« ΚΥΡΙΑΚΗ Θ΄ ΛΟΥΚΑ »

Στο σημερινό Ευαγγελικό ανάγνωσμα, αγαπητοί μου φίλοι, ο Κύριος παρουσιάζει πόσο φοβερό είναι το πάθος της πλεονεξίας. Για το λόγο αυτό διηγήθηκε την Παραβολή του άφρονος πλουσίου. Τα κτήματα κάποιου πλουσίου ευφόρησαν πολύ. Ο πλούσιος βασάνιζε τη σκέψη του, που να συγκεντρώσει τα πολλά αγαθά του. Στο τέλος βρήκε τη λύση. Θα γκρέμιζε τις υπάρχουσες αποθήκες, θα έκτιζε μεγαλύτερες και αφού συγκέντρωνε τα αγαθά του θα έλεγε στην ψυχή του: «Ψυχή, έχεις πολλά αγαθά κείμενα εις έτη πολλά· αναπαύου, φάγε, πίε, ευφραίνου» (ΛΟΥΚΑ 12, 19). Ο πλούσιος του σημερινού Ευαγγελίου είχε ανησυχία και αγωνία, επειδή ευφόρησαν τα κτήματά του. Μη σας φανεί παράξενο. Το πρώτο χαρακτηριστικό του πλεονέκτη είναι η ανησυχία και η αγωνία. Όπως η θάλασσα αναταράσσεται από τα άγρια κύματα, έτσι και η αγωνία της αύξησης των υλικών αγαθών ταράσσει την ψυχή του πλεονέκτη.

Η αγωνία του πλουσίου, πως να αποκτήσει περισσότερα, πως να ξεπεράσει τους άλλους, πως να καταπατήσει το δίκαιο του συνανθρώπου, του συναδέλφου, του γείτονά του, είναι πράγματα που ταράσσουν την ψυχή του, όσο και αν θέλει να φαίνεται στα μάτια του κόσμου ευτυχισμένος. Ο ίδιος γνωρίζει την εσωτερική του δυστυχία. Όλοι αυτοί που εκμεταλλεύονται τους συνανθρώπους τους και πλουτίζουν σε βάρος τους, νομίζετε πως είναι ευτυχισμένοι εσωτερικά; Ταραγμένοι και δυστυχισμένοι είναι και ας μην το παραδέχονται. Ο αγώνας του πλουσίου να αποκτήσει ολοένα περισσότερα αγαθά με ανέντιμα και επικίνδυνα μέσα, μπορεί να τον οδηγήσει στην πλήρη αποτυχία και να τον καταντήσει κοινωνικό ράκος. Και βλέπουμε παραδείγματα ανθρώπων, που είχαν εξουσία, να οδηγούνται στη φυλακή. Και να ήσαν μόνο αυτοί; Θα τελείωνε το κακό.

Ο πλούσιος της σημερινής Παραβολής τίποτα άλλο δεν σκέφθηκε, παρά πως να εξασφαλίσει τα αγαθά του. Άραγε δεν έβλεπε, ότι υπάρχει δυστυχία γύρω του; Δεν υπήρχαν ανάγκες στον κοινωνικό του περίγυρο; Δυστυχώς το πάθος της πλεονεξίας κάνει τον πλεονέκτη σκληρό και ανάλγητο μπροστά στον ανθρώπινο πόνο. Ωραία λοιπόν, ο πλούσιος θα συγκέντρωνε τα αγαθά του «εις έτη πολλά» (ΛΟΥΚΑ 12, 19). Όλα τα σκέφθηκε για τον εαυτούλη του, εκτός από το αναπόφευκτο τέλος της ανθρώπινης ζωής. Καλώς-κακώς όλα σε αυτόν τον κόσμο έχουν το τέλος τους. Και ο άφρονας πλούσιος αφού εξασφάλισε τα αγαθά, άκουσε τη φωνή του δικαιοκρίτη Θεού: «Άφρον, ταύτη τη νυκτί την ψυχήν σου απαιτούσιν από σου· α δε ητοίμασας, τίνι έσται;» (ΛΟΥΚΑ 12, 20). Που μένουν τα πολλά αγαθά των σκληρών και ανάλγητων πλουσίων; Συνήθως σε κακούς κληρονόμους, που θα τα κατασπαταλήσουν.

