα η Αυγούστα αναστήλωσε τις άγιες εικόνες. Σε αυτή την Σύνοδο συμμετείχαν 367 Άγιοι Πατέρες. Μεταξύ αυτών συμμετείχαν πολύ μεγάλα ονόματα Αγίων της Εκκλησίας μας, όπως ο Όσιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός, ο Άγιος Ταράσιος Κωνσταντινουπόλεως, ο Άγιος Νικηφόρος και άλλοι.

Η Σύνοδος συγκλήθηκε κατά των δυσσεβών εικονομάχων, τους οποίους και αναθεμάτισε. Οι εικονομάχοι όχι μόνο δεν ασπάζονταν και δεν προσκυνούσαν τις άγιες εικόνες, αλλά τις ονόμαζαν είδωλα, τις έκαιγαν, τις καταπατούσαν και τις έσερναν στους δρόμους. Η κατάσταση ήταν ανεξέλεγκτη ! Η Σύνοδος όμως αυτή αποκατέστησε την τιμή των αγίων και σεπτών εικόνων. Τις εικόνες, σύμφωνα με την διδασκαλία της Εκκλησίας μας, οφείλουμε να τις προσκυνάμε και να τις σεβόμασθε, γιατί βλέποντας τα εικονιζόμενα πρόσωπα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, της Παναγίας, των τιμίων Αγγέλων και πάντων των Αγίων, εγείρεται η μνήμη και ο πόθος μας προς τα πρωτότυπα. Η τιμή της εικόνας, σύμφωνα με τον Μέγα Βασίλειο, διαβαίνει στο πρωτότυπο και αυτός που προσκυνά την εικόνα, προσκυνά το πρόσωπο του εικονιζόμενου.

Όμως μια νέα εικονομαχία έρχεται στο προσκήνιο και στη σημερινή εποχή. Οι σύγχρονοι εκκλησιομάχοι ζητούν την αποκαθήλωση των θρησκευτικών μας συμβόλων και των ιερών εικόνων. Οι διάφορες ετερόθρησκες μειονότητες, που ζουν στην πατρίδα μας, αλλά και σε άλλα χριστιανικά κράτη, ζητούν να βγουν οι εικόνες και ο Εσταυρωμένος από τα σχολεία και άλλα δημόσια κτήρια, επειδή προσβάλλεται το θρησκευτικό τους συναίσθημα. Και το χειρότερο είναι ότι βρίσκουν υποστηρικτές και Έλληνες, οι οποίοι δεν αγαπούν την Ελλάδα, τύπου Ρεπούση, γνωστής και ως κυρίας του Συνωστισμού. Κάποιοι θέλουν να μας κάνουν μειονότητα στην ίδια την πατρίδα μας. Να γνωρίζουν ότι δεν θα τα καταφέρουν τελικά. Ο ελληνικός λαός αγαπά και την Εκκλησία και την πατρίδα του. Δεν θα αφήσει κανένα να του προσβάλλει τα ιερά και τα όσια της Φυλής του.

Εμείς σαν αληθινοί Χριστιανοί οφείλουμε να ακολουθούμε την διδασκαλία των Αγίων Πατέρων μας, οι οποίοι δεν κάνουν τίποτα άλλο, παρά να συνεχίζουν το έργο του Κυρίου και των Αποστόλων. Αυτό έκαναν και οι Πατέρες της Ζ΄ Οικουμενικής Συνόδου, που εορτάζουμε σήμερα. Η Εκκλησία μας λοιπόν παραμένει κατεξοχήν Πατερική. Όσο υπάρχουν αγωνιστές Χριστιανοί, δεν θα περάσει ούτε ο Οικουμενισμός, ούτε ο Συγκρητισμός, ούτε και η καινούργια αίρεση της πατρομαχίας. Οι πατρομάχοι ανέπτυξαν μια καινοφανή αίρεση της λεγομένης « μεταπατερικής ή νεοπατερικής ή συναφειακής θεολογίας », η οποία θεωρεί τους Αγίους Πατέρες ξεπερασμένους. Υποστηρίζουν ότι ήταν καλοί για την εποχή τους, αλλά τώρα μας είναι άχρηστοι. Μια θέση που αναδεικνύει τον εγωϊσμό αυτών που την εκφέρουν, αφού θεωρούν τους εαυτούς τους ανώτερους από τους Αγίους Πατέρες της Εκκλησίας μας.

Όμως σήμερα ακούσαμε και την Παραβολή του Σπορέα. Η Παραβολή αυτή μιλάει για τον λόγο του Θεού, που σε άλλους ανθρώπους καρποφορεί και σε άλλους όχι. Από σήμερα αρχίζει λοιπόν επίσημα και η κατηχητική και κηρυκτική περίοδος της Εκκλησίας μας. Σαν Χριστιανοί οφείλουμε να ακούμε και να προσέχουμε τον λόγο του Θεού. Ευτυχώς στις ημέρες μας ακούγεται και υπάρχει παντού ο λόγος του Θεού. Στις ενορίες λειτουργούν κατηχητικά σχολεία, ακούγονται κηρύγματα από τους εφημερίους. Διάφορες ομιλίες από σεβαστά πρόσωπα μας δείχνουν τον δρόμο, που οφείλουμε να βαδίσουμε σαν Χριστιανοί. Σε ραδιοφωνικούς σταθμούς και σε τηλεοπτικούς ακούγεται ο ανόθευτος λόγος του Ευαγγελίου. Από εμάς εξαρτάται πως θα ακούσουμε τον λόγο του Θεού και πως θα τον εφαρμόσουμε στην καθημερινή μας ζωή. Ο Χριστός μας δίνει όλες τις ευκαιρίες, προκειμένου να σωθούμε.

Αγαπητοί μου φίλοι, ζούμε σε δύσκολους καιρούς. Χρειάζεται αγώνας και πνευματική επαγρύπνηση. Και πως θα τα καταφέρουμε αυτά; Μα φυσικά μόνο μέσα στην Εκκλησία. Να εκκλησιαζόμαστε, να συμμετέχουμε στα Μυστήρια της Εκκλησίας μας, να προσευχόμαστε, να αγωνιζόμαστε εναντίον των παθών και να έχουμε πάντα στον νου και στην καρδιά μας τον Θεό. Μόνο έτσι θα φωτιζόμαστε από το Άγιο Πνεύμα και θα παίρνουμε τις σωστές αποφάσεις για τη ζωή μας. Κοντά στα Μυστήρια της Εκκλησίας και στην διδασκαλία των Αγίων Πατέρων, θα είμαστε ασφαλείς και δεν θα κινδυνεύουμε από διάφορες αιρέσεις και διάφορες τάσεις, που μας επιβάλλει ο διεθνής Σιωνισμός. Πάνω από όλα και από όλους πρέπει να μας ενδιαφέρει η ψυχική μας σωτηρία και το αιώνιο μέλλον μας. Ας παραμερίσουμε πρακτικές και ανθρώπους, που μας εμποδίζουν από την πορεία μας αυτή.

Με αγάπη Χριστού,

π. Βασίλειος.

« ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΜΟΡΦΗ ΕΥΒΟΙΑ »

« ΚΥΡΙΑΚΗ Β΄ ΛΟΥΚΑ »

Στο σημερινό Ευαγγελικό ανάγνωσμα, αγαπητοί μου φίλοι, ακούσαμε μια πολύ όμορφη διδασκαλία του Κυρίου μας. Η διδασκαλία αυτή περιέχει ένα χρυσό κανόνα αποδεκτό από όλους τους ανθρώπους. Αν είχαμε αυτόν τον σπουδαίο κανόνα, θα μπορούσαμε να λύσουμε όλα τα προβλήματα και της κοινωνικής και της προσωπικής μας ζωής. Τι λέει λοιπόν αυτός ο κανόνας ; «Όπως θέλετε να σας συμπεριφέρονται οι άνθρωποι, έτσι ακριβώς να συμπεριφέρεσθε κι εσείς σ’ αυτούς» ( ΛΟΥΚΑ 6, 31 ). Αυτός ο νόμος του Κυρίου είναι πραγματικά ο νόμος της τάξεως, ο νόμος της δικαιοσύνης και ο νόμος της αγάπης. Γι’ αυτό και μπορεί να εξαλείψει και το έγκλημα και την εκμετάλλευση. Δυστυχώς στη σημερινή εποχή αυτή η συμπεριφορά έχει εκλείψει και γι’ αυτό έχουμε φθάσει σε αυτή την τραγική κατάσταση. Αν είχαμε εφαρμόσει τον κανόνα αυτό, όλα θα ήσαν διαφορετικά.

Κυρίαρχο στοιχείο του σημερινού Ιερού Ευαγγελίου είναι η κατά Χριστόν αγάπη. Η αγάπη που οφείλουμε να έχουμε εμείς οι Χριστιανοί απέναντι στους συνανθρώπους μας. Επίσης ο Κύριός μας κάνει μία σύγκριση ανάμεσα στην ψεύτικη αγάπη του κόσμου και στην πραγματική αγάπη που πρέπει να έχουν οι μαθητές Του. Και ζητά την ανιδιοτελή αγάπη και όχι την ιδιοτελή αγάπη του κόσμου. Η συμφεροντολογική αγάπη του κόσμου δεν έχει καμία πνευματική αξία. Η αγάπη έχει αξία όταν την προσφέρουμε χωρίς να περιμένουμε ανταπόδοση. Η αγάπη που ζητά ο Χριστός από όλους μας πρέπει να αγκαλιάζει όλους τους ανθρώπους, ακόμη και τους δύστροπους, τους άδικους, τους εχθρούς. Μια τέτοια αγάπη ίσως μας φαίνεται δύσκολη. Όμως τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο, αρκεί εμείς να έχουμε διάθεση για πνευματικό αγώνα. Να έχουμε διάθεση να πολεμήσουμε την αντιπάθεια και το μίσος.

Τέτοια αγάπη έδειξαν Άγιοι και πιστοί της Εκκλησίας μας. Η αγάπη τους αυτή προβλημάτισε πολλούς ανθρώπους προς το καλύτερο. Ήταν η σφραγίδα της γνησιότητάς τους. Τέτοια αγάπη μας έδειξε ο Κύριός μας, ο Οποίος σταυρώθηκε για εμάς, που είχαμε αποστατήσει και είχαμε γίνει εχθροί Του. Από τον σταυρό Του πρόσφερε την αγάπη Του για ολόκληρο το ανθρώπινο γένος. Ο Χριστός μας διδάσκει με το παράδειγμά Του και όχι με ωραία λόγια και φιλοσοφίες. Ο Ίδιος σταυρώθηκε από την υπερβολική Του αγάπη προς εμάς. Μέσα από αυτή την πράξη μας διδάσκει πως πρέπει να συμπεριφερόμαστε απέναντι στους συνανθρώπους μας. Τον Χριστό οφείλουμε να έχουμε σαν πρότυπο στη ζωή μας. Τον Χριστό οφείλουμε να βάλουμε σαν καθοδηγητή στην επίγεια ζωή μας. Μόνο τότε μπορούμε να καταφέρουμε κάτι στην πνευματική μας ζωή.

Βέβαια η αγάπη προς τους εχθρούς δεν είναι ανθρώπινο κατόρθωμα. Είναι δώρο Θεού και μόνο με τη δική Του Χάρη, μπορούμε να την αποκτήσουμε. Όποιος έχει αποκτήσει την αγάπη αυτή βρίσκεται σε μια κατάσταση υπερκόσμια, αγία, ανώτερη και αληθινή. Αν μας ενδιαφέρει να αποκτήσουμε την αρετή της αγάπης, οφείλουμε να το ζητάμε αυτό καθημερινά από τον Θεό κι εμείς ταυτόχρονα να αγωνιζόμαστε να γίνουμε άνθρωποι της αγάπης. Κατά τον καθηγητή Χρήστο Γιανναρά «η αγάπη δεν είναι ούτε συναισθηματισμός, ούτε μόνο καλές προθέσεις, αλλά το μέγιστο άθλημα της αυθυπέρβασης – δηλαδή της αγιότητας, που λέει η Εκκλησία» (Αλφαβητάρι της πίστης, σελίδα 10). Το να αγωνιζόμαστε να αποκτήσουμε αγάπη είναι πραγματικά ένα δύσκολο αγώνισμα, το οποίο όμως μας οδηγεί σε όμορφες καταστάσεις. Όποιος αποκτήσει την αγάπη αυτή προς τους εχθρούς, θα έχει μεγάλη αμοιβή από τον Θεό.

Με την αγάπη αυτή ο άνθρωπος θα γίνει κατά Χάριν Θεός. Θα αποκτήσει τα θεϊκά χαρακτηριστικά. Καμία άλλη αρετή δεν μας κάνει τόσο όμοιους με τον Θεό, όσο η αγάπη και η συμπάθεια προς τους εχθρούς μας, προς τους πονηρούς και αχάριστους ανθρώπους. Αυτή η αγάπη μας προσδίδει τα χαρακτηριστικά του Θεού. Τι μεγαλύτερο από αυτό μπορούμε να ποθήσουμε άραγε ; Υπάρχει κάτι πιο άγιο και πιο υψηλό από αυτό ; Φυσικά και όχι. Όσο περισσότερο αγαπάμε, τόσο πιο πολύ θα αγιαζόμαστε και θα δοξαζόμαστε από τον Θεό. Μόνο με την αγάπη τελικά μπορούμε να σωθούμε. Δυστυχώς στις ημέρες μας η αρετή της αγάπης έχει απομακρυνθεί από την καθημερινότητά μας. Επικρατεί ο εγωϊσμός, ο ατομικισμός, η ζήλεια και ο φθόνος. Γι’ αυτό και φθάσαμε στην κατάσταση αυτή που βιώνουμε σαν χώρα, αλλά και ο καθένας ξεχωριστά.

Αγαπητοί μου φίλοι, ο Χριστός σήμερα μας μίλησε για την αγάπη, που οφείλουμε να έχουμε σαν Χριστιανοί. Αν εξετάσουμε αντικειμενικά τους εαυτούς μας, θα δούμε ότι απουσιάζει αυτή η αρετή, σε άλλους περισσότερο και σε άλλους λιγότερο. Αν θέλουμε να απολαμβάνουμε κι εμείς την αγάπη των άλλων, οφείλουμε πρώτοι να δείχνουμε εμείς την αγάπη μας σε αυτούς. Δύσκολο μεν, αλλά όχι και ακατόρθωτο.  Μην σκεφτόμαστε γιατί πάνε όλα στραβά στη ζωή μας. Δεν έχουμε αγάπη και δεν την προσφέρουμε στους συνανθρώπους μας. Αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα των ημερών μας. Χωρίς την αγάπη δεν μπορούμε να καταφέρουμε απολύτως τίποτα. Θα τελειώσουμε με τα σοφά λόγια του Κυρίου μας: «Εντολήν καινήν δίδωμι υμίν ίνα αγαπάτε αλλήλους, καθώς ηγάπησα υμάς ίνα και υμείς αγαπάτε αλλήλους» ( ΙΩΑΝ. 13, 34 ).

Με αγάπη Χριστού,

π. Βασίλειος.

« ΚΥΡΙΑΚΗ Α΄ ΛΟΥΚΑ »

Η σημερινή Ευαγγελική περικοπή, αγαπητοί μου φίλοι, μας παρουσιάζει την κλήση των πρώτων μαθητών από τον Ιησού Χριστό. Μέσα από το ιερό αυτό κείμενο μπορούμε να αντλήσουμε μεγάλες αλήθειες. Ο Υιός και Λόγος του Θεού είναι Εκείνος που καλεί πρώτα όλους τους ανθρώπους από την ανυπαρξία στη ζωή. Ο άνθρωπος όμως καλείται από τον Χριστό όχι απλώς να υπάρχει, αλλά να γίνει μέτοχος της θείας ζωής, να φθάσει στη θέωση. Το να υπάρχουμε απλώς βιολογικά δεν λέει απολύτως τίποτα. Το ίδιο κάνουν και τα ζώα. Και τα ζώα προσπαθούν να επιβιώσουν, να βρουν τροφή, να κοιμηθούν, να βρουν τόπο που να μένουν. Όμως αυτό που ξεχωρίζει τους ανθρώπους από τα ζώα είναι η πνευματική τους υπόσταση. Οι άνθρωποι αποτελούνται από το υλικό και από το πνευματικό στοιχείο. Γι’ αυτό και οφείλουμε να έχουμε στραμμένο το βλέμμα μας και στα επουράνια.

Σε μια πολύ ζωηρή εικόνα, στο σημερινό Ευαγγέλιο, ο Ευαγγελιστής Λουκάς εμφανίζει τον Χριστό να διδάσκει στο πλήθος, πριν καλέσει τους πρώτους τέσσερις μαθητές Του. Η επικοινωνία Του αυτή με το πλήθος ήταν αυθεντική. Η αγάπη του Χριστού για τους ανθρώπους ήταν ολοφάνερη και αυτό το καταλάβαινε ο κόσμος. Μέσα από αυτή την επικοινωνία φανερώθηκε η αγάπη Του, κυρίαρχο στοιχείο της Βασιλείας  Του και η δυνατότητα του κάθε ανθρώπου να ανεβεί στα ψηλότερα σκαλοπάτια της πνευματικότητας. Εκεί στην ακρογιαλιά της Γεννησαρέτ, που ήταν κατάμεστη από κόσμο, επέλεξε ένα από τα δύο πλοιάρια των μετέπειτα μαθητών Του για να διδάξει το πλήθος. Αυτή η κίνηση του Χριστού αναδεικνύει την μεγάλη ταπείνωσή Του και την θεϊκή Του μεγαλοπρέπεια. Φανερώνεται ο Θεάνθρωπος Χριστός, ο Οποίος θα προσφέρει τη σωτηρία στο ανθρώπινο γένος.

Τη διδαχή του πλήθους διαδέχεται το σκηνικό της ευλογημένης πρόσκλησης, που απευθύνει ο Κύριος προς τους μαθητές Του. Οι συνθήκες μπορεί να μην ήταν και τόσο ευνοϊκές, αφού ήταν ακατάλληλη η ώρα, είχε προηγηθεί μια κοπιώδης εργασία των μαθητών και μάλιστα χωρίς κανένα αποτέλεσμα. Ωστόσο, η μεγάλη πρόσκληση μπορεί να καρποφορήσει και κάτω από τις πιο αντίξοες συνθήκες, κάτι που επιβεβαιώνουν τα ίδια τα γεγονότα. Ο Χριστός παρακαλεί το Σίμωνα «επανάγαγε εις το βάθος και χαλάσατε τα δίκτυα υμών εις άγραν» (ΛΟΥΚΑ 5, 4). Ο άνθρωπος πολλές φορές απογοητεύεται από τις αποτυχίες στη ζωή. Ωστόσο η αγάπη του Θεού αποφέρει την πιο ευλογημένη καρποφορία ακόμη και κάτω από τις πιο δύσκολες περιστάσεις. Αρκεί εμείς να είμαστε θετικοί αποδέκτες της αγάπης αυτής.

Η ανταπόκριση ακριβώς του Πέτρου, παρά την όποια απογοήτευσή του, δείχνει το δρόμο της πορείας του κάθε ανθρώπου που ενδείκνυται να ακολουθεί προκειμένου να ανήκει στους μαθητές του Χριστού. Αν και απογοητευμένος ο Πέτρος, πιστεύει στη δύναμη του Χριστού. «Επιστάτα, δι’ όλης της νυκτός κοπιάσαντες ουδέν ελάβομεν· επί δε τω ρήματί σου χαλάσω το δίκτυον» (ΛΟΥΚΑ 5, 5). Και όχι μόνο πιστεύει ότι θα πιάσει ψάρια με την ευλογία του Χριστού, αλλά Τον ακολουθεί και ως μαθητής Του. Θυσίασε τους όποιους εγωϊσμούς και παρέκαμψε πρόσκαιρες βολικότητες. Η αγάπη του Χριστού ήταν ότι πιο πολύτιμο, χάρη της οποίας άξιζε να θυσιάσει τα πάντα. Η υπακοή στο θέλημα του Χριστού συνιστά την πιο ασφαλή πορεία στη ζωή μας. Ο Ευαγγελιστής Λουκάς προσπαθεί να παρουσιάσει σε όλους εμάς πως οφείλουμε να ανταποκρινόμαστε στην αγάπη και στην πρόσκληση του Χριστού.

