« Η ΚΟΙΜΗΣΗ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ »

Στην Καινή Διαθήκη, αγαπητοί μου φίλοι, ο θάνατος ονομάζεται κοίμηση. Τους δε τόπους όπου ενταφιάζουμε τους κεκοιμημένους αδελφούς μας τους ονομάζουμε «κοιμητήρια» και όχι νεκροταφεία. Για εμάς τους πιστούς ο θάνατος είναι ύπνος. Κατά την Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου μας το σώμα αυτό, που είναι μέσα στον τάφο, θα αναστηθεί, προκειμένου ο άνθρωπος να κριθεί ολόκληρος, και με το σώμα και με την ψυχή. Ο άνθρωπος είναι δυσύνθετος, αποτελείται από σώμα και ψυχή. Στη γλώσσα της Χριστιανικής Πίστης και ο θάνατος της Παναγίας ονομάζεται Κοίμηση. Πότε όμως κοιμήθηκε η Θεοτόκος; Η Παράδοση και οι γραπτές μαρτυρίες, που σώθηκαν λένε, ότι η Παναγία έζησε ένδεκα χρόνια μετά την Ανάληψη του Κυρίου. Η Παναγία τριών ετών πήγε στον Ναό. Στα δεκαέξι μνηστεύθηκε τον Ιωσήφ. Στα 49 αναλήφθηκε ο Κύριος. Και στο εξηκοστό έτος η Παναγία κοιμήθηκε.

Η Παναγία έζησε όλη της τη ζωή στα Ιεροσόλυμα, εκεί όπου ο Θεάνθρωπος θυσιάσθηκε για τη σωτηρία της ανθρωπότητας και θριάμβευσε με την ένδοξη Ανάστασή Του. Η Παναγία ανέβαινε συχνά στο όρος των Ελαιών, από το οποίο αναλήφθηκε ο Κύριος. Εκεί με ιερή συγκίνηση προσευχόταν στον Θεάνθρωπο Χριστό και Υιό της. Πάντοτε έφερνε στο νου της τις μεγάλες εκείνες ώρες του Ιησού και δάκρυα ευγνωμοσύνης κυλούσαν από τα μάτια της. Τρεις ημέρες, πριν κοιμηθεί η Παρθένος, ειδοποιήθηκε από Άγγελο του Ουρανού για την επερχόμενη κοίμησή της. Σύμφωνα με την Παράδοση, ο Άγγελος, που της έφερε την αγγελία της κοίμησης, ήταν και πάλι ο Γαβριήλ, ο οποίος άλλοτε της είχε φέρει το χαρμόσυνο μήνυμα για την γέννηση του Χριστού. Ο Γαβριήλ και στην περίπτωση αυτή την παρότρυνε να μην ταραχθεί, αλλά να δεχθεί με ευφροσύνη και το νέο μήνυμα της κοίμησής της, διότι την προσμένει η αθάνατη ζωή πλησίον του Υιού της.

Η Παναγία δεν ταράχθηκε και δεν λυπήθηκε με τη νέα αυτή αγγελία του Αρχαγγέλου Γαβριήλ. Αντίθετα περίμενε με μεγάλη χαρά να βρεθεί κοντά στον Υιό της. Πριν λοιπόν ανακοινώσει στους δικούς της ανθρώπους το θείο αυτό άγγελμα, ανέβηκε για τελευταία φορά στο όρος των Ελαιών, για να κάνει την προσευχή της. Μετά την προσευχή της, η Παναγία επέστρεψε και πάλι στα Ιεροσόλυμα, όπου άρχισε να ετοιμάζει τα απαραίτητα για τον ενταφιασμό της. Άναψε λαμπάδες στο σπίτι της και κάλεσε τις Χριστιανές φίλες της, στις οποίες ανακοίνωσε το μήνυμα της κοίμησής της. Εκείνες λυπήθηκαν και έκλαψαν για τον χωρισμό. Εκεί, ύστερα από λίγο, συναθροίσθηκαν θαυματουργικά οι Απόστολοι από τα πέρατα της γης. Τους άρπαξε θείο σύννεφο και τους έφερε στην Γεθσημανή, στο σπίτι της Θεοτόκου. Αυτό το θαυματουργικό γεγονός ίσως παραξενεύει κάποιους. Όμως στη θέληση του Θεού τίποτα δεν είναι αδύνατο.

Επειδή λοιπόν οι συγκεντρωμένοι άρχισαν να κλαίνε, μόλις έμαθαν, ότι πλησιάζει η εκδημία της Θεοτόκου, εκείνη τους είπε: «Ω φίλοι και μαθητές του Ιησού και Θεού μου, μην κάνετε πένθος και λύπη τη χαρά μου, αλλά να ενταφιάσετε το σώμα μου, όταν θα έλθει η στιγμή να κοιμηθώ». Εκεί μαζί με τους Αποστόλους έφθασε και ο Απόστολος των Εθνών Παύλος, ο οποίος με σεβασμό χαιρέτησε την Παρθένο και της έπλεξε το εγκώμιο. Έπειτα, σε μία ατμόσφαιρα κατανυκτικής σιγής, η Θεοτόκος αποχαιρέτησε όλους και παρακάλεσε τον Θεό για την ειρήνη του κόσμου. Και τότε η ολόφωτη ψυχή της πετάει προς τον Ουρανό. Ύστερα από αυτό οι μαθητές και Απόστολοι του Χριστού και πλήθος Χριστιανών κήδεψαν το άγιο σώμα της με ιερή συγκίνηση. Η κηδεία της ήταν μία πομπή κατανυκτική. Οι Απόστολοι κρατούσαν το φέρετρο, ενώ άλλοι προχωρούσαν μπροστά, ψάλλοντας ύμνους.

Οι φθονεροί όμως άρχοντες των Ιουδαίων, οι πάντοτε εχθροί του Χριστού και της Παναγίας Μητέρας Του, οργάνωσαν μερικούς από το πλήθος εναντίον της πομπής και τους παρακίνησαν να πετάξουν κάτω στη γη το άγιο σώμα της Παρθένου. Τότε όμως συνέβη ένα θαυμαστό γεγονός. Ο Κύριος δεν ήταν δυνατόν να αφήσει το άγιο σώμα της Μητέρας Του, να πεταχθεί από τους ασεβείς στο δρόμο, και τους τύφλωσε. Ένας δε Εβραίος από το εξαγριωμένο πλήθος που άρπαξε το φέρετρο, είδε πιο φανερή τη θεία τιμωρία. Όχι μονάχα τυφλώθηκε, αλλά και τα ασεβή χέρια του κόπηκαν και έμεινε έτσι μέχρι να νοιώσει τη συντριβή, να πιστέψει στον Χριστό και να αναγνωρίσει την Παναγία, ως Μητέρα του Κυρίου. Βέβαια ο Χριστός δεν είναι τιμωρός, αλλά το έκανε αυτό για να τους παιδαγωγήσει. Γι’ αυτό ο Εβραίος έπειτα θεραπεύθηκε και μάλιστα πήρε ένα κομμάτι από το φόρεμα της Παναγίας, με το οποίο θεραπεύθηκαν και οι υπόλοιποι από την τύφλωση.

Αγαπητοί μου φίλοι, η Αγία μας Εκκλησία ονομάζει τη σημερινή εορτή και Μετάσταση της Θεοτόκου. Και αυτό για τον εξής λόγο. Μετά τον ενταφιασμό της Παναγίας οι άγιοι Απόστολοι παρέμειναν λίγες ημέρες στην Γεθσημανή. Εκείνες τις ημέρες, σύμφωνα με την Παράδοση, οι Απόστολοι άκουγαν αγγελικές μελωδίες. Όταν έγινε ο ενταφιασμός της Παναγίας ένας από τους Αποστόλους απουσίαζε και έφθασε στην Γεθσημανή τρεις ημέρες μετά την ταφή της. Τότε οι άλλοι Απόστολοι άνοιξαν τον τάφο της Παναγίας, για να προσκυνήσει και ο Απόστολος που έλειπε, το Θεοδόχο σώμα της. Όλοι όμως στο άνοιγμα έμειναν κατάπληκτοι. Ο τάφος ήταν άδειος! Το σώμα της Θεοτόκου είχε μεταστεί από τον τάφο. Τα στοιχεία αυτά, για τη ζωή της Παναγίας, διασώζονται σε πρωτοχριστιανικά βιβλία, που δεν περιλαμβάνονται στην Καινή Διαθήκη. Τέτοια βιβλία είναι το λεγόμενο «Πρωτοευαγγέλιο του Ιακώβου», που μιλάει για την οικογένεια, τη γέννηση και τα παιδικά χρόνια της Παναγίας και ο «Λόγος του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου περί της Κοιμήσεως της Θεοτόκου», που αναφέρει τα γεγονότα της κοίμησής της. Να έχουμε όλοι την ευλογία της Παναγίας στη ζωή μας.

Με αγάπη Χριστού,

π. Βασίλειος.