Φεύγει ο πλεονέκτης και δεν υπάρχει κανένα καλό έργο που να θυμίζει το πέρασμά του από τη ζωή. Πεθαίνει και θάβεται και γρήγορα χάνεται η θύμησή του. Τραγικές φιγούρες που μέσα στην πλεονεξία τους καθίστανται δυστυχείς. Ο πλούσιος στις αρετές εξασφαλίζει την αληθινή ζωή, ο νόθος όμως μεταφέρει τα αγαθά σε μία ζωή παρερχόμενη και φθειρόμενη με ένα οικτρό τέλος. Συνήθως οι άνθρωποι που κατέχουν τα πολλά αγαθά, τα έχουν κάνει με ανέντιμα μέσα, τόσο ως προς το κράτος όσο και ως προς τους συνανθρώπους τους και σε βάρος των εργαζομένων. Οφείλουμε εμείς οι Χριστιανοί να βάζουμε τα πράγματα στη θέση τους και να στηρίζουμε πάντα την αλήθεια, όσο πικρή και να είναι αυτή. Και αυτό πρέπει να το κάνουμε για να αφυπνίζουμε συνειδήσεις και να οδηγούνται και αυτοί οι πλούσιοι στη σωτηρία. Το να κρύβουμε την αλήθεια και να χαϊδεύουμε αυτιά, δεν ωφελεί κανέναν.

Διαβάζουμε στον Φάουστ ότι ο πλεονέκτης παρέδωσε τα κλειδιά της ζωής του σε αφέντη που τον οδήγησε στην σκληρότητα, στην αδικία, στην απανθρωπιά, ακόμη και να πατήσει επί πτωμάτων. Γίνεται για το πάθος της πλεονεξίας ικανός για όλα. Νομίζει, πως έχει κυριαρχικά δικαιώματα επί των άλλων. Και όμως έρχεται η ώρα που αφήνουμε όλοι το υλικό σώμα και πορευόμαστε προς την αιωνιότητα. Εκεί τα υλικά αγαθά δεν εξασφαλίζουν την κατάσταση της ψυχής. Και για να πούμε την αλήθεια ο παθιασμένος για υλιστική ζωή δεν χαίρεται ούτε τον παρόντα κόσμο, αφού συνέχεια είναι αγχωμένος, αλλά ούτε και τον αιώνιο, αφού δεν έκανε τίποτα στη ζωή του γι’ αυτό. Το τίμημα του πλεονέκτη είναι ακριβό. Ήλθαμε στον κόσμο αυτό, όχι για να ικανοποιήσουμε φθηνές βιολογικές ανάγκες, αλλά να χαρούμε ολόκληρη τη ζωή με τα θεία δώρα της αγάπης, της ειρήνης, της εντιμότητας, της αγαθής συνείδησης.

Αγαπητοί μου φίλοι, οφείλουμε τα υλικά αγαθά, ως Χριστιανοί που είμαστε, να τα διαχειριζόμαστε σωστά. Να μην εκμεταλλευόμαστε τους συνανθρώπους μας. Να ζούμε κι εμείς, αλλά να βοηθάμε και τους αδύναμους αδελφούς μας. Η σωστή διαχείριση των υλικών αγαθών είναι πολύ σημαντική στην επίγεια ζωή μας. Η σωστή διαχείριση του πλούτου από όσους τον κατέχουν, θα δημιουργήσει μία καλύτερη κοινωνία. Όμως για να γίνουν όλα αυτά χρειάζεται οι άνθρωποι να έχουν στραμμένο το βλέμμα τους προς την Βασιλεία του Θεού. Να έχουν προοπτική αιωνιότητας τα έργα τους. Όταν ο κάθε άνθρωπος αγωνίζεται πνευματικά, εκκλησιάζεται, ζει Μυστηριακή ζωή και έχει τον νου του στην αιώνια ζωή, θα είναι σωστός και στην παρούσα ζωή. Όλα αυτά που γίνονται στη σημερινή εποχή και ιδιαίτερα στην πατρίδα μας, είναι αποτελέσματα της απομάκρυνσής μας από τον Χριστό και την Εκκλησία Του. Αν θέλουμε ας το καταλάβουμε. Διαφορετικά θα ταλαιπωρηθούμε.

Με αγάπη Χριστού,

π. Βασίλειος.