Ειδικά στις ημέρες αυτές που διανύουμε είναι επιτακτική ανάγκη να στραφούμε προς τον Χριστό, προκειμένου να αντλήσουμε δύναμη και ελπίδα. Μην νομίζουμε πως θα βρούμε τη σωτηρία σε άλλους δρόμους. Ο Χριστός μόνο μπορεί να μας βγάλει από αυτό το αδιέξοδο, που βιώνουμε ως χώρα. Οι άνθρωποι που έχουν την εξουσία, δυστυχώς, μας έχουν απογοητεύσει. Η μόνη ελπίδα μας είναι ο Ιησούς Χριστός. Εκείνος μπορεί να μας δώσει και πάλι όσα μας αφαίρεσαν οι άνθρωποι του Διεθνούς Σιωνισμού. Και δεν μιλάω μόνο για τα χρήματα. Μιλάω και για όλα τα άλλα, που προσπαθούν να επιβληθούν στην Ορθόδοξη Ελλάδα μας. Βέβαια χρειάζεται από την πλευρά μας να ταπεινωθούμε, να προσευχηθούμε, να μετανοήσουμε και να ζητήσουμε το έλεος του Θεού. Χωρίς αυτά δεν μπορούμε να προσελκύσουμε την Χάρη του Θεού. Αντίθετα την απωθούμε.

Αγαπητοί μου φίλοι, εισερχόμενος ο Πέτρος πλέον στο χώρο της θαυματουργίας του Κυρίου βιώνει το μεγαλείο της ολοκληρωμένης αγάπης. Ο άνθρωπος που δέχεται στην καρδιά του την αγάπη του Χριστού ανυψώνεται εκεί που πρέπει να βρίσκεται, ανυψώνεται στο αρχαίο κάλλος. Ο Απόστολος Πέτρος, όπως και οι άλλοι μαθητές, μεταποιούνται από απλοί ψαράδες, σε αλιείς ανθρωπίνων ψυχών. Αυτούς οφείλουμε να έχουμε ως παράδειγμα και στην προσωπική μας ζωή. Η ακολουθία όμως του Χριστού προϋποθέτει την απάρνηση όλων εκείνων των ψεύτικων στηριγμάτων, που αφήνουν τον άνθρωπο μετέωρο στις δυσκολίες της καθημερινότητας. Ο Χριστός μπορεί να μας βοηθήσει και να μας βγάλει από όλα τα αδιέξοδα, αρκεί εμείς να μιμηθούμε το παράδειγμα των Αποστόλων, οι οποίοι «αφέντες άπαντα ηκολούθησαν αυτώ» (ΛΟΥΚΑ 5, 11).
Με αγάπη Χριστού,
π. Βασίλειος.

« ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΑ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ »

Το σημερινό Ευαγγελικό ανάγνωσμα, αγαπητοί μου φίλοι, μας μιλάει για τη συγχωρητικότητα. Είναι μία από τις Παραβολές του Κυρίου μας. Είναι γνωστή ως η Παραβολή του κακού δούλου. Μιλάει το Ιερό Ευαγγέλιο, λοιπόν, για ένα βασιλιά, ο οποίος ζητούσε τα οφειλόμενα από όλους τους χρεώστες του. Στη συνέχεια βλέπουμε τον βασιλιά, να δείχνει έλεος σε ένα δούλο, που του όφειλε ένα μεγάλο ποσό. Τον απαλλάσσει εντελώς από το χρέος του. Ο ίδιος δούλος όμως συμπεριφέρεται σε ένα σύνδουλό του με ένα εντελώς αντίθετο τρόπο, με ασπλαχνία, αφού τον οδήγησε στη φυλακή για ένα πολύ μικρότερο ποσό που του όφειλε. Ο δούλος αυτός δεν σκέφθηκε καθόλου την ευεργεσία του κυρίου του, ο οποίος τον απάλλαξε από το μεγάλο χρέος του. Δυστυχώς ο άνθρωπος ξεχνά εύκολα την ευεργεσία, που του προσφέρεται και φέρεται σκληρά στους συνανθρώπους του.

Βασιλιάς, στην Παραβολή που ακούσαμε, θεωρείται ο Ίδιος ο Θεός και δούλος ο κάθε άνθρωπος, που οφείλει εξαιτίας των αμαρτιών του στον Θεό και ζητά την ευσπλαχνία Του και τη συγχώρησή Του. Στη θέση του δούλου βρισκόμαστε πολλές φορές κι εμείς, που ενώ ζητάμε την άφεση των δικών μας αμαρτιών από τον Θεό, εντούτοις δεν συγχωρούμε τον συνάνθρωπό μας. Το μήνυμα του Κυρίου μας, στο τέλος της Παραβολής είναι σαφές. Δεν είναι δυνατό να ζητάμε συγχώρηση από το Θεό, όταν εμείς οι ίδιοι δεν είμαστε συγκαταβατικοί στα λάθη και στις αδυναμίες των συνανθρώπων μας. Αυτό το βλέπουμε και στην Κυριακή Προσευχή, στο « Πάτερ ημών ». Ζητάμε από τον Θεό να μας συγχωρήσει τα παραπτώματά μας, όπως και εμείς συγχωρούμε τα λάθη των άλλων. « Και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών, ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών ».

Μέσα από το σημερινό Ευαγγελικό ανάγνωσμα, μπορούμε να κατανοήσουμε την απεριόριστη αγάπη του Θεού προς τον άνθρωπο. Ο Θεός συγχωρεί με ευκολία τα παραπτώματά μας, αρκεί εμείς να Του το ζητήσουμε με ειλικρινή μετάνοια. Έλεγε ο Γέροντας Παΐσιος ο Αγιορείτης « Όταν ο άνθρωπος αναγνωρίζη την αγάπη του Θεού, τότε και ο Θεός τον…“βομβαρδίζει” με την αγάπη Του. Ίσως παραξενευθήτε με την λέξη “βομβαρδίζει”, αλλά, για να διαλυθή το πουρί ή ο γρανίτης που είναι γύρω από την καρδιά μας, χρειάζονται βόμβες θεϊκές που να έχουν ως ύλη εκρηκτική την αγάπη του Θεού. Όταν πια διαλυθή ο σκληρός αυτός φλοιός, τότε η καρδιά γίνεται ευαίσθητη και ο άνθρωπος συγκινείται ακόμη και από τις πιο μικρές ευεργεσίες του Θεού » (Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου, Λόγοι   Ε΄ - Πάθη και αρετές, σελίδα 198).

