Βρισκόμαστε, αγαπητοί μου φίλοι, λίγες
ημέρες πριν από τα Χριστούγεννα και η αγία μας Εκκλησία με τη σημερινή
Ευαγγελική περικοπή στρέφει ακόμη περισσότερο την προσοχή μας στο μεγάλο
γεγονός της θείας Ενανθρωπήσεως· το σημαντικότερο γεγονός στην ανθρώπινη
ιστορία. Μεταξύ άλλων μας παρουσιάζει και ένα ξεχωριστό πρόσωπο, τον μνήστορα
Ιωσήφ, ο οποίος συνέβαλε καθοριστικά στο σχέδιο του Θεού για τη σωτηρία των
ανθρώπων. Ο Ιωσήφ δεν ήταν Φαρισαίος νομοδιδάσκαλος, λευΐτης, ιερέας ή
αρχιερέας. Ήταν ένας άσημος Ιουδαίος· φτωχός χωρικός της Βηθλεέμ, ξυλουργός στο
επάγγελμα, χωρίς ιδιαίτερη μόρφωση ή κάποιο αξίωμα. Ήταν όμως άνθρωπος ευσεβής,
με φόβο Θεού, αφοσιωμένος στον Θεό. Είχε όλες τις αρετές. Ο Ιωσήφ ήταν άνθρωπος
του Θεού και αυτή ήταν η βασικότερη προϋπόθεση για να υπηρετήσει τον ενανθρωπήσαντα
Κύριό μας.
Ας αναλογισθούμε πόση αγνότητα και
καθαρότητα θα είχε ο Ιωσήφ, για να του εμπιστευθεί ο Θεός την προστασία της
Υπεραγίας Θεοτόκου, της Αειπαρθένου. Ο πλούτος της αρετής του φαίνεται και από
όσα μας περιγράφει το ιερό Ευαγγέλιο. Αντιλαμβάνεται την εγκυμοσύνη της
Θεοτόκου και προβληματίζεται. Ήταν άλλωστε ακριβής τηρητής του Νόμου, ο δε
Νόμος όριζε ότι έπρεπε να θανατώνεται κάθε γυναίκα που έμενε έγκυος εκτός
γάμου. Ο Ιωσήφ όμως δεν καταλαμβάνεται από διάθεση εκδίκησης, από ζηλοτυπία.
Δεν την εκθέτει. Ψάχνει μόνο τον τρόπο να την απομακρύνει διακριτικά, χωρίς να
τη διαπομπεύσει. Και ο αγαθός Θεός, που βλέπει την αγιότητα του Ιωσήφ,
αποστέλλει Άγγελό Του για να τον πληροφορήσει για τον υπερφυσικό τρόπο της
σύλληψης του Κυρίου από την Παρθένο Μαρία. Πόση σεμνότητα και μεγαλείο ψυχής
έκρυβε ο άνθρωπος αυτός!
Το μήνυμα του Αγγέλου ωστόσο ήταν παράδοξο
και ανερμήνευτο: «Το εν αυτή γεννηθέν εκ Πνεύματός εστιν Αγίου» (ΜΑΤΘ. 1, 20).
Δηλαδή, «το παιδί που περιμένει προέρχεται από το Άγιο Πνεύμα» (ΜΑΤΘ. 1, 20). Το
παιδί αυτό θα σώσει τον λαό Του από τις αμαρτίες του και το όνομά του θα είναι
Εμμανουήλ, το οποίο σημαίνει ότι «είναι μαζί μας ο Θεός». Πολλά ερωτηματικά,
ασφαλώς, θα κατέκλυσαν τη σκέψη του Ιωσήφ. Πολύ περισσότερο όταν αργότερα είδε
το θείο Βρέφος, το Οποίο θα έσωζε τον λαό Του, να γεννιέται σε ένα φτωχικό
σπήλαιο. Ή όταν κατόπιν έλαβε θεία εντολή να φυγαδεύσει στην Αίγυπτο το Βρέφος
και την Μητέρα Του, για να γλυτώσουν από τη μανία του Ηρώδη. Ας μπούμε για λίγο
στη θέση του Ιωσήφ και να σκεφτούμε τους λογισμούς που θα τον βασάνιζαν με όλα
αυτά τα παράδοξα που έβλεπε και βίωνε. Ως άνθρωπος δεν μπορούσε να κατανοήσει
πλήρως το υπερφυσικό αυτό γεγονός.
Εδώ όμως φαίνεται και η απόλυτη εμπιστοσύνη
του στον Θεό· η ολοπρόθυμη υπακοή του. Στα λόγια του Αγγέλου δεν προβάλλει
καμία αντίρρηση, ούτε ζητά εξηγήσεις. Του αρκεί ότι αυτό θέλει ο Θεός.
