« ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΔ΄ ΛΟΥΚΑ »

«Και μη συγκοινωνείτε τοις έργοις τοις ακάρποις του σκότους, μάλλον δε και ελέγχετε» (ΕΦΕΣ. 5, 11). Ως σημερινό Αποστολικό ανάγνωσμα, αγαπητοί μου φίλοι, διαβάσθηκε ένα κομμάτι από μία επιστολή που έστειλε ο Απόστολος Παύλος στους Χριστιανούς της Εφέσου. Η Έφεσος ήταν μία από τις πιο μεγάλες πόλεις της Μικράς Ασίας. Η πόλη αυτή ήταν κτισμένη κοντά στη θάλασσα και γι’ αυτό είχε αναπτυχθεί εκεί το εμπόριο. Και όπου πολλά χρήματα, εκεί και οι κοινωνίες διαφθείρονται. Η Έφεσος εκείνη την εποχή ήταν γεμάτη από ταβέρνες και σπίτια αμαρτωλά. Κρασί, γλέντια, πορνείες, μοιχείες και άλλες ασωτίες ήταν σε καθημερινή βάση. Μέσα σε αυτή την αμαρτωλή κατάσταση ζούσαν οι κάτοικοι της Εφέσου. Η θρησκεία τους δε ήταν η ειδωλολατρία. Όλοι ζούσαν στο σκοτάδι, στην ασωτία και στη διαφθορά. Οι άνθρωποι αυτοί είχαν γίνει χειρότεροι από τα ζώα.

Αλλά ο αληθινός Θεός, που θέλει όλοι οι άνθρωποι να πιστέψουν και να σωθούν, έστειλε τον Απόστολο Παύλο. Τα θεία λόγια του Παύλου ήταν ένα δυνατό φως, που διέλυε το σκοτάδι της αμαρτίας. Φως πραγματικό είχε ανατείλει στην Έφεσο. Άνθρωποι που πριν δεν πίστευαν και ζούσαν αμαρτωλή ζωή, μετά το κήρυγμα του Αποστόλου Παύλου άνοιξαν τα μάτια της ψυχής τους, πίστεψαν και μετανόησαν. Μίσησαν τον σατανά και τα έργα του, βαπτίσθηκαν και έγιναν Χριστιανοί. Ο κόσμος, που έβλεπε ότι οι άνθρωποι αυτοί άλλαξαν ζωή, θαύμαζε τη δύναμη της νέας θρησκείας, και πολλοί από το παράδειγμά τους παρακινούνταν και πίστευαν στον Χριστό. Αλλά στην Έφεσο υπήρχαν και άνθρωποι κακοί και διεστραμμένοι, που δεν έβλεπαν με καλό μάτι την ηθική και θρησκευτική αλλαγή. Μισούσαν το φως, μισούσαν τον Χριστό, γιατί δεν ήθελαν να χαθεί η ειδωλολατρία και οι διάφορες αμαρτωλές απολαύσεις.

Οι διεστραμμένοι αυτοί άνθρωποι μίσησαν τον Απόστολο Παύλο σαν τον μεγαλύτερο εχθρό τους· και θα τον σκότωναν, αν το χέρι του Θεού δεν τον προστάτευε από τη μανία τους. Ο Παύλος έφυγε από την Έφεσο και πήγε σε άλλα μέρη. Αλλά και μακριά που ήταν δεν ξεχνούσε τους Χριστιανούς που πίστεψαν στον Χριστό. Ήξερε πόσο διεφθαρμένη ήταν η ειδωλολατρική κοινωνία της Εφέσου και φοβόταν μήπως οι λίγοι άνθρωποι που πίστεψαν στον Χριστό νικηθούν από τους πειρασμούς και επιστρέψουν στην παλιά τους ζωή. Γι’ αυτό ο Παύλος συνιστούσε στους Χριστιανούς, να μην έχουν φιλίες με ανθρώπους που ζουν μέσα στην αισχρή ζωή της ειδωλολατρίας.  Ποτέ να μη δικαιολογούν τα πονηρά τους έργα. Αλλά με τα λόγια τους οι Χριστιανοί και προ παντός με το παράδειγμά τους να τους ελέγχουν, μήπως και αυτοί μετανοήσουν και επιστρέψουν.

Ο έλεγχος της αμαρτίας είναι επιτακτική ανάγκη. Όλοι είμαστε αμαρτωλοί, όμως την αμαρτία πρέπει να την ελέγχουμε και να την αποφεύγουμε. Δυστυχώς στις ημέρες μας υπάρχει μία αγαπολογία. Παρουσιάζουν κάποιοι Χριστιανοί, ακόμη και κληρικοί, τον Θεό ότι είναι μόνο αγάπη και σκοπίμως αποκρύπτουν ότι είναι και δικαιοσύνη! Ακούγονται κηρύγματα γλυκανάλατα και παρουσιάζουν έναν Χριστό που δέχεται όλες τις αμαρτίες. Ίσως προωθούν αυτές τις ιδέες για να δίνουν άφεση αμαρτιών στα δικά τους πάθη και να αποκοιμίζουν έτσι την κοινωνία. Χωρίς διδασκαλία, χωρίς έλεγχο της κακίας και της διαφθοράς, οι κοινωνίες θα σαπίσουν και θα καταστραφούν. Κι αλλοίμονο στις κοινωνίες εκείνες που μισούν τον έλεγχο και καταδιώκουν τους θαρραλέους εκείνους ανθρώπους που κηρύττουν και γράφουν την αλήθεια. Η αμαρτία πρέπει να στηλιτεύεται και όχι ο αμαρτωλός άνθρωπος.

Ο Παύλος, στη σημερινή Αποστολική περικοπή, δεν ελέγχει γενικά και αόριστα. Ελέγχει πάνω σε συγκεκριμένα αμαρτήματα. Ιδιαιτέρως ελέγχει ένα από τα αμαρτήματα που ήταν συνηθισμένο στην Έφεσο. Υπήρχαν άνθρωποι που μεθούσαν και βασάνιζαν μετά τις οικογένειές τους. Ο Απόστολος Παύλος λέει στους Εφεσίους: «Να μη μεθάτε με κρασί, που οδηγεί στην ασωτία, αλλά να γεμίζετε με το Πνεύμα του Θεού» (ΕΦΕΣ. 5, 18). Ειδωλολάτρης και μέθυσος ταιριάζει, αλλά Χριστιανός και μέθυσος όχι. Ο μέθυσος, όπως είναι ζαλισμένος από το κρασί και δεν κυβερνάει τον εαυτό του, μπορεί να κάνει τα πιο ανόητα, τα πιο αισχρά πράγματα, μπορεί να διαπράξει τα μεγαλύτερα εγκλήματα. Κι όταν ξεμεθύσει και μάθει τι έλεγε και τι έκανε, θα ντρέπεται για το κατάντημά του. Και ο αλκοολικός δεν κάνει κακό μόνο στον εαυτό του. Κάνει κακό και στην οικογένειά του. Αφήνει τη γυναίκα του και τα παιδιά του νηστικούς και τους βασανίζει.

Αγαπητοί μου φίλοι, ιδιαιτέρως εμείς οι κληρικοί, αλλά κι εσείς οι Χριστιανοί οφείλουμε να ελέγχουμε την αμαρτία. Δεν μπορούμε να λέμε: «είναι δικαίωμά του να κάνει ότι θέλει στην προσωπική του ζωή». Εμείς δε οι κληρικοί, μέσα από τα κηρύγματά μας, πρέπει να διδάσκουμε το λαό και να ελέγχουμε το κακό. Δεν μπορούμε να αδιαφορούμε στις κάθε είδους διαστροφές που θέλουν κάποιοι να μας τις παρουσιάσουν ως φυσιολογικές καταστάσεις. Έχουμε ευθύνη. Το παράδειγμά μας κυρίως αλλά και ο Χριστιανικός λόγος μας μπορεί να μεταστρέψει ανθρώπους και από το σκοτάδι της αμαρτίας να τους οδηγήσει στο φως του Χριστού!  Ας ακουσθεί και πάλι το Ευαγγέλιο του Χριστού. Ας ακουσθεί και πάλι το ζωηρό κήρυγμα του Αποστόλου Παύλου, μήπως και ξυπνήσουμε από τον βαθύ λήθαργο της αμαρτίας. Μην αφήνουμε τον καιρό να περνάει ασκόπως. Να τον εκμεταλλευόμαστε αγωνιζόμενοι πνευματικά.

Με αγάπη Χριστού,

π. Βασίλειος.