«Επειδή η προσευχή ενώνει με τον Χριστόν μας, ο σατανάς και οι δαίμονές του, ανά τους αιώνας, και προ Χριστού και μετά Χριστόν, την επολέμησαν λυσσαλέως, όσο τίποτε άλλο εις τον κόσμον. Από την πράξι και από την εμπειρία μας, από πνευματικής πλευράς, σαν αρετή, σαν αγώνισμα, όλοι έχομε διαπιστώσει πως δεν συναντά κανείς τόσο μεγάλη αντίστασι και δυσκολία σε κανένα άλλο θέμα· συναντά βεβαίως, αλλά όχι εις τον βαθμόν αυτόν, όπως εις την νοερά προσευχήν. Όταν θα έλθη η ώρα να συνομιλήση κανείς με τον Χριστόν, παίρνοντας εις το χέρι του το κομβοσχοίνι του ή νοερώς, τότε γίνεται γενική επιστράτευσις όλων των διαμόνων. Τότε θα έλθουν όλοι οι λογισμοί. Και εις άλλας περιπτώσεις έρχονται, αλλά τότε έρχονται συστηματικά, γενικός βομβαρδισμός πανταχόθεν. Αν κανείς δεν το έχη αντιληφθή, σύντομα θα γίνη αντιληπτόν. Είναι αναπόφευκτον».
(Λόγοι πενιχροί εξ Αγίου Όρους, Τόμος Α΄, εκδόσεις Μυριόβιβλος, 2007, σελίδες 93-94)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου