« ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΕ΄ ΛΟΥΚΑ »

Στο σημερινό Ευαγγελικό ανάγνωσμα, αγαπητοί μου φίλοι, είδαμε τον Ιησού να εισέρχεται στην Ιεριχώ και να περνάει μέσα από την πόλη. Εκεί κατοικούσε ο Ζακχαίος, ο οποίος ήταν αρχιτελώνης και πολύ πλούσιος. Δεν υστερούσε ούτε σε αξίωμα. Ως αρχιτελώνης είχε υψηλή θέση στην κοινωνία της Ιεριχούς. Κάτι όμως του έλειπε. Παρόλο που είχε άφθονα υλικά αγαθά, η ψυχή του ήταν ανικανοποίητη. Όπως ακριβώς συμβαίνει με πολλούς ανθρώπους που είναι πλούσιοι και η ψυχή τους είναι εγκλωβισμένη στην ύλη· αδυνατώντας να χαρούν πραγματικά. Ο Ζακχαίος λοιπόν δεν μπορούσε να ικανοποιηθεί με όλα αυτά που είχε, αν και περνούσε μία άνετη ζωή. Μόλις άκουσε, λοιπόν, ότι επρόκειτο να περάσει από την περιοχή του ο Χριστός, έκανε το παν, για να Τον δει και να Τον γνωρίσει. Είχε ακούσει πολλά για τον Ιησού και οπωσδήποτε ήθελε να Τον συναντήσει έστω για μία φορά στη ζωή του.

Με αφορμή το σπάνιο παράδειγμα του Ζακχαίου ας δούμε τι προϋποθέσεις χρειάζονται για να γνωρίσουμε κι εμείς βαθύτερα τον Κύριο Ιησού Χριστό. Η πρώτη προϋπόθεση είναι το ζωηρό ενδιαφέρον. Σαν τον Ζακχαίο, ο οποίος «εζήτει ιδείν τον Ιησούν» (ΛΟΥΚΑ 19, 3). Ποθούσε δηλαδή να συναντήσει τον Χριστό. Ο Ζακχαίος σίγουρα είχε ακούσει για τον Κύριο· για τα εντυπωσιακά θαύματα που επιτελούσε, για τη θεία διδασκαλία Του, για το ενδιαφέρον που έδειχνε στους τελώνες και στους αμαρτωλούς. Τον ίδιο ιερό πόθο είχαν και όλοι οι ανά τους αιώνες Άγιοι της Εκκλησίας μας. Κι εμείς οι σημερινοί Χριστιανοί ας προσπαθήσουμε να φλέγεται η ψυχή μας από αυτόν τον ασίγαστο πόθο. Να γνωρίσουμε βαθύτερα τον Ιησού Χριστό. Και η επιθυμία αυτή ας είναι ισχυρότερη από την επιθυμία οποιουδήποτε άλλου προσώπου ή αντικειμένου· θερμότερη από κάθε άλλη επιδίωξή μας.

Ο πόθος αυτός όμως δεν αρκεί να εκφράζεται με τα λόγια. Απαραίτητο είναι να επιβεβαιώνεται με τα έργα μας, όπως συνέβη με τον Ζακχαίο. Είχε έντονη την επιθυμία να δει τον Χριστό, αλλά δεν μπορούσε, επειδή ήταν μικρόσωμος. Δεν εμποδίσθηκε όμως από τη φυσική αυτή αδυναμία του. Χωρίς να λογαριάσει τα σχόλια και τις ειρωνείες των ανθρώπων, ανέβηκε σε ένα δένδρο στον δρόμο, από τον οποίο θα περνούσε ο Χριστός. Έκανε κάτι παράδοξο, προκειμένου να Τον συναντήσει. Και κατάφερε όχι μόνο να Τον δει, αλλά και να Τον φιλοξενήσει στο σπίτι του. Ο δρόμος συνεπώς, που οδηγεί στη συνάντηση με τον Χριστό, έχει κάποτε δυσκολίες και εμπόδια. Χρειάζεται να καταβάλει κανείς κόπο. Να ξεπεράσει για παράδειγμα τη ραθυμία, την τεμπελιά του, προκειμένου να πάει στην Εκκλησία την Κυριακή και να συναντήσει τον Κύριο στην Θεία Λειτουργία. Να αψηφήσει τις ειρωνείες και τα σχόλια ανθρώπων του περιβάλλοντός του.

Υπάρχει και μία τρίτη προϋπόθεση για να γνωρίσουμε βαθύτερα τον Χριστό· αυτή είναι η μετάνοια. Ο Ζακχαίος, όπως ακούσαμε στο σημερινό ιερό Ευαγγέλιο, φιλοξένησε στο σπίτι του τον Κύριο. Κι εκεί βρήκε την ευκαιρία να ομολογήσει δημόσια τις αμαρτίες του και να τις επανορθώσει. Δεν αρκεί μόνο η μετάνοια, χρειάζεται και η επανόρθωση. Αν για παράδειγμα κάποιος έχει κλέψει κάτι θα πρέπει και να εξομολογηθεί το αμάρτημά του και αν είναι δυνατόν να δώσει αυτό που έχει πάρει σε αυτόν που του ανήκει. Ο πρώην αμαρτωλός τελώνης άλλαξε ζωή. Αυτό οφείλουμε να κάνουμε κι εμείς. Όλοι μας να αλλάξουμε ζωή. Να αλλάξουμε τις κακές συνήθειες και να επανορθώσουμε τα λάθη μας. Ο Ζακχαίος μετανόησε και είπε: «Κύριε, υπόσχομαι να δώσω τα μισά από τα υπάρχοντά μου στους φτωχούς και να ανταποδώσω στο τετραπλάσιο όσα έχω πάρει με απάτη» (ΛΟΥΚΑ 19, 8).

Είναι αλήθεια ότι η αμαρτία μας αποξενώνει από τον Χριστό. Αποκόπτει κάθε επικοινωνία μαζί Του. Για να συναντήσουμε τον Κύριο είναι απαραίτητο να μιμηθούμε τη μετάνοια του Ζακχαίου. Να εντοπίσουμε τα πάθη μας, να διακρίνουμε τις άσχημες συνήθειές μας, να αναγνωρίσουμε τα αμαρτήματά μας και να τα ομολογήσουμε στο ιερό Μυστήριο της Εξομολόγησης. Στη δε Εξομολόγηση πρέπει να τα πούμε όλα από την παιδική μας ηλικία μέχρι σήμερα. Δεν είναι Εξομολόγηση να λέμε στον Πνευματικό να μας διαβάσει μια ευχή ή να μη γνωρίζουμε καν ποια είναι τα αμαρτήματα τα οποία οφείλουμε να εξομολογηθούμε. Όταν φύγουμε από αυτόν τον κόσμο τα ανεξομολόγητα αμαρτήματα θα μας φέρουν αντιμέτωπους με τα τελώνια, τους δαίμονες. Και αφού εξομολογηθούμε να πάρουμε τη σταθερή απόφαση να αφήσουμε κάθε τι που μας απομακρύνει από τον Χριστό.

Αγαπητοί μου φίλοι, ο Ζακχαίος της σημερινής Ευαγγελικής περικοπής προέβη σε μια τολμηρή πράξη για να γνωρίσει τον Χριστό· έτσι όμως κέρδισε την αιώνια σωτηρία της ψυχής του. Μια αγία τόλμη απαιτείται κι από εμάς, προκειμένου να γνωρίσουμε βαθύτερα τον Κύριο. Ένας διακαής πόθος· μια σφοδρή επιθυμία, η οποία θα αποτυπώνεται στον πνευματικό αγώνα μας και στην έμπρακτη μετάνοιά μας. Δεν μπορούμε να συναντήσουμε τον Χριστό αν δεν μετανοήσουμε για τις ανήθικες πράξεις μας και αν δεν επανορθώσουμε. Ο Χριστός αγαπά τον κάθε άνθρωπο και θέλει να τον οδηγήσει στην αιώνια σωτηρία του. Αγαπά δε ακόμη περισσότερο τον άνθρωπο που μετανοεί για τα αμαρτήματά του. Αν μετανοήσουμε ειλικρινά κι εμείς, να είμαστε βέβαιοι ότι όχι απλώς θα φιλοξενούμε τον Χριστό στο σπίτι μας, αλλά θα Τον έχουμε μόνιμο κάτοικο στην καρδιά μας.

Με αγάπη Χριστού,

π. Βασίλειος.