« ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ »

Η σημερινή Κυριακή, αγαπητοί μου φίλοι, ονομάζεται Κυριακή προ της Χριστού Γεννήσεως και η Αγία μας Εκκλησία μέσα από τα ιερά αναγνώσματα της ημέρας κάνει μια αναδρομή στην Παλαιά Διαθήκη, για να μας θυμίσει όλες εκείνες τις μεγάλες μορφές, που προϋπήρξαν του Χριστού και προετοίμασαν την έλευσή Του στον κόσμο. Η σημερινή Αποστολική περικοπή από την προς Εβραίους επιστολή ξεκινά την περιγραφή της από τον μεγάλο Πατριάρχη Αβραάμ, ο οποίος «με πίστη εγκαταστάθηκε στη γη που του είχε υποσχεθεί ο Θεός, ξένος σε άγνωστη χώρα, ζώντας σε σκηνές με τον Ισαάκ και τον Ιακώβ, που κι αυτοί ήταν κληρονόμοι της ίδιας υποσχέσεως» (ΕΒΡ. 11, 9). Ακόμη και στη Γη της Επαγγελίας ζούσε ως παρεπίδημος ο Αβραάμ. Τη θεωρούσε ξένη γη και όχι δική του. Διότι προσδοκούσε μία άλλη «Γη»· την επουράνια Πόλη, την Βασιλεία του Θεού.

Δεν μπορούμε να μείνουμε ασυγκίνητοι μπροστά στη μεγάλη μορφή του Πατριάρχη Αβραάμ. Εγκατέλειψε τον τόπο του, την περιουσία του υπακούοντας στην εντολή του Θεού. Περίμενε με υπομονή την πραγματοποίηση της επαγγελίας Του. Όταν δε τελικά έλαβε από τον Θεό τη Γη Χαναάν, δεν άφησε την καρδιά του να προσκολληθεί σε αυτήν. Δεν έκτισε σπίτια και μεγαλόπρεπα παλάτια, αλλά διέμενε σε σκηνές, ως προσωρινός κάτοικός της, προσδοκώντας την Βασιλεία του Θεού. Η υπέροχη αυτή μορφή του Αβραάμ μας διδάσκει ότι δεν είμαστε πλασμένοι για να ζήσουμε λίγα χρόνια πάνω στη γη, αλλά για να ζούμε αιώνια στην Ουράνια Βασιλεία του Κυρίου μας. Εδώ είμαστε «πάροικοι και παρεπίδημοι» (Α΄ ΠΕΤΡ. 2, 11). Το πέρασμά μας είναι σύντομο και φευγαλέο. Ας μην αφήνουμε λοιπόν την καρδιά μας να δένεται στην ύλη και στις ψεύτικες χαρές του κόσμου αυτού, αλλά να στρεφόμαστε προς τον Ουρανό.

Δυστυχώς στη σημερινή εποχή λίγοι είναι οι Χριστιανοί που αγωνίζονται πραγματικά. Οι περισσότεροι είναι χλιαροί. Βαπτισμένοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί παντρεύονται με πολιτικό γάμο, κάνουν πολιτική κηδεία και μετά δίνουν εντολή να τους κάψουν, δέχονται την κάθε είδους ανωμαλία που μας επιβάλει η Νέα Εποχή του Αντιχρίστου. Έλεγε ο μακαριστός Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης, αυτός ο γίγαντας της Ορθοδοξίας, τα εξής: «…Χριστιανός λέγεται και ο ένας, Χριστιανός λέγεται και ο άλλος κι ας μην πιστεύη τίποτα. Το ρωτάς για το θάνατο, και σου λέει πως ο άνθρωπος ψοφάει σαν το ζώο… Έτσι εκφράζονται, δεν πιστεύουν πλέον στην αιώνιο ζωή» (Πνευματικά Σαλπίσματα Ορθοδόξου Ζωής και Ομολογίας-Επιτομή Άρθρων και Κηρυγμάτων, σελίδα 338). Λίγοι είναι εκείνοι οι σημερινοί Χριστιανοί που προσπαθούν να μοιάσουν στις μεγάλες μορφές των Αγίων της Πίστης μας!

Αντίστοιχη πίστη με τον Αβραάμ είχαν και οι Προφήτες και οι Δίκαιοι της Παλαιάς Διαθήκης, τους οποίους ιδιαιτέρως τιμάμε κατά τη σημερινή Κυριακή και οι οποίοι «με την πίστη κατατρόπωσαν βασίλεια, επέβαλαν το δίκαιο, πέτυχαν την πραγματοποίηση των υποσχέσεων του Θεού, έφραξαν στόματα λιονταριών· έσβησαν τη δύναμη της φωτιάς, διέφυγαν τη σφαγή, έγιναν από αδύνατοι ισχυροί, αναδείχθηκαν ήρωες στον πόλεμο, έτρεψαν σε φυγή εχθρικά στρατεύματα· γυναίκες ξαναπήραν πίσω στη ζωή τους ανθρώπους τους, κι άλλοι βασανίσθηκαν ως τον θάνατο, χωρίς να δεχθούν την απελευθέρωσή τους, γιατί πίστευαν ότι μπορούσαν να αναστηθούν σε μια καλύτερη ζωή. Άλλοι δοκίμασαν εξευτελισμούς και μαστιγώσεις, ακόμη και δεσμά και φυλακίσεις» (ΕΒΡ. 11, 33-36). Λιθοβολήθηκαν, πριονίσθηκαν, πέρασαν δοκιμασίες, σφαγιάσθηκαν, περιπλανήθηκαν φορώντας προβιές και γιδοδέρματα στα βουνά, στις σπηλιές της γης, ζώντας με στερήσεις, θλίψεις και κακοπάθειες.

Οι μεγάλες αυτές μορφές της Παλαιάς Διαθήκης χάρη στη ζωντανή πίστη τους είδαν τη θαυμαστή παρουσία του Θεού και σώθηκαν από τους κινδύνους με τη δική Του θεία παρέμβαση. Είχαν απόλυτη εμπιστοσύνη ότι ο Θεός μπορεί να πραγματοποιήσει ακόμη και τα ακατόρθωτα. Χάρη στη θερμή πίστη τους αντιμετώπισαν με υπομονή κάθε κακοπάθεια. Προτίμησαν τα μαρτύρια και τον θάνατο, παρά την αμαρτία. Επέλεξαν την αυτοθυσία, παρά την άρνηση του Θεού. Χάρη στη φλογερή πίστη τους οι άνθρωποι αυτοί αναδείχθηκαν ανυποχώρητοι, ακατάβλητοι, υπερκόσμιοι. Αυτούς καλούμαστε να μιμηθούμε κι εμείς οι σημερινοί Χριστιανοί. Δεν μπορούμε να τα έχουμε καλά και με το κοσμικό φρόνημα και με τη διδασκαλία του Ευαγγελίου. Επιτέλους πρέπει να διαλέξουμε πλευρά. Πότε θα το κάνουμε, όταν θα φύγουμε από αυτόν τον μάταιο κόσμο; Τότε ίσως να είναι αργά!

Αγαπητοί μου φίλοι, αυτή είναι η δύναμη της  πίστης. Ελκύει τη δύναμη του Θεού. Με την πίστη στον παντοκράτορα Κύριο ο μικρός και ταπεινός άνθρωπος μπορεί να ξεπεράσει τις φτωχές δυνάμεις του και να ζει μέσα στο θαύμα. Όλοι αυτοί οι Δίκαιοι της Παλαιάς Διαθήκης είχαν μία μεγάλη προσδοκία: να δουν τον ερχομό του Μεσσία και επιπλέον να ζήσουν την επαγγελία της Βασιλείας Του. Η καρδιά τους ήταν έτοιμη· γεμάτη πόθο και πίστη. Αύριο, που θα εορτάσουμε τη Γέννηση του Χριστού, θα δούμε κι εμείς την προσδοκία τους αυτή να εκπληρώνεται. Με ανάλογο πόθο και πίστη ας υποδεχθούμε κι εμείς τον Χριστό, για να λάβουμε από Εκείνον και τα άφθαρτα αγαθά της επαγγελίας Του, την Ουράνια Βασιλεία Του. Ας κάνουμε την καρδιά μας φάτνη, όπου εκεί μέσα θα γεννηθεί ο Κύριός μας. Μην αφήσουμε άλλη μία χρονιά να φύγει χωρίς να υποδεχθούμε αληθινά το Θείο Βρέφος.

Με αγάπη Χριστού,

π. Βασίλειος.