«Διγερθείς δε ο Ιωσήφ από του ύπνου εποίησεν ως προσέταξεν αυτώ ο άγγελος
Κυρίου» (ΜΑΤΘ. 1, 24). Σηκώνεται από τον ύπνο και ακολουθεί τόσο απλά και άμεσα
τις εντολές του Αγγέλου. Μάλιστα σε όλο το ιερό Ευαγγέλιο πουθενά δεν φαίνεται
να μιλάει ο Ιωσήφ. Σαν να μην έχει δική του φωνή. Σαν να ακούγεται μόνο η φωνή
του Θεού μέσα του και αυτή να ορίζει τις πράξεις του. Μόνο σιωπά και ενεργεί.
Γίνεται έτσι ένα αθόρυβο όργανο του Θεού. Γίνεται ένας σιωπηλός διάκονος του
Μυστηρίου της θείας Οικονομίας. Ο Ιωσήφ ο μνήστωρ έχει πρωταγωνιστικό ρόλο στο
μεγάλο αυτό γεγονός της θείας Ενανθρωπήσεως του δευτέρου Προσώπου της Αγίας
Τριάδος.
Αυτή τη σιωπή του αγίου Ιωσήφ μπροστά στο
ανεξερεύνητο Μυστήριο των Χριστουγέννων ας μιμηθούμε κι εμείς. Ας προσεγγίσουμε
το πιο κοσμοϊστορικό γεγονός με σιωπή και δέος. Ας δώσουμε λίγο χρόνο στην ψυχή
μας να προσευχηθεί, να μετανοήσει, να μελετήσει το θαύμα των θαυμάτων. Δεν
υπάρχει κάτι μεγαλύτερο για να μελετήσουμε τις ημέρες αυτές. Ας αναλογισθούμε
το βαθύτερο νόημα της Γεννήσεως του Κυρίου και τον υψηλό προορισμό μας. Ας
αποφύγουμε δε τον θόρυβο των ημερών αυτών, την υπερβολική εξωστρέφεια. Μπροστά στο Μυστήριο της φάτνης μόνο να σιωπά
μπορεί κανείς· να συναισθάνεται τη μικρότητά του και την άπειρη αγάπη του
ενανθρωπήσαντος Θεού. Γι’ αυτό να προσπαθήσουμε να συμμετάσχουμε στο μεγάλο
αυτό γεγονός με τον πνευματικό μας αγώνα, έτσι ώστε να εορτάσουμε αληθινά
Χριστούγεννα. Σε αντίθετη περίπτωση θα εορτάσουμε Χριστούγεννα χωρίς Χριστό.
Τέλος, αγαπητοί μου φίλοι, σήμερα εορτάζουμε και τη μνήμη της
αγίας Αναστασίας της Φαρμακολύτριας. Η καταγωγή της Αγίας ήταν από την Ρώμη. Ο
πατέρας της ονομαζόταν Πραιτεξτάτος και ήταν Ρωμαίος πατρίκιος ενώ τη μητέρα
της την έλεγαν Φαύστα. Η Αναστασία διακρινόταν για την ομορφιά του σώματος, τη
μόρφωση, το άμεμπτο ήθος και τη σωφροσύνη της. Παντρεύθηκε σε νεαρή ηλικία τον
Ποπλίωνα, άρχοντα των Ρωμαίων και φανατικό ειδωλολάτρη. Η Αναστασία όμως,
κατηχήθηκε στο λόγο του Χριστού και βαπτίσθηκε. Επειδή δεν φανέρωσε δημόσια,
λόγω του άνδρα της, την Χριστιανική της πίστη βοηθούσε κρυφά όσους είχαν
ανάγκη. Ντυνόταν πενιχρά και μετέβαινε στις φυλακές πηγαίνοντας τρόφιμα και
χρήματα. Γι’ αυτό ονομάσθηκε «Φαρμακολύτρια». Όταν έμαθε ο Ποπλίωνας τη δράση
της Αγίας, εξοργίσθηκε. Αρχικά προσπάθησε να τη μεταπείσει, αλλά βλέποντας την
ακλόνητη πίστη της την κατέδωσε στον αυτοκράτορα Διοκλητιανό, ο οποίος διέταξε
τον βασανισμό της. Τελικά η αγία Αναστασία παρέδωσε το πνεύμα της στη φωτιά το
290 μ.Χ. Να έχουμε την ευχή της. Καλά και Ευλογημένα Χριστούγεννα!
Με
αγάπη Χριστού,
π.
Βασίλειος.
