« ΑΓΙΟΣ ΕΥΔΟΚΙΜΟΣ Ο ΔΙΚΑΙΟΣ »

« ΤΙ ΕΛΕΓΕ Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΚΟΣΜΙΚΕΥΣΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ »

«Το πνεύμα αυτό, δυστυχώς, δεν άφησε ανεπηρέαστο και τον Μοναχισμό. Πολλά χρήματα και μάλιστα από αντορθόδοξες πηγές, που καταστρέφουν πνευματικώς το Όρος, ενώ φαίνεται ότι φτιάχνεται κτιριακώς. Οι περισσότερες συζητήσεις συνήθως γύρω από επιδοτήσεις-κονδύλια κ.λ.π. Αυξάνουν τα μέσα επικοινωνίας με τον κόσμο: δρόμοι διανοίγονται, αυτοκίνητα τελευταίου τύπου, πλοία μεγάλα, κινητά κ.α. Λιγόστεψε η επικοινωνία μας με τον Ουρανό. Ατελεύτητες εργασίες και πολυτέλεια πέραν των ορίων, μέχρι που σκανδαλίζονται και οι κοσμικοί. (Δεν εννοούμε φυσικά για την συντήρηση που είναι απαραίτητη)».

(«Α εωράκαμεν και ακηκόαμεν-Οι αναμνήσεις μου από τον Άγιο Παΐσιο, Ιερομονάχου Παϊσίου, Έκδοση Ιεράς Μονής Αγίου Ιλαρίωνος, Πρόμαχοι Αριδαίας, [Β΄], 2022, σελίδα 132)

« 100 ΧΡΟΝΙΑ ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ-ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ, 29 ΙΟΥΛΙΟΥ 1925, ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΣΥΝΘΕΤΗΣ »

« ΟΣΙΑ ΕΙΡΗΝΗ Η ΧΡΥΣΟΒΑΛΑΝΤΟΥ »

Η οσία Ειρήνη ηγουμένη της μονής Χρυσοβαλάντου (9ος αι.) καταγόταν από επίσημη οικογένεια της Καππαδοκίας. Την προόριζαν για σύζυγο του γιου της Θεοδώρας, Μιχαήλ, αλλά ο Μιχαήλ νυμφεύτηκε άλλη. Μοίρασε λοιπόν τότε τα υπάρχοντά της στους φτωχούς, άφησε ελεύθερο και το υπηρετικό προσωπικό της και κατέφυγε στη μονή Χρυσοβαλάντου στην Κων/πολη, όπου ενδύθηκε το μοναχικό σχήμα. Μετά τον θάνατο της ηγουμένης χειροθετήθηκε από τον αρχιεπίσκοπο Κων/πόλεως Μεθόδιο, τον ομολογητή, διακόνισσα της Μεγάλης Εκκλησίας και αργότερα ηγουμένη της μονής Χρυσοβαλάντου. Με τη στήριξη της θείας χάριτος πρόκοβε στην άσκηση και την προσευχή. Την Μεγ. Τεσσαρακοστή μέχρι το Πάσχα έτρωγε ψωμί και λίγα λαχανικά και περνούσε τις νύχτες της με τα χέρια υψωμένα βυθισμένη στην προσευχή. Μια νύχτα μία μοναχή την είδε στην αυλή ανυψωμένη από το έδαφος ενώ δύο πελώρια κυπαρίσσια είχαν λυγίσει τις κορφές τους.

Η Οσία Ειρήνη έφθασε σε ηλικία 103 ετών. Ενταφιάσθηκε στο παρεκκλήσιο του Αγ. Θεοδώρου και ο τάφος της ανέδιδε ουράνια ευωδία. Πολλά είναι τα θαύματα ενόσω ζούσε και μετά την κοίμησή της.

« ΑΓΙΟΣ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΩΝ Ο ΙΑΜΑΤΙΚΟΣ »

Σήμερα, αγαπητοί μου φίλοι, η αγία μας Εκκλησία τιμά τη μνήμη του αγίου Μεγαλομάρτυρος και Ιαματικού Παντελεήμονος. Από την πρώτη εποχή η Εκκλησία έχει σε μεγάλη τιμή όσους βαπτίζονται στο αίμα τους και δίνουν την καλή ομολογία και τη μαρτυρία Ιησού Χριστού. Ο Άγιος Παντελεήμων είναι από τα ένδοξα θύματα του μεγάλου διωγμού του Διοκλητιανού. Το έτος 303 ο γέρος πια Διοκλητιανός, αυτοκράτορας του ανατολικού Ρωμαϊκού κράτους, υπέγραψε το διάταγμα για την εξόντωση των Χριστιανών. Πατρίδα του Αγίου Παντελεήμονος ήταν η Νικομήδεια, όπου ήσαν τα ανάκτορα του Διοκλητιανού. Ο πατέρας του Ευστόργιος ήταν ειδωλολάτρης, πλούσιος και ανώτερος αξιωματούχος του κράτους. Η μητέρα του Ευβούλη ήταν Χριστιανή κι έσπειρε φυσικά τα πρώτα σπέρματα της πίστης και της ευσέβειας στην ψυχή του παιδιού της. Έφυγε όμως πρόωρα και το παιδί έμεινε στη φροντίδα του πατέρα του.

Όταν ο Παντολέων ήλθε σε ηλικία, έτσι ήταν πρώτα το όνομα του Αγίου Παντελεήμονος, ο πατέρας του τον εμπιστεύθηκε στον γιατρό των ανακτόρων τον Ευφρόσυνο, για να σπουδάσει κοντά του την Ιατρική. Τότε ο Παντολέων γνωρίσθηκε με τον Χριστιανό Ιερέα Ερμόλαο και συνδέθηκε μαζί του με ιερή φιλία και αγάπη. Είναι μεγάλο ευεργέτημα στα νεανικά και κρίσιμα χρόνια να αποκτήσει ο άνθρωπος έναν άγιο σύμβουλο και παιδαγωγό. Θα τον οδηγήσει σε δρόμους ασφαλείς και σωτήριους. Ο Παντολέων με τα σπέρματα μέσα του της πίστης και της ευσέβειας και με τη σοφή χειραγωγία του Ερμολάου, σπούδασε την Ιατρική, και ήταν πλέον ένας νέος, γεμάτος ελπίδες για ένα λαμπρό μέλλον που τον περίμενε. Ο Παντολέων ήταν ένας αριστοκράτης, υγιής, ωραίος και πλούσιος νέος και γιατρός. Είχε συγκεντρώσει πάνω του όλα τα επίγεια χαρίσματα, ενώ παράλληλα είχε αποκτήσει και την Χριστιανική πίστη.

Μετά τον θάνατο του πατέρα του, ο Παντολέων, με την προτροπή και του Ιερέα διδασκάλου του Ερμολάου, απελευθέρωσε τους δούλους του, πούλησε την περιουσία του και τη μοίρασε στους φτωχούς και άρχισε να ασκεί το έργο του γιατρού. Θεράπευε και φρόντιζε τους αρρώστους, χωρίς να παίρνει χρήματα. Εκτελούσε έτσι την εντολή του Χριστού, όταν έστελνε τους Αποστόλους στο κήρυγμα και τους έλεγε: «δωρεάν ελάβετε, δωρεάν δότε» (ΜΑΤΘ. 10, 8). Ο Άγιος Παντελεήμων είναι ο μιμητής του Ιησού Χριστού στην ελεημοσύνη. Τον Άγιο Παντελεήμονα και τους αγίους Αναργύρους οφείλουν να έχουν ως πρότυπα ο γιατροί στο δύσκολο έργο που έχουν αναλάβει. Να βοηθούν τους ανθρώπους και να μην κοιτάζουν μόνο την απόκτηση των χρημάτων. Και να προσπαθούν να σώζουν ζωές και όχι να γίνονται σφαγείς αθώων εμβρύων, όπως δυστυχώς έχουν καταντήσει πολλοί γυναικολόγοι!

Το έτος 303 ξέσπασε ο διωγμός και ο Άγιος Παντελεήμων, από φθόνο συναδέλφων του γιατρών, βρέθηκε κατηγορούμενος ως Χριστιανός. Στην ανάκριση που του έκανε ο ίδιος ο Διοκλητιανός, ο Παντολέων απάντησε με πίστη και θάρρος: «Είμαι Χριστιανός! Ο Χριστός είναι ο αληθινός Θεός»! Τότε ο αυτοκράτορας του λέει: «Λυπάμαι τα νιάτα σου, Παντολέων. Θυσίασε στους θεούς, για να μην έχεις την τύχη όσων, που ως τα τώρα πήγαν χαμένοι». Κι ο Παντολέων έδωσε την τελευταία απάντηση: «Ούτε με υποσχέσεις ούτε με απειλές με κερδίζεις, βασιλιά. Δεν θα προδώσω τον Χριστό, για τον οποίο μακάρι να αξιωθώ να πεθάνω». Πόση αγάπη είχαν οι μάρτυρες για τον Χριστό! Δεν υπολόγιζαν τίποτα. Ούτε νιάτα, ούτε αξιώματα, ούτε επιστήμες, ούτε επίγειες απολαύσεις. Δεν υπολόγιζαν ακόμη και αυτή τη ζωή τους. Τα πάντα έδιναν για τον Χριστό. Ποια σχέση άραγε έχουμε οι σημερινοί Χριστιανοί με αυτούς τους Αγίους;

Έξαλλος από θυμό, ο Διοκλητιανός παρέδωσε τον Παντολέοντα στα χέρια των βασανιστών. Τον έδειραν και του ξέσχισαν το σώμα· τον έκαψαν με λαμπάδες και τον βούτηξαν σε βρασμένο μολύβι· τον έριξαν στα θηρία προκειμένου να τον κατασπαράξουν. Σε όλα αυτά τα μαρτύρια ο Θεός τον φύλαξε, ώστε να θαυμάζουν οι βασανιστές και να ομολογούν και αυτοί τον Χριστό. Το τέλος ήταν ο αποκεφαλισμός. Την μια ημέρα αποκεφαλίσθηκε ο Ιερέας Ερμόλαος και την άλλη ο γιατρός Παντολέων. Τη στιγμή που έπεφτε το κεφάλι του Αγίου, ακούσθηκε φωνή από τον ουρανό: «Από σήμερα Παντελεήμων θα είναι το όνομά σου»! Το όνομα αυτό ταιριάζει απόλυτα στον Άγιο γιατί άσκησε την επιστήμη του με μεγάλη ευσυνειδησία και φιλανθρωπία. Ήταν για τους ανθρώπους ο στοργικός γιατρός που τους χάριζε, με τη βοήθεια του Θεού, την υγεία του σώματος αλλά και της ψυχής.

Αγαπητοί μου φίλοι, στεκόμαστε με σεβασμό στο φωτεινό παράδειγμα του Αγίου Παντελεήμονος. Θαυμάζουμε την αγάπη του προς τους πάσχοντες συνανθρώπους του. Ευεργετικός παντού. Το πνεύμα αυτής της ευεργετικότητας χρειάζεται και σήμερα, σε μία εποχή εγωϊσμού και αδιαφορίας. Ο καθένας σκέπτεται: «Τι, υπηρέτης των άλλων θα γίνω»; Και για να μη γίνει υπηρέτης δείχνει σκληρότητα, νομίζοντας πως έτσι είναι σπουδαίος. Αποτέλεσμα της σημερινής αδιαφορίας και του εγωϊστικού πνεύματος είναι ότι διασπάσαμε την αληθινή κοινωνικότητά μας και κυριευθήκαμε από το συναίσθημα της μοναξιάς και της ανασφάλειας. Γι’ αυτό η Εκκλησία μας προβάλλει τις μορφές των Αγίων. Για να τους μιμηθούμε και να αλλάξουμε τρόπο σκέψης και συμπεριφοράς. Να γίνουμε μιμητές τους και μιμητές του Ιησού Χριστού. Γιατί μόνο έτσι θα μπορέσει κάτι να αλλάξει στη ζωή μας.

Με αγάπη Χριστού,

π. Βασίλειος.