« ΔΥΟ ΧΡΟΝΙΑ ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΟ ΑΡΧΟΝΤΑΡΙΚΙ »

Με την Χάρη του Θεού συμπληρώθηκαν δύο χρόνια από την ημέρα, που ξεκίνησε το προσωπικό μου blog, με την ονομασία «ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΟ ΑΡΧΟΝΤΑΡΙΚΙ». Ξεκίνησε στις 30 Μαρτίου 2010. Εύχομαι ο Κύριος να ευλογεί την επικοινωνία μας αυτή και να συνεχίζουμε για πολλά χρόνια ακόμη. Ευχαριστώ όλους τους φίλους μου για την αγάπη τους και για την εμπιστοσύνη τους.

Με αγάπη Χριστού,

π. Βασίλειος.

« ΛΑΜΠΟΥΝ ΤΑ ΧΙΟΝΙΑ ΣΤΑ ΒΟΥΝΑ ( ΤΩΝ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΑΙΩΝ ) – ΝΙΚΟΣ ΔΕΛΗΣ »

« Ο ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ, ΕΘΝΙΚΗ ΕΟΡΤΗ »

Η 25^η Μαρτίου, αγαπητοί μου φίλοι, έχει διπλή σημασία για τους Έλληνες. Είναι θρησκευτική και εθνική εορτή. Είναι θρησκευτική γιατί εορτάζουμε τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου και εθνική γιατί η ημέρα αυτή σηματοδοτεί την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης ενάντια στην Οθωμανική κυριαρχία του 1821. Έχουμε διπλή χαρά. Εορτάζει η Παναγία μας, εορτάζει και η Πατρίδα μας. Είμαστε ιδιαίτερα ευλογημένοι από τον Θεό, που κατοικούμε σε αυτόν τον ευλογημένο τόπο, που είναι γεμάτος από Αγίους της Εκκλησίας μας και ήρωες, που έπεσαν για την Πατρίδα μας. Αυτόν τον ευλογημένο τόπο, προσπαθούν μερικοί να τον υποδουλώσουν για μια ακόμη φορά. Δεν θα τα καταφέρουν όμως, γιατί μας προστατεύει ο Θεός. Μας προστατεύουν η Παναγία και όλοι οι Άγιοι.

Ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου είναι η αρχή όλων των Δεσποτικών εορτών. Το περιεχόμενο της εορτής αναφέρεται στο γεγονός κατά το οποίο ο Αρχάγγελος Γαβριήλ, επισκέφθηκε, με εντολή του Θεού, την Παναγία και την πληροφόρησε ότι έφθασε ο καιρός της σαρκώσεως του Λόγου του Θεού και ότι αυτή θα γίνει η μητέρα Του. Η Παναγία είχε προετοιμασθεί για την μεγάλη αυτή στιγμή. Η Παναγία είχε φθάσει στην θέωση και πριν ακόμη δεχθεί την επίσκεψη του Αρχαγγέλου Γαβριήλ. Μετά την χαρμόσυνη είδηση του Αρχαγγέλου η Παναγία κυοφορεί πλέον θαυματουργικά τον Υιό και Λόγο του Θεού, το δεύτερο Πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, τον Χριστό. Η ανθρώπινη φύση ενώθηκε με την θεία φύση ατρέπτως, ασυγχύτως, αδιαιρέτως, αχωρίστως, αμέσως από την στιγμή της συλλήψεως. Το μεγάλο Ιστορικό γεγονός έχει πλέον συντελεσθεί.

Όπως γράψαμε στην αρχή, κατά την 25^η Μαρτίου, εορτάζουμε και την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης του 1821. Κατά την ημέρα αυτή τιμάμε τους ήρωες της Επανάστασης του 1821. Τιμάμε τους ήρωες εκείνους που έδωσαν τη ζωή τους, ώστε η Πατρίδα μας να είναι ελεύθερη. Δεν έδωσαν το αίμα τους για να έρχονται κάποιοι « έξυπνοι » και να την ξεπουλάνε. Σαν Έλληνες οφείλουμε να τους φέρνουμε στην μνήμη μας, γιατί χωρίς τους αγωνιστές του 1821, σήμερα θα ήμασταν ακόμη υποταγμένοι στον τουρκικό ζυγό. Οι θαρραλέοι αυτοί άνθρωποι δεν υπολόγισαν την προσωπική τους ζωή, για το συμφέρον της Πατρίδας μας. Παραμέρισαν τα πάντα, προκειμένου η Ελλάδα να αναπνεύσει οξυγόνο ελευθερίας. Αυτούς τους ανθρώπους λοιπόν πρέπει να τους τιμάμε και να προσπαθούμε να τους μιμούμαστε.

Στις 25 Μαρτίου, λοιπόν, του 1821, στην Ιερά Μονή της Αγίας Λαύρας στα Καλάβρυτα, ο Επίσκοπος Παλαιών Πατρών Γερμανός, σήκωσε το λάβαρο της Επανάστασης. Τότε άρχισε επίσημα η Ελληνική Επανάσταση, που οδήγησε μετά από πολλούς αγώνες και θυσίες, στην ελευθέρωση και στην αναγνώριση του Ελληνικού κράτους το 1830, με την συνθήκη του Λονδίνου. Συνθήκη που υπέγραψαν στις 22 Ιανουαρίου του 1830 η Αγγλία, η Γαλλία και η Ρωσία. Δύο χρόνια μετά, στις 14 Αυγούστου του 1832, ορίσθηκαν και τα σύνορα της Ελλάδας. Τον Δεκέμβριο του έτους αυτού αποδέχθηκε η Οθωμανική Αυτοκρατορία την απόφαση αυτή και από τότε ξεκινά η πορεία του Νέου Ελληνικού κράτους. Συνεχίζεται η πορεία του ένδοξου αυτού λαού, που άφησε έκπληκτη ολόκληρη την ανθρωπότητα με τα κατορθώματά του.

Ο εορτασμός της 25^ης Μαρτίου, ως εθνικής εορτής, καθιερώθηκε στις 18 Μαρτίου του 1838. Την ίδια χρονιά έγινε και ο πρώτος επίσημος εορτασμός. Τελέσθηκε δοξολογία στον Ιερό Ναό της Αγίας Ειρήνης, στην οδό Αιόλου, στην Αθήνα. Πλήθος κόσμου είχε μαζευθεί και ανάμεσά τους ήταν και οι αγωνιστές της Επανάστασης, οι οποίοι αποθεώθηκαν. Μετά την δοξολογία στήθηκε γλέντι, στην πλατεία Κλαυθμώνος. Στον Λυκαβηττό στήθηκε ένας φλεγόμενος σταυρός, που έφερε την φράση « Εν τούτω νίκα ». Από τότε η 25^η Μαρτίου, εορτάζεται κάθε χρόνο, σαν ημέρα τιμής στους ήρωες της Ελληνικής Επανάστασης του 1821. Και είναι ευλογημένη η συγκυρία, που συνέπεσε με την εορτή του Ευαγγελισμού. Γιατί από την μία έχουμε την απελευθέρωση του ανθρώπου από την αμαρτία, με τον ερχομό του Χριστού και από την άλλη την απελευθέρωσή μας από τους Τούρκους.

Αγαπητοί μου φίλοι, είναι καθήκον μας να τιμάμε με εορταστικές εκδηλώσεις, με δοξολογίες, με παρελάσεις, με τον σημαιοστολισμό και με οποιοδήποτε μέσο τους αγωνιστές του 1821. Χωρίς αυτούς θα ήμασταν σήμερα υποταγμένοι ακόμη στους Τούρκους. Θα τελειώσω το κήρυγμα με ένα λόγο του στρατηγού Μακρυγιάννη, του μεγάλου αυτού Έλληνα, προς όσους πολεμούν την Ελλάδα και ιδιαίτερα στους Έλληνες πολιτικούς που έχουν προσκυνήσει στα ξένα συμφέροντα. « Κι’ αν είμαστε ολίγοι εις το πλήθος του Μπραΐμη, παρηγοριόμαστε μ’ έναν τρόπο, ότι η τύχη μας έχει τους Έλληνες πάντοτε ολίγους. Ότι αρχή και τέλος, παλαιόθεν και ως τώρα, όλα τα θερία πολεμούν να μας φάνε και δεν μπορούνε· τρώνε από μας και μένει και μαγιά » (Απομνημονεύματα Μακρυγιάννη, σελίδες 254 - 255).

Με αγάπη Χριστού,

π. Βασίλειος.

« ΕΟΡΤΗ ΑΓΙΟΥ ΑΛΕΞΙΟΥ ΑΙΓΙΟΥ »

Εορτάσθηκε κι εφέτος, μεγαλοπρεπώς, η μνήμη του Οσίου Αλεξίου του Ανθρώπου του Θεού, στον ομώνυμο Ιερό Ναό του Αιγίου.

