Ο εκατόνταρχος της σημερινής Ευαγγελικής περικοπής, αγαπητοί μου φίλοι, φαίνεται ότι ήταν ένας άνθρωπος καλλιεργημένος και ευγενής. Η δύναμη της εξουσίας και του πλούτου δεν είχαν εξαλείψει την ανθρωπιά του. Ήταν ένας άνθρωπος ταπεινός και προσιτός. Δεν έμοιαζε με τους ανθρώπους της εξουσίας κάθε εποχής, οι οποίοι στην πλειοψηφία τους διακατέχονται από υπεροψία και ψυχική ακαμψία. Ο εκατόνταρχος αν και ήταν άνθρωπος εξουσίας και δύναμης, έρχεται μπροστά στον Χριστό και τον παρακαλεί για τον δούλο του. « Κύριε, ο παις μου βέβληται εν τη οικία παραλυτικός, δεινώς βασανιζόμενος » (ΜΑΤΘ. 8, 6).
Ο εκατόνταρχος ήταν Ρωμαίος αξιωματικός του κατοχικού στρατού της Παλαιστίνης και εξουσίαζε τον στρατό της Καπερναούμ που σε κάθε κάλεσμά του ήταν έτοιμος να υπακούσει. Οι πάντες ήταν πρόθυμοι να υπακούσουν στις διαταγές του. Εκείνος όμως δεν υπολογίζει αυτή την μεγάλη δύναμη που είχε και έρχεται ταπεινά να παρακαλέσει τον Χριστό για τον άρρωστο δούλο του. Ο εκατόνταρχος δεν αναγνωρίζει μόνο το ύψος της μεγαλωσύνης του Χριστού, αλλά συναισθάνεται και τη δική του αμαρτωλότητα. Θεωρεί τον εαυτό του ανάξιο να δεχθεί στο σπίτι του τον Χριστό. «Κύριε, ουκ ειμί ικανός ίνα μου υπό την στέγην εισέλθης» (ΜΑΤΘ. 8, 8 ).
Πολλές φορές εμείς οι άνθρωποι φερόμαστε ανόητα. Όταν έχουμε δύναμη, υγεία, πλούτο και κοινωνική καταξίωση, νομίζουμε πως κάποιοι είμαστε. Απαιτούμε από τους άλλους ανθρώπους υποταγή. Κάποιοι μάλιστα φθάνουν και στο σημείο να αγνοούν τον Θεό και να στηρίζονται αποκλειστικά και μόνο στη δική τους δύναμη. Τα προσόντα που τυχόν έχουμε είναι δώρα του Θεού. Εκείνος τα δίνει και εκείνος πάλι τα παίρνει. Τι είμαστε ; Άνθρωποι αδύναμοι και εφήμεροι. Οι σημερινοί άνθρωποι, ειδικά όταν έχουν πλούτο, δύναμη και εξουσία, διακατέχονται από εγωϊσμό. Δεν μοιάζουν καθόλου στον εκατόνταρχο της σημερινής Ευαγγελικής περικοπής. Δεν υποτάσσονται στο θέλημα του Θεού.
Ο ευγενής Ρωμαίος εκατόνταρχος έδειξε γνήσια αγάπη προς τον δούλο του. Ο εκατόνταρχος, μοναδική εξαίρεση στον κανόνα συμπεριφοράς των κυρίων απέναντι στους δούλους, δεν τον ξεχωρίζει από τα παιδιά του. Η πράξη του, να παρακαλέσει τον Χριστό να θεραπεύσει τον δούλο του, είναι πραγματικά αξιοζήλευτη. Είμαστε άραγε διατεθειμένοι να αισθανόμαστε κάθε συνάνθρωπο όπως ο εκατόνταρχος τον δούλο του ; Είμαστε διατεθειμένοι να πάσχουμε με τα δεινά του συνανθρώπου μας ή να αγωνιούμε με τις δικές του αγωνίες ; Αυτά φυσικά προϋποθέτουν αγάπη. Η αγάπη είναι η βασίλισσα των αρετών. Χωρίς την αγάπη δεν θα μπορέσουμε να πλησιάσουμε τον Σωτήρα Χριστό. Ας ακούσουμε μια ιστορία αγάπης από το Γεροντικό.
« Επήγε μια φορά ο Όσιος Μακάριος να κάνη συντροφιά σ’ έναν άρρωστο Ερημίτη. Ρίχνοντας μια ματιά γύρω στο γυμνό κελλάκι του, είδε πως δεν υπήρχε πουθενά ούτε ίχνος φαγητού.
- Τι θα ήθελες να φας, Αδελφέ, ερώτησε ο Όσιος.
Ο άρρωστος εδίστασε ν’ απαντήση. Τι να ζητούσε τάχα, αφού δεν υπήρχε τίποτε σ’ εκείνη την ερημιά ; Τέλος, επειδή επέμενε να τον ερωτά ο Όσιος, είπε πως είχε επιθυμήσει λίγη αλευρόσουπα. Αλλά που να βρεθή αλεύρι ;
Ο Όσιος Μακάριος, για ν’ αναπαύση τον άρρωστο αδελφό του, κατέβηκε στην Αλεξάνδρεια κάνοντας πενήντα μίλια με τα πόδια για να βρη αλεύρι » ( Γεροντικόν, Ηγουμένης Θεοδώρας Χαμπάκη, σελίδα 20 ).
Αγαπητοί μου φίλοι, ο εκατόνταρχος εκτός από ταπείνωση και αγάπη, είχε και πίστη αληθινή. Πίστευε πως μόνο με τον λόγο του Χριστού θα θεραπευόταν ο δούλος του. Εμείς άραγε οι σημερινοί Χριστιανοί, όταν ζητάμε κάτι από τον Κύριό μας, εξετάζουμε τον εαυτό μας αν έχει τις τρεις αυτές βασικές προϋποθέσεις, δηλαδή την ταπείνωση, την αγάπη και την πίστη ; Αυτές οι τρεις αρετές ανεβάζουν τον άνθρωπο στον Θεό και κατεβάζουν την Θεία Χάρη στον άνθρωπο. Αν θέλουμε μια επιτυχημένη συνάντηση με τον Θεό, ας διδαχθούμε τον τρόπο από τον εκατόνταρχο του σημερινού Ευαγγελίου. Στη ζωή μας θα έλθουν ώρες που θα χρειαστούμε τη βοήθεια του Θεού.
Με αγάπη Χριστού,
π. Βασίλειος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου