« ΑΓΙΑΣ ΣΚΕΠΗΣ, ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΤΟΥ ΟΧΙ »

Κατά τη σημερινή ημέρα, αγαπητοί μου φίλοι, εορτάζουμε δύο εορτές. Η μία είναι της Αγίας Σκέπης της Θεοτόκου και η άλλη η Επέτειος του ΟΧΙ του 1940. Η εορτή της Αγίας Σκέπης εορτάζεται κανονικά την 1^η Οκτωβρίου, αλλά μετατέθηκε στις 28 Οκτωβρίου από την Εκκλησία μας το έτος1952. Είναι μια ένδειξη ευγνωμοσύνης προς την Μητέρα του Θεού για την σκέπη και την προστασία της στον αγώνα των Ελλήνων απέναντι στους αλαζόνες Ιταλούς αρχικά και αργότερα σε όλη τη διάρκεια της Εθνικής Αντίστασης. Μια αντίσταση στην απαίτηση να παραδώσουμε τμήματα του εθνικού εδάφους, να προδώσουμε δηλαδή τα κεκτημένα με αγώνες και με το αίμα των προγόνων μας. Η Ελληνική ψυχή όμως έδωσε την απάντηση που έπρεπε. Είπε δια στόματος του τότε Πρωθυπουργού Ιωάννη Μεταξά το υπερήφανο ΟΧΙ και ξεκίνησε έναν αγώνα για τα Ιερά και τα Όσια της Πατρίδας μας.

Ο Οκτώβριος είναι ο μήνας που ξυπνά μέσα σε κάθε Ελληνική ψυχή μνήμες δυνατές και ηρωϊκές από την ένδοξη Εποποιΐα του 1940. Οι λέξεις «Όχι» και «Αέρα», έμειναν στην ιστορία, για να θυμόμαστε τους ήρωες της εποχής εκείνης και να παραδειγματιζόμαστε για το πως οφείλουμε να πορευόμαστε κι εμείς οι σημερινοί Έλληνες. Οι δύο αυτές λέξεις έγραψαν Ιστορία, όπως άλλοτε το «Μολών λαβέ» και το «Ελευθερία ή θάνατος!» Ένας λαός μικρός σε πληθυσμό, με φτωχό εξοπλισμό μα με καρδιά γενναία και φρόνημα υψηλό απάντησε όπως προστάζει η περηφάνια, η λεβεντιά και η Ιστορία του, με το «Όχι!» στο αλαζονικό τελεσίγραφο του Ιταλού δικτάτορα που ζητούσε «άνευ όρων» υποταγή της χώρας μας. Οι Ιταλικές μεραρχίες μάλιστα, αφού προηγουμένως είχαν καταλάβει το Αλβανικό έδαφος, ήταν παραταγμένες κατά μήκος των Ελληνικών συνόρων και περίμεναν ετοιμοπόλεμες το σύνθημα.

Οι Έλληνες όμως ενθυμούμενοι την ένδοξη ιστορία τους βροντοφώναξαν το «Όχι!» απέναντι στην τότε φασιστική Ιταλία. Αντιτάχθηκαν στις δυνάμεις του Άξονα, αντιστάθηκαν στην Γερμανική Κατοχή, άντεξαν στις κακουχίες του πολέμου και στη φοβερή πείνα που ακολούθησε. Από τότε πέρασαν αρκετές δεκαετίες. Αλήθεια, πόσοι από εμάς τους Νεοέλληνες θυμόμαστε συχνά αυτή την ένδοξη σελίδα της Ιστορίας μας; Δυστυχώς στις ημέρες μας κάποιοι που εκτελούν διαταγές ξένων και σκοτεινών δυνάμεων, προσπαθούν να σβήσουν αυτές τις μνήμες από τη ζωή μας. Θέλουν η λήθη να σκεπάσει την ένδοξη Ιστορία μας. Αυτοί οι ξεδιάντροποι που βρίσκονται σε διάφορα πόστα της Ελληνικής πολιτικής και κοινωνικής ζωής υποστηρίζουν πως όλα αυτά έγιναν κάποτε και δεν έχουν να πουν τίποτα σε εμάς σήμερα. Οι άνθρωποι αυτοί πολεμούν με μανία οτιδήποτε το Ελληνικό και πατριωτικό!

Όσο όμως και αν προσπαθούν να επιβάλουν σιωπή, να συσκοτίσουν την αλήθεια, να «θάψουν» το πνεύμα του ’40, δεν θα το πετύχουν, διότι θα μιλήσει η ίδια η Πίνδος. Η φωνή της Πίνδου θα βροντοφωνάξει και θα μας ξυπνήσει. Θα μιλήσουν οι πέτρες, οι βράχοι της. Θα μιλήσουν τα Ηπειρωτικά περήφανα βουνά. Τα βουνά εκείνα που τα βάδισαν ήρωες, που πάνω τους άφησαν την πνοή τους παλληκάρια. Θα μιλήσουν τα χώματα εκείνα που ποτίσθηκαν με το αίμα των ηρώων στρατιωτών μας. Θα μιλήσουν για τη δυνατή πίστη των Ελλήνων εκείνης της εποχής. Μια πίστη που την είχαν τόσο εκείνοι που πολεμούσαν στην πρώτη γραμμή όσο και εκείνοι που έμειναν στα μετόπισθεν και συνόδευαν τους πολεμιστές μας με την προσευχή τους. Η Πίνδος μας θα μιλήσει για τον ηρωϊσμό και τη λεβεντιά των στρατιωτών μας. Φωνάζει ακόμη η Πίνδος και για τις ηρωϊκές Ηπειρώτισσες γυναίκες.

28^η Οκτωβρίου 2018. Η φωνή της Πίνδου ας ακουσθεί ιδιαίτερα σήμερα, στις δύσκολες ημέρες για την Πατρίδα μας, που πολλές και ποικίλες ανθελληνικές φωνές ακούγονται. Η φωνή της Πίνδου ας ακουσθεί σήμερα που κάποιοι πολιτικοί νάνοι παραχωρούν το όνομα της Μακεδονίας στο κρατίδιο των Σκοπίων, που δεν έχει καμία σχέση με την αρχαία Μακεδονία. Τρίζουν τα κόκκαλα του Παύλου Μελά, του Καπετάν Άγρα και όλων των ηρώων του Μακεδονικού Αγώνα. Οι σύγχρονοι αυτοί εφιάλτες παραχωρούν τα εδάφη της Ελλάδας για να απολαμβάνουν των διαφόρων προνομίων που έχουν. Και μάλιστα αυτοί οι πολιτικοί νάνοι σχεδιάζουν να δώσουν «λύσεις» και για άλλα πονεμένα κομμάτια του Ελληνισμού. Ας ακουσθεί λοιπόν η φωνή της Πίνδου που φωνάζει για ηρωϊσμό, γενναιότητα, περηφάνια, για πίστη δυνατή. Το πνεύμα του ’40 ξαναζεί στους Έλληνες που αντιστέκονται και αγωνίζονται.

Αγαπητοί μου φίλοι, όλοι λοιπόν ας αρχίσουμε τον αγώνα, άνδρες, γυναίκες, παιδιά, μικροί, μεγάλοι, νέοι, κλήρος και λαός, όλοι μαζί γενναίοι, δυνατοί, πιστοί, αντάξιοι της ένδοξης Ελληνικής Ιστορίας. Και τότε δύσκολα ήσαν όλα, και πείνα και φτώχεια. Και τότε πάλι μόνοι μας ήμασταν, χωρίς συμμάχους. Ενωθήκαμε όμως όλοι στο κοινό χρέος, ενωθήκαμε στο καθήκον, ενωθήκαμε στην προσευχή. Μην ακολουθούμε τις δήθεν «προοδευτικές» φωνές που θέλουν την καταστροφή της Ελλάδας. Ας τιμήσουμε με τον προσωπικό μας αγώνα όλους αυτούς τους ήρωες που έδωσαν τη ζωή τους για να ζούμε εμείς σήμερα ελεύθεροι. Μην ακολουθούμε τους ανόητους, που ζούνε μόνο για να απολαμβάνουν τις επίγειες ηδονές, χωρίς να έχουν κανένα ιδανικό. Ας αναστήσουμε και πάλι το Ρωμαίϊκο! Να ξαναζήσουν οι μεγάλες ώρες της Πίνδου. Ζήτω η Πατρίδα μας! Ζήτω το Έθνος!

Με αγάπη Χριστού,

π. Βασίλειος.