«ΚΥΡΙΑΚΗ Β΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ, ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΠΑΛΑΜΑ»

Το σημερινό Αποστολικό ανάγνωσμα, αγαπητοί μου φίλοι, μιλάει για τον Ιησού Χριστό και για το Ευαγγέλιό Του. Μιλάει για το ποιος είναι ο Χριστός και για το ποια είναι η ευθύνη των ανθρώπων απέναντι στο Ευαγγέλιό Του. Ο Χριστός δεν είναι ένας από τους Προφήτες, μα ούτε ένας από τους αγγέλους. Είναι ο Κύριος, που κάθεται στα δεξιά του Θεού. Είναι ο Υιός και Λόγος του Θεού Πατρός, το δεύτερο Πρόσωπο της Αγίας Τριάδος. Και το Ευαγγέλιο δεν είναι λόγος ανθρώπινος και σοφία του κόσμου. Είναι ο λόγος της σωτηρίας των ανθρώπων, ο οποίος κηρύχθηκε από τον Κύριο και βεβαιώθηκε σε εμάς από εκείνους που τον άκουσαν. Το Ευαγγέλιο είναι το καλό και ευεργετικό μήνυμα για τη σωτηρία μας. Χωρίς τον Χριστό και το Ευαγγέλιό Του δεν μπορούμε να ελπίζουμε στην αιώνια ζωή. Βρισκόμαστε μετέωροι.

Το θεανδρικό Πρόσωπο του Ιησού Χριστού από την πρώτη στιγμή είναι «σημείον αντιλεγόμενον» (ΛΟΥΚΑ 2, 35) και «λίθος προσκόμματος» (ΡΩΜ. 9, 33), πάνω στον οποίο σκοντάφτει η σκέψη και ο λογισμός των ανθρώπων. Όσοι πάνε με το δικό τους λογισμό να βρουν και να εξηγήσουν τι είναι ο Ιησούς Χριστός σκοντάφτουν και συντρίβονται. Και η Ιστορία μας διδάσκει πως είναι πολλοί εκείνοι που σκόνταψαν πάνω στον Χριστό. Και αυτό έγινε γιατί δεν είχαν την ταπείνωση να ακούσουν και να ασπασθούν τα λόγια του Ευαγγελίου. Νόμιζαν πως με τις δικές τους δυνάμεις, θα εξηγούσαν τα πάντα στη ζωή τους. Όμως αυτό συμβαίνει και σήμερα. Πολλοί είναι εκείνοι που στηρίζονται στο δικό τους λογισμό και στις δικές τους δυνάμεις, με αποτέλεσμα να χάνουν το δρόμο, που οδηγεί στον Χριστό και στην αιώνια σωτηρία.

Από τα πιο χαρακτηριστικά σημεία της Ευαγγελικής Ιστορίας είναι ότι στο τέλος της δημόσιας δράσης Του, ο Ιησούς Χριστός ρωτούσε τους μαθητές Του: «Τίνα με λέγουσιν οι άνθρωποι είναι τον Υιόν του ανθρώπου ;» (ΜΑΤΘ. 16, 13). Σε αυτή την ερώτηση ο Απόστολος Πέτρος απάντησε ως εξής: «Συ ει ο Χριστός ο Υιός του Θεού του ζώντος» (ΜΑΤΘ. 16, 16). Βέβαια αυτή η απάντηση, η οποία είναι διαχρονική, δεν γίνεται αποδεκτή από όλους τους ανθρώπους, γιατί προσκρούει στον ανθρώπινο εγωϊσμό. Το σκάνδαλο για το ανθρώπινο μυαλό και το δράμα είναι ότι ο Θεός, ήλθε άνθρωπος μεταξύ των ανθρώπων και ότι ο Ιησούς είναι «ο Υιός του Θεού του ζώντος» (ΜΑΤΘ. 16, 16). Αυτό το σκάνδαλο δεν το ξεπερνάει ο ανθρώπινος λογισμός παρά μόνο, όταν σκύβει με ταπεινοφροσύνη στην Αγία Γραφή και ακούει με εμπιστοσύνη τι μαρτυρεί το Άγιο Πνεύμα για τον Χριστό.

Το σημερινό Αποστολικό ανάγνωσμα λέει για τον Ιησού Χριστό πως δεν είναι κτίσμα, αλλά Εκείνος που δημιούργησε τη γη και τον ουρανό·   «κατ’ αρχάς, συ Κύριε την γην εθεμελίωσας και έργα των χειρών σου εισίν οι ουρανοί» (ΕΒΡ. 1, 10). Λέει επίσης για τον Χριστό, πως δεν είναι ούτε άγγελος, γιατί σε Αυτόν μιλάει ο Θεός Πατέρας και λέει: «κάθου εκ δεξιών μου…» (ΕΒΡ. 1, 13), πράγμα που δεν το είπε σε κανέναν από τους αγγέλους. Η Εκκλησία, με βάση τις μαρτυρίες αυτές και άλλες πολλές στην Αγία Γραφή, δογματίζει ορθόδοξα πως ο Ιησούς Χριστός είναι ο Υιός και Λόγος του Θεού, «ομοούσιος τω Πατρί, δι’ ου τα πάντα εγένετο» (Σύμβολο της Πίστεως, άρθρο 2). Εμείς για την πνευματική μας ασφάλεια οφείλουμε, να προσέχουμε όλα όσα μας διδάσκει η Εκκλησία τόσο στη γραπτή όσο και στην προφορική Παράδοση.

Η αίρεση και η πλάνη γύρω από το Πρόσωπο του Χριστού, αρχίζει από τις πρώτες ημέρες της Εκκλησίας και φθάνει μέχρι σήμερα. Πολλοί είναι εκείνοι που παραποίησαν τη διδασκαλία του Χριστού. Γι’ αυτό ο Απόστολος Παύλος μας παρακινεί να προσέχουμε τα λόγια, που είναι γραμμένα στην Αγία Γραφή. Μόνο έτσι μπορούμε να καταπολεμούμε κάθε αίρεση. Πραγματικά όλη η Θεία Γραφή, και οι Προφήτες και οι Ψαλμοί, και τα Ευαγγέλια και οι Επιστολές, μαρτυρούν για το Πρόσωπο και το έργο του Ιησού Χριστού. Η Εκκλησία κάθε αίρεση την καταπολεμεί με την γραπτή και άγραφη Παράδοσή της. Η δογματική διδασκαλία της Εκκλησίας είναι ο θεολογικός αντίλογος εναντίον των αιρέσεων, η μαρτυρία της Εκκλησίας για το Πρόσωπο και το έργο του Χριστού. Φύλακας της Ορθόδοξης Πίστης είναι η Εκκλησία και κριτήριο της αλήθειας η Αγία Γραφή.

Αγαπητοί μου φίλοι, στη σημερινή εποχή μας έχουν κατακλύσει πολλές αιρέσεις, οι οποίες προέρχονται από ξένα κέντρα και προσπαθούν να αλώσουν την Ορθόδοξη Ελλάδα μας. Δυστυχώς οι Προτεσταντικές παραφυάδες είναι εκατοντάδες. Αλλά και άλλες αιρέσεις, όπως οι Χιλιαστές ή Μάρτυρες του Ιεχωβά, οι οποίοι θεωρούν τον Χριστό κτίσμα, προσπαθούν να αλλάξουν την πίστη των Ορθοδόξων Ελλήνων. Οι Χιλιαστές δεν πολεμούν μόνο την Εκκλησία, πολεμούν και την Πατρίδα μας, αφού αρνούνται να υπηρετήσουν τη στρατιωτική τους θητεία και να πιάσουν όπλο. Σαν Ορθόδοξοι Χριστιανοί που είμαστε οφείλουμε να είμαστε προσεκτικοί και να μελετάμε σωστά την Αγία Γραφή και κάτω από την καθοδήγηση της Εκκλησίας μας. Μην αφήσουμε όλους αυτούς να καταστρέψουν την Ορθόδοξη Ελλάδα μας, της οποίας το έδαφος είναι ποτισμένο με αίμα Αγίων και ηρώων.

Με αγάπη Χριστού,

π. Βασίλειος.

« ΤΡΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΟ ΑΡΧΟΝΤΑΡΙΚΙ »

Αγαπητοί μου φίλοι, με την Χάρη του Θεού συμπληρώνονται σήμερα τρία χρόνια από την ημέρα, που ξεκίνησε το «ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΟ ΑΡΧΟΝΤΑΡΙΚΙ». Εύχομαι ολόψυχα ο Κύριος να στηρίζει και να ευλογεί την επικοινωνία μας αυτή, έτσι ώστε να συνεχίζουμε μαζί. Σας ευχαριστώ πολύ για την αγάπη σας.

Με αγάπη Χριστού,

π. Βασίλειος.

« ΟΙ ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΜΑΣ », π. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΜΕΤΑΛΛΗΝΟΣ

« Ο ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ, ΕΘΝΙΚΗ ΕΟΡΤΗ »

Διπλή η χαρά της σημερινής ημέρας, αγαπητοί μου φίλοι, αφού από την μία μεριά εορτάζουμε τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου και από την άλλη την κήρυξη της Ελληνικής Επανάστασης του 1821. Η σημερινή εορτή είναι θρησκευτική και εθνική. Είναι πραγματικά μια ξεχωριστή ημέρα τόσο για την Εκκλησία μας όσο και για την πατρίδα μας. Σήμερα λοιπόν η Εκκλησία μας εορτάζει το χαρμόσυνο μήνυμα της Θείας Ενσάρκωσης, που με τόσο σαφή τρόπο μας το παρουσιάζει ο Ευαγγελιστής Λουκάς στο Ευαγγέλιό του. Την ημέρα αυτή, ο θεόσταλτος Αρχάγγελος Γαβριήλ παρουσιάζεται στην Παρθένο Μαρία, στη Ναζαρέτ και της ανήγγειλε ότι θα γεννήσει τον Σωτήρα του κόσμου, τον Ιησού Χριστό. Στην απορία της Παναγίας πως θα συλλάβει χωρίς άνδρα, της παρουσίασε το σχέδιο του Θεού και την καθησύχασε. Η Παναγία ήταν πλέον έτοιμη, μετά τη δική της συγκατάθεση, για το μεγάλο αυτό Ιστορικό Γεγονός.

Η Παναγία είχε καρδιά απλή και γεμάτη πίστη στον Θεό. Κατάλαβε πως με όλα αυτά τα ασυνήθιστα και υπέροχα που έβλεπε και άκουγε, ο Θεός της ζητούσε να γίνει αυτή το μέσον για κάτι πολύ σπουδαίο. Και αφού πήρε απάντηση στα δικαιολογημένα ερωτηματικά της, έσκυψε το κεφάλι της και αποδέχθηκε με μεγάλη ταπείνωση το θέλημα του Θεού. Δέχθηκε να γίνει το Θείο θέλημα, που ήταν η σωτηρία του ανθρώπου και η επιστροφή του στην αγκαλιά του Θεού. Μετά την πτώση των Πρωτοπλάστων η ανθρωπότητα είχε εισέλθει σε περιπέτειες και αυτό έπρεπε κάποια στιγμή να σταματήσει. Και πως θα γινόταν αυτό ; Μα φυσικά με την παρέμβαση του Θεού. Έπρεπε να σαρκωθεί ο Υιός και Λόγος του Θεού, το δεύτερο Πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, προκειμένου να σωθεί το ανθρώπινο γένος και να βγει από αυτές τις δυσάρεστες καταστάσεις, που είχε περιέλθει.

Όμως, όπως προαναφέραμε, σήμερα εορτάζουμε και την κήρυξη της Ελληνικής Επανάστασης του 1821. Οι αθάνατοι Έλληνες εξεγέρθηκαν εναντίον της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, με σκοπό την απελευθέρωση του έθνους από τον οθωμανικό ζυγό και τη δημιουργία ανεξαρτήτου εθνικού κράτους. Στις 25 Μαρτίου του 1821, στην Ιερά Μονή της Αγίας Λαύρας στα Καλάβρυτα, ο Επίσκοπος Παλαιών Πατρών Γερμανός, σήκωσε το λάβαρο της Επανάστασης. Τότε άρχισε επίσημα η Ελληνική Επανάσταση που οδήγησε μετά από πολλούς αγώνες και θυσίες, στην ελευθέρωση και αναγνώριση του Ελληνικού κράτους το 1830, με τη συνθήκη του Λονδίνου. Συνθήκη που υπέγραψαν στις 22 Ιανουαρίου του 1830 η Αγγλία, η Γαλλία και η Ρωσία. Πλέον το Ελληνικό κράτος ήταν ελεύθερο από τον Τουρκικό ζυγό και μπορούσε να ελπίζει σε κάτι καλύτερο.

