Η προσευχή είναι ένα θέμα άγνωστο και αδιάφορο για την υλιστική και άθεη εποχή μας. Η θεοποιός αυτή εργασία είναι ξεχασμένη σήμερα. Ο άνθρωπος αποξενωμένος από την προσευχή ταλαιπωρείται, βασανίζεται. Κι όμως η ευεργετική της δύναμη είναι τεράστια στην ζωή αυτών που την χρησιμοποιούν.
Η προσευχή είναι στους κινδύνους και στις στενοχώριες της καθημερινότητας μια δυνατή και καλή συμμαχία. Είναι φάρμακο για κάθε ασθένεια και προπαντός για κάθε αμαρτία. Η προσευχή είναι παρηγοριά για κάθε λυπημένο, κουρασμένο και ταλαιπωρημἐνο άνθρωπο.
« Ο πρώτος προσευχόμενος άνθρωπος στη γη είναι ο Αδάμ, του οποίου προσευχή ήταν η καθημερινή κουβέντα του με το Θεό, μέχρι φυσικά την πτώση του ». ( Μοναχού Μωϋσέως Αγιορείτου, Η κοινωνία της ερήμου και η ερημία των πόλεων, σελίδα 31 ). Μετά την πτώση των πρωτοπλάστων τα πράγματα αλλάζουν. Η δοξολογία μεταβάλλεται σε θρήνο και η ευχαριστία σε παράκληση και έλεος.
Στην Παλαιά Διαθήκη συναντάμε μορφές προσευχομένων ανθρώπων. Μια τέτοια μορφή είναι ο Πατριάρχης Αβραάμ, ο οποίος πορευόταν όπως ο Κύριος του υποδείκνυε. Άλλες μορφές παρόμοιες είναι ο Ισαάκ, ο Ιακώβ, ο Μωϋσής και πολλές άλλες.
Στο βιβλίο των Ψαλμών του Προφητάνακτος Δαβίδ, έχουμε τις ωραιότερες προσευχές που έγραψε ποτέ ανθρώπινο χέρι. Δεν είναι τυχαίο ότι πολλοί από τους Αγίους Πατέρες της Εκκλησίας μας ασχολήθηκαν με αυτούς. Στους Ψαλμούς φαίνεται η εμπιστοσύνη του ανθρώπου στον Θεό, δίνεται η χαρά και η ειρήνη, τρέφεται η ελπίδα.
Ο καλύτερος όμως δάσκαλος της προσευχής είναι ο Ίδιος ο Ιησούς Χριστός. Ο Χριστός αφήνει τον κόσμο για να προσευχηθεί μόνος, μιλά στον Πατέρα Του για την αποστολή Του και την ενίσχυση των μαθητών Του. Σαράντα ημέρες ετοιμάζεται στην έρημο για το κήρυγμά Του. Είναι ο κατ’ εξοχήν δάσκαλος της προσευχής.
Στην Καινή Διαθήκη όμως και άλλα πρόσωπα, όπως οι Απόστολοι Πέτρος και Ιωάννης, επιδίδονται στην προσευχή. Με προσευχή των ένδεκα Αποστόλων εκλέγεται ο Ματθίας στη θέση του Ιούδα. Με προσευχή εκλέγονται οι επτά διάκονοι. Στην προσευχή οφείλεται η απελευθέρωση του Πέτρου από τη φυλακή, καθώς και του Παύλου και του Σίλα. Στις Πράξεις των Αποστόλων αναφέρονται οι πρώτοι Χριστιανοί να προσεύχονται ομαδικά.
Ο προσευχόμενος άνθρωπος ωφελείται πολύ από την προσευχή. Η δύναμή της είναι μεγάλη. Ο Άγιος Νείλος ο Ασκητής, παρατηρεί : « η προσευχή είναι γέννημα της πραότητας και της αοργησίας, είναι προβολή χαράς και ευχαριστίας, είναι αποτρεπτικό της λύπης και της μικροψυχίας ». ( Φιλοκαλία των Ιερών Νηπτικών, Τόμος Α΄, σελίδα 221 ). Με τη δύναμή της όλα τα πάθη της ψυχής τρέπονται σε φυγή. Ο ίδιος ο διάβολος τρέπεται σε φυγή, όταν βέβαια γίνεται με προσοχή και νηφαλιότητα.
Ο προσευχόμενος άνθρωπος κατεβάζει τη χάρη του Θεού. Η προσευχή κάνει τους Αγίους να πραγματοποιούν θαύματα. « Ο άγιος Μάξιμος ο Καυσοκαλυβίτης προσευχόμενος, από την κορυφή του Άθω κατέβαινε πετώντας στα καλύβια του ». ( Μοναχού Μωϋσέως Αγιορείτου, Η κοινωνία της ερήμου και η ερημία των πόλεων, σελίδα 31 ).
Ο σημερινός άνθρωπος έχει χάσει την επαφή του με τον Θεό. Δεν ξέρει να προσεύχεται. Δεν αγαπά την προσευχή. Αυτό βέβαια δεν είναι τυχαίο. Όταν αγαπάμε κάποιον, τον σκεφτόμαστε συνεχώς. Γιατί δεν κάνουμε το ίδιο και για τον Θεό ;
Η προσευχή διώχνει τη μοναξιά, την κακία, τον εγωϊσμό. Με την προσευχή πλησιάζουμε τον Θεό. Μας πλησιάζει ο Θεός. Αποκτάμε την συντροφιά και την αγάπη του Θεού. Αυτό το δώρο του Θεού χρειάζεται ο άνθρωπος να το χρησιμοποιήσει, για να αντιμετωπίσει τα τεχνάσματα του διαβόλου. Διαφορετικά ο άνθρωπος παραμένει μετέωρος.
Ο Θεός μας προσκαλεί κοντά Του. Μην αδιαφορήσουμε σε αυτήν του την πρόσκληση. Ο Θεός, αυτός ο αιώνια ερωτευμένος μαζί μας, μας πλησιάζει. Μην απομακρυνθούμε από κοντά Του. Μην ξεφεύγουμε από το κάλεσμά Του. Ας Τον πλησιάσουμε μέσω της προσευχής και τότε θα δούμε σίγουρα τις ευεργεσίες Του στην ζωή μας.
«ΝΕΟΙ ΚΑΙΡΟΙ ΕΝ ΑΙΓΙΩ», ΤΕΥΧΟΣ 10, ΙΟΥΛΙΟΣ 2011.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου