« ΕΥΧΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΝΕΟ ΕΤΟΣ »

Εύχομαι ολόψυχα σε όλους τους φίλους του blog μου και στις οικογένειές τους, Ευλογημένο και Ειρηνικό το Νέο Έτος 2011!

Με αγάπη Χριστού,

π. Βασίλειος.

«ΟΡΚΩΜΟΣΙΑ ΓΙΑ ΓΕΛΙΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΚΛΑΜΑΤΑ – ΑΣΕΒΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟ»

Την απαρχή μιας σκοτεινής περιόδου για τον δήμο της Αθήνας πιθανώς να σηματοδοτεί η χθεσινή πολιτική ορκωμοσία του νέου δημάρχου Γιώργου Καμίνη.

Η πρωτοφανής αυτή κίνηση πολιτικού και θρησκευτικού αμοραλισμού του κ. Καμίνη, σε μια χρονική περίοδο που η κοινωνία χρειάζεται ενότητα, διχάζει και αποτελεί όνειδος για την ιστορία της πόλης.

Τα όσα πρωτοφανή διαδραματίστηκαν στη σημερινή (σ.σ.: χθεσινή) ορκωμοσία του νέου δημοτικού συμβουλίου, για πρώτη φορά μετά από 176 χρόνια από την ίδρυση του δήμου Αθηναίων, αποτελούν ντροπή για την ιστορία της πόλεως των Αθηνών με ευθύνη της νέας δημοτικής αρχής ανέφερε σε δήλωσή του ο απερχόμενος δήμαρχος Νικήτας Κακλαμάνης εκφράζοντας έτσι την πλειοψηφία των δημοτών, οι οποίοι είναι αντίθετοι σε τέτοιους είδους κινήσεις, που πλήττουν και προσβάλλουν το θρησκευτικό αίσθημα του λαού.

Με πολιτικό όρκο συμπληρωματική δήλωση, τον οποίο διάβασε ο υφυπουργός Εσωτερικών Γιώργος Νιόλιος, ορκίστηκαν και οι επικεφαλής και τα μέλη των δημοτικών παρατάξεων Λαϊκή Συσπείρωση του κ. Νίκου Σοφιανού και Αθήνα Ανοιχτή Πόλη της κυρίας Ελένης Πορτάλιου η οποία χθες το πρωί επικοινώνησε με τον κ. Καμίνη και του ζήτησε να μην παρευρεθεί στην ορκωμοσία ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος καθώς και οι νεοεκλεγέντες δημοτικοί σύμβουλοι Γιώργος Αμυράς και Πέτρος Κωνσταντίνου.

Ευθύνη

Τον θρησκευτικό όρκο επέλεξαν ο κ. Κακλαμάνης και οι σύμβουλοι της παράταξης Αθήνα πόλη της ζωής μας, καθώς και ο νεοεκλεγείς σύμβουλος Νίκος Μιχαλολιάκος, χοροστατούντος του Αρχιεπισκόπου.

Έχω πλήρη αίσθηση της ευθύνης (σ.σ.: μάλλον δεν την έχει αν κρίνουμε από τον τρόπο που επέλεξε να ορκιστεί) που αναλαμβάνουμε σήμερα και των προσδοκιών που έχει τροφοδοτήσει η προσπάθειά μας.

Έχω πλήρη συνείδηση των δυσκολιών που θα αντιμετωπίσουμε σε αυτό το εγχείρημα. Η δημοτική αρχή που σήμερα αναλαμβάνει τα καθήκοντά της είναι η πρώτη δημοτική αρχή που καλείται να διοικήσει την Αθήνα σε συνθήκες μιας δεινής κρίσης που αλλάζει την οικονομική, κοινωνική και διανοητική ζωή της κοινωνίας μας.

Μιας κρίσης βιωσιμότητας, σε τελευταία ανάλυση ανέφερε στη δήλωση του μετά την ορκωμοσία ντροπή ο κ. Καμίνης.

Κατά τη διάρκεια της ορκωμοσίας έξω από το δημαρχιακό μέγαρο και υπό τη διακριτική παρακολούθηση ανδρών των ΜΑΤ ήταν συγκεντρωμένοι συμβασιούχοι του Δήμου της Αθήνας από τον τομέα της καθαριότητας, οι οποίοι αποδοκίμασαν τον κ. Κακλαμάνη κατά την αποχώρησή του, καθώς και οπαδοί της Χρυσής Αυγής, οι οποίοι διαμαρτύρονταν γιατί δεν τους επέτρεψαν την είσοδο στο Δημαρχείο.

Εκτός από τον υφυπουργό Εσωτερικών στην ορκωμοσία ήταν παρόντες ο πρώην δήμαρχος και αντιπρόεδρος της Ν.Δ. Δημήτρης Αβραμόπουλος και ο γενικός γρυμματέας Μετανάστευσης Ανδρέας Τάκης.

Ασέβεια προς τον Αρχιεπίσκοπο

ΜΠΑΧΑΛΟ πραγματικό επικράτησε κατά τη χθεσινή ορκωμοσία του νέου δημάρχου Γ. Καμίνη και των 148 δημοτικών συμβούλων του άήμου Αθηναίων.
Το δημαρχιακό μέγαρο περικυκλώθηκε από διμοιρίες των ΜΑΤ προς αποφυγήν επεισοδίων.

Αλλά όσοι παρευρέθησαν στην ορκωμοσία έμειναν έκπληκτοι με τον τρόπο που συμπεριφέρθηκε ο νέος δήμαρχος στον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμο και στον προκάτοχό του Ν. Κακλαμάνη.

Ενώ το τυπικό προέβλεπε να εισέλθουν και οι τρεις μαζί από την κεντρική είσοδο, ο νέος δήμαρχος τους εγκατέλειψε, χωρίς να τους ενημερώσει, και πραγματοποίησε μόνος του πανηγυρική είσοδο στην αίθουσα τελετών του μεγάρου, καταχειροκροτούμενος από τους συμβούλους του

Αιφνιδιασμένοι οι υπάλληλοι της εθιμοτυπίας αναζητούσαν εναγωνίως τους δύο ακόμη επισήμους για να ξεκινήσει η τελετή.

Και αφού τους βρήκαν, ήθελαν να τους περάσουν από το υπηρεσιακό πορτάκι που οδηγεί στην αίθουσα και όχι από την επίσημη είσοδο!

Την κατάσταση φαίνεται ότι έσωσε ο Νικήτας, ο οποίος πήρε τον Αρχιεπίσκοπο και τον οδήγησε στην αίθουσα για να αρχίσει η τελετή.

Ωστόσο δεν παραχωρήθηκε η κεντρική θέση στον Αρχιεπίσκοπο, αλλά την κράτησε για τον εαυτό του ο δήμαρχος.

www.romfea.gr

« ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΚΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ »

Αν για τους πολλούς που πιστεύουν επιφανειακά, τα Χριστούγεννα τους συγκινούν, για το συνειδητό Χριστιανό, το Μυστήριο της Σαρκώσεως είναι ένα συγκλονιστικό γεγονός. Και είναι συγκλονιστικό γιατί έχουμε την κένωση του Ίδιου του Θεού. Ο Θεός έγινε τέλειος και αληθινός άνθρωπος, χωρίς να πάψει να είναι τέλειος και αληθινός Θεός.

« Θεός εφανερώθη εν σαρκί » ( Α΄ ΤΙΜ. 3, 16 ). Τα Χριστούγεννα είναι η ημέρα που η Αγία μας Εκκλησία, εορτάζει την κατά σάρκα Γέννηση του Υιού του Θεού εκ της Παρθένου Μαρίας. Αυτή η γέννηση του Θεού ως ανθρώπου, είναι το μεγαλύτερο γεγονός όλων των εποχών και όλων των αιώνων.

Ο άνθρωπος δεν μπορεί να εκτιμήσει και να κατανοήσει το Μυστήριο αυτό σε απόλυτο βαθμό. Οι Άγιοι Πατέρες αισθάνονται φόβο και τρόμο απέναντι στο μεγάλο αυτό γεγονός της Παγκόσμιας Ιστορίας. Ο Μονογενής που υπάρχει πριν αρχίσουν να μετριούνται οι αιώνες, περιβλήθηκε το ανθρώπινο σώμα που υπόκειται στη φθορά, για να το θεώσει.

Γιατί όμως ενανθρώπησε ο Θεός ; Ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο σε πλήρη κοινωνία μαζί Του για να μείνει άφθαρτος, τον ανέβασε στην αθανασία. Ο άνθρωπος όμως με την παράβαση της εντολής, έχασε την κοινωνία με τον Θεό. Γι’ αυτόν τον λόγο ο Θεός ενδύεται την ανθρώπινη σάρκα, προκειμένου να την επαναφέρει στο αρχαίο κάλλος. « Η ενανθρώπηση είναι το κεντρικό μυστήριο όλης της θείας Οικονομίας ». ( Ορθόδοξη Πνευματικότητα, Πρωτοπρεσβυτέρου Μιχαήλ Καρδαμάκη, σελίδα 100 ).

Το Μυστήριο της Ενανθρωπήσεως του Χριστού δεν είναι το εφ’ άπαξ ιστορικό γεγονός. Είναι το γεγονός που καθημερινά βιώνεται στη ζωή της Εκκλησίας, μέσα στο Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας. Ο καθαγιασμός του άρτου και του οίνου και η μεταβολή τους σε Σώμα και Αίμα Χριστού είναι μια νέα πράξη Ενανθρωπήσεως.

Την ημέρα των Χριστουγέννων δεν θα πρέπει να ζήσουμε την Γέννηση του Θεανθρώπου σαν ένα μακρινό ιστορικό γεγονός, αλλά σαν μια συγκλονιστική πραγματικότητα. Χωρίς τον Θεάνθρωπο δεν μπορούμε να ξεκινήσουμε μια πιο πνευματική ζωή. Γι’ αυτόν τον λόγο οφείλουμε να ζούμε μέσα στην Χάρη της Ένσαρκης Παρουσίας του Χριστού.

Ο σύγχρονος άνθρωπος εγκλωβισμένος στο αδιέξοδο του τεχνικού πολιτισμού, αναισθητοποιήθηκε ακόμη και στην ιδέα του υπερβατικού. Η Γέννηση του Θεανθρώπου είναι ένα Γεγονός που δεν μπορεί να κατανοηθεί με τα μέτρα του φυσικού ανθρώπου. Χρειάζεται ο φωτισμός του Αγίου Πνεύματος, που επιτυγχάνεται μόνο με τα Μυστήρια της Εκκλησίας και τον πνευματικό μας αγώνα.

Η εποχή, που η νυχτερινή Χριστουγεννιάτικη καμπάνα μας μετέφερε κάποιο μήνυμα, γίνεται όλο και πιο μακρινό παρελθόν. Ο σύγχρονος άνθρωπος δυσκολεύεται να προσκυνήσει το Θείο Βρέφος γιατί καθημερινά προσκυνάει τα φανταχτερά είδωλα του σύγχρονου πολιτισμού.

Τα πάντα γύρω μας μαρτυρούν μια προσέγγιση των Χριστουγέννων καταναλωτική και όχι πνευματική. Τα στολίδια και τα δένδρα στις βιτρίνες των καταστημάτων μαρτυρούν μια απογυμνωμένη από πνευματικότητα προσέγγιση των Χριστουγέννων. Ακόμη και η κατασκευή αυτών των στολιδιών γίνεται από ανθρώπους που ανήκουν σε άλλο θρήσκευμα και δεν εορτάζουν τα Χριστούγεννα. Τα πάντα γίνονται για τα χρήματα.

Στολίσαμε κι εφέτος τα σπίτια, τα καταστήματα, τους δρόμους εν μέσω μάλιστα και της οικονομικής κρίσης που διανύουμε. Κι εφέτος η τηλεόραση θα παρουσιάσει εορταστικές εκπομπές. Κι εφέτος θα ξεχυθούμε στις αγορές, προκειμένου να ψωνίσουμε. Αυτά όμως είναι τα Χριστούγεννα ; Έτσι θα υποδεχθούμε το Θείο Βρέφος ;

Και όμως η ημέρα των Χριστουγέννων πρέπει εφέτος να εορτασθεί διαφορετικά. Ο Θεός πάνω από όλα θέλει την ευπρέπεια της ψυχής μας. Θέλει τον στολισμό της ψυχής μας με αρετές και όχι τον εξωτερικό στολισμό. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να εορτάσουμε αληθινά και πνευματικά Χριστούγεννα.

Δεν αποκλείουμε τον στολισμό των σπιτιών, των καταστημάτων και των δρόμων. Καλά είναι και αυτά, αλλά να μην μένουμε μόνο σε αυτά. Και να μην στενοχωρούμαστε αν δεν έχουμε την δυνατότητα, εξαιτίας των οικονομικών δυσκολιών, να τα στολίζουμε. Ας σκεφθούμε λίγο και τον στολισμό της ψυχής μας.

Ωστόσο αυτός ο υπερήφανος άνθρωπος της κάθε εποχής, έγινε το αντικείμενο του πόθου του Θεού. Ο Θεός παρέμεινε φίλος του αυτονομημένου ανθρώπου και γι’ αυτό προσέλαβε την δική του φύση. Έσπευσε να εξομοιωθεί μαζί του. Ότι αποτέλεσε την τραγική συνέπεια της ανθρώπινης αμαρτίας, αυτό ακριβώς αναζήτησε ο Θεάνθρωπος για να θεραπεύσει.

Ας δούμε λοιπόν τα Χριστούγεννα με μια πιο Ορθόδοξη ματιά και όχι επηρεασμένοι από τον Δυτικό Πολιτισμό. Ας εντρυφήσουμε στα Πατερικά κείμενα, που τόσα πολλά μας λένε για το μεγάλο αυτό γεγονός. Ας μελετήσουμε τον Παπαδιαμάντη, τον Κόντογλου και άλλους συγγραφείς για να δούμε τον αληθινό εορτασμό των Χριστουγέννων.

Ας βιώσουμε λοιπόν εφέτος διαφορετικά από τις άλλες χρονιές την ημέρα των Χριστουγέννων. Μην περιορίσουμε την εορτή αυτή σε τυπικά δώρα και έργα φιλανθρωπίας γιατί έτσι θα φύγουμε απογοητευμένοι από την φάτνη.

Η ημέρα των Χριστουγέννων μας οδηγεί στην συμπόρευσή μας με τον Χριστό. Το Μυστήριο της Ενανθρωπήσεως του Λόγου θα πρέπει να αποτελεί για τον πιστό υπόθεση λατρείας και προσκυνήσεως. Ας ζήσουμε λοιπόν αυτά τα Χριστούγεννα, μέσα από την Ευχαριστιακή μας Σύναξη και την εν μετανοία μεταμορφωτική μας πορεία, την Σάρκωση του Θεού στον ιερό χώρο της καρδιάς μας.

Με αγάπη Χριστού Γεννηθέντος,

π. Βασίλειος.

« ΟΜΙΛΙΑ ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΟΥ π. ΕΦΡΑΙΜ »

Την Πέμπτη 16 Δεκεμβρίου 2010 και ώρα 7.30 μ.μ. στον Ιερό Ναό Γενεσίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών, ομίλησε ο Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης π. Εφραίμ, Δικαίος της Σκήτης Αγίου Ανδρέου, Αγίου Όρους.

Το θέμα της ομιλίας του ήταν « Διψώ ακορέστως τον Χριστόν, τον δι’ ημάς τεχθέντα ». Ήταν πολύ επίκαιρο, αφού ήδη βρισκόμαστε στην τελική ευθεία για τον εορτασμό της μεγάλης εορτής των Χριστουγέννων.

Η ομιλία του πατρός Εφραίμ ήταν ωφέλιμη, βαθυστόχαστη και προπαντός εμπειρική. Έδωσε ιδιαίτερη έμφαση στην σωστή υποδοχή του Θείου Βρέφους, κατά την ημἐρα των Χριστουγέννων. Ας έχουμε την ευχἠ του.

«ΚΟΥΡΑ ΣΕ ΜΟΝΑΧΟ κ. ΙΕΡΟΘΕΟΥ ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ, ΣΤΗΝ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΤΑΞΙΑΡΧΩΝ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ, 10.12.2010»

« Η ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΔΕΙΠΝΟΥ »

«Έρχεσθε, ότι ήδη έτοιμά εστι πάντα» ( ΛΟΥΚΑ 14, 17 ). Το μεγάλο δείπνο του Θεού, αγαπητοί μου φίλοι, δεν έχει καμιά σχέση με τις παροδικές τέρψεις της επίγειας ζωής. Είναι το δείπνο της Βασιλείας που παραθέτει ο Θεός σ’ εκείνους που αποδέχθηκαν την πρόσκλησή Του και στους οποίους επιφυλάσσει την αιώνια ευφροσύνη. Οι καλεσμένοι όμως του Ιησού στο Ευαγγέλιο αρνήθηκαν με υπεροψία να καθήσουν στο τραπέζι μαζί Του. Προτίμησαν τις πρόσκαιρες ηδονές της ζωής από τη χαρά της αιωνιότητας. Τότε ο μεγάλος οικοδεσπότης οργίσθηκε και κάλεσε πόρνες στη θέση των σοφών, ζητιάνους στη θέση των πλουσίων, αμαρτωλούς στη θέση των Φαρισαίων και γέμισε τις θέσεις του δείπνου.

Η παραβολή του μεγάλου δείπνου δεν αφορούσε μόνο τους ακροατές του Ιησού που αρνήθηκαν την πρόσκλησή Του για σωτηρία. Αφορά και τους σύγχρονους Χριστιανούς, οι οποίοι καθημερινά δέχονται την πρόσκληση της Εκκλησίας για σωτηρία και συγκεκριμένα για τη συμμετοχή τους στο μυστικό τραπέζι της Θείας Ευχαριστίας. Ο Μητροπολίτης Περγάμου Ιωάννης Ζηζιούλας αναφέρει τα εξής : « Ας μη βλέπουμε, λοιπόν, την Ευχαριστία σαν μέσο χάριτος, μιας χάριτος αφηρημένης και ανεξάρτητης από τη Χριστολογία, αλλά ως αυτόν τον ίδιο το Χριστό, που σώζει τον άνθρωπο και τον κόσμο, και μας συμφιλιώνει με το Θεό δια του εαυτού Του » ( Η Κτίση ως Ευχαριστία, σελίδα 20 ). Είναι πολύ σημαντικό να κοσμήσουμε τη ψυχή μας και να την ετοιμάσουμε να παρακαθήσει στο μεγάλο δείπνο της Θείας Λειτουργίας.

Οι άνθρωποι της Παραβολής αρνήθηκαν την πρόσκληση του οικοδεσπότη για γελοίους λόγους. Ο πρώτος ισχυρίσθηκε, ότι αγόρασε καινούργιο αγρό και έπρεπε να πάει να τον δει. «Αγρόν ηγόρασα, και έχω ανάγκην εξελθείν και ιδείν αυτόν» ( ΛΟΥΚΑ 14, 18 ). Ο δεύτερος είχε αγοράσει πέντε ζευγάρια βοδιών και ήθελε να τα δοκιμάσει. «Ζεύγη βοών ηγόρασα πέντε, και πορεύομαι δοκιμάσαι αυτά» ( ΛΟΥΚΑ 14, 19 ). Ο τρίτος χρησιμοποίησε τη γυναίκα του σαν δικαιολογία. «Γυναίκα έγημα, και δια τούτο ου δύναμαι ελθείν» (ΛΟΥΚΑ 14, 20). Και οι τρεις που περιφρόνησαν τη θεϊκή πρόσκληση ήταν άνθρωποι με στενή καρδιά και μικρό μυαλό. Έμειναν δεμένοι στις ψευτοχαρές της ζωής και αρνήθηκαν την αιώνια χαρά, την οποία απόλαυσαν «οι πτωχοί και ανάπηροι και χωλοί και τυφλοί» ( ΛΟΥΚΑ 14, 21 ), οι οποίοι υπάκουσαν με ταπείνωση.

Οι τρεις αρνητές έχουν και στις ημέρες μας πολλούς μιμητές. Πολλοί είναι εκείνοι οι Χριστιανοί που στο κάλεσμα της Κυριακάτικης καμπάνας αδιαφορούν και περιφρονούν αυτήν την πρόσκληση του Θεού. Οι περισσότεροι αδελφοί μας Χριστιανοί το πρωϊνό της Κυριακής κοιμούνται και αναπαύουν την καταπονεμένη από το γλέντι και την οινοποσία σάρκα τους. Άλλοι τρέχουν με άγχος να συνεχίσουν την εργασία τους. Άλλοι πάνε εκδρομές. Άλλοι πάλι περιφρονούν την Εκκλησία και την χλευάζουν. Κάθε Κυριακή δονείται η ατμόσφαιρα από τις γλυκόφθογγες κωδωνοκρουσίες των Εκκλησιών και όμως πολλοί είναι εκείνοι που αδιαφορούν στο κάλεσμα του Θεού, μάλιστα μερικές φορές και την πολεμούν. Δεν ανέχονται το λιβάνι, ανέχονται όμως τον καπνό από το τσιγάρο. Δεν μπορούν να καθήσουν στην Εκκλησία, κάθονται όμως με τις ώρες στα νυχτερινά κέντρα διασκεδάσεως.

Η Θεία Λειτουργία είναι μια πράξη του λαού και του Θεού. Μέσα στη Θεία Λειτουργία συνεχίζεται το έργο της Οικονομίας του Θεού για τη σωτηρία του ανθρώπου. Ξαναγεννιέται, ξανασταυρώνεται και πάλι ανίσταται ο Ιησούς Χριστός. Όπως στο Μυστικό Δείπνο έτσι κι εδώ μεταβάλλεται το ψωμί σε Σώμα Χριστού και το κρασί σε Αίμα Χριστού. Κατά την ώρα της Θείας Λειτουργίας η Εκκλησία γίνεται ουρανός και εμείς με την μετάληψη των Αχράντων Μυστηρίων γινόμαστε σύσσωμοι και σύναιμοι Χριστού. Κατά την ώρα της τελέσεως της Θείας Ευχαριστίας ζούμε τα μυστήρια του Θεού και μεταφερόμαστε στον ουρανό.

Αγαπητοί μου φίλοι, μέσα στην Εκκλησία ειρηνεύουμε, λύνουμε τα προβλήματα που μας απασχολούν, ανακαινιζόμαστε και χαριτωνόμαστε. Ο οικοδεσπότης του σύμπαντος μας προσφέρει το φάρμακο που μας κάνει θεούς κατά χάριν. Είναι το μέγα δείπνο, η Θεία Λειτουργία, στο ιερό τραπέζι της οποίας παρατίθεται το Σώμα και το Αίμα του Χριστού. Με το φάρμακο αυτό της αθανασίας καταφλέγεται κάθε ακαθαρσία. Μεταμορφώνεται η καθημερινότητα και αποκτά νόημα η ζωή. Με το φάρμακο της Ζωής, ο κόσμος γίνεται Εκκλησία και η ζωή υψώνεται από το βιολογικό επίπεδο της συνυπάρξεως ατόμων σε μια κοινωνία αγάπης. Θα τελειώσουμε με κάτι που είχε γράψει η Τατιάνα Γκορίτσεβα, εκ των διανοουμένων της Ρωσίας : « Η ορθόδοξη Λειτουργία είναι η Θεολογία μας, το ήθος μας και η αισθητική μας » ( Η τρέλλα να είσαι Χριστιανός, σελίδα 32 ).

Με αγάπη Χριστού,

π. Βασίλειος.

« Ο ΑΓΙΟΣ ΣΑΒΒΑΣ Ο ΗΓΙΑΣΜΕΝΟΣ »

Ο Άγιος Σάββας έζησε την εποχή του αυτοκράτορα Θεοδοσίου του Β΄ του Μικρού. Καταγόταν από τη Καππαδοκία και ήταν γόνος επιφανούς και ευσεβούς οικογενείας.

Από πολύ νωρίς γνώρισε τις θείες βουλές και αποφάσισε να αφιερωθεί στο μοναστικό βίο. Είχε τόση πίστη που κάποτε μπήκε σε ένα κλίβανο πυρός από τον οποίο βγήκε αβλαβής με τη βοήθεια του Θεού.

Όταν ήταν δεκαοχτώ ετών έφυγε από το μοναστήρι των Φλαβιανών και πήγε στα Ιεροσόλυμα. Από εκεί κατευθύνθηκε προς την έρημο της Ανατολής για να συναντήσει τον Μέγα Ευθύμιο.

Ο Ευθύμιος τον έστειλε σε ένα κοινόβιο, το οποίο διηύθυνε ο όσιος Θεόκτιστος. Ο Σάββας κατά την παραμονή του στο κοινόβιο έλαμψε λόγω του χαρακτήρα του και των αρετών του. Μάλιστα ήταν τόσο σοβαρός και ηθικός - παρά το νεαρό της ηλικίας - που προσαγορεύτηκε παιδαριογέροντας από τον Μ. Ευθύμιο.

Ο Σάββας όσο μεγάλωνε τροφοδοτούσε όλο και περισσότερο το πνεύμα του, γι’ αυτό και τιμήθηκε με το χάρισμα της θαυματουργίας. Το χάρισμα αυτό το επιστράτευσε στην υπηρεσία των φτωχών και των ασθενών και έτσι επιτέλεσε σημαντικότατα έργα. Σε ηλικία ενενήντα τεσσάρων ετών ανήλθε προς Κύριον εν ειρήνη.

www.ecclesia.gr

« ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ »