« ΚΥΡΙΑΚΗ Ι΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ »

Στο σημερινό Αποστολικό ανάγνωσμα, αγαπητοί μου φίλοι, ο Απόστολος Παύλος μας περιγράφει τις δυσμενείς συνθήκες της πολυτάραχης ζωής των αγίων Αποστόλων και τις δυσκολίες που αντιμετώπιζαν στην επιτέλεση του υψηλού έργου τους. «Ο Θεός ημάς τους αποστόλους εσχάτους απέδειξεν, ως επιθανατίους» (Α΄ ΚΟΡ. 4, 9). Δηλαδή, «ο Θεός σ’ εμάς τους αποστόλους έδωσε την ελεεινότερη θέση, σαν να είμαστε καταδικασμένοι να πεθάνουμε στην αρένα» (Α΄ ΚΟΡ. 4, 9). Και συνεχίζει ο Απόστολος Παύλος: «Γίναμε θέαμα για τον κόσμο, για αγγέλους και για ανθρώπους. Εμείς παρουσιαζόμαστε μωροί για χάρη του Χριστού, ενώ εσείς είσθε σοφοί χάρη στον Χριστό· εμείς είμαστε αδύναμοι, ενώ εσείς είσθε δυνατοί· εμείς είμαστε περιφρονημένοι, ενώ εσείς είσθε τιμημένοι!» (Α΄ ΚΟΡ. 4, 9-10). Ο Παύλος παρουσιάζει με τα λόγια αυτά την κατάσταση στην οποία είχαν περιέλθει οι Απόστολοι.

Πιο κάτω ο θείος Απόστολος απευθυνόμενος προς τους Κορινθίους με την Α΄ επιστολή του τους λέει: «Ως αυτήν την ώρα πεινάμε, διψάμε, γυρνάμε με κουρέλια, ξυλοδαρμένοι, από τόπο σε τόπο χωρίς σπίτι, και μοχθούμε να ζήσουμε δουλεύοντας με τα ίδια μας τα χέρια» (Α΄ ΚΟΡ. 4, 11-12). Τι παράδοξο! Οι Απόστολοι, αυτοί οι οποίοι θα έπρεπε να απολαμβάνουν κάθε ευκολία και άνεση στο ιερό έργο τους από τον Θεό, τον Οποίο κήρυτταν, αυτοί που θα ήταν δίκαιο να τιμώνται και από τους ανθρώπους για τον ατίμητο θησαυρό της πίστης, τον οποίο τους παρέδωσαν, αυτοί έγιναν το πιο αξιοκαταφρόνητο θέαμα των ανθρώπων. Αντιμετώπισαν απερίγραπτες δυσκολίες στην επιτέλεση της ιερής αποστολής τους. Ήταν πολλά τα εμπόδια που τους έβαζε ο πειρασμός, προκειμένου να μην επιτύχουν τον στόχο τους, ο οποίος ήταν ιερός και αποσκοπούσε στη σωτηρία των ανθρώπων.

Είναι αλήθεια ότι και στη δική μας ζωή κάποτε ερχόμαστε αντιμέτωποι με τον κόπο, τον πόνο, με την αδικία και τον διωγμό. Είτε αυτά προέρχονται από κάποια πολυώδυνη ασθένεια, είτε από κάποια αδικία στην εργασία μας, είτε από διάφορα προβλήματα μέσα στην οικογένεια. Επιτρέπει κάποτε ο Θεός να ξεπροβάλει στην πορεία μας κάποια δυσκολία, ένα εμπόδιο, ένας πειρασμός. Είναι οπωσδήποτε ένας αγώνας αυτή η ζωή. Όμως στον αγώνα αυτό οι άγιοι Απόστολοι μας εμπνέουν με το παράδειγμά τους. Μας προτρέπουν να μη δυσφορούμε στις δυσκολίες, να μην κλονιζόμαστε στις αναποδιές της ζωής, να μην παραιτούμαστε από τον αγώνα μας· αλλά να κάνουμε υπομονή, έχοντας πλήρη εμπιστοσύνη στον Θεό. Όσο περισσότερος είναι ο κόπος μας, τόσο λαμπρότερο θα είναι και το στεφάνι που θα λάβουμε από τον αγωνοθέτη Κύριο. Γι’ αυτό ας μην απελπιζόμαστε!