Την ημέρα αυτή τιμάμε τους ήρωες της Επανάστασης του 1821, με  την Θεία Ευχαριστία, με εορταστικές εκδηλώσεις, με παρελάσεις, με την τοποθέτηση της Ελληνικής σημαίας στα μπαλκόνια μας και γενικά με την σκέψη μας στραμμένη σε αυτούς. Και όμως κάποιοι προσπαθούν να τα πολεμήσουν όλα αυτά με την παραπληροφόρηση και με κάθε μέσο που διαθέτουν. Είναι εκείνοι, που αν και Έλληνες, μισούν οτιδήποτε Ελληνικό και αγαπούν οτιδήποτε είναι ξενόφερτο. Αυτού του είδους οι Έλληνες παρουσιάζονται ως προοδευτικοί και κατηγορούν οποιονδήποτε κάνει αναφορά στην πατρίδα και στο Έθνος. Δυστυχώς πολεμούν την ίδια την πατρίδα τους. Είναι προσκυνημένοι στους ξένους ηγέτες, οι οποίοι ενδιαφέρονται μόνο για τα δικά τους συμφέροντα. Στη σημερινή Ελλάδα επικρατούν οι άνθρωποι εκείνοι που αμφισβητούν την Ελληνική Ιστορία.

Σαν Έλληνες που είμαστε οφείλουμε να αντιδράσουμε σε όλη αυτή την κατάσταση, που έχει διαμορφωθεί στην πατρίδα μας. Μην αφήσουμε κάποιους, να παραποιήσουν και να καταργήσουν την Ελληνική Ιστορία. Είναι καθήκον ιερό να διαφυλάξουμε τα ιερά και τα όσια της φυλής μας. Είναι καθήκον ιερό να μην σκύψουμε το κεφάλι μας σε ξένους κατακτητές. Είναι καθήκον ιερό να φέρνουμε στη μνήμη μας πάντοτε αυτούς που έχυσαν το αίμα τους, για να είμαστε εμείς σήμερα ελεύθεροι. Οφείλουμε να διαφυλάξουμε την αλήθεια και να τη διδάξουμε και στους άλλους. Έλεγε ο Στρατηγός Μακρυγιάννης : «Η αλήθεια είναι πικρή και θα με πάρης πίσου εις την οργή σου. Όμως δια πάντα να είμαι εις την οργή σου, την αλήθεια θα σου λέγω, ότ’ είναι του Θεού· το ψέμα του διαβόλου. Και δεν είναι καιρός να κρύβεται η αλήθεια».                                     

Αγαπητοί μου φίλοι, μη δειλιάζουμε μπροστά στις σημερινές δυσκολίες. Οφείλουμε να αγωνισθούμε από οποιαδήποτε θέση και αν βρισκόμαστε. Θα τελειώσουμε με τα λόγια του Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου μας, Μητροπολίτου Καλαβρύτων και Αιγιαλείας κ. Αμβροσίου, που έγραψε πρόσφατα στο προσωπικό του blog στο Διαδίκτυο : «Έλληνες, Χριστιανοί, Πατριώτες, Αδελφοί, Πατέρες, ήλθεν η ώρα να σηκώσουμε κεφάλι ! Αντισταθήτε, λογομαχήστε, ακυρώσετε τυχόν φιλίες με πρόσωπα, τα οποία προσβάλλουν είτε την Πατρίδα μας, είτε την Πίστη μας ! Σηκώστε κεφάλι ! Στην θρασύτητα, απαντήστε με θρασύτητα ! "Οργίζεσθε και μην αμαρτάνετε" μας λέει ο Απόστολος Παύλος (Εφεσ. 4, 26). Ραγηάδες του 2013, εγερθήτε, σηκώστε κεφάλι ! Αν, βέβαια, αγαπάτε την Ελλάδα μας» (http://mkka.blogspot.gr).

Με αγάπη Χριστού,

π. Βασίλειος.

« ΚΥΡΙΑΚΗ Α΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ, ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ »

Η σημερινή Κυριακή, αγαπητοί μου φίλοι, είναι η πρώτη Κυριακή της Μεγάλης Τεσσαρακοστής και ονομάζεται Κυριακή της Ορθοδοξίας. Το Αποστολικό ανάγνωσμα, που ακούσαμε σήμερα, προέρχεται από την προς Εβραίους Επιστολή του Αποστόλου Παύλου. Η περικοπή αυτή είναι ένας ύμνος της πίστης μας. Ο Απόστολος ανοίγει την Ιστορία της Παλαιάς Διαθήκης και από εκεί παίρνει παραδείγματα ανδρών και γυναικών, που πίστεψαν στον αληθινό Θεό και με την πίστη τους αυτή κατόρθωσαν πράγματα μεγάλα και θαυμαστά. Τα θαύματά τους είναι πολλά. Οι ήρωες αυτοί της πίστης μας είναι οι άνθρωποι εκείνοι, που θυσίασαν τα πάντα για την αγάπη του Θεού. Ένας από αυτούς τους ήρωες της πίστης είναι και ο Προφήτης Μωϋσής, για τον οποίο μιλάει ο σημερινός Απόστολος. Ο Μωϋσής ήταν μια μεγάλη προσωπικότητα της Παλαιάς Διαθήκης.

Ο Μωϋσής έζησε 1500 περίπου χρόνια πριν από τον Χριστό. Η ζωή του ήταν γεμάτη θαύματα. Το πρώτο θαύμα έγινε τις πρώτες ημέρες που γεννήθηκε. Σύμφωνα με ένα νόμο που είχε βγάλει ο Φαραώ της Αιγύπτου, όλα τα νεογέννητα αρσενικά παιδιά των Εβραίων έπρεπε να σκοτώνονται και να ρίχνονται στον Νείλο ποταμό. Ένας νόμος που θεσπίσθηκε, για να εξοντωθεί το γένος των Εβραίων. Και ο Μωϋσής, που ήταν παιδί Εβραίων, έπρεπε κι αυτός να σκοτωθεί, σύμφωνα με τον νόμο του Φαραώ. Αλλά ο Θεός είχε άλλα σχέδια. Δεν σκοτώθηκε. Σώθηκε. Η μητέρα του τον έβαλε μέσα σε ένα πανεράκι, που έφραξε με πίσσα για να μη μπαίνουν νερά, και έτσι το έρριξε στο ποτάμι. Η κόρη του Φαραώ, που έκανε τον περίπατό της στο ποτάμι, το είδε και το έβγαλε έξω. Τότε είδε με έκπληξη, ότι μέσα στο πανεράκι ήταν ένα αγοράκι, το οποίο το συμπάθησε.

Η πριγκίπισσα το υιοθέτησε και το ανέθρεψε σαν πριγκιπόπουλο στο παλάτι. Έμαθε κατόπιν γράμματα και έγινε ένας από τους πιο μορφωμένους ανθρώπους της εποχής του. Ζούσε μέσα στα πλούτη και είχε όλα τα αγαθά. Προοριζόταν να γίνει κι αυτός μια ημέρα Φαραώ, βασιλιάς της Αιγύπτου. Αλλά ο Μωϋσής κάποια στιγμή έφυγε από το παλάτι και πήγε σε μια έρημο. Εκεί έγινε βοσκός και έζησε 40 χρόνια, ώσπου τον κάλεσε ο Θεός για τη μεγάλη αποστολή. Πραγματικά ήταν παράξενη η κίνηση αυτή του Μωϋσή, σύμφωνα με τα ανθρώπινα δεδομένα. Όμως για τον Μωϋσή δεν ήταν παράξενο αυτό που έκανε γιατί γνώριζε από μικρός ότι ήταν παιδί Εβραίων. Δεν ανεχόταν να υποφέρει το έθνος του από τους τυράννους της Αιγύπτου. Δεν ήταν αναίσθητος άνθρωπος, που τον ενδιέφερε μόνο ο εαυτός τους και τίποτα πέρα από αυτόν.

Σίγουρα μέσα στη ψυχή του θα έγινε μεγάλη πάλη. Από το ένα μέρος τα παλάτια, οι δόξες, οι τιμές και όλα τα αγαθά του κόσμου. Κι από το άλλο μέρος οι φτωχές καλύβες, οι ξυλοδαρμοί, οι φυλακές, τα βασανιστήρια, η πείνα και η δυστυχία των σκλάβων συμπατριωτών του. Τι να κάνει ; Να μείνει στα παλάτια ; Θα ήταν ένας προδότης, που πάνω από την πίστη και την πατρίδα θα είχε μόνο την καλοπέρασή του. Αλλά και να αφήσει το παλάτι ήταν μια δύσκολη απόφαση, αφού είχε μάθει στην καλοπέραση. Ο Μωϋσής όμως προτίμησε το δεύτερο. Προτίμησε από τον πλούτο τη φτώχεια, από την καλοπέραση την κακοπάθεια, από τη δόξα την ατιμία και την περιφρόνηση. Αντί να είναι το αγαπημένο παιδί μιας πριγκίπισσας, προτίμησε να είναι ένα από τα παιδιά του σκλαβωμένου λαού. Έτσι έφυγε από τα ανάκτορα και πήγε στην έρημο, όπου εξασκούσε το επάγγελμα του βοσκού.

Αλλά και αργότερα όταν ο Θεός τον κάλεσε να γίνει αρχηγός του απελευθερωτικού αγώνα της φυλής του, φάνηκε πιστός στην αποστολή του. Ήλθαν στιγμές που ο λαός έδειξε στον Μωϋσή τη χειρότερη συμπεριφορά. Επειδή στον αγώνα αυτόν παρουσιάσθηκαν διάφορες δυσκολίες, ο λαός ανυπόμονος και αχάριστος τα έβαζε με τον Μωϋσή. Έβριζαν και στενοχωρούσαν τον ευεργέτη τους, που για χάρη τους είχε θυσιάσει τα πάντα. Και ότι έκανε ο Εβραϊκός λαός στον Χριστό, όταν ήλθε στον κόσμο για να τον σώσει, το ίδιο έκανε και στον Μωϋσή. Ο Μωϋσής όμως δεν απογοητευόταν. Δεχόταν τις ύβρεις και τα πειράγματα των συμπατριωτών του, για την αγάπη του Θεού. Ήξερε πολύ καλά σε ποιον πιστεύει και για ποιον υποφέρει όλα αυτά. Πίστευε με όλη του την ψυχή στον Θεό και έμενε πιστός στην αποστολή του. Δεν υποχωρούσε μπροστά στα ιδανικά του.

Αγαπητοί μου φίλοι, κι εμείς μπορούμε να μιμηθούμε τον Μωϋσή στην αυταπάρνησή του. Καλύτερα να είμαστε φτωχοί και περιφρονημένοι με τον Χριστό, παρά πλούσιοι και ένδοξοι με τον διάβολο. Προτιμότερο να βριζόμαστε και να χλευαζόμαστε για τον Χριστό, παρά να επαινούμαστε και να εγκωμιαζόμαστε από τους ανθρώπους που υπηρετούν με τα έργα τους τον κοσμοκράτορα του αιώνα αυτού. Δυστυχώς ο περισσότερος κόσμος χλευάζει τους ανθρώπους που πιστεύουν στον Χριστό, πηγαίνουν στην Εκκλησία, κοινωνούν των Αχράντων Μυστηρίων και προσπαθούν να ζήσουν μια γνήσια Χριστιανική ζωή. Μην δειλιάζουμε μπροστά σε τέτοιες καταστάσεις, αλλά να προσπαθούμε να μοιάζουμε στον Μωϋσή, ο οποίος προτίμησε την ταλαιπωρία για την πίστη του στον Θεό, παρά τα βασιλικά παλάτια.

Με αγάπη Χριστού,

π. Βασίλειος.

«ΕΥΑΓΟΡΑΣ ΠΑΛΛΗΚΑΡΙΔΗΣ, 14 - ΜΑΡΤΙΟΥ - 1957»

« ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ »

Τα Αγιογραφικά αναγνώσματα, αγαπητοί μου φίλοι, στην Θεία Λειτουργία έχουν τάξη και σειρά και κάθε φορά ταιριάζουν στις ειδικές περιστάσεις του Εκκλησιαστικού έτους. Από την προηγούμενη Κυριακή του Τελώνου και του Φαρισαίου μπήκαμε στην κατανυκτική περίοδο του Τριωδίου. Το Τριώδιο είναι μια περίοδος πνευματικής και ηθικής προετοιμασίας των πιστών για τη μεγάλη εορτή του Πάσχα. Μία – μία οι Κυριακές του Τριωδίου είναι σαν τα σκαλοπάτια σε μια κλίμακα πνευματικής αναβάσεως, που μας οδηγεί από τα χαμηλά στα ψηλά, από τα φθαρτά στα άφθαρτα και αιώνια. Κι ενώ η Εκκλησία μας βιώνει αυτή την κατανυκτική περίοδό της, ο κόσμος προετοιμάζεται να εορτάσει το δικό του «τριώδιο», με τις καρναβαλικές εκδηλώσεις και όλα τα αμαρτωλά αποτελέσματα, που ακολουθούν τις εκδηλώσεις αυτές. Δυστυχώς τις ημέρες αυτές επικρατεί μεγάλη αταξία.

Ο Απόστολος Παύλος, στη σημερινή Αποστολική περικοπή, θίγει το θέμα της παράβασης της έβδομης εντολής, που είναι το «Ου μοιχεύσεις» (ΕΞ. 20, 13). «Φεύγετε την πορνείαν, παν αμάρτημα ο εάν ποιήση άνθρωπος εκτός του σώματός εστιν, ο δε πορνεύων εις το ίδιον σώμα αμαρτάνει» (Α΄ ΚΟΡ. 6, 18). Ο Απόστολος του Χριστού, που έχει καθαρό λογισμό, μιλάει ελεύθερα και λέει τα πράγματα με το όνομά τους. Δυστυχώς στις ημέρες μας η παράβαση της εντολής αυτής έχει γίνει μια μόνιμη κατάσταση. Αλλά και πώς να μην είναι, όταν όλοι με όλα τα μέσα βάλθηκαν να μας διδάξουν πως κυλιούνται οι άνθρωποι στη λάσπη, πως ξεπέφτει η γυναίκα, πως εξαχρειώνεται ο άνδρας, πως διαλύονται οι συζυγίες, πως σαπίζει και βρωμίζει η κοινωνία. Η πορνεία και η μοιχεία δεν είναι αμαρτίες, που τις κάνουν μόνον οι κοινές γυναίκες. Είναι αμαρτήματα και όταν γίνονται πριν και μετά τον γάμο.

Στη σημερινή εποχή ντρεπόμαστε για τις λέξεις που ακούμε και όχι για τις πράξεις μας. Οδηγούμαστε με τον τρόπο αυτό στη σεμνοτυφία και όχι στη σεμνότητα. Δεν φοβόμαστε τον Θεό, που μας βλέπει να παραβαίνουμε την εντολή, και ντρεπόμαστε να ακούμε τα λόγια της εντολής. Με την εντολή «Ου μοιχεύσεις» (ΕΞ. 20, 13), ο Κύριος μας προτρέπει να μην κοιτάζουμε κάθε γυναίκα που δεν είναι σύζυγός μας. Και συμπληρώνει ο Κύριος στην Καινή Διαθήκη : «Εγώ δε λέγω υμίν ότι πας ο βλέπων γυναίκα προς το επιθυμήσαι αυτήν ήδη εμοίχευσεν αυτήν εν τη καρδία αυτού» (ΜΑΤΘ. 5, 28 – 29). Γιατί ο λογισμός δεν απέχει πολύ από την πράξη. Αυτή η αμαρτία ζημιώνει και ταπεινώνει τον άνθρωπο, αναστατώνει και διαλύει σπίτια και συζυγίες, ξεριζώνει την ψυχική και σωματική υγεία του ανθρώπου. Και δυστυχώς ζούμε σε μια εποχή πανσεξουαλισμού.

Ο σημερινός άνθρωπος έχει φθάσει να θεωρεί την αμαρτία αυτή κάτι το φυσιολογικό. Οι άνθρωποι που παραβαίνουν την εντολή αυτή, δεν έχουν την αίσθηση ότι αμαρτάνουν, αλλά το έχουν και σε καύχησή τους. Το θεωρούν φυσικό, υποστηρίζοντας ότι την ορμή αυτή μας την έχει δώσει ο Θεός μέσα μας. Αν τα λένε αυτά οι άθεοι, βρίσκονται σε κάποια συνέπεια, γιατί εκείνοι ξεκινούν από την πίστη πως δεν υπάρχει ο Θεός και οι εντολές Του. Αν όμως αυτά τα πρεσβεύουν και Χριστιανοί που εκκλησιάζονται, τότε έχουμε πρόβλημα. Οι άνθρωποι αυτοί είναι διχασμένοι. Είναι τραγικό άνθρωποι που πιστεύουν, να ασπάζονται τις απόψεις των αθέων, οι οποίοι υποστηρίζουν ότι ο άνθρωπος ήλθε στη ζωή για να χαρεί. Αυτοί οι άνθρωποι πιστεύουν ότι αυτό είναι η ζωή, να τρώμε, να πίνουμε και με κάθε τρόπο να ικανοποιούμε τις αισθήσεις μας. Και όμως αυτά μας υποδουλώνουν και δεν μας αφήνουν να αποκτήσουμε την ελευθερία, που μας προσφέρει ο Χριστός και η Εκκλησία Του.

Στο Μυστήριο της Εξομολογήσεως οι πνευματικοί αντιμετωπίζουν πολλά προβλήματα πάνω στο θέμα αυτό. Ο πνευματικός με τον εξομολογούμενο δεν μπορεί να συναντηθεί. Ο πνευματικός μιλάει για αμαρτία κι ο εξομολογούμενος λέει ότι αυτά είναι φυσικά πράγματα. Ο πνευματικός προτρέπει σε μετάνοια κι ο εξομολογούμενος του αντιπροτείνει ότι όλα του επιτρέπονται. Ο πνευματικός επικαλείται την εντολή του Θεού κι ο εξομολογούμενος προβάλλει την αδυναμία του ανθρώπου.  Μα δεν υποστηρίζει κανείς ότι η αμαρτία αυτή, αλλά και κάθε αμαρτία, νικιέται χωρίς την Χάρη του Θεού. Αλλά οι σημερινού άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν από Θεία Χάρη. Προτιμούν να πιστεύουν πως είναι μόνοι τους και για να δικαιολογήσουν την αμαρτία τους, πως είναι αδύνατοι. Υποβαθμίζουν την βοήθεια που προέρχεται από τον Τριαδικό Θεό.

Αγαπητοί μου φίλοι, η παράβαση της έβδομης εντολής είναι μία από τις μεγάλες κοινωνικές πληγές του καιρού μας. Και μια είναι η αλήθεια, ότι όσο το ζήτημα είναι σπουδαίο και επείγον για την Εκκλησία, τόσο από πολλούς θεωρείται άκαιρο και μάταιο να μιλάει κάποιος γι’ αυτό. Κάποιοι μάλιστα αγανακτούν και επικρίνουν την Εκκλησία ότι δεν εκσυγχρονίζεται. Αλλοίμονο αν η Εκκλησία προσαρμόζεται στις αντιλήψεις και στα πάθη των ανθρώπων κάθε εποχής. Έργο της Εκκλησίας είναι να «ορθοτομή τον λόγον της αληθείας» (Β΄ ΤΙΜ. 2, 15). Έργο της Εκκλησίας είναι να αφυπνίζει και να κρατάει σε εγρήγορση τους ανθρώπους. Έργο της Εκκλησίας είναι να στηρίζει εκείνους που στέκουν και να σηκώνει εκείνους που έπεσαν. Μόνο έτσι θα βλέπουμε τον Ουράνιο προορισμό μας και θα εμπνεόμαστε από υψηλό φρόνημα. Μη ζητάμε από την Εκκλησία να δικαιολογεί τα διάφορα πάθη μας. Αλλά εμείς να αγωνιζόμαστε εναντίον τους.

Με αγάπη Χριστού,

π. Βασίλειος.

« ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ Ο ΠΛΑΝΑΣ »