Κατά τη σημερινή Κυριακή της Ορθοδοξίας, που είναι η πρώτη της Τεσσαρακοστής, εορτάζουμε, αγαπητοί μου φίλοι, την τελική νίκη των ιερών εικόνων, στη λατρευτική πράξη. Η αμφισβήτηση της σημασίας των εικόνων προκάλεσε την διαμάχη μεταξύ των εικονολατρών και των εικονομάχων. Πρόκειται για την περίοδο της εικονομαχίας, η οποία διήρκεσε πάνω από εκατό χρόνια και κάλυψε τον 8ο και τον 9ο αιώνα μ.Χ. Οι εικονομάχοι υποστήριζαν πως η προσκύνηση των ιερών εικόνων οδηγεί στην ειδωλολατρία. Η απάντηση στην κατηγορία αυτή εντοπίζεται στη διευκρίνιση ότι η εικόνα δεν είναι είδωλο, αλλά σύμβολο. Η τιμή προς τις εικόνες δεν απευθύνεται στο ξύλο και τα χρώματα, αλλά στο εικονιζόμενο πρόσωπο. Εμείς οι Ορθόδοξοι δεν λατρεύουμε τις εικόνες, αλλά τις τιμάμε και αποδίδουμε σεβασμό σ’ αυτές
Η περίοδος της εικονομαχίας χωρίζεται σε δύο φάσεις. H πρώτη άρχισε το 726, όταν ο αυτοκράτορας Λέων Γ΄ απαγόρευσε την χρήση των εικόνων, και έληξε το 780, όταν η αυτοκράτειρα Eιρήνη σταμάτησε τους διωγμούς των εικονοφίλων. Tο 787 συγκλήθηκε η Ζ΄ Oικουμενική Σύνοδος στη Νίκαια της M. Aσίας, η οποία δικαίωσε τους υπέρμαχους των εικόνων. Κορυφαία πατερική μορφή υπέρ των εικόνων, στην πρώτη αυτή φάση, υπήρξε ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός. H δεύτερη φάση της εικονομαχίας άρχισε το 815 με τον αυτοκράτορα Λέοντα E΄ τον Αρμένιο και συνεχίσθηκε μέχρι το 843, όταν αποκαταστάθηκαν, μονίμως αυτή τη φορά, οι εικόνες από μια άλλη αυτοκράτειρα, την Θεοδώρα. Κορυφαία πατερική μορφή υπέρ των εικόνων, στη δεύτερη αυτή φάση, ήταν ο άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης.
Κατά τη σημερινή Κυριακή, έχουμε τον θρίαμβο της Ορθοδοξίας εναντίον της εικονομαχίας και γενικώτερα όλων των αιρέσεων που ταλαιπώρησαν και ταλαιπωρούν την Αγία μας Εκκλησία. Κατά τον καθηγητή Χρήστο Γιανναρά « η λέξη αίρεση σημαίνει την εκλογή, επιλογή και προτίμηση ενός μέρους της αλήθειας, εις βάρος της ολόκληρης αλήθειας, της καθολικής αλήθειας » ( Αλφαβητάρι της Πίστης, σελίδες 31 – 32 ). Σύμφωνα με τη διδασκαλία της Εκκλησίας μας, από τους Αποστολικούς ακόμη χρόνους, η αίρεση έχει καταστρεπτικές συνέπειες για τον άνθρωπο. Τον απομακρύνει από τον Θεό και τον οδηγεί στην απώλεια. Ο αιρετικός άνθρωπος διακατέχεται από υπερηφάνεια και δεν σώζεται γιατί νοθεύει την Ευαγγελική αλήθεια. Ο αιρετικός διορθώνει τον Ίδιο τον Θεό. Αυτό και μόνο τον οδηγεί στην απώλεια.
Δυστυχώς και στη σημερινή εποχή η Εκκλησία μας ταλαιπωρείται από ποικίλες αιρέσεις. Στα πλαίσια της Παγκοσμιοποίησης και της Νέας Εποχής, έχουμε και την εμφάνιση του Οικουμενισμού και του διαθρησκειακού Συγκρητισμού. Ο Οικουμενισμός είναι μια κίνηση, που διακηρύσσει ότι έχει σαν σκοπό την ενότητα του διαιρεμένου χριστιανικού κόσμου. Ο Οικουμενισμός θεωρεί τα διάφορα χριστιανικά δόγματα εκκλησίες, προσβάλλοντας έτσι το δόγμα της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας. Θέλουν οι υποστηρικτές του μια ένωση όχι κάτω από τη διδασκαλία του Ευαγγελίου και των Πατέρων της Εκκλησίας, αλλά κάτω από νεοφανείς αιρετικές διδασκαλίες. Δυστυχώς την αίρεση του Οικουμενισμού, την υποστηρίζουν και κληρικοί παντός βαθμού, της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας. Ο δε διαθρησκειακός Συγκρητισμός εξισώνει όλες τις θρησκείες, με την μοναδική Εκκλησία του Χριστού, την Ορθόδοξη.
Εμείς οι Ορθόδοξοι δεν αρνούμαστε την ένωσή μας ιδιαίτερα με τους υπόλοιπους Χριστιανούς, αλλά υπό το φως του Ευαγγελίου και της Ορθόδοξης Πατερικής διδασκαλίας. Δεν μπορούν κάποιοι Ορθόδοξοι να αγνοούν τους Κανόνες της Εκκλησίας και να συμπροσεύχονται με αιρετικούς ή να συμμετέχουν σε λατρευτικές εκδηλώσεις τους. Είναι απαράδεκτο. Οδηγούν έτσι τους πιστούς στην πλάνη σπέρνοντας την αμφιβολία στην ψυχή τους, αν όντως η Ορθοδοξία είναι η ορθή πίστη. Οι Ιεροί Κανόνες της Εκκλησίας, με οικουμενικό κύρος, αναφέρονται στην απαγόρευση συμπροσευχής με αιρετικούς. Ένας από αυτούς ο ΞΕ΄ Κανόνας των Αγίων Αποστόλων λέει τα εξής : « Ει τις Κληρικός, ή Λαϊκός εισέλθοι εις συναγωγήν Ιουδαίων, ή αιρετικών προσεύξασθαι, και καθαιρείσθω, και αφοριζέσθω ».
Αγαπητοί μου φίλοι, η σημερινή ημέρα ενδείκνυται για μια ιδιαίτερη χαρά, που θα πρέπει να διακατέχει τις ψυχές μας, γιατί σαν σήμερα θριάμβευσε η Ορθοδοξία, η οποία μας οδηγεί στην αιώνια σωτηρία. Δεν υπάρχει σωτηρία εκτός Εκκλησίας. Είμαστε ιδιαίτερα ευλογημένοι από τον Θεό, που γεννηθήκαμε Ορθόδοξοι Χριστιανοί και θα πρέπει να διαφυλάξουμε την Πίστη μας με κάθε τίμημα. Είναι οδυνηρό Ορθόδοξοι να αρνούνται την Πίστη τους και να ερωτοτροπούν με τα διάφορα Χριστιανικά δόγματα. Η Εκκλησία δια μεγάλων και φωτισμένων Αγίων Πατέρων οριοθέτησε και περιχαράκωσε την Ορθόδοξη Πίστη με αποφάσεις Τοπικών και Οικουμενικών Συνόδων. Είμαστε πλέον ασφαλείς, όταν ακολουθούμε τους Αγίους Πατέρες και δεν μετακινούμε τα όρια που εκείνοι έθεσαν. « Αύτη η Πίστις των Ορθοδόξων, Αύτη η Πίστις την Οικουμένην εστήριξεν » (Συνοδικόν της Αγίας και Οικουμενικής Ζ΄ Συνόδου υπέρ της Ορθοδοξίας).
Με αγάπη Χριστού,
π. Βασίλειος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου