« ΚΥΡΙΑΚΗ Β΄ ΛΟΥΚΑ »

Στο σημερινό Ευαγγελικό ανάγνωσμα, αγαπητοί μου φίλοι, ακούσαμε μια πολύ όμορφη διδασκαλία του Κυρίου μας. Η διδασκαλία αυτή περιέχει ένα χρυσό κανόνα αποδεκτό από όλους τους ανθρώπους. Αν είχαμε αυτόν τον σπουδαίο κανόνα, θα μπορούσαμε να λύσουμε όλα τα προβλήματα και της κοινωνικής και της προσωπικής μας ζωής. Τι λέει λοιπόν αυτός ο κανόνας ; «Όπως θέλετε να σας συμπεριφέρονται οι άνθρωποι, έτσι ακριβώς να συμπεριφέρεσθε κι εσείς σ’ αυτούς» ( ΛΟΥΚΑ 6, 31 ). Αυτός ο νόμος του Κυρίου είναι πραγματικά ο νόμος της τάξεως, ο νόμος της δικαιοσύνης και ο νόμος της αγάπης. Γι’ αυτό και μπορεί να εξαλείψει και το έγκλημα και την εκμετάλλευση. Δυστυχώς στη σημερινή εποχή αυτή η συμπεριφορά έχει εκλείψει και γι’ αυτό έχουμε φθάσει σε αυτή την τραγική κατάσταση. Αν είχαμε εφαρμόσει τον κανόνα αυτό, όλα θα ήσαν διαφορετικά.

Κυρίαρχο στοιχείο του σημερινού Ιερού Ευαγγελίου είναι η κατά Χριστόν αγάπη. Η αγάπη που οφείλουμε να έχουμε εμείς οι Χριστιανοί απέναντι στους συνανθρώπους μας. Επίσης ο Κύριός μας κάνει μία σύγκριση ανάμεσα στην ψεύτικη αγάπη του κόσμου και στην πραγματική αγάπη που πρέπει να έχουν οι μαθητές Του. Και ζητά την ανιδιοτελή αγάπη και όχι την ιδιοτελή αγάπη του κόσμου. Η συμφεροντολογική αγάπη του κόσμου δεν έχει καμία πνευματική αξία. Η αγάπη έχει αξία όταν την προσφέρουμε χωρίς να περιμένουμε ανταπόδοση. Η αγάπη που ζητά ο Χριστός από όλους μας πρέπει να αγκαλιάζει όλους τους ανθρώπους, ακόμη και τους δύστροπους, τους άδικους, τους εχθρούς. Μια τέτοια αγάπη ίσως μας φαίνεται δύσκολη. Όμως τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο, αρκεί εμείς να έχουμε διάθεση για πνευματικό αγώνα. Να έχουμε διάθεση να πολεμήσουμε την αντιπάθεια και το μίσος.

Τέτοια αγάπη έδειξαν Άγιοι και πιστοί της Εκκλησίας μας. Η αγάπη τους αυτή προβλημάτισε πολλούς ανθρώπους προς το καλύτερο. Ήταν η σφραγίδα της γνησιότητάς τους. Τέτοια αγάπη μας έδειξε ο Κύριός μας, ο Οποίος σταυρώθηκε για εμάς, που είχαμε αποστατήσει και είχαμε γίνει εχθροί Του. Από τον σταυρό Του πρόσφερε την αγάπη Του για ολόκληρο το ανθρώπινο γένος. Ο Χριστός μας διδάσκει με το παράδειγμά Του και όχι με ωραία λόγια και φιλοσοφίες. Ο Ίδιος σταυρώθηκε από την υπερβολική Του αγάπη προς εμάς. Μέσα από αυτή την πράξη μας διδάσκει πως πρέπει να συμπεριφερόμαστε απέναντι στους συνανθρώπους μας. Τον Χριστό οφείλουμε να έχουμε σαν πρότυπο στη ζωή μας. Τον Χριστό οφείλουμε να βάλουμε σαν καθοδηγητή στην επίγεια ζωή μας. Μόνο τότε μπορούμε να καταφέρουμε κάτι στην πνευματική μας ζωή.

Βέβαια η αγάπη προς τους εχθρούς δεν είναι ανθρώπινο κατόρθωμα. Είναι δώρο Θεού και μόνο με τη δική Του Χάρη, μπορούμε να την αποκτήσουμε. Όποιος έχει αποκτήσει την αγάπη αυτή βρίσκεται σε μια κατάσταση υπερκόσμια, αγία, ανώτερη και αληθινή. Αν μας ενδιαφέρει να αποκτήσουμε την αρετή της αγάπης, οφείλουμε να το ζητάμε αυτό καθημερινά από τον Θεό κι εμείς ταυτόχρονα να αγωνιζόμαστε να γίνουμε άνθρωποι της αγάπης. Κατά τον καθηγητή Χρήστο Γιανναρά «η αγάπη δεν είναι ούτε συναισθηματισμός, ούτε μόνο καλές προθέσεις, αλλά το μέγιστο άθλημα της αυθυπέρβασης – δηλαδή της αγιότητας, που λέει η Εκκλησία» (Αλφαβητάρι της πίστης, σελίδα 10). Το να αγωνιζόμαστε να αποκτήσουμε αγάπη είναι πραγματικά ένα δύσκολο αγώνισμα, το οποίο όμως μας οδηγεί σε όμορφες καταστάσεις. Όποιος αποκτήσει την αγάπη αυτή προς τους εχθρούς, θα έχει μεγάλη αμοιβή από τον Θεό.

Με την αγάπη αυτή ο άνθρωπος θα γίνει κατά Χάριν Θεός. Θα αποκτήσει τα θεϊκά χαρακτηριστικά. Καμία άλλη αρετή δεν μας κάνει τόσο όμοιους με τον Θεό, όσο η αγάπη και η συμπάθεια προς τους εχθρούς μας, προς τους πονηρούς και αχάριστους ανθρώπους. Αυτή η αγάπη μας προσδίδει τα χαρακτηριστικά του Θεού. Τι μεγαλύτερο από αυτό μπορούμε να ποθήσουμε άραγε ; Υπάρχει κάτι πιο άγιο και πιο υψηλό από αυτό ; Φυσικά και όχι. Όσο περισσότερο αγαπάμε, τόσο πιο πολύ θα αγιαζόμαστε και θα δοξαζόμαστε από τον Θεό. Μόνο με την αγάπη τελικά μπορούμε να σωθούμε. Δυστυχώς στις ημέρες μας η αρετή της αγάπης έχει απομακρυνθεί από την καθημερινότητά μας. Επικρατεί ο εγωϊσμός, ο ατομικισμός, η ζήλεια και ο φθόνος. Γι’ αυτό και φθάσαμε στην κατάσταση αυτή που βιώνουμε σαν χώρα, αλλά και ο καθένας ξεχωριστά.

Αγαπητοί μου φίλοι, ο Χριστός σήμερα μας μίλησε για την αγάπη, που οφείλουμε να έχουμε σαν Χριστιανοί. Αν εξετάσουμε αντικειμενικά τους εαυτούς μας, θα δούμε ότι απουσιάζει αυτή η αρετή, σε άλλους περισσότερο και σε άλλους λιγότερο. Αν θέλουμε να απολαμβάνουμε κι εμείς την αγάπη των άλλων, οφείλουμε πρώτοι να δείχνουμε εμείς την αγάπη μας σε αυτούς. Δύσκολο μεν, αλλά όχι και ακατόρθωτο.  Μην σκεφτόμαστε γιατί πάνε όλα στραβά στη ζωή μας. Δεν έχουμε αγάπη και δεν την προσφέρουμε στους συνανθρώπους μας. Αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα των ημερών μας. Χωρίς την αγάπη δεν μπορούμε να καταφέρουμε απολύτως τίποτα. Θα τελειώσουμε με τα σοφά λόγια του Κυρίου μας: «Εντολήν καινήν δίδωμι υμίν ίνα αγαπάτε αλλήλους, καθώς ηγάπησα υμάς ίνα και υμείς αγαπάτε αλλήλους» ( ΙΩΑΝ. 13, 34 ).

Με αγάπη Χριστού,

π. Βασίλειος.

« ΚΥΡΙΑΚΗ Α΄ ΛΟΥΚΑ »

Η σημερινή Ευαγγελική περικοπή, αγαπητοί μου φίλοι, μας παρουσιάζει την κλήση των πρώτων μαθητών από τον Ιησού Χριστό. Μέσα από το ιερό αυτό κείμενο μπορούμε να αντλήσουμε μεγάλες αλήθειες. Ο Υιός και Λόγος του Θεού είναι Εκείνος που καλεί πρώτα όλους τους ανθρώπους από την ανυπαρξία στη ζωή. Ο άνθρωπος όμως καλείται από τον Χριστό όχι απλώς να υπάρχει, αλλά να γίνει μέτοχος της θείας ζωής, να φθάσει στη θέωση. Το να υπάρχουμε απλώς βιολογικά δεν λέει απολύτως τίποτα. Το ίδιο κάνουν και τα ζώα. Και τα ζώα προσπαθούν να επιβιώσουν, να βρουν τροφή, να κοιμηθούν, να βρουν τόπο που να μένουν. Όμως αυτό που ξεχωρίζει τους ανθρώπους από τα ζώα είναι η πνευματική τους υπόσταση. Οι άνθρωποι αποτελούνται από το υλικό και από το πνευματικό στοιχείο. Γι’ αυτό και οφείλουμε να έχουμε στραμμένο το βλέμμα μας και στα επουράνια.

Σε μια πολύ ζωηρή εικόνα, στο σημερινό Ευαγγέλιο, ο Ευαγγελιστής Λουκάς εμφανίζει τον Χριστό να διδάσκει στο πλήθος, πριν καλέσει τους πρώτους τέσσερις μαθητές Του. Η επικοινωνία Του αυτή με το πλήθος ήταν αυθεντική. Η αγάπη του Χριστού για τους ανθρώπους ήταν ολοφάνερη και αυτό το καταλάβαινε ο κόσμος. Μέσα από αυτή την επικοινωνία φανερώθηκε η αγάπη Του, κυρίαρχο στοιχείο της Βασιλείας  Του και η δυνατότητα του κάθε ανθρώπου να ανεβεί στα ψηλότερα σκαλοπάτια της πνευματικότητας. Εκεί στην ακρογιαλιά της Γεννησαρέτ, που ήταν κατάμεστη από κόσμο, επέλεξε ένα από τα δύο πλοιάρια των μετέπειτα μαθητών Του για να διδάξει το πλήθος. Αυτή η κίνηση του Χριστού αναδεικνύει την μεγάλη ταπείνωσή Του και την θεϊκή Του μεγαλοπρέπεια. Φανερώνεται ο Θεάνθρωπος Χριστός, ο Οποίος θα προσφέρει τη σωτηρία στο ανθρώπινο γένος.

Τη διδαχή του πλήθους διαδέχεται το σκηνικό της ευλογημένης πρόσκλησης, που απευθύνει ο Κύριος προς τους μαθητές Του. Οι συνθήκες μπορεί να μην ήταν και τόσο ευνοϊκές, αφού ήταν ακατάλληλη η ώρα, είχε προηγηθεί μια κοπιώδης εργασία των μαθητών και μάλιστα χωρίς κανένα αποτέλεσμα. Ωστόσο, η μεγάλη πρόσκληση μπορεί να καρποφορήσει και κάτω από τις πιο αντίξοες συνθήκες, κάτι που επιβεβαιώνουν τα ίδια τα γεγονότα. Ο Χριστός παρακαλεί το Σίμωνα «επανάγαγε εις το βάθος και χαλάσατε τα δίκτυα υμών εις άγραν» (ΛΟΥΚΑ 5, 4). Ο άνθρωπος πολλές φορές απογοητεύεται από τις αποτυχίες στη ζωή. Ωστόσο η αγάπη του Θεού αποφέρει την πιο ευλογημένη καρποφορία ακόμη και κάτω από τις πιο δύσκολες περιστάσεις. Αρκεί εμείς να είμαστε θετικοί αποδέκτες της αγάπης αυτής.

Η ανταπόκριση ακριβώς του Πέτρου, παρά την όποια απογοήτευσή του, δείχνει το δρόμο της πορείας του κάθε ανθρώπου που ενδείκνυται να ακολουθεί προκειμένου να ανήκει στους μαθητές του Χριστού. Αν και απογοητευμένος ο Πέτρος, πιστεύει στη δύναμη του Χριστού. «Επιστάτα, δι’ όλης της νυκτός κοπιάσαντες ουδέν ελάβομεν· επί δε τω ρήματί σου χαλάσω το δίκτυον» (ΛΟΥΚΑ 5, 5). Και όχι μόνο πιστεύει ότι θα πιάσει ψάρια με την ευλογία του Χριστού, αλλά Τον ακολουθεί και ως μαθητής Του. Θυσίασε τους όποιους εγωϊσμούς και παρέκαμψε πρόσκαιρες βολικότητες. Η αγάπη του Χριστού ήταν ότι πιο πολύτιμο, χάρη της οποίας άξιζε να θυσιάσει τα πάντα. Η υπακοή στο θέλημα του Χριστού συνιστά την πιο ασφαλή πορεία στη ζωή μας. Ο Ευαγγελιστής Λουκάς προσπαθεί να παρουσιάσει σε όλους εμάς πως οφείλουμε να ανταποκρινόμαστε στην αγάπη και στην πρόσκληση του Χριστού.

Ειδικά στις ημέρες αυτές που διανύουμε είναι επιτακτική ανάγκη να στραφούμε προς τον Χριστό, προκειμένου να αντλήσουμε δύναμη και ελπίδα. Μην νομίζουμε πως θα βρούμε τη σωτηρία σε άλλους δρόμους. Ο Χριστός μόνο μπορεί να μας βγάλει από αυτό το αδιέξοδο, που βιώνουμε ως χώρα. Οι άνθρωποι που έχουν την εξουσία, δυστυχώς, μας έχουν απογοητεύσει. Η μόνη ελπίδα μας είναι ο Ιησούς Χριστός. Εκείνος μπορεί να μας δώσει και πάλι όσα μας αφαίρεσαν οι άνθρωποι του Διεθνούς Σιωνισμού. Και δεν μιλάω μόνο για τα χρήματα. Μιλάω και για όλα τα άλλα, που προσπαθούν να επιβληθούν στην Ορθόδοξη Ελλάδα μας. Βέβαια χρειάζεται από την πλευρά μας να ταπεινωθούμε, να προσευχηθούμε, να μετανοήσουμε και να ζητήσουμε το έλεος του Θεού. Χωρίς αυτά δεν μπορούμε να προσελκύσουμε την Χάρη του Θεού. Αντίθετα την απωθούμε.

Αγαπητοί μου φίλοι, εισερχόμενος ο Πέτρος πλέον στο χώρο της θαυματουργίας του Κυρίου βιώνει το μεγαλείο της ολοκληρωμένης αγάπης. Ο άνθρωπος που δέχεται στην καρδιά του την αγάπη του Χριστού ανυψώνεται εκεί που πρέπει να βρίσκεται, ανυψώνεται στο αρχαίο κάλλος. Ο Απόστολος Πέτρος, όπως και οι άλλοι μαθητές, μεταποιούνται από απλοί ψαράδες, σε αλιείς ανθρωπίνων ψυχών. Αυτούς οφείλουμε να έχουμε ως παράδειγμα και στην προσωπική μας ζωή. Η ακολουθία όμως του Χριστού προϋποθέτει την απάρνηση όλων εκείνων των ψεύτικων στηριγμάτων, που αφήνουν τον άνθρωπο μετέωρο στις δυσκολίες της καθημερινότητας. Ο Χριστός μπορεί να μας βοηθήσει και να μας βγάλει από όλα τα αδιέξοδα, αρκεί εμείς να μιμηθούμε το παράδειγμα των Αποστόλων, οι οποίοι «αφέντες άπαντα ηκολούθησαν αυτώ» (ΛΟΥΚΑ 5, 11).
Με αγάπη Χριστού,
π. Βασίλειος.