« ΚΥΡΙΑΚΗ Ε΄ ΛΟΥΚΑ »

Η παραβολή του πλουσίου και του Λαζάρου, αγαπητοί μου φίλοι, που ακούσαμε στη σημερινή Ευαγγελική περικοπή, φέρνει στο προσκήνιο το διαχρονικό πρόβλημα του πλούτου και της φτώχειας. Παρουσιάζει τρόπο τραγικό την κοινωνική ανισότητα και εξετάζει το φαινόμενο αυτό μέσα από το πρίσμα της αιωνιότητας. Ας ακούσουμε σύντομα το σημερινό Ευαγγελικό ανάγνωσμα. Ζούσε κάποτε ένας πλούσιος άνθρωπος. Κάθε ημέρα ο άνθρωπος αυτός φορούσε τα πιο ακριβά ρούχα και διασκέδαζε με συμπόσια τα οποία οργάνωνε στο ευρύχωρο και πολυτελέστατο οίκημα όπου κατοικούσε. Ενώ όμως ο πλούσιος απολάμβανε τη ζωή του, ακριβώς έξω από την πύλη του σπιτιού του ζούσε παραπεταμένος ένας φτωχός με το όνομα Λάζαρος, σε άθλια κατάσταση. Ο άνθρωπος αυτός πεινούσε και προσπαθούσε να χορτάσει από τα ψίχουλα που έπεφταν από το τραπέζι του πλουσίου. Πονούσε και υπέφερε, αλλά κανένας δεν του έδινε σημασία. Μόνο κάποια σκυλιά έγλειφαν τις πληγές από το πληγωμένο σώμα του.

Αυτή ήταν η κατάσταση αυτών των δύο ανθρώπων. Το ίδιο όμως συμβαίνει και στη σημερινή εποχή. Γιατί όμως να υπάρχει αυτή η αντίθεση; Γιατί άλλοι να κολυμπούν μέσα στα πλούτη τους και άλλοι να στερούνται και τα αναγκαία για τη συντήρησή τους; Οπωσδήποτε για την κατάσταση αυτή δεν ευθύνεται ο Θεός Δημιουργός, ο Οποίος έπλασε τον άνθρωπο και τον έθεσε στον Παράδεισο της τρυφής, για να χαίρεται και να απολαμβάνει τα άφθονα αγαθά του. «Ο Θεός δεν έχει καμία σχέση με το κακό», μας λέει ο πατήρ Χαράλαμπος Παπαδόπουλος (Ένας Θεός που έπαιζε κρυφτό-Η “σιωπή” του Θεού στις δοκιμασίες των ανθρώπων, σελίδα 34). Την ευθύνη για την κατάσταση αυτή την έχει ο άνθρωπος, ο οποίος εξαιτίας του εγωϊσμού του επιδιώκει να αποκτά όλο και περισσότερα αγαθά για να τα εκμεταλλεύεται αποκλειστικά προς το συμφέρον του. Έτσι αδιαφορεί για τη δυστυχία του συνανθρώπου του.

Άλλωστε στη συγκεκριμένη παραβολή είναι φανερό ότι η τρομερή αντίθεση που είχε δημιουργηθεί θα μπορούσε να είχε εξομαλυνθεί αν ο πλούσιος έδειχνε λίγο ενδιαφέρον για τον φτωχό Λάζαρο. Τόσο δύσκολο ήταν να του δώσει λίγο φαγητό από το πλούσιο τραπέζι του; Τόσο αναίσθητος ήταν, ώστε να μη συμπονά τον άνθρωπο που τον έβλεπε να υποφέρει; Ενώ και τα σκυλιά έκαναν συντροφιά στον φτωχό Λάζαρο, ο πλούσιος γιατί δεν στάθηκε έστω για λίγο κοντά του; Που καταντά ο άνθρωπος όταν δεν έχει αγάπη! Γίνεται χειρότερος και από τους σκύλους! Ωστόσο αυτή η κοινωνική αδικία δεν θα συνεχίζεται αιώνια. Θα έλθει κάποτε η ώρα της δικαιοσύνης. Ίσως κάποιοι πλούσιοι χλευάζουν τη διδασκαλία αυτή της Εκκλησίας μας. Όμως κάποια στιγμή θα βρεθούν και αυτοί στο κριτήριο του Χριστού και θα είναι τότε πολύ αργά για μετάνοια! Αυτήν την ώρα παρουσίασε ο Κύριος στη συνέχεια της παραβολής.

Κάποτε πέθανε ο φτωχός Λάζαρος και οι άγγελοι του Θεού τον μετέφεραν στην αγκαλιά του Αβραάμ μέσα στον Παράδεισο. Πέθανε και ο πλούσιος και οι άνθρωποι τον έθαψαν με μεγαλοπρέπεια. Αυτός όμως βρέθηκε να βασανίζεται στον τόπο του Άδη. Κι εκεί καθώς σήκωσε τα μάτια του και είδε από μακριά τον Αβραάμ και τον Λάζαρο να είναι στην αγκαλιά του, φώναξε για να ζητήσει βοήθεια: «Πατέρα μου Αβραάμ, σπλαχνίσου με και στείλε τον Λάζαρο να βρέξει με νερό την άκρη του δάκτυλού του και να μου δροσίσει τη γλώσσα, γιατί υποφέρω μέσα σε αυτή τη φωτιά» (ΛΟΥΚΑ 16, 24). Ο Αβραάμ όμως του απάντησε: «Παιδί μου, θυμήσου ότι εσύ απόλαυσες την ευτυχία στη ζωή σου, όπως κι ο Λάζαρος τη δυστυχία. Τώρα λοιπόν αυτός χαίρεται εδώ, κι εσύ υποφέρεις. Κι εκτός από όλα αυτά, υπάρχει ανάμεσά μας μεγάλο χάσμα» (ΛΟΥΚΑ 16, 25-26).

Τότε είπε ο πλούσιος: «Τότε σε παρακαλώ, πατέρα, στείλε τον στο σπίτι του πατέρα μου, να προειδοποιήσει τους πέντε αδελφούς μου, ώστε να μην έλθουν κι εκείνοι σε αυτόν εδώ τον τόπο των βασάνων» (ΛΟΥΚΑ 16, 27-28). «Έχουν τα λόγια του Μωϋσή και των προφητών· ας υπακούσουν σε αυτά» (ΛΟΥΚΑ 16, 29), απάντησε ο Αβραάμ. «Όχι, πατέρα μου Αβραάμ, του λέει εκείνος, δεν αρκεί· αλλά αν κάποιος από τους νεκρούς πάει σε αυτούς, θα μετανοήσουν» (ΛΟΥΚΑ 16, 30). Ο δε Αβραάμ του λέει: «Αν δεν υπακούνε στα λόγια του Μωϋσή και των προφητών, ακόμη και αν αναστηθεί κάποιος από τους νεκρούς, δεν πρόκειται να πεισθούν» (ΛΟΥΚΑ 16, 31). Με τα λόγια αυτά του Αβραάμ έκλεισε ο δραματικός διάλογος με τον πλούσιο που φώναζε από τα τάρταρα του Άδη. Εκείνος που δεν ακούσθηκε καθόλου να μιλά είναι ο φτωχός Λάζαρος. Τι χρειάζεται όμως να μιλήσει; Εκ μέρους του απαντά στον πλούσιο ο δίκαιος Αβραάμ. Τον υπερασπίζεται ο μέγας Πατριάρχης!

Αγαπητοί μου φίλοι, η υπεράσπιση αυτή ήταν μεγάλη τιμή για τον φτωχό Λάζαρο! Στη γη ήταν περιφρονημένος. Στον Ουρανό συνοδεύεται από αγγέλους και περιβάλλεται με αγάπη από τον Πατριάρχη Αβραάμ! Ας το υπογραμμίσουμε αυτό. Οι Άγγελοι και οι Άγιοι παρακολουθούν τη ζωή μας, γνωρίζουν τις θλίψεις και τους πειρασμούς που αντιμετωπίζουμε και μας ετοιμάζουν τόπο ανάπαυσης και στεφάνια δόξας, αν μείνουμε πιστοί μέχρι τέλους. Ας μην μας λυγίζουν λοιπόν οι δοκιμασίες ούτε οι αδικίες και οι κοινωνικές ανισότητες. Οι Μάρτυρες και Ομολογητές, οι Όσιοι και Δίκαιοι και όλοι οι Άγιοι μας έδειξαν το δρόμο της υπομονής και της ελπίδας και μας περιμένουν για να απολαύσουμε μαζί τους την αιώνια δόξα και μακαριότητα. Τίποτα δεν περνάει απαρατήρητο από τον Θεό. Όλα τα καταγράφει, και τις καλές μας πράξεις αλλά και τις άσχημες. Και ο καθένας θα λάβει αυτό που πραγματικά του αξίζει.

Με αγάπη Χριστού,

π. Βασίλειος.