Στη συνέχεια της σημερινής Αποστολικής περικοπής αποτυπώνεται ακόμη περισσότερο το μεγαλείο της ψυχής των αγίων Αποστόλων. «Λοιδορούμενοι ευλογούμεν, διωκόμενοι ανεχόμεθα, βλασφημούμενοι παρακαλούμεν» (Α΄ ΤΙΜ. 4, 12-13). «Στους εμπαιγμούς απαντάμε με καλά λόγια, στους διωγμούς με υπομονή, στις συκοφαντίες με λόγια φιλικά» (Α΄ ΤΙΜ. 4, 12-13). Έτσι μας παροτρύνει κι εμάς, τους σημερινούς Χριστιανούς, να αντιμετωπίζουμε τις δυσκολίες που μας δημιουργούν οι συνάνθρωποί μας. Να μη ταραζόμαστε και γινόμαστε κι εμείς σκληροί, όπως μπορεί να είναι αυτοί που μας πειράζουν. Είναι σημαντικό το πως θα αντιμετωπίζουμε τις δύσκολες καταστάσεις της καθημερινότητας. Πρέπει να προετοιμαζόμαστε εσωτερικά ζώντας πνευματική ζωή. Μόνο ένας άνθρωπος προσευχόμενος, που έχει επικοινωνία με τον Θεό, μπορεί να φερθεί στους συνανθρώπους του με γλυκύτητα.

Και συνεχίζει ο Απόστολος Παύλος: «Δεν σας τα γράφω αυτά για να σας κάνω να ντραπείτε, αλλά για να σας συμβουλέψω όπως ο πατέρας τα αγαπημένα του παιδιά. Γιατί κι αν ακόμη έχετε χιλιάδες δασκάλους στη ζωή σας με τον Χριστό, δεν έχετε πολλούς πατέρες αλλά μόνον ένα. Στη σωτήρια οικονομία του Ιησού Χριστού, εγώ σαν πατέρας σας γέννησα με το κήρυγμα του Ευαγγελίου. Σας ζητώ λοιπόν να μου μοιάσετε» (Α΄ ΤΙΜ. 4, 14-16). Είναι όντως αξιοθαύμαστη η συγχωρητικότητα των αγίων Αποστόλων. Όχι μόνο δεν κρατούσαν κακία και δεν ανταπέδιδαν τις λοιδορίες και τις συκοφαντίες των διωκτών τους, αλλά επιπλέον έδειχναν αγάπη. Ευγνωμονούσαν τους διώκτες τους σαν να ήταν μεγάλοι τους ευεργέτες. Άραγε εμείς πόσο απέχουμε από τους αγίους Αποστόλους; Εμάς μία μικρή παρατήρηση να μας κάνει κάποιος, μπορεί και δικαιολογημένη, εξαγριωνόμαστε και τον μισούμε.

Αγαπητοί μου φίλοι, αυτό το παράδειγμα των αγίων Αποστόλων καλούμαστε να ακολουθήσουμε κι εμείς ως μιμητές τους. Οπωσδήποτε υπάρχουν άνθρωποι στο περιβάλλον μας, οι οποίοι μας προκαλούν δυσκολίες με τη συμπεριφορά τους. Κάποτε η συνεργασία και η συμβίωση μαζί τους καθιστά τη ζωή μας μαρτυρική. Ας συγχωρούμε παρόλα αυτά τις αδυναμίες και τις ιδιοτροπίες τους. Ας τους απαντάμε με αγάπη σε όσες δυσκολίες μας προξενούν με τα λόγια και τις πράξεις τους, σαν να πρόκειται για μεγάλους ευεργέτες μας. Χωρίς να το γνωρίζουν γίνονται ευεργέτες μας, γιατί μας δίνουν μία χρυσή ευκαιρία να γίνουμε μιμητές του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, ο Οποίος πάνω στον Σταυρό έδειξε τη μεγάλη μακροθυμία Του, προσευχόμενος για τους σταυρωτές Του. Είναι δύσκολο, αλλά όχι ακατόρθωτο. Χρειάζεται από τη μεριά μας μεγάλος αγώνας για να τα καταφέρουμε, μαζί φυσικά με τη βοήθεια του Θεού.

Με αγάπη Χριστού,

 π. Βασίλειος.