« ΚΥΡΙΑΚΗ Ε΄ ΛΟΥΚΑ »

Στο σημερινό Ευαγγελικό ανάγνωσμα, αγαπητοί μου φίλοι, πρωταγωνισθούν δύο πρόσωπα, ο πλούσιος και ο φτωχός Λάζαρος. Το όνομα του πλουσίου δεν αναφέρεται στην Παραβολή αυτή. Αυτός, λοιπόν, ο πλούσιος ζούσε μέσα στις ανέσεις και αδιαφορούσε για τους φτωχούς. Ενδιαφερόταν μόνο για τον εαυτό του και αδιαφορούσε για την ανθρώπινη δυστυχία. Δεν τον ενδιέφερε ούτε η ύπαρξη του Θεού. Το άλλο πρόσωπο είχε όνομα και λεγόταν Λάζαρος. Αυτός ο φτωχός άνθρωπος προσπαθούσε να χορτάσει από τα αποφάγια του πλουσίου. Είχε παρέα τους σκύλους, οι οποίοι έγλυφαν τις πληγές από το αρρωστημένο σώμα του. Ενώ όμως βίωνε την έσχατη εξαθλίωση, είχε την ελπίδα του στον Θεό. Δεν παραπονιόταν για τη δυστυχία του, ούτε κακολογούσε τον πλούσιο για τη σκληρότητα που του έδειχνε καθημερινά.

Ενώ όμως ζούσαν σε αυτόν τον διαφορετικό κόσμο, ήλθε η ώρα του θανάτου και για τους δύο. Ο μεν Λάζαρος οδηγήθηκε από τους αγγέλους κοντά στον Αβραάμ, ο δε πλούσιος οδηγήθηκε στον άδη, όπου εκεί βασανιζόταν. Στην επιθυμία του πλουσίου να τον δροσίσει ο φτωχός Λάζαρος, ο Αβραάμ του απάντησε αρνητικά. «Παιδί μου, θυμήσου ότι εσύ απόλαυσες την ευτυχία στη ζωή σου, όπως κι ο Λάζαρος τη δυστυχία. Τώρα λοιπόν αυτός χαίρεται εδώ, κι εσύ υποφέρεις» (ΛΟΥΚΑ 16, 25). Στην παράκληση πάλι του πλουσίου να στείλει τον φτωχό Λάζαρο να προειδοποιήσει τα πέντε αδέλφια του, για να μην έλθουν και αυτοί στον τόπο αυτό των βασάνων, απάντησε και πάλι αρνητικά ο Αβραάμ. « Έχουν τα λόγια του Μωϋσή και των προφητών· ας υπακούσουν σ’ αυτά » ( ΛΟΥΚΑ 16, 29 ). Ο πλούσιος κατάλαβε πλέον σε ποια κατάσταση είχε περιέλθει. Ήταν πλέον αργά.

Είναι αναγκαίο να σταθούμε σε δύο σημεία του σημερινού Ευαγγελικού αναγνώσματος. Το ένα είναι η διαχείριση του πλούτου και το άλλο η ύπαρξη της αιώνιας ζωής. Ο πλούτος από μόνος του δεν είναι κάτι το κακό. Γίνεται κακό από τον τρόπο με τον οποίο θα τον χρησιμοποιήσουμε. Ο πλούσιος της Παραβολής πρέπει να είναι ένα παράδειγμα προς αποφυγή γι’ αυτούς που έχουν τον πλούτο στα χέρια τους. Η διανομή του πλούτου πρέπει να γίνεται με δικαιοσύνη και όχι με αδικίες. Με αυτόν τον τρόπο οι άνθρωποι θα είναι όλοι ευχαριστημένοι και δεν θα οδηγούνται σε δυσάρεστες καταστάσεις. Όμως αυτό για να γίνει χρειάζεται να υπάρχει ο Θεός στην καρδιά αυτών που έχουν την εκάστοτε εξουσία. Ο πλούτος τότε μόνο μπορεί να υπηρετήσει αληθινά τις ανάγκες των ανθρώπων. Σε διαφορετική περίπτωση καταντά τύραννος τόσο για τον πλούσιο όσο και για τον φτωχό.

Σαν Χριστιανοί που είμαστε, οφείλουμε να δείξουμε στους συνανθρώπους μας εναλλακτικές μεθόδους για την αντιμετώπιση της σημερινής οικονομικής κρίσης. Και πως μπορεί να γίνει αυτό ; Οφείλουμε να έχουμε υποδειγματική συμπεριφορά απέναντι στους συνανθρώπους μας, με τον λιτό τρόπο της ζωής μας, χωρίς προκλήσεις και σπατάλες. Ανάλογα με τις δυνατότητές μας, να δείχνουμε έμπρακτη αλληλεγγύη στους συνανθρώπους μας. Ο Χριστιανικός τρόπος συμπεριφοράς μας είναι ικανός να επιστρέψει πολλούς ανθρώπους στην αγκαλιά της Εκκλησίας. Και ακόμη, όσο περισσότεροι Χριστιανοί ζουν και συμπεριφέρονται με αυτόν τον τρόπο μέσα στην κοινωνία, τόσο αποτελεσματικότερη θα είναι η συμβολή τους στην αντιμετώπιση των προβλημάτων που προκαλεί αυτή η οικονομική κρίση. Ας κάνουμε αυτή την προσπάθεια, αφήνοντας το αποτέλεσμα στα χέρια του Θεού.

Στο άλλο σημείο που θα σταθούμε είναι η ύπαρξη της αιώνιας ζωής. Στη σημερινή Ευαγγελική περικοπή αποδεικνύεται ξεκάθαρα, ότι υπάρχει ζωή μετά τον θάνατο. Είναι η απάντηση σε όσους λένε ότι η ζωή σταματά στον τάφο. Τα δύο πρόσωπα, ο πλούσιος και ο Λάζαρος, βρέθηκαν σε άλλη διάσταση μετά τον θάνατό τους. Δεν μπορεί ο Θεός να μας δημιούργησε, για να καταλήξουμε μέσα σε έναν τάφο. Μας έχει δημιουργήσει, για να ζήσουμε αιώνια. Όπως μας διδάσκει ο Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς : « Ο Θεός είναι ο κυριότατος εγγυητής της αθανασίας μας, της ανάστασής μας μετά το θάνατο. Η ζωή μας είναι η δική Του ζωή. Η ζωή μας είναι αγαπητή σ’ Εκείνον σαν την ίδια Του τη ζωή. Αυτός όχι μόνο δεν θέλει, αλλά και δεν μπορεί να την καταστρέψει. Ο Θεός δεν δημιούργησε τη ζωή για να έχει τι να καταστρέφει » ( Αργά βαδίζει ο Χριστός, σελίδα 118 ).

Αγαπητοί μου φίλοι, αν πιστεύουμε στην αιώνια ζωή και αν θέλουμε να σωθούμε, οφείλουμε να ζήσουμε σύμφωνα με το θέλημα του Θεού και όχι σύμφωνα με τον πλούσιο του σημερινού Ευαγγελικού αναγνώσματος. Μη φθάσουμε στο σημείο του πλουσίου, που εκλιπαρούσε για μια σταγόνα νερού. Τώρα είναι καιρός να αγωνισθούμε. Μετά το θάνατο δεν υπάρχει μετάνοια. Ειδικά στη σημερινή εποχή, της οικονομικής κρίσης, είναι αναγκαίο να δείξουμε, ότι είμαστε αληθινοί Χριστιανοί και ότι θέλουμε να βοηθήσουμε τους συνανθρώπους μας. Μην αδιαφορήσουμε για τον διπλανό μας, όπως έκανε ο πλούσιος του Ευαγγελίου. Ακόμη κι αν δεν έχουμε την οικονομική δυνατότητα, μπορούμε να βοηθήσουμε με λόγια παρηγοριάς, με την καλή συμπεριφορά μας, με την επίσκεψή μας σε κάποιον ασθενή και με πολλά άλλα. Όλοι μπορούμε να βοηθήσουμε, αρκεί να το θελήσουμε.

Με αγάπη Χριστού,

π. Βασίλειος.