« ΚΥΡΙΑΚΗ Γ΄ ΛΟΥΚΑ »

Το σημερινό Αποστολικό ανάγνωσμα, αγαπητοί μου φίλοι, προέρχεται από την Β΄ προς Κορινθίους Επιστολή του Αποστόλου Παύλου. Μας λέει λοιπόν ο Απόστολος Παύλος στην αρχή τα εξής: «Τούτο δε, ο σπείρων φειδομένως φειδομένως και θερίσει, και ο σπείρων επ’ ευλογίαις και θερίσει. Έκαστος καθώς προαιρείται τη καρδία, μη εκ λύπης ή εξ ανάγκης· ιλαρόν γαρ δότην αγαπά ο Θεός» (Β΄ ΚΟΡ. 9, 6-7). Δηλαδή, «Πρέπει να ξέρετε πως όποιος σπέρνει με φειδώ θα έχει λίγη σοδειά· κι όποιος σπέρνει απλόχερα η σοδειά του θα είναι άφθονη. Ο καθένας ας δώσει ό,τι του λέει η καρδιά του χωρίς να στενοχωριέται ή να εξαναγκάζεται, γιατί ο Θεός αγαπάει αυτόν που δίνει με ευχαρίστηση» (Β΄ ΚΟΡ. 9, 6-7). Για την αρετή της ελεημοσύνης θα μιλήσουμε σήμερα. Είναι μία από τις μεγαλύτερες αρετές, η οποία ευαρεστεί τον Θεό και μας κάνει ανθρώπους όμοιους με Αυτόν.

Αν ο γεωργός σπέρνει με τσιγγουνιά θα έχει και το ανάλογο αποτέλεσμα. Θα έχει μικρή ή και καθόλου σοδειά. Παρουσιάζει ο Απόστολος Παύλος αυτή την εικόνα για να μας δείξει ότι ο τσιγγούνης γεωργός είναι ο φιλάργυρος. Το χρήμα είναι σαν το σπόρο. Κι όπως ο σπόρος δεν κάνει να μένει στις αποθήκες, αλλά πρέπει να σπέρνεται στα χωράφια για να αυξάνει, έτσι και το χρήμα δεν πρέπει να μένει κρυμμένο και άχρηστο· πρέπει να βγαίνει έξω και να κυκλοφορεί, ένα δε σημαντικό μέρος από αυτό πρέπει να γίνεται ελεημοσύνη. Είναι μεγάλη υπόθεση να συνηθίσουμε στην ελεημοσύνη. Με τον τρόπο αυτό θα βοηθάμε τους συνανθρώπους μας που έχουν ανάγκη, αλλά κι εμείς θα αισθανόμαστε μία χαρά που δεν μπορεί να ειπωθεί με λόγια. Μόνο ο άνθρωπος που κάνει ελεημοσύνη μπορεί να καταλάβει τη χαρά αυτή. Μόνο με το προσωπικό βίωμα μπορούμε να κατανοήσουμε την αρετή αυτή.     

Αυτοί που δεν θέλουν να κάνουν ελεημοσύνη επικαλούνται το ότι δεν θέλουν να τρέφουν τεμπέληδες που δεν θέλουν να δουλέψουν ή όσους βολεύονται με διάφορα επιδόματα. Και με τον τρόπο αυτό καθησυχάζουν τη συνείδησή τους και δεν κάνουν ελεημοσύνη. Και όμως υπάρχουν άνθρωποι δυστυχισμένοι, φτωχές χήρες και ορφανά, ανάπηροι, ηλικιωμένοι οι οποίοι είναι μόνοι τους, παιδιά που κινδυνεύουν να πάρουν τον κακό δρόμο, γυναίκες που τις εγκατέλειψαν οι άνδρες τους. Υπάρχουν ακόμη φιλανθρωπικά ιδρύματα. Άρα υπάρχουν περιπτώσεις που μπορούμε να βοηθήσουμε. Τα υπόλοιπα είναι διάφορες προφάσεις, προκειμένου να αποφύγουμε την ελεημοσύνη. Ο φιλάργυρος αρνείται να δώσει και αν πιεσθεί από κάποιους θα δώσει το ελάχιστο. Νομίζει πως κάνοντας ελεημοσύνη θα χάσει τις οικονομίες του και δεν θα μπορεί να ανταπεξέλθει στις διάφορες υποχρεώσεις του.

Πρώτος ο Θεός μας έδειξε ότι πρέπει να ελεούμε. Δεν δίστασε να θυσιάσει τον μονογενή Του Υιό για να σώσει τον κόσμο. Και ο Χριστός με άμεση προθυμία και αγάπη προσήλθε στο μαρτύριο του Σταυρού, γιατί από αυτή Του τη θυσία ξεπήγασε το μέγα έλεος της σωτηρίας όλων των ανθρώπων. Δεν περιόρισε το μέγεθος του ελέους Του, αλλά ξέπλυνε με το αίμα Του όλες τις αμαρτίες μας. Ο Παύλος διακρίνει δύο χαρακτηριστικά σημεία της πραγματικής ελεημοσύνης, την αγαθή προαίρεση και τη γενναιοδωρία. Δηλαδή, για να είναι αληθινή η ελεημοσύνη μας, θα πρέπει να γίνεται με ανιδιοτέλεια και με γενναιόδωρη προσφορά. Να μην υπάρχει στο πίσω μέρος του μυαλού μας ότι κάνουμε κάτι για να κερδίσουμε απ’ αυτό. Ούτε πάλι να προσπαθούμε να δίνουμε ότι μπορούμε λιγότερο. Αυτά δεν ταιριάζουν στην πραγματική ελεημοσύνη. Μπορεί να κοροϊδεύουμε τον εαυτό μας, όχι όμως τον Θεό που γνωρίζει ακόμη και τις σκέψεις μας.

Ο Χριστός, ως καλός ποιμένας, έδωσε την ίδια Του τη ζωή και ο Πατήρ Του Τον δόξασε με την ίδια δόξα που είχε ως Υιός και Λόγος του Θεού. Γι’ αυτό και όποιος από εμάς κυριολεκτικά δώσει από την περιουσία του στους φτωχούς, χάριν της αγάπης του στον Θεό και στον συνάνθρωπο, η πράξη του αυτή θα μείνει ως αιώνια πράξη δικαιοσύνης. Και ο Θεός της δικαιοσύνης θα τον δικαιώσει ενώπιόν Του και ενώπιον των ανθρώπων, θα του δωρίσει για πάντα την αιώνια ζωή. Αν η σωτηρία μιας ψυχής είναι πολυτιμότερη από αυτόν τον κόσμο, αντιλαμβανόμαστε πόσο μεγάλη είναι η ανταμοιβή της ελεημοσύνης. Είναι μακάριοι και ευτυχισμένοι εκείνοι που είναι εύσπλαχνοι και ελεούν αυτούς που έχουν ανάγκη, γιατί αυτοί θα ελεηθούν από τον Θεό! Θα τους δείξει ο Θεός έλεος κατά την ημέρα της κρίσης και θα κληρονομήσουν την Βασιλεία των Ουρανών. Η ελεημοσύνη είναι κατεξοχήν Χριστιανικό καθήκον!

Αγαπητοί μου φίλοι, οφείλουμε ως Χριστιανοί να ευεργετούμε και να ελεούμε όσους έχουν ανάγκη. Και δυστυχώς στη σημερινή εποχή είναι πολλοί εκείνοι που έχουν ανάγκη βοηθείας. Οφείλουμε να είμαστε σπλαχνικοί προς τους φτωχούς και ταλαιπωρημένους συνανθρώπους μας. Όλοι αυτοί έχουν δικαίωμα και μερίδιο στη συμπάθειά μας. Ζητούν τη βοήθειά μας, όπως εμείς ζητάμε τη βοήθεια του Θεού στις καθημερινές μας δυσκολίες. Πρέπει να βοηθάμε τους ανθρώπους αυτούς όχι από ματαιοδοξία ή από έπαρση και αλαζονεία, αλλά με ταπεινό φρόνημα και απλότητα καρδιάς. Μόνο έτσι η ελεημοσύνη μας γίνεται ευάρεστη στον Θεό. Ας είναι το σημερινό Αποστολικό ανάγνωσμα η αφορμή για να προβληματισθούμε και να σκεφθούμε πιο σοβαρά την αρετή της ελεημοσύνης, η οποία μας φέρνει πιο κοντά στον Θεό. Μην λησμονούμε να ελεούμε τους φτωχούς αδελφούς μας.

Με αγάπη Χριστού,

π. Βασίλειος.