Τρίτη 19 Αυγούστου 2014

« ΟΡΑΜΑ », FEDERICO GARCIA LORCA



Όλη η θάλασσα
είναι ελληνική.
Στις πιο παράξενες θάλασσες
μένουν ακόμη Αφροδίτες
πάνω στις αχιβάδες τους
σαν φαντάσματα.
Από τη θάλασσα αναδύεται η μορφή
και η σκέψη,
το αίμα, το αλάτι κι ο αιώνιος
άνεμος.
Οι ξηρές είναι σαν φύκια
στην απέραντη πλάτη τους,
τερατώδη παράσιτα
στο τεράστιο δέρμα.
Απέναντι στην παραληρούσα θάλασσα
η ζωή κι ο έρωτας
ακάλυπτοι.

(Ο θάνατος του Πηγάσου, Federico Garcia Lorca, εκδόσεις Αρμός, σελίδα 78)






Κυριακή 17 Αυγούστου 2014

« Η ΚΟΙΜΗΣΗ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ »


Προχθές, αγαπητοί μου φίλοι, η Αγία μας Εκκλησία τίμησε την Κοίμηση της Υπεραγίας Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας. Μάλιστα η εορτή αυτή χαρακτηρίζεται και ως το Πάσχα του καλοκαιριού. Είναι όντως μεγάλη εορτή γιατί κατά την ημέρα αυτή τιμάμε, όχι απλώς μία Αγία, αλλά την Μητέρα του Θεού, του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. «Οι “θεομητορικές εορτές” – μας λέει ο πατήρ Μιχαήλ Καρδαμάκης – συνδέονται και εξαρτιούνται από τον κύκλο των δεσποτικών εορτών. Επειδή το μυστήριο της Θεοτόκου νοείται πάντοτε σε σχέση με το μυστήριο της θείας Οικονομίας» (Ορθόδοξη Πνευματικότητα, σελίδα 206). «Το όνομα της Θεοτόκου άπαν το μυστήριον της οικονομίας συνίστησι», κατά τον Άγιο Ιωάννη τον Δαμασκηνό. (P.G. 94, 1029, 1032). Η Θεοτόκος είναι η Παναγία, όχι με κάποια ηθικιστική έννοια, αλλά με την έννοια της υπακοής της να διακονήσει το θαύμα της σωτηρίας του κόσμου.
Ο θάνατος της Παναγίας μας λέγεται «Κοίμηση», γιατί αφ’ ενός μεν ο θάνατος μετά την Ανάσταση του Χριστού είναι ένας ύπνος, αφού ο κάθε άνθρωπος θα αναστηθεί σωματικά κατά την Δευτέρα Παρουσία του Χριστού, αφ’ ετέρου δε γιατί η Παναγία μας μετά την Κοίμησή της μετέστη προς τους ουρανούς. Έτσι, κατά την παράδοση της Εκκλησίας, αυτό που θα γίνει σε όλους κατά την Δευτέρα Παρουσία του Χριστού, συνέβη στην Παναγία μετά την Κοίμησή της. Ίσως αναρωτηθούν κάποιοι, που έχουν αδύναμη πίστη, πως μπορεί να γίνει αυτό. Και όμως μπορεί να γίνει, αφού η Παναγία είναι η Μητέρα του Θεού. Είναι δυνατόν ο Θεός που δημιούργησε τον κόσμο, να μην μπορεί να πάρει το σώμα της Μητέρας Του στους ουρανούς, χωρίς να υποστεί την φυσική φθορά, που έχουν υποστεί και θα υποστούμε όλοι οι άνθρωποι; Η μετάσταση της Παναγίας μας είναι το υπερφυές μυστήριο.
Η Παναγία λέγεται «Ύπεραγία», γιατί όχι μόνον είναι Αγία, αλλά γιατί είναι πάνω από κάθε Άγιο, είναι «τιμιωτέρα των Χερουβείμ και ενδοξοτέρα ασυγκρίτως των Σεραφείμ». Όλοι οι Προφήτες, οι Απόστολοι, οι Πατέρες, οι Μάρτυρες, οι Όσιοι, γενικά όλοι οι Άγιοι την ανυμνούν και την δοξολογούν. Ακόμη, η Παναγία λέγεται «Δέσποινα», αφού είναι Μητέρα του Δεσπότη Χριστού. Πράγματι, ο Χριστός είναι ο Κύριος και ο Δεσπότης του ουρανού και της γης, ως ομοούσιος με τον Πατέρα και το Άγιον Πνεύμα, οπότε και η Μητέρα Του, από την οποία προσέλαβε την ανθρώπινη φύση, είναι Δέσποινα, έχει ιδιαίτερη θέση στο μυστήριο της θείας Οικονομίας, αλλά και ιδιαίτερη θέση στη ζωή της Εκκλησίας και πρεσβεύει διαρκώς για εμάς. Η Παναγία είναι το Πρόσωπο εκείνο, που λαμπρύνει και φωταγωγεί την Εκκλησία του Χριστού.
Επιπλέον η Παναγία χαρακτηρίζεται «Θεοτόκος», γιατί δεν γέννησε έναν απλό άνθρωπο, αλλά το δεύτερο Πρόσωπο της Αγίας Τριάδος. Η Γ΄ Οικουμενική Σύνοδος καθόρισε την πίστη της Εκκλησίας, ότι η Παναγία είναι Θεοτόκος, γέννησε τον Θεό, έδωσε σάρκα στο δεύτερο Πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, γι’ αυτό πρέπει να λέγεται «Θεοτόκος». Αυτό δεν είναι απλώς μια φιλοσοφία, αλλά θεολογία, αφού οι Απόστολοι που είδαν τον Χριστό να λάμπει με το Φως της θεότητας γνώρισαν εκ πείρας ότι Αυτός είναι «Φως εκ Φωτός, Θεός αληθινός εκ Θεού αληθινού». Γι’ αυτό και η Παναγία είναι Θεοτόκος και Μητέρα του Φωτός. Έτσι στην ενάτη ωδή της Ακολουθίας του Όρθρου προτάσσεται η εκφώνηση του Ιερέα: «Την Θεοτόκον και Μητέρα του Φωτός εν ύμνοις τιμώντες μεγαλύνομεν». Η Παναγία ως Μητέρα του Φωτός μεταδίδει σε όλους μας το πνευματικό φως.
Τέλος η Παναγία αναφέρεται ως «Αειπάρθενος Μαρία». Η λέξη Μαρία, ήταν το όνομά της, η δε λέξη «Αειπάρθενος» δείχνει το μυστήριο της αειπαρθενίας, της τέλειας καθαρότητάς της, αφού υπήρξε Παρθένος προ του τόκου, κατά την διάρκεια του τόκου και μετά τον τόκο. Σε κάθε εικόνα της Παναγίας ο κάθε αγιογράφος ζωγραφίζει τρία αστέρια, ένα στο μέτωπο, ένα στον δεξιό ώμο και ένα στον αριστερό ώμο, τα οποία δηλώνουν την αειπαρθενία της Παναγίας μας. Αυτό είναι ένα μυστήριο. Και αυτό βεβαιώνεται από την εμπειρία της θείας δόξας. Η εορτή της Κοίμησης της Υπεραγίας Θεοτόκου μας φανερώνει όλο το θαυμαστό και ευλογημένο Πρόσωπο της Παναγίας μας, που πρέπει να τιμάμε με την νηστεία, την προσευχή, την μετάνοια, την Θεία Ευχαριστία και γενικά με την Μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας μας και την Ορθόδοξη πνευματικότητα.
Αγαπητοί μου φίλοι, κατά την ευλογημένη αυτή ημέρα, πρέπει να χαιρόμαστε όχι μόνο γιατί μας δόθηκε η ευκαιρία να κάνουμε διακοπές και να επισκεφθούμε αγαπημένα μέρη και πρόσωπα, ούτε γιατί μας δίνεται η ευκαιρία να πανηγυρίσουμε, αλλά γιατί εορτάζει το τίμιο και ευλογημένο Πρόσωπο της Παναγίας μας, που το τίμησε και Αυτός ο Ίδιος ο Χριστός. Στρέφοντας το βλέμμα μας προς την Παναγία, αλλάζει κυριολεκτικά η ζωή μας. Μεταμορφώνεται, δίνονται λύσεις στα προβλήματά μας, φωτίζεται η ζωή μας, αποκτάμε την αληθινή πνευματική ζωή και όχι την ευσεβιστική, γίνεται η ζωή μας εντελώς διαφορετική. Γι’ αυτό ας επικαλούμαστε τη βοήθεια της Παναγίας μας στην καθημερινή μας ζωή και να είμαστε σίγουροι ότι κάποια λύση θα δοθεί στο εκάστοτε πρόβλημά μας. Εύχομαι ολόψυχα η Παναγία να πρεσβεύει για όλους μας και να μας προστατεύει από κάθε κακό.
Με αγάπη Χριστού,
π. Βασίλειος.