« ΚΥΡΙΑΚΗ Η΄ ΛΟΥΚΑ »

«Πορεύου και συ ποίει ομοίως» (ΛΟΥΚΑ 10, 37). Με αυτές τις λέξεις, αγαπητοί μου φίλοι, τελείωσε ο Κύριος τη σημερινή παραβολή, η οποία είναι μία από τις ωραιότερες παραβολές Του. Ένας δυστυχής άνθρωπος μεταβαίνοντας από τα Ιεροσόλυμα στην Ιεριχώ, ληστεύεται, τραυματίζεται και παραμένει ετοιμοθάνατος σε ένα ερημικό μέρος. Περνούν δύο λειτουργοί του Υψίστου, ένας ιερέας και ένας λευΐτης. Οι δύο αυτοί άνθρωποι αντιπροσωπεύουν τον θρησκευτικό νόμο. Αδιάφορα και άσπλαχνα αντιπαρέρχονται. Τέλος περνά και ένας Σαμαρείτης, θεωρούμενος από τους Ιουδαίους ως αλλόπιστος και αλλοεθνής. Και όμως αυτός ο θεωρούμενος αλλόπιστος δείχνει μία υπέροχη ανθρωπιά προς τον δυστυχή οδοιπόρο. Ο Κύριος διηγήθηκε αυτή την παραβολή εξ αφορμής εσκεμμένης ερώτησης κάποιου νομικού, ποιος είναι ο πλησίον. Και στο τέλος ο νομικός ομολογεί, ότι πλησίον είναι ο κάθε συνάνθρωπος, στον οποίο πρέπει να δείξουμε την αγάπη μας.

Ο Κύριος συνέστησε στον νομικό, τον ερμηνευτή του Μωσαϊκού Νόμου, να αφήσει τη μισαλλοδοξία και την έπαρση του ειδικού και να μιμηθεί τον καλό Σαμαρείτη. Η σύσταση του Χριστού, «πορεύου και συ ποίει ομοίως» (ΛΟΥΚΑ 10, 37), απευθύνεται προς όλους τους πιστούς οπαδούς Του. «Άνθρωπός τις περιέπεσε λησταίς» (ΛΟΥΚΑ 10, 30). Μήπως σε αυτόν τον δυστυχή οδοιπόρο βλέπουμε ολόκληρη τη σημερινή κακοδαιμονούσα ανθρωπότητα; Η σημερινή ανθρωπότητα, έρμαιη των ποικίλων δυστυχιών της, μήπως περιέπεσε και αυτή σε σύγχρονους ληστές; Μεγάλες είναι οι πληγές της από τη φτώχεια, την πείνα, την αμάθεια, τον πνευματικό σκοταδισμό, την ποικιλόμορφη αμαρτία, την εγκληματικότητα. Η πείνα σε πολλές χώρες του πλανήτη μας, ωθεί τους ανθρώπους στην απελπισία, στην ανηθικότητα, στην εγκληματικότητα. Άνθρωποι της ολιγαρχίας πλουτίζουν σε βάρος αθώων συνανθρώπων τους. Ενώ τα αγαθά της γης επαρκούν για όλους μας.

Έμποροι του θανάτου με την ανοχή της πολιτικής εξουσίας υποδουλώνουν τους νέους στα ναρκωτικά και τους οδηγούν στον θάνατο. Στις οικογένειες αυτές επικρατούν ο πόνος και τα δάκρυα. Μήπως όλα αυτά δεν είναι ληστείες; Ληστές είναι και εκείνοι που ασυνείδητα, για κερδοσκοπικούς λόγους, καταστρέφουν το φυσικό περιβάλλον και οδηγούν στο μαρασμό ολόκληρη την ανθρωπότητα. Ληστές δεν είναι και αυτοί που δημιουργούν τους πολέμους και αφήνουν πίσω τους θανάτους, φτώχεια, δυστυχία και πολλά άλλα; Γι’ αυτό η ανθρωπότητα χρειάζεται τους καλούς Σαμαρείτες, προκειμένου να δείξουν την έμπρακτη αγάπη τους. Τα λόγια χωρίς ωραίες πράξεις είναι έκφραση εσωτερικής ψυχρότητας, όπως και οι δύο θρησκευτικοί άνθρωποι πέρασαν με αδιαφορία μπροστά σε έναν δυστυχή συνάνθρωπό τους. Ήσαν όμως εκπρόσωποι του Μωσαϊκού Νόμου και απολάμβαναν τα αγαθά της ιερατικής θέσης τους.

Ο καλός Σαμαρείτης δεν περιορίσθηκε σε λόγια, αλλά «εποίησε το έλεος» (ΛΟΥΚΑ 10, 37), δηλαδή εξεδήλωσε έμπρακτα την αγάπη της καρδιάς του. Τους καλούς Σαμαρείτες συνήθως δεν τους βρίσκουμε στους υψηλούς κοινωνικούς κύκλους. Εκεί υπάρχουν πολλοί σαν τον ιερέα και τον λευΐτη του Ευαγγελίου. Συνήθως τους βρίσκουμε στους χαμηλούς κοινωνικούς κύκλους χωρίς τυμπανοκρουσίες και διαφημίσεις, σε ιδιωτικούς Συλλόγους και Σωματεία, σε άτομα με υψηλή πνευματική καλλιέργεια. Επίσης στους καλούς Σαμαρείτες δεν ανήκουν αυτοί που προέρχονται από τις Μασωνικές Στοές, από τους Ρόταρυ, από τους Λάϊονς, έστω και αν βοηθούν οικονομικά τους φτωχούς ή προσφέρουν καθοιονδήποτε τρόπο στην κοινωνία. Αυτά τα χρήματα δεν είναι ευλογημένα, αλλά του διαβόλου. Και φυσικά ούτε η Εκκλησία πρέπει να δέχεται χρήματα από τους υπηρέτες αυτούς του διαβόλου.

Η Εκκλησία, ως ταμείο της Ευαγγελικής διδαχής, οφείλει με ειλικρίνεια να διακηρύττει τα δικαιώματα κάθε ανθρώπου. Δεν μπορούν οι εκπρόσωποι της Εκκλησίας να συνθηκολογούν με την πολιτική εξουσία, αν αυτή προωθεί τη φτώχεια ενώ ληστεύει συστηματικά τους πολίτες της με φόρους και άλλους τρόπους. Δεν αρκούν τα συσσίτια. Καλά είναι και αυτά, αλλά χρειάζεται και ο έλεγχος προς τους άρχοντες, όπως έκαναν μεγάλοι Πατέρες της Εκκλησίας, όπως ο Μέγας Βασίλειος, ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, ο Άγιος Αμβρόσιος και πολλοί άλλοι. Αυτοί οι Εκκλησιαστικοί ηγέτες δεν έχουν καμία σχέση με το ήθος των Πατέρων της Εκκλησίας μας. Η προαγωγή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων να εμποτισθεί με το πνεύμα του Ευαγγελίου και να προστατεύεται από κάθε μορφή λαθεμένης αυτονομίας. Οφείλουμε να ξαναφέρουμε όλοι στη ζωή μας τον Χριστό και να ακολουθήσουμε τη διδασκαλία Του.

Αγαπητοί μου φίλοι, τα ανθρώπινα δικαιώματα πρέπει να προστατεύονται μέσα σε μία ενότητα πνευμάτων και καρδιών. Με αυτή την ενότητα προστατεύονται τα δικαιώματα των μελών κάθε οικογένειας, των εθνών και των λαών. Η προσφορά της Εκκλησίας, στη σημερινή εποχή, είναι μεγάλη, αφού πλήθος ανθρώπων που έχουν ανάγκη τρέφονται από αυτήν, έστω και αν είναι από άλλο κράτος και από άλλη θρησκεία. Η προσφορά της Εκκλησίας, ως Σχολείου Χριστού, πρόσφερε και προσφέρει και σήμερα με τους άξιους εκπροσώπους της τις υπηρεσίες της ως Καλός Σαμαρείτης. Πάνω από όλα όμως η Εκκλησία είναι πνευματικό θεραπευτήριο για όλους τους ανθρώπους. Παίρνει τους ανθρώπους από την αμαρτία και τα πάθη και τους καθαρίζει οδηγώντας τους στην Βασιλεία του Θεού. Μέσα στην Εκκλησία οι άνθρωποι μεταμορφώνονται σε πολίτες της Βασιλείας των Ουρανών.

Με αγάπη Χριστού,

π. Βασίλειος.