« ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ »

Κατά την Κυριακή των Βαΐων, αγαπητοί μου φίλοι, εορτάζουμε την θριαμβευτική είσοδο του Χριστού στα Ιεροσόλυμα. Η είσοδος του Χριστού υπήρξε λαμπρή και μεγαλοπρεπής. Ο λαός τον υποδέχθηκε με ενθουσιασμό. Από τις ζητωκραυγές του λαού και τις επευφημίες των παιδιών «εσείσθη πάσα η πόλις» ( ΜΑΤΘ. 21,10 ). Με τα κλαδιά των Βαΐων στα χέρια φώναζαν με όλη τη δύναμή τους : «Ωσαννά, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου, ο Βασιλεύς του Ισραήλ» ( ΙΩΑΝ. 12,13 ). Όμως ανάμεσα στο πλήθος υπήρχαν και άνθρωποι που φθονούσαν και μεθόδευαν την καταδίκη του ερχόμενου Βασιλέα από τον ίδιο τον λαό που τώρα τον επευφημούσε. Ο Χριστός δεν ενθουσιάζεται. Γνωρίζει ότι σύντομα θα ακούσει το «άρον άρον, σταύρωσον αυτόν» ( ΙΩΑΝ. 19,15 ).

Τα πρόσωπα που διαδραματίζουν κάποιο ρόλο στο Ευαγγέλιο της ημέρας είναι ο λαός, οι Φαρισαίοι, οι Απόστολοι, τα παιδιά και ο Θεάνθρωπος Χριστός. Ο λαός βλέποντας στο πρόσωπο του Χριστού τον Μεσσία του Ισραήλ που θα αναστήσει το γένος και θα αποκαταστήσει τη Βασιλεία του Δαβίδ τον υποδέχεται με λαμπρότητα. Η είδηση για την Ανάσταση του Λαζάρου αναμόχλευσε τις προσδοκίες του. Έτσι ήθελαν τον Μεσσία ισχυρό, θαυματοποιό, ικανό να συντρίψει τη Ρωμαϊκή τυραννία. Ο λαός είχε παρανοήσει την ιδιότητα του Χριστού. Γι’ αυτό και όταν είδε ότι ο Χριστός δεν ανταποκρινόταν στις προσδοκίες του δεν δίστασε τον ενθουσιασμό του να τον μετατρέψει σε οργή και αγανάκτηση. «Μετά κλάδων υμνήσαντες πρότερον μετά ξύλων συνέλαβον ύστερον οι αγνώμονες Χριστού» (Υπακοή Κυριακής των Βαΐων).

Οι Γραμματείς και οι Φαρισαίοι είναι εκείνοι που φοβούνται την επιρροή του Χριστού στο λαό. Ακολουθούν τον Χριστό και τον κατασκοπεύουν. Καταστρώνουν σχέδιο εξοντώσεως του Χριστού και καταφέρνουν μέσα σε λίγες ώρες να μετατρέψουν τον ενθουσιασμό του λαού, σε οργή και μίσος κατά του Ιησού. Οι Απόστολοι από την πλευρά τους είναι σαστισμένοι. Βλέπουν και δεν εννοούν. Χαίρονται μαζί με το λαό, αλλά κατά βάθος δεν ξέρουν γιατί ζητωκραυγάζουν. Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης λύνει την απορία μας ως εξής : «Ταύτα δε ουκ έγνωσαν οι μαθηταί αυτού το πρώτον» ( ΙΩΑΝ. 12,16 ). Σαν εβραίοι κι αυτοί έχουν το όραμα του Μεσσία Χριστού. Όμως βλέπουν τον Χριστό να μην ανταποκρίνεται στις επευφημίες του λαού και να εισέρχεται στην αγία πόλη ταπεινά, σιωπηλά και απλά.

Τα παιδιά, τα αθώα νήπια της Ιερουσαλήμ, γίνονται γλυκύφθογγες κιθάρες που ψάλλουν το δοξαστικό εμβατήριο. «Εκ στόματος νηπίων και θηλαζόντων κατηρτίσω αίνον» ( ΨΑΛΜ. 8,3 ), έλεγε ο Προφήτης Δαβίδ. Τον ύμνο που βγαίνει από τα παιδικά στόματα τον δέχεται ο Χριστός γιατί είναι αυθόρμητος, άδολος και ειλικρινής. Ο Χριστός με τη σειρά του εισέρχεται πράος. Δεν χαίρεται, μα ούτε λυπάται. Παρόλες τις επευφημίες του λαού, ο Χριστός βλέπει μπροστά Του το πάθος και τον Σταυρό. Λυπάται για την απότομη μεταβολή του λαού που σε λίγες μόλις ώρες μετά την ένδοξη είσοδό Του θα επιτελεσθεί. «Και ως ήγγισεν ιδών την πόλιν έκλαυσεν επ’ αυτήν» ( ΛΟΥΚ. 19,41 ), μας πληροφορεί ο Ευαγγελιστής Λουκάς.

Η είσοδος του Χριστού στα Ιεροσόλυμα για την Εκκλησία δεν είναι ανάμνηση ενός γεγονότος που κάποτε συνέβη κι έχουμε χρέος να το θυμόμαστε. Είναι η επανάληψη του γεγονότος αυτού στο ιστορικό παρών. Και σήμερα έρχεται ο Χριστός, στη Θεία Λειτουργία, για να σταυρωθεί και να αναστηθεί. Σε κάθε Θεία Λειτουργία έρχεται ο Ιησούς και θυσιάζεται για τη δική μας σωτηρία. Όπως τότε, έτσι και σήμερα υπάρχουν άνθρωποι που τηρούν θετική ή αρνητική στάση στο γεγονός της παρουσίας του Χριστού. Υπάρχουν αδιάφοροι Χριστιανοί, υπάρχουν οι πολέμιοι της Εκκλησίας που λυπούνται όταν βλέπουν τον λαό να προστρέχει στους Ναούς, αλλά υπάρχουν και οι απλοί και άδολοι οπαδοί του Ιησού. Μαθητές του Χριστού όλων των αιώνων είναι εκείνοι που αγωνίζονται για την ένωσή τους με τον Θεό.

Αγαπητοί μου φίλοι, ο πατήρ Μιχαήλ Καρδαμάκης τονίζει τα εξής: «Η μετοχή μας στο θεανθρώπινο σώμα του Χριστού, η επιστροφή μας στην Εκκλησία, που ταυτίζεται με τη σωτηρία και τη θέωσή μας, δεν εξασφαλίζεται με τις αξιόμισθες πράξεις, αλλά με τη μετάνοια, που μας οικειώνει με τη χάρη και νικά τον πνευματικό θάνατο» (Ορθόδοξη Πνευματικότητα, σελίδα 256). Φίλοι μου, έρχεται και σήμερα ο Χριστός. Ας βγούμε από την απομόνωση του εαυτού μας, ας αποβάλουμε την αμαρτία, ας πάρουμε στα χέρια αντί για κλαδιά τις αρετές μας κι έτσι πνευματικά ας προϋπαντήσουμε τον ερχόμενο Βασιλέα της ειρήνης. Σας εύχομαι καλή και ευλογημένη Μεγάλη Εβδομάδα και ο Κύριος να μας αξιώσει να φθάσουμε και στο βράδυ της Αναστάσεώς Του. Καλή και ευλογημένη Μεγάλη Εβδομάδα.

Με αγάπη Χριστού,

π. Βασίλειος.