Ο Κύριος αποκαλεί στην Παραβολή τον δούλο κακό. Χρησιμοποιεί την λέξη αυτή για να κατανοήσουμε εμείς, πόσο μεγάλη αμαρτία είναι η αχαριστία. Ο Κύριος ζητά από εμάς, τους δούλους Του, να χαρίζουμε στους συνανθρώπους μας τα πνευματικά τους χρέη. Δεν χρειάζεται να είμαστε τόσο αυστηροί με τους άλλους ανθρώπους. Ας είμαστε πρώτα αυστηροί με τον εαυτό μας. Ο Χριστός περιμένει από εμάς να έχουμε ευσπλαχνία και συγχωρητικότητα. Αυτά βέβαια προϋποθέτουν τις μεγάλες αρετές της αγάπης και της ταπεινώσεως. Δια της ταπεινώσεως αναγνωρίζουμε τα δικά μας σφάλματα και έτσι συγχωρούμε πιο εύκολα τα σφάλματα των συνανθρώπων μας. Αν στρεφόμαστε στον εαυτό μας και βλέπουμε σε ποια πνευματική κατάσταση βρισκόμαστε, θα είναι πιο εύκολο να κατανοήσουμε τις τυχόν αδυναμίες των άλλων ανθρώπων. Βέβαια αυτό για να γίνει χρειάζεται μεγάλη ταπείνωση και αγάπη.

Πρότυπο αγάπης και ταπεινώσεως είναι ο Ίδιος ο Χριστός. Ο Ίδιος ο Λόγος του Θεού, που ταπεινώθηκε για εμάς λαμβάνοντας την ανθρώπινη φύση. Ο Χριστός θυσιάσθηκε για τα πλάσματά Του, πάνω στον Σταυρό, ως άνθρωπος, ζητώντας την ίδια στιγμή από τον Θεό Πατέρα να συγχωρήσει τους σταυρωτές Του. Όμως ο Θεός έχει και υπερβολική αγάπη για τα δημιουργήματά Του. Όλα όσα έκανε ο Θεός τα έκανε με μεγάλη αγάπη. Αυτό ακριβώς ζητά και από εμάς. Τον Χριστό, λοιπόν,  οφείλουμε να έχουμε ως πρότυπο στη ζωή μας και να βαδίζουμε πάνω στα ίχνη, που χάραξε Εκείνος. Τον Χριστό είχαν ως πρότυπο η Παναγία και όλοι οι Άγιοί μας και γι’ αυτό ευλογήθηκαν τόσο πολύ. Η ζωή τους έγινε Χριστοζωή. Αυτό καλούμαστε να κάνουμε κι εμείς οι σημερινοί Χριστιανοί. Να γίνουμε αληθινοί Χριστιανοί και όχι ψεύτικοι και υποκριτές.

Αγαπητοί μου φίλοι, πολύ σημαντικό για την πνευματική μας οικοδομή είναι η αυτοκριτική. Όσο ο άνθρωπος γνωρίζει τον εαυτό του, τόσο πιο πολύ αναγνωρίζει πόσο αμαρτωλός είναι. Αναγνωρίζοντας, λοιπόν, ο άνθρωπος την αμαρτωλότητά του, είναι ευκολότερο να συγχωρήσει έναν όμοιό του αμαρτωλό συνάνθρωπο. Δεν είναι τυχαίο που βλέπουμε πνευματικούς ανθρώπους να κατανοούν τις αδυναμίες μας και να είναι επιεικείς μαζί μας. Αυτό γίνεται γιατί έχουν στραφεί, οι άνθρωποι αυτοί, στον εσωτερικό τους κόσμο και αναγνωρίζουν τις διάφορες αδυναμίες τους. Είναι αυστηροί με τον εαυτό τους και επιεικείς με τους άλλους και όχι το αντίθετο. Η άπειρη και μακρόθυμη ευσπλαχνία του Θεού μας, ας είναι πάντα η κινητήρια δύναμη στην αποκατάσταση των σχέσεών μας με τους συνανθρώπους μας.

Με αγάπη Χριστού,

π. Βασίλειος.

« ΚΥΡΙΑΚΗ Θ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ »

Μετά τον πολλαπλασιασμό, αγαπητοί μου φίλοι, των πέντε άρτων και των δύο ιχθύων, ο Ιησούς υποχρέωσε τους μαθητές Του να μπουν στο καΐκι και να πάνε να Τον περιμένουν στην απέναντι όχθη, ωσότου Εκείνος διαλύσει τα πλήθη. Αφού τους άφησε να φύγουν, ανέβηκε μόνος Του στο βουνό να προσευχηθεί. Κατά τη διάρκεια της προσευχής Του, το πλοίο δοκιμάσθηκε από σφοδρή θαλασσοταραχή. Κατά τα ξημερώματα ο Ιησούς ήλθε κοντά τους περπατώντας πάνω στη λίμνη. Οι μαθητές τρόμαξαν στην αρχή από το φαινόμενο αυτό, μέχρι που τους μίλησε ο Χριστός και ησύχασαν. Στην πρόσκληση του Χριστού, να περπατήσει πάνω στη λίμνη, ο Απόστολος Πέτρος ανταποκρίθηκε. Στην αρχή τα κατάφερε, μετά όμως άρχισε να βυθίζεται μέσα στα νερά γιατί είχε μπει ο λογισμός της ολιγοπιστίας. Και τότε ο Πέτρος κάλεσε σε βοήθεια τον Κύριο, ο Οποίος και του την έδωσε, λέγοντάς τον ολιγόπιστο.

Ο Κύριος ήθελε να δοκιμάσει τους μαθητές Του στην υπομονή. Ήθελε να τους δώσει να καταλάβουν, ότι πρέπει να αντιμετωπίζουν με γενναιότητα τους πειρασμούς και τις δυσκολίες της ζωής. Η θαλασσοταραχή ήταν μια εξάσκηση των μαθητών στην υπομονή, στην καρτερία και στην προσευχή. Για να αποκτήσει ο άνθρωπος την Θεία Χάρη, πρέπει να περάσει από το καμίνι των θλίψεων και των πειρασμών. Έτσι και οι Απόστολοι έπρεπε να περάσουν από κάποιες δοκιμασίες, προκειμένου μετά να αναλάβουν το σπουδαίο έργο, που τους περίμενε. Οι Απόστολοι θα κήρυτταν σε όλο τον κόσμο, θα έκαναν θαύματα, θα τους έδινε ο Χριστός τη δύναμη να πραγματοποιούν υπερφυσικά γεγονότα, γι’ αυτό και τους εκπαιδεύει στους πειρασμούς, ώστε να μην απελπισθούν, όταν θα συναντούσαν δυσκολίες και αντιξοότητες. Η εμφάνιση του Χριστού στη λίμνη έλυσε τους φόβους των μαθητών και γαλήνεψε τη θάλασσα.

Στη ζωή μας υπάρχουν δύο ειδών πειρασμοί. Υπάρχουν πειρασμοί που αναφέρονται στην πίστη και πειρασμοί που οδηγούν τον άνθρωπο σε διάφορα πάθη. Στους πειρασμούς που έχουν να κάνουν με την πίστη, συγκαταλέγονται η ολιγοπιστία απέναντι στον Θεό, η βλασφημία, η μη παραδοχή της διδασκαλίας της Εκκλησίας, η άρνηση των Ιερών Μυστηρίων και άλλα. Στους πειρασμούς που αιχμαλωτίζουν τον άνθρωπο σε διάφορα πάθη, συγκαταλέγονται η υπερηφάνεια, η πορνεία, η μοιχεία, το μίσος, η γαστριμαργία, η ακηδία και πολλά άλλα πάθη. Τους πειρασμούς αυτούς δεν μπορεί να τους αντιμετωπίσει σωστά ο άνθρωπος από μόνος του. Χρειάζεται τη βοήθεια του Θεού για να τους αντιμετωπίσει. Οι πειρασμοί μας χωρίζουν από τον Θεό. Κάθε τι που μας χωρίζει από τον Θεό, οφείλουμε να το πολεμάμε και να το διώχνουμε αμέσως.

Δυστυχώς στις ημέρες μας κάποιοι έχουν ξεχάσει τον Θεό. Κι εμείς που βρισκόμαστε στον χώρο της Εκκλησίας, δεν ζητάμε την βοήθεια του Θεού. Μάλιστα πολλές φορές ολιγοπιστούμε σαν τον Απόστολο Πέτρο. Στη σημερινή εποχή έχει χαθεί η αγνή και ανόθευτη πίστη. Βέβαια υπάρχουν και εξαιρέσεις. Εδώ αξίζει να αναφέρουμε τους Έλληνες αθλητές της κωπηλασίας, που συμμετείχαν στους φετινούς Ολυμπιακούς Αγώνες,  οι οποίοι αναφέρθηκαν δημοσίως στη στήριξη που είχαν από Αγιορείτη γέροντα, αλλά και στην πίστη τους στον Θεό. Επίσης να αναφέρουμε και τον Ολυμπιονίκη Ηλία Ηλιάδη, ο οποίος δήλωσε ότι πιστεύει στον Θεό και ότι το χάλκινο μετάλλιο θα το αφιερώσει σε Αγιορείτικη Μονή. Λένε κάποιοι πως στην Εκκλησία βρίσκονται άνθρωποι προβληματικοί και φοβισμένοι. Κάνουν μεγάλο λάθος. Στην Εκκλησία υπάρχουν παλληκάρια, υπάρχουν οι λεβέντες του Θεού.

Επανερχόμενοι στο θέμα των πειρασμών, θα ήθελα να αναφερθώ και στους πειρασμούς της στερήσεως των υλικών αγαθών, της συκοφαντίας σε βάρος μας, της ελλείψεως συμπαθείας από τους συνανθρώπους μας, στις ανίατες ασθένειες και σε όλα αυτά που μας ταλαιπωρούν στην καθημερινότητα. Όλους τους πειρασμούς που έρχονται, οφείλουμε να τους αντιμετωπίσουμε με το Ευαγγελικό πνεύμα και τη δύναμη της προσευχής. Οι πειρασμοί, όταν αντιμετωπισθούν σωστά, μπορούν και να μας ευεργετήσουν. Στον αγώνα εναντίον των πειρασμών και των δοκιμασιών στη ζωή μας, έχουμε βοηθό τον Ίδιο τον Κύριό μας. Το φορτίο των θλίψεων το σηκώνει ο Ίδιος ο Χριστός και γίνεται ελαφρύ. Από τη μεριά μας οφείλουμε να πιστεύουμε ακράδαντα, ότι ο Χριστός δεν θα μας εγκαταλείψει. Να μην γκρινιάζουμε και να έχουμε υπομονή στη ζωή μας.

Αγαπητοί μου φίλοι, η Εκκλησία μας δίνει μέσα από τα Μυστήριά Της όπλα πνευματικά, για να αντιμετωπίζουμε τους διάφορους πειρασμούς. Έχουμε λάβει όπλα πνευματικά από τον Θεό, για να πολεμάμε τους πειρασμούς κι όχι να περιπίπτουμε σε ακηδία κι απελπισία. Οι άνθρωποι που οδηγούνται στην αυτοκτονία σήμερα, έχουν χάσει την ελπίδα τους στον Θεό. Ας έχουμε στραμμένο συνεχώς το βλέμμα μας στο Πρόσωπο του Χριστού, για να μη βουλιάζουμε στο πέλαγος των καθημερινών πειρασμών και δυσκολιών της ζωής μας. Ο Χριστός είναι μαζί μας συνεχώς, αρκεί εμείς να καταλάβουμε την παρουσία Του και να πιασθούμε από το χέρι Του, προκειμένου να μας σώσει από τον καταποντισμό των καθημερινών προβλημάτων μας. Μακριά από τον Χριστό και την Εκκλησία Του υπάρχει η απελπισία και το χάος. Μόνο κοντά στον Χριστό υπάρχει ελπίδα και σωτηρία.

Με αγάπη Χριστού,

π. Βασίλειος.

« ΣΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΙΩΣΗΦ ΑΠΟ ΤΟ ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ ΑΦΙΕΡΩΣΕ ΤΗΝ ΠΡΟΚΡΙΣΗ Ο ΣΤΕΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΣ »

Μία θέση στο βάθρο θα διεκδικήσει η ελληνική τετράκωπος στον τελικό του Σαββάτου, 4-8-2012 (12:30 ώρα Ελλάδος).

Το πλήρωμα των Γιάννη Τσίλη, Γιώργου Τζιάλλα, Στέργιου Παπαχρήστου και Γιάννη Χρήστου εντυπωσίασε στη 2η ημιτελική σειρά, όπου κατέλαβε τη 2η θέση πίσω από τους Αμερικανούς, με χρόνο 6:02.61.

Στον πατέρα Ιωσήφ από το Άγιο Όρος αφιέρωσε την πρόκριση ο Στέργιος Παπαχρήστος. « Είναι η πρώτη φορά που σε βαριά κατηγορία η Ελλάδα μπαίνει τελικό σε Ολυμπιακούς Αγώνες. Θέλω να αναφερθώ στον πατέρα Ιωσήφ από το Άγιο Όρος. Μας έστειλε ένα γράμμα, με σοφά λόγια, το οποίο το είχαμε μαζί μας σήμερα και μας βοήθησε πολύ. Πιστεύουμε στο Θεό, πιστεύουμε σε όσους ανθρώπους είναι δίπλα μας. Θα τα δώσουμε όλα τώρα στον τελικό ».

proskynitis.blogspot.gr

« Η ΑΓΙΑ ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΣ ΕΛΕΣΑ »

Η Αγία Ελέσα γεννήθηκε στην Πελοπόννησο. Ο πατέρας της ήταν ένας πλούσιος άρχοντας Έλληνας, αλλά ειδωλολάτρης. Η μητέρα της όμως ήταν μια αγία γυναίκα με πολλές αρετές και πλούσια χαρίσματα. Δεν είχε παιδιά και γι’ αυτό παρακάλεσε τον Θεό να την λυπηθεί και να την αξιώσει να γεννήσει ένα παιδί. Μια μέρα ενώ βρισκόταν μόνη στο σπίτι και προσευχόταν, άκουσε μια φωνή από τον ουρανό που της έλεγε «Σε ελέησε ο Θεός σε ότι του ζήτησες, και σου έδωσε καρπόν κοιλίας».    

Όταν γεννήθηκε η Ελέσα (την ονόμασαν Ελέσα από τη φωνή που είχε ακούσει η μητέρα της «Ηλέησέ σε ο Θεός»), η μητέρα της την αφιέρωσε στον Κύριο και την βάπτισε χριστιανή, στο όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος

Όσο μεγάλωνε στην ηλικία, τόσο δυνάμωνε η πίστη της και η αγάπη της προς τον Θεό. Μετά από την αγία κοίμηση της μητέρας της, ενώ η αγία ήταν 14 χρονών, σκέφτηκε ότι δεν θα μπορούσε να ζήσει με τον ειδωλολάτρη πατέρα της, ο οποίος ήθελε να την παντρέψει με έναν άρχοντα.

Γι’ αυτό μετά από πολλή προσευχή και όταν βρήκε κατάλληλη ευκαιρία, έφυγε αφού μοίρασε πολλές ελεημοσύνες σε φτωχούς και σε ορφανά, μαζί με δύο δούλες της και ασκήτευε σε ένα βουνό των Κυθήρων.

Όμως ο πατέρας της, έψαξε και την βρήκε και προσπάθησε να την γυρίσει πάλι πίσω στο σπίτι τους. Στην άρνηση όμως της Αγίας, ο πατέρας της, αφού την βασάνισε πολύ, την αποκεφάλισε την 1η Αυγούστου 375 μ.Χ.

www.xfe.gr  

« ΠΕΘΑΝΕ Ο ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ ΤΣΟΛΑΚΗΣ, ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ 30 ΙΟΥΛΙΟΥ 2012 »

     

Απεβίωσε τη Δευτέρα 30 Ιουλίου, σε ηλικία 77 ετών, ο Χρήστος Λ. Τσολάκης, Ομότιμος Καθηγητής της Παιδαγωγικής Σχολής του ΑΠΘ (Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης), μια σημαντική μορφή στον χώρο της παιδείας.

Η συμβολή του υπήρξε ουσιαστική στην εισαγωγή, αλλά και την καλλιέργεια της δημοτικής γλώσσας στην εκπαίδευση και στο δημόσιο βίο.
Γεννήθηκε το 1935 στη Μόρνα (Σκοτεινά) της Πιερίας. Αποφοίτησε ως αριστούχος από τη Φιλοσοφική Σχολή του ΑΠΘ, όπου είχε δασκάλους του, μεταξύ άλλων, τους Εμμανουήλ Κριαρά, Ιωάννη Κακριδή, Λίνο Πολίτη, Απόστολο Βακαλόπουλο και Νικόλαο Ανδριώτη.
Στα μέσα της δεκαετίας του 1970 υπήρξε μέλος των επιτροπών του Υπουργείου Παιδείας, που σχεδίασαν τη γλωσσική και εκπαιδευτική μεταρρύθμιση της περιόδου 1976-1978 σχετικά με τη διδασκαλία της νεοελληνικής γλώσσας και της αρχαίας ελληνικής γραμματείας από μετάφραση.
Στην συνέχεια έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Κλασικό Ινστιτούτο του Πανεπιστημίου του Λουντ στη Σουηδία, όπου γνώρισε το εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας και δίδαξε νεοελληνική γλώσσα και λογοτεχνία.
Υπηρέτησε στη γενική εκπαίδευση ως καθηγητής, σχολικός σύμβουλος και διευθυντής της ΣΕΛΜΕ (Σχολή Επιμόρφωσης Λειτουργών Μέσης Εκπαίδευσης) και του ΠΕΚ (Περιφερειακού Επιμορφωτικού Κέντρου) Θεσσαλονίκης.

Ήταν επικεφαλής των συγγραφικών ομάδων οι οποίες με τη συνεργασία του ΚΕΜΕ / Παιδαγωγικού Ινστιτούτου έγραψαν τα βιβλία «Νεοελληνική γλώσσα» για το γυμνάσιο και «Έκφραση – Έκθεση» για το λύκειο.

Η κηδεία του πραγματοποιήθηκε σήμερα, Τρίτη 31 Ιουλίου, από τον Ιερό Ναό της Αγίας Σοφίας.

camerastyloonline.wordpress.com

« ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ »

Στο σημερινό Ευαγγελικό ανάγνωσμα, αγαπητοί μου φίλοι,  προβάλλεται η σημασία της πίστεως στη ζωή μας. Ο Ευαγγελιστής Ματθαίος μας παρουσιάζει δύο τυφλούς ανθρώπους να ακολουθούν τον Χριστό και να Τον παρακαλούν να τους θεραπεύσει. «Ελέησον ημάς, υιέ Δαυΐδ» ( ΜΑΤΘ. 9, 27 ). Στην ερώτηση του Ιησού, αν πιστεύουν ότι μπορεί να τους θεραπεύσει, απαντούν θετικά. Αμέσως ο Χριστός άγγιξε τα μάτια τους και οι τυφλοί θεραπεύθηκαν. Ο Χριστός τους συστήνει με αυστηρότητα να μη μάθει κανείς για το θαύμα αυτό. Εκείνοι όμως τον εξυμνούσαν σε όλη την περιοχή. Έπειτα έφεραν στον Ιησού έναν άνθρωπο βουβό και δαιμονισμένο, προκειμένου να τον θεραπεύσει. Η θεραπεία φυσικά δεν άργησε να πραγματοποιηθεί. Οι Φαρισαίοι έλεγαν ότι βγάζει τα δαιμόνια στο όνομα του άρχοντα των δαιμονίων. Ωστόσο ο Χριστός, συνέχισε να περιοδεύει κηρύσσοντας το Ευαγγέλιο της Βασιλείας του Θεού και θεραπεύοντας κάθε ασθένεια.

Τη σημασία της πίστεως για την πνευματική μας ζωή, αλλά και για την πραγματοποίηση του θαύματος στη ζωή μας, τονίζει η διήγηση του σημερινού Ευαγγελίου. Ο Χριστός λέει στους δύο τυφλούς, αλλά και σε όλους εμάς « πιστεύετε ότι δύναμαι τούτο ποιήσαι ; » ( ΜΑΤΘ. 9, 28 ), θέλοντας να δείξει ότι για να πραγματοποιηθεί το θαύμα, είναι απαραίτητο να πιστέψουμε και να υπερβούμε τον ορθολογισμό. Τον Θεό δεν μπορούμε να Τον βρούμε με λογικές αποδείξεις. Έλεγε ο Φώτης Κόντογλου « Ο Θεός δεν βρίσκεται με το μυαλό, αλλά νοιώθεται με την καρδιά » (Μυστικά Άνθη, Έργα ΣΤ΄, σελίδα 290). Μόνο με την πίστη μπορούμε να προσεγγίσουμε τον Χριστό και να ενωθούμε μαζί Του. Επίσης ο Χριστός είναι ο ιατρός των ψυχών και των σωμάτων μας. Ο Θεός βλέπει τον άνθρωπο ως ψυχοσωματική οντότητα και επιτελεί το θαύμα με γνώμονα τη σωτηρία του.

Εκείνο ωστόσο που ξεχωρίζει στη σημερινή Ευαγγελική περικοπή, είναι ότι ο Χριστός, λέει με αυστηρό τόνο στους θεραπευμένους τυφλούς, να μη πουν σε κανένα για το θαύμα. Άσχετα από την παρακοή τους, η σημασία της επισήμανσης αυτής από τον Ευαγγελιστή Ματθαίο, είναι πολύ σημαντική για την πνευματική μας ζωή. Ο Χριστός θα επιτελέσει ένα θαύμα με γνώμονα την ψυχική μας σωτηρία. Δεν επιτελεί ένα θαύμα για να διαφημίσει την θεότητά Του. Δεν έχει ανάγκη διαφήμισης. Εκείνο που οφείλει ο πιστός είναι να δοξολογήσει τον Θεό, να Τον ευχαριστήσει με όλη του την καρδιά, να συναισθανθεί το μεγαλείο του Θεού και να οδηγηθεί σε μεγαλύτερη μετάνοια, προσευχή και κοινωνία με τον Θεό. Γι’ αυτό και το θαύμα καλό είναι να μένει μεταξύ του Θεού και του θεραπευμένου ανθρώπου. Χωρίς βέβαια να αποκλείεται και η εξαγόρευση ενός θαύματος προς ωφέλεια ψυχών.

Το θαύμα για τους ανθρώπους που δεν πιστεύουν στη δύναμη του Θεού είναι κάτι που δεν τους προξενεί εντύπωση. Αν και βλέπουν το θαύμα μπροστά τους, συνεχίζουν και είναι άπιστοι. Κάτι που έκαναν και οι Φαρισαίοι της σημερινής Ευαγγελικής περικοπής. Αυτό συμβαίνει γιατί η πίστη προς τον Θεό δεν είναι αποτέλεσμα πειθούς, αλλά αποτελεί υπέρβαση του ορθολογιστικού τρόπου θεώρησης των πραγμάτων. Όπως πολύ εύστοχα παρατηρεί ο πατήρ Φιλόθεος Φάρος : «Η σχολαστική εμμονή στο γράμμα του νόμου δεν επέτρεψε στους νομοδιδασκάλους να αισθανθούν την παρουσία αυτού του ίδιου του δημιουργού του νόμου» (Πριν και μετά το Πάσχα, σελίδα 136). Επομένως, όσα θαύματα και να διηγηθούμε σε ανθρώπους που αμφισβητούν τον Θεό, δεν πρόκειται εκείνοι να ωφεληθούν, αλλά μάλλον θα χλευάσουν και τη δική μας πίστη.

Η διαφήμιση ενός θαύματος που μας έκανε ο Θεός, ενδέχεται να καλλιεργήσει στην καρδιά μας τάσεις υπερηφανείας, ότι δηλαδή εμείς υπερέχουμε των άλλων ανθρώπων. Βέβαια πάντα υπάρχουν και εξαιρέσεις. Στην περίπτωση αυτή το αποτέλεσμα είναι αντίθετο από το θέλημα του Θεού, καθώς οδηγούμαστε έτσι στην αυτοδικαίωση. Χρειάζεται μεγάλη διάκριση και καθοδήγηση από τον πνευματικό μας πατέρα, για το πώς οφείλουμε να διαχειρισθούμε ένα θαύμα. Αν νοιώθουμε ευεργετημένοι από τον Θεό, αυτό δεν πρέπει να αποτελεί αφορμή για καύχηση, αλλά μάλλον οφείλουμε να αισθανόμαστε πνευματικά ακόμη πιο ασθενείς. Να πιστεύουμε δηλαδή ότι ο Θεός επεμβαίνει στη ζωή μας, επειδή μόνοι μας δεν έχουμε τη δύναμη ή την ικανότητα να σώσουμε τον εαυτό μας. Οφείλουμε να διατηρούμε την ταπείνωση και μετά το προσωπικό μας θαύμα.

Αγαπητοί μου φίλοι, καθημερινά γίνονται θαύματα από τον Θεό, είτε μικρά είτε μεγάλα. Άλλα τα αντιλαμβανόμαστε και άλλα όχι. Η αποδοχή ενός θαύματος χρειάζεται οπωσδήποτε την πίστη μας. Χωρίς πίστη δεν μπορούμε να κατανοήσουμε απολύτως τίποτα. Βρισκόμαστε σε χειρότερο σκοτάδι από τους τυφλούς του σημερινού Ευαγγελίου. Βρισκόμαστε σε πνευματικό σκοτάδι. Αυτή που μας ανοίγει τα μάτια της ψυχής μας είναι η πίστη, η οποία δίνεται από τον Θεό. Από την πλευρά μας χρειάζεται η αποδοχή αυτής της πίστεως Να ξεφύγουμε δηλαδή από τον εγωϊσμό, την έπαρση και τον ορθολογισμό και να οδηγήσουμε τον εαυτό μας στην ταπείνωση και στην αποδοχή του θελήματος του Θεού. Να οδηγήσουμε τον εαυτό μας στην πίστη προς τον Θεό. Μην ξεχνάμε ότι ο Θεός μας είναι Θεός των προσωπικών υπάρξεων και αποκαλύψεων.

Με αγάπη Χριστού,

π. Βασίλειος.