« ΚΥΡΙΑΚΗ Γ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ »

«Το λυχνάρι του σώματος είναι τα μάτια» (ΜΑΤΘ. 6, 22), ακούσαμε να λέει ο Κύριος στο σημερινό Ευαγγελικό ανάγνωσμα. Και συνεχίζει, αγαπητοί μου φίλοι, ο Χριστός: «Αν λοιπόν τα μάτια σου είναι γερά, όλο το σώμα σου θα είναι στο φως. Αν όμως τα μάτια σου είναι χαλασμένα, όλο το σώμα σου θα είναι στο σκοτάδι» (ΜΑΤΘ. 6, 22-23). Το ίδιο ισχύει και με το μάτι της ψυχής που είναι ο νους. Αν ο νους μας τυφλωθεί από τη φιλαργυρία και την προσκόλληση στον πλούτο, τότε και η ψυχή μας θα βυθισθεί σε ηθικό και πνευματικό σκοτάδι! Και πιο κάτω μας διδάσκει ο Κύριος: «Κανείς δεν μπορεί να είναι δούλος σε δύο κυρίους· γιατί ή θα μισήσει τον ένα και θα αγαπήσει τον άλλο, ή θα στηριχθεί στον ένα και θα περιφρονήσει τον άλλο. Δεν μπορεί να είσθε δούλοι και στον Θεό και στο χρήμα» (ΜΑΤΘ. 6, 24). Για να αγαπήσουμε λοιπόν τον Θεό θα πρέπει να μισήσουμε τον πλούτο.

Πράγματι, σύμφωνα με τα λόγια του Κυρίου μας, ο πλούτος είναι «κύριος» και ανταγωνιστής του Θεού. Και αυτό το βλέπουμε να επιβεβαιώνεται καθημερινά. Ο άνθρωπος επηρεάζεται από το πάθος της πλεονεξίας και θεοποιεί τον πλούτο. Υποκλίνεται σε αυτόν, τον λατρεύει και μετατρέπει την καθημερινότητά του σε ένα αγωνιώδες κυνηγητό για την απόκτησή του. Τα χρήματα παύουν να είναι μέσο συναλλαγής και γίνονται σκοπός της ζωής του. Ο άνθρωπος που προσκυνά τον πλούτο αδιαφορεί για την ανέχεια των συνανθρώπων του. Το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι η αύξηση των υλικών αγαθών του. Μάλιστα κάποιες φορές χρησιμοποιεί και αθέμιτα μέσα για την απόκτηση του πλούτου. Θυσιάζει ο άνθρωπος αυτός τις ηθικές του αξίες και καταστρέφεται. Τελικά χάνει τον Θεό. Γιατί όπως είπε ο Κύριος στο σημερινό Ευαγγέλιο: «ου δύνασθε Θεώ δουλεύειν και μαμωνά» (ΜΑΤΘ. 6, 24).

Δυστυχώς πολλές φορές κι εμείς οι πιστοί παρασυρόμαστε από την αγάπη του επίγειου πλούτου και ξεχνάμε τον ουράνιο προορισμό μας. Ας ακούσουμε τι έλεγε πάνω στο θέμα αυτό ο αείμνηστος λογοτέχνης και αγιογράφος Φώτης Κόντογλου: «Και όμως, η πονηρή γνώμη του ανθρώπου όλα μπορεί να τα συμβιβάση: Να είναι γαντζωμένος καλά στο χρήμα, δηλαδή στο Διάβολο, που τον λέει ο Χριστός Μαμωνά, θεό της φιλαργυρίας, και τον ίδιον καιρό να παρουσιάζεται για χριστιανός, να πηγαίνη στην εκκλησιά, να κάνη σταυρούς και μετάνοιες, να κλαίγη πολλές φορές από την αγάπη του για τον Χριστό, αλλά να μη μπορή να ξεγαντζωθή από τα λεφτά κι’ από τη μανία του παρά. Λογική δεν χωρά καθόλου σ’ αυτούς. Είναι ολότελα αναίσθητοι και πονηροί, κι’ ό,τι κάνουν το κάνουν για να το έχουν δίπορτο, κι ό,τι κερδίζουν». (Ασάλευτο Θεμέλιο, σελίδα 112).

Γι’ αυτό ο Κύριος στη συνέχεια της Ευαγγελικής περικοπής τονίζει: «Μη μεριμνάτε για τη ζωή σας, τι θα φάτε και τι θα πιείτε ούτε για το σώμα σας, τι θα ντυθείτε. Η ζωή δεν είναι σπουδαιότερη από την τροφή; Και το σώμα δεν είναι σπουδαιότερο από το ντύσιμο; Κοιτάξτε τα πουλιά που δεν σπέρνουν ούτε θερίζουν ούτε συνάζουν αγαθά σε αποθήκες, κι όμως ο ουράνιος Πατέρας σας τα τρέφει· εσείς δεν αξίζετε πολύ περισσότερο απ’ αυτά; Κι έπειτα, ποιος από σας μπορεί με το άγχος του να προσθέσει έναν πήχυ στο ανάστημά του; Και γιατί τόσο άγχος για το ντύσιμό σας; Ας σας διδάξουν τα αγριόκρινα πως μεγαλώνουν: δεν κοπιάζουν ούτε γνέθουν· κι όμως σας βεβαιώνω πως ούτε ο Σολομών σ’ όλη του τη μεγαλοπρέπεια δεν ντυνόταν όπως ένα από αυτά. Αν όμως ο Θεός ντύνει έτσι το αγριόχορτο, που σήμερα υπάρχει κι αύριο θα το ρίξουν στη φωτιά, δεν θα φροντίσει πολύ περισσότερο για σας, ολιγόπιστοι;» (ΜΑΤΘ. 6, 25-30).

Ο Χριστός μας συμβουλεύει να μην αγωνιάμε για το τι θα φάμε και τι θα πιούμε, ούτε για το ποιο ένδυμα θα φορέσουμε. Ο ουράνιος Πατέρας μας γνωρίζει πολύ καλά τις ανάγκες μας και θα μας δώσει ό,τι χρειαζόμαστε. Να ζητάμε πρώτα από όλα τα πνευματικά αγαθά της Βασιλείας του Θεού και την απόκτηση των αρετών, μαζί δε με αυτά θα μας δοθούν και όλα τα επίγεια. Και μιλάμε φυσικά γι’ αυτά που πραγματικά έχουμε ανάγκη. Γιατί στη σημερινή υλιστική εποχή όλα αυτά που έχουμε, στην ουσία δεν τα έχουμε ανάγκη. Έχουμε κατασκευάσει από μόνοι μας διάφορες ανάγκες, μάλιστα πολλές φορές και υπερβολικές. Ο υλιστικός τρόπος ζωής μας απομακρύνει από την επικοινωνία μας με τον Θεό. Ο νους μας, όπως συμβαίνει φυσικά και με όλα τα πάθη, προσκολλάται στα υλικά αγαθά και ξεχνά τον Θεό. Ο πλούτος εμποδίζει την ανάπτυξη της σχέσης μας με τον Θεό.

Αγαπητοί μου φίλοι, με ξεκάθαρα λόγια ο Κύριος αποκαλεί ολιγοπιστία την αγωνιώδη μέριμνά μας για τα επίγεια αγαθά. Ο άνθρωπος που μεριμνά, εμπιστεύεται τις ανθρώπινες δυνάμεις του, που είναι μικρές και πεπερασμένες, και ζει σαν να μην υπάρχει Θεός. Ο Θεός είναι δίπλα του, αλλά δεν Τον αισθάνεται. Κουράζεται ψυχικά, χάνει τον ύπνο και η ζωή του γίνεται κάποτε μαρτυρική. Ας μην είμαστε λοιπόν ολιγόπιστοι. Ας στηρίζουμε στον ουράνιο Πατέρα μας τη ζωή και το μέλλον μας, ώστε να φεύγει από μέσα μας το ψυχοφθόρο άγχος και να επικρατεί η ειρήνη, η ελπίδα και η χαρά. Ο πλούτος είναι θείο δώρο. Και μας δίνεται όχι μόνο για τις δικές μας ανάγκες, αλλά και για τις ανάγκες των φτωχών συνανθρώπων μας. Αυτή είναι η σωστή χρησιμοποίηση του πλούτου. Δεν είμαστε οι ιδιοκτήτες των χρημάτων, αλλά οι διαχειριστές. Και κάποια στιγμή θα δώσουμε λόγο για τη διαχείριση του πλούτου στον Χριστό.

Με αγάπη Χριστού,

π. Βασίλειος.