Την παραμονή της εορτής τελέσθηκε Μέγας Πανηγυρικός Εσπερινός, Αρτοκλασία και η Γ΄ Στάση των Χαιρετισμών. Των Ιερών Ακολουθιών προεξήρχε ο Αιδεσιμολογιώτατος Πρεσβύτερος π. Ανδρέας Μιχαλόπουλος, Εφημέριος του Ιερού Ναού Αγίων Πάντων Περιβόλας Πατρών, ο οποίος και κήρυξε τον Θείο Λόγο.

Ανήμερα της εορτής τελέσθηκε Αρχιερατική Θεία Λειτουργία, κατά την οποία ιερούργησε και κήρυξε τον Θείο Λόγο, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Καλαβρύτων και Αιγιαλείας κ.κ. Αμβρόσιος.

Το απόγευμα της εορτής τελέσθηκε Εσπερινός και Παράκληση προς τον Άγιο Αλέξιο.

Εύχομαι ο Άγιος Αλέξιος να πρεσβεύει προς τον Κύριό μας για τη σωτηρία μας και για τη σωτηρία της προδομένης και ταλαιπωρημένης πατρίδας μας.

Με αγάπη Χριστού,

π. Βασίλειος

« ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ »

Κατά τη σημερινή Κυριακή της Ορθοδοξίας, που είναι η πρώτη της Τεσσαρακοστής, εορτάζουμε, αγαπητοί μου φίλοι, την τελική νίκη των ιερών εικόνων, στη λατρευτική πράξη. Η αμφισβήτηση της σημασίας των εικόνων προκάλεσε την διαμάχη μεταξύ των εικονολατρών και των εικονομάχων. Πρόκειται για την περίοδο της εικονομαχίας, η οποία διήρκεσε πάνω από εκατό χρόνια και κάλυψε τον 8^ο και τον 9^ο αιώνα μ.Χ. Οι εικονομάχοι υποστήριζαν πως η προσκύνηση των ιερών εικόνων οδηγεί στην ειδωλολατρία. Η απάντηση στην κατηγορία αυτή εντοπίζεται στη διευκρίνιση ότι η εικόνα δεν είναι είδωλο, αλλά σύμβολο. Η τιμή προς τις εικόνες δεν απευθύνεται στο ξύλο και τα χρώματα, αλλά στο εικονιζόμενο πρόσωπο. Εμείς οι Ορθόδοξοι δεν λατρεύουμε τις εικόνες, αλλά τις τιμάμε και αποδίδουμε σεβασμό σ’ αυτές

Η περίοδος της εικονομαχίας χωρίζεται σε δύο φάσεις. H πρώτη άρχισε το 726, όταν ο αυτοκράτορας Λέων Γ΄ απαγόρευσε την χρήση των εικόνων, και έληξε το 780, όταν η αυτοκράτειρα Eιρήνη σταμάτησε τους διωγμούς των εικονοφίλων. Tο 787 συγκλήθηκε η Ζ΄ Oικουμενική Σύνοδος στη Νίκαια της M. Aσίας, η οποία δικαίωσε τους υπέρμαχους των εικόνων. Κορυφαία πατερική μορφή υπέρ των εικόνων, στην πρώτη αυτή φάση, υπήρξε ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός. H δεύτερη φάση της εικονομαχίας άρχισε το 815 με τον αυτοκράτορα Λέοντα E΄ τον Αρμένιο και συνεχίσθηκε μέχρι το 843, όταν αποκαταστάθηκαν, μονίμως αυτή τη φορά, οι εικόνες από μια άλλη αυτοκράτειρα, την Θεοδώρα. Κορυφαία πατερική μορφή υπέρ των εικόνων, στη δεύτερη αυτή φάση, ήταν ο άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης.

Κατά τη σημερινή Κυριακή, έχουμε τον θρίαμβο της Ορθοδοξίας εναντίον της εικονομαχίας και γενικώτερα όλων των αιρέσεων που ταλαιπώρησαν και ταλαιπωρούν την Αγία μας Εκκλησία. Κατά τον καθηγητή Χρήστο Γιανναρά « η λέξη αίρεση σημαίνει την εκλογή, επιλογή και προτίμηση ενός μέρους της αλήθειας, εις βάρος της ολόκληρης αλήθειας, της καθολικής αλήθειας » ( Αλφαβητάρι της Πίστης, σελίδες 31 – 32 ). Σύμφωνα με τη διδασκαλία της Εκκλησίας μας, από τους Αποστολικούς ακόμη χρόνους, η αίρεση έχει καταστρεπτικές συνέπειες για τον άνθρωπο. Τον απομακρύνει από τον Θεό και τον οδηγεί στην απώλεια. Ο αιρετικός άνθρωπος διακατέχεται από υπερηφάνεια και δεν σώζεται γιατί νοθεύει την Ευαγγελική αλήθεια. Ο αιρετικός διορθώνει τον Ίδιο τον Θεό. Αυτό και μόνο τον οδηγεί στην απώλεια.

Δυστυχώς και στη σημερινή εποχή η Εκκλησία μας ταλαιπωρείται από ποικίλες αιρέσεις. Στα πλαίσια της Παγκοσμιοποίησης και της Νέας Εποχής, έχουμε και την εμφάνιση του Οικουμενισμού και του διαθρησκειακού Συγκρητισμού. Ο Οικουμενισμός είναι μια κίνηση, που διακηρύσσει ότι έχει σαν σκοπό την ενότητα του διαιρεμένου χριστιανικού κόσμου. Ο Οικουμενισμός θεωρεί τα διάφορα χριστιανικά δόγματα εκκλησίες, προσβάλλοντας έτσι το δόγμα της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας. Θέλουν οι υποστηρικτές του μια ένωση όχι κάτω από τη διδασκαλία του Ευαγγελίου και των Πατέρων της Εκκλησίας, αλλά κάτω από νεοφανείς αιρετικές διδασκαλίες. Δυστυχώς την αίρεση του Οικουμενισμού, την υποστηρίζουν και κληρικοί παντός βαθμού, της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας. Ο δε διαθρησκειακός Συγκρητισμός εξισώνει όλες τις θρησκείες, με την μοναδική Εκκλησία του Χριστού, την Ορθόδοξη.

Εμείς οι Ορθόδοξοι δεν αρνούμαστε την ένωσή μας ιδιαίτερα με τους υπόλοιπους Χριστιανούς, αλλά υπό το φως του Ευαγγελίου και της Ορθόδοξης Πατερικής διδασκαλίας. Δεν μπορούν κάποιοι Ορθόδοξοι να αγνοούν τους Κανόνες της Εκκλησίας και να συμπροσεύχονται με αιρετικούς ή να συμμετέχουν σε λατρευτικές εκδηλώσεις τους. Είναι απαράδεκτο. Οδηγούν έτσι τους πιστούς στην πλάνη σπέρνοντας την αμφιβολία στην ψυχή τους, αν όντως η Ορθοδοξία είναι η ορθή πίστη. Οι Ιεροί Κανόνες της Εκκλησίας, με οικουμενικό κύρος, αναφέρονται στην απαγόρευση συμπροσευχής με αιρετικούς. Ένας από αυτούς ο ΞΕ΄ Κανόνας των Αγίων Αποστόλων λέει τα εξής : « Ει τις Κληρικός, ή Λαϊκός εισέλθοι εις συναγωγήν Ιουδαίων, ή αιρετικών προσεύξασθαι, και καθαιρείσθω, και αφοριζέσθω ».

Αγαπητοί μου φίλοι, η σημερινή ημέρα ενδείκνυται για μια ιδιαίτερη χαρά, που θα πρέπει να διακατέχει τις ψυχές μας, γιατί σαν σήμερα θριάμβευσε η Ορθοδοξία, η οποία μας οδηγεί στην αιώνια σωτηρία. Δεν υπάρχει σωτηρία εκτός Εκκλησίας. Είμαστε ιδιαίτερα ευλογημένοι από τον Θεό, που γεννηθήκαμε Ορθόδοξοι Χριστιανοί και θα πρέπει να διαφυλάξουμε την Πίστη μας με κάθε τίμημα. Είναι οδυνηρό Ορθόδοξοι να αρνούνται την Πίστη τους και να ερωτοτροπούν με τα διάφορα Χριστιανικά δόγματα. Η Εκκλησία δια μεγάλων και φωτισμένων Αγίων Πατέρων οριοθέτησε και περιχαράκωσε την Ορθόδοξη Πίστη με αποφάσεις Τοπικών και Οικουμενικών Συνόδων. Είμαστε πλέον ασφαλείς, όταν ακολουθούμε τους Αγίους Πατέρες και δεν μετακινούμε τα όρια που εκείνοι έθεσαν. « Αύτη η Πίστις των Ορθοδόξων, Αύτη η Πίστις την Οικουμένην εστήριξεν » (Συνοδικόν της Αγίας και Οικουμενικής Ζ΄ Συνόδου υπέρ της Ορθοδοξίας).

Με αγάπη Χριστού,

π. Βασίλειος.