« ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ΄ ΛΟΥΚΑ »

Όπως μας πληροφορεί το σημερινό Ευαγγελικό ανάγνωσμα, αγαπητοί μου φίλοι, ο Χριστός βρέθηκε στη χώρα των Γαδαρηνών, όπου εκεί συνάντησε έναν δαιμονισμένο άνθρωπο. Ο δυστυχισμένος αυτός άνθρωπος δεν φορούσε ενδύματα, δεν έμενε στο σπίτι του, αλλά σε ερημικούς χώρους, στα μνήματα, δεμένος με αλυσίδες. Ο δαιμονισμένος, όταν είδε τον Ιησού φώναξε: «Τι εμοί και σοι, Ιησού, υιέ του Θεού του υψίστου; δέομαί σου, μη με βασανίσης» (ΛΟΥΚΑ 8, 28). Ο Χριστός όχι μόνο δεν τον βασάνισε, αλλά τον θεράπευσε κιόλας. Ο δε δαιμονισμένος σωφρονισμένος και ιματισμένος κάθησε στα πόδια του Ιησού, δεχόμενος την ευεργετική διδασκαλία Του. Η λυτρωτική διδαχή του Χριστού μεταμορφώνει τον άνθρωπο και από την κατάσταση της ψυχικής ανισορροπίας τον καθιστά ισορροπημένο. Τον αποκαθιστά στη θέση που πραγματικά του αξίζει.

Δαιμονισμένοι υπήρχαν στην εποχή του Χριστού, υπάρχουν και σήμερα. Όταν ο άνθρωπος απομακρυνθεί από τις αρχές που καθορίζει η πίστη προς τον Θεό, τότε ο άνθρωπος κλονισμένος οδηγείται σε μία αναρχούμενη ζωή με κατάπτυστες πράξεις, που οδηγούν σε μία ψυχική ανισορροπία. Τι είπε ο δαιμονισμένος προς τον Κύριο; «Τι δουλειά έχεις  Εσύ με εμένα Ιησού, Υιέ του Υψίστου Θεού;» (ΛΟΥΚΑ 8, 28). Ο άνθρωπος χωρίς Θεό, χωρίς τον κύκλο των ηθικών αξιών, διακόπτει κάθε πνευματική σχέση με τον Θεό και οδηγείται σε δαιμονικές και παράλογες πράξεις. Ένας άνθρωπος χωρίς ηθικές αρχές παρουσιάζεται με την αναστατωμένη ζωή του ως δαιμονισμένος. Τα έργα της δουλείας στην αμαρτία είναι του διαβόλου. Ο Χριστός προσφέρει τη ζωή της εσωτερικής ελευθερίας, της χαράς και της καταξίωσης. Τα πνευματικά αγαθά της πίστης χάνονται με μία άστατη και ασύδοτη ζωή.

Θα χρειαζόταν η δυνατή πέννα ενός Ντοστογιέφσκι, για να περιγράψουμε τους σύγχρονους δαιμονισμένους. Δαιμονισμένοι είναι εκείνοι που εγκαταλείπουν την οικογένειά τους, τα παιδιά τους, για να ζήσουν μία ζωή ασχημοσύνης και κατάπτωσης. Παράλογο και δαιμονικό είναι, όταν ο πατέρας και η μητέρα δεν ενδιαφέρονται με υπευθυνότητα για τη σωστή μόρφωση και διαπαιδαγώγηση των παιδιών τους. Αιχμαλωσία είναι το αλκοόλ, τα ναρκωτικά, που αντί του υποσχόμενου παραδείσου οδηγούν τους νέους στην πλήρη καταστροφή. Καταστροφή   των ιδίων, καταστροφή και των οικογενειών τους. Δαιμονιόπληκτοι είναι όσοι από την τηλεόραση ή από το διαδίκτυο ή από τον Τύπο προβάλλουν κάθε διαστροφή, τον κλονισμό του θεσμού της οικογένειας με κακόγουστα τηλεοπτικά έργα και ακόμη να κατεβάσουν την Παιδεία σε κατάσταση φθηνής μεταπράτησης γνώσεων χωρίς παιδαγωγική σημασία.

Θλιβερά είναι τα αποτελέσματα της σύγχρονης δαιμονοπληξίας. Περιφέρονται λείψανα ανθρώπων, με παρανοϊκές καταστάσεις και ως ανοικτοί τάφοι αποδίδουν την ηθική δυσοσμία. Όλοι αυτοί καμία σχέση δεν έχουν με τον Θεό. Ο Θεός δεν υποδεικνύει ζωή ανισορροπίας, αλλά μία ικανοποιητική σύνθεση όλων των θεμάτων της ζωής που οδηγεί στην εξισορρόπηση και στην ηρεμία. Αν σήμερα οι άνθρωποι βασανίζονται από άγχος, μοναξιά και ανασφάλεια είναι γιατί έχουν απομακρυνθεί από τον Θεό. Και φυσικά όταν απομακρυνόμαστε από τον Θεό τότε βρισκόμαστε σε ψυχική ανισορροπία, με αποτέλεσμα αυτή η ψυχική κατάστασή μας να επεκτείνεται στην οικογενειακή ζωή, στην κοινωνική ζωή, στην επαγγελματική ζωή και φυσικά στην πνευματική ζωή μας. Το άγχος, η μοναξιά και η ανασφάλεια φανερώνουν ανθρώπους χωρίς Θεό. Ο άνθρωπος του Θεού δεν διακατέχεται από τα βασανιστικά αυτά συναισθήματα.

Στη σημερινή εποχή βιώνουμε αυτή την απομάκρυνση του ανθρώπου από τον Θεό σε μεγάλο βαθμό. Γύρω μας βλέπουμε ανθρώπους χωρίς ελπίδα, ταραγμένους, χαμένους στις σκέψεις τους. Βλέπουμε ανθρώπους που δεν αισθάνονται την ανάγκη να πιστέψουν στον Θεό. Δεν εκκλησιάζονται, δεν ζουν την Μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας, συζούν παράνομα, τελούν πολιτικούς γάμους και πολιτικές κηδείες, χωρίζουν για την παραμικρή αφορμή με θύματα φυσικά τα παιδιά τους τα οποία επιβαρύνονται ψυχολογικά, δεν έχουν ελπίδα στον Θεό, δεν πιστεύουν ότι θα ζουν μετά τον θάνατο. Δεν τους αναφέρω αυτούς τους ανθρώπους για να τους κατηγορήσω. Πραγματικά τους λυπάμαι και συμπάσχω μαζί τους. Αν δεν έχει ό άνθρωπος την ελπίδα του στον Θεό, τότε σε τι θα ελπίζει; Απλώς θα ζει αυτή τη ζωή, θα δουλεύει και θα περιμένει τον τάφο, όπου εκεί θα εξαφανισθεί σύμφωνα με το δικό του «πιστεύω».

Αγαπητοί μου φίλοι, ο Χριστός έσωσε τον δαιμονισμένο του σημερινού Ευαγγελίου. Ο Κύριος και εμάς, τους σημερινούς ανθρώπους, θέλει να μας σώσει. Αρκεί εμείς να το θελήσουμε. Αρκεί να αποδεχθούμε την πρόσκληση του Κυρίου μας, ο Οποίος μας καλεί να συμμετάσχουμε στο Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, το οποίο θα μας οδηγήσει κοντά Του στην αιωνιότητα. Η δυνατή πίστη δίνει και σήμερα το κουράγιο να ανυψώσουν προχώματα οι οικογενειάρχες για την προστασία των παιδιών τους. Οι μητέρες να αναδειχθούν εστιάδες της οικογένειας. Οι νέοι να φωτισθούν, για να αντισταθούν στις παγίδες του διαβόλου. Οι νέοι με τον φωτισμό του Θεού να αντισταθούν στις σύγχρονες μορφές ψυχολογικής και κοινωνικής δουλείας. Μην απογοητευόμαστε, αν πέφτουμε στον αγώνα μας. Να συνεχίζουμε τον πνευματικό μας αγώνα και ο Χριστός θα βραβεύει το φιλότιμο που δείχνουμε. Ο Χριστός για όλους μας είναι ο Σωτήρας και Λυτρωτής μας.

Με αγάπη Χριστού,

π. Βασίλειος.