« ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ »

Στο σημερινό Ευαγγελικό ανάγνωσμα, αγαπητοί μου φίλοι, ο Ευαγγελιστής Ματθαίος μας μεταφέρει στην Καπερναούμ και μας παρουσιάζει κάποιους ανθρώπους να μεταφέρουν πάνω σε κρεββάτι ένα παράλυτο, προκειμένου να τον οδηγήσουν στον Χριστό. Μόλις όμως ο παράλυτος πλησιάζει τον Κύριο, Τον κοιτάζει φοβισμένος και αποθαρρημένος. Ο Χριστός μας μόλις τον βλέπει του λέει: «Θάρσει, τέκνον· αφέωνταί σοι αι αμαρτίαι σου» (ΜΑΤΘ. 9, 2). Γιατί όμως ο Κύριος μιλάει έτσι; Γιατί δίνει θάρρος στον παράλυτο; Όπως φαίνεται από τη συνάφεια των λόγων του Κυρίου, ο παράλυτος ήταν απογοητευμένος από τις πολλές του αμαρτίες. Φοβόταν μήπως οι τόσες αμαρτίες του γίνουν εμπόδιο στη θεραπεία του. Ο Κύριος λοιπόν διέγνωσε αυτή την αγωνία του παραλύτου. Και γι’ αυτό τον ενθαρρύνει. Τον αποκαλεί στοργικά «τέκνον» (ΜΑΤΘ. 9, 2), επειδή είναι και αυτός πλάσμα Του.

Ο Χριστός διαβεβαιώνει τον παράλυτο, πως ούτε οι αμαρτίες του αλλά ούτε και η ασθένειά του θα κυριαρχήσουν πάνω του. Και μας δείχνει έτσι ο Κύριος, με τη στάση του αυτή, ότι είναι φιλεύσπλαγχνος στον πόνο μας, παρηγορητής στην απελπισία μας, συμπονετικός στην απογοήτευσή μας, έτοιμος να μας θεραπεύσει. Γιατί όμως ο Χριστός, πριν θεραπεύσει τον παράλυτο, συγχωρεί τις αμαρτίες του; Ήθελε ο Κύριος να δείξει με τον τρόπο αυτό ότι η σωματική παράλυση του δυστυχισμένου αυτού ανθρώπου ήταν αποτέλεσμα της πνευματικής παράλυσης, δηλαδή των πολλών του αμαρτιών. Γι’ αυτό και θεραπεύει πρώτα την ψυχή του παραλύτου, συγχωρώντας τα πολλά του αμαρτήματα, για να θεραπεύσει κατόπιν και το σώμα του. Και μας φανερώνει έτσι ότι πολλές ασθένειες δημιουργούνται εξαιτίας των αμαρτιών μας. Οι αμαρτίες δημιουργούν προβλήματα υγείας.

Πρωτίστως πρέπει να θεραπευθεί η αιτία της ασθένειάς μας, που είναι οι αμαρτίες μας. Και αυτό πως μπορεί να γίνει; Μόνο με το Μυστήριο της Ιεράς Εξομολογήσεως. Στο Μυστήριο αυτό ο άνθρωπος εναποθέτει τις αμαρτίες του στα χέρια του Χριστού μέσα από τον Πνευματικό Πατέρα και ξελαφρώνει από το βαρύ αυτό φορτίο των αμαρτιών. Αρκεί ο άνθρωπος να πάει με μετάνοια στο Μυστήριο της Εξομολόγησης και να εξαγορεύσει όλες τις αμαρτίες του. Αν κάποιος κρύβει τις αμαρτίες του από ντροπή δεν έχει κάνει καθαρή εξομολόγηση. Στην εξομολόγηση τα λέμε όλα, αλλιώς ας μην πηγαίνουμε και ταλαιπωρούμαστε χωρίς αντίκρισμα. Κρύβοντας τις αμαρτίες μας ή μην κατανοώντας κάποιες αμαρτωλές πράξεις που κάνουμε, κοροϊδεύουμε τόσο τον εαυτό μας όσο και τον Χριστό μέσω του Πνευματικού. Εξάλλου μετανοούμε πρώτα για τις πράξεις μας και μετά πηγαίνουμε να πούμε τις πτώσεις μας.

Αυτό όμως δεν είναι κανόνας για όλες τις περιπτώσεις ασθενειών. Διότι δεν πάσχουν όλοι οι ασθενείς εξαιτίας προσωπικών τους αμαρτιών, ούτε πάλι όσοι αμαρτάνουν αναγκαστικά αρρωσταίνουν. Είναι όμως αλήθεια ότι οι ασθένειες εισήλθαν στον κόσμο λόγω του Προπατορικού αμαρτήματος. Ο Θεός δεν έπλασε τον άνθρωπο για να αρρωσταίνει. Οι αρρώστιες εισήλθαν στον κόσμο μαζί με τη φθορά και τον θάνατο ως συνέπεια της αμαρτίας. Και τις επέτρεψε ο Θεός στους ανθρώπους είτε για παιδαγωγία και διόρθωση, είτε για δοκιμασία και καλλιέργεια της αρετής. Οφείλουμε να ιεραρχούμε σωστά τα πράγματα. Όταν αρρωστήσει το σώμα μας, τρέχουμε στους καλύτερους γιατρούς. Και όταν βαραίνει η ψυχή μας από τις αμαρτίες, να τρέχουμε στο ιατρείο του Θεού, στο Μυστήριο της Ιεράς Εξομολογήσεως. Πρώτα η θεραπεία ης ψυχής μας και ύστερα η ίαση του σώματος.

Κάποιοι Γραμματείς που ήσαν εκεί μπροστά, μόλις άκουσαν τον Κύριο να συγχωρεί τις αμαρτίες του παραλύτου, σκέφθηκαν ότι ο Κύριος βλασφημεί. Ποια όμως θεωρούσαν βλασφημία; Τι σημαίνει βλασφημία;  Βλασφημώ σημαίνει βλάπτω την φήμη κάποιου, και ειδικά για τον Θεό σημαίνει εκφράζομαι υβριστικά γι’ Αυτόν. Και θεωρούσαν βλασφημία το ότι ο Κύριος είπε πως συγχώρησε τις αμαρτίες του παραλύτου. Φυσικά ο Χριστός που το έκανε, είχε την εξουσία γιατί είναι Θεός. Και αυτό μόνο ο Θεός μπορεί να το κάνει. Συγχωρώντας λοιπόν ο Χριστός αμαρτίες, χρησιμοποιούσε τις θεϊκές εξουσίες και ιδιότητες που είχε. Οι Γραμματείς βρίσκονταν μέσα στο σκοτάδι της αμαρτίας και της άγνοιας και δεν μπορούσαν να κατανοήσουν Ποιον είχαν μπροστά τους, που είχε τη δύναμη να συγχωρεί αμαρτίες. Δεν μπορούσαν να καταλάβουν ότι μπροστά τους ήταν ο Ίδιος ο Θεός σαρκωμένος.

Αγαπητοί μου φίλοι, οι Φαρισαίοι μόνο γι’ αυτό σκανδαλίζονται; Όχι βέβαια. Η κατηγορία της βλασφημίας ήταν η αφορμή. Αυτοί σκανδαλίζονται περισσότερο από φθόνο και ζήλεια. Διότι πόσες φορές είχαν δει τον Κύριο να θεραπεύει πολλές ασθένειες και να διώχνει δαιμόνια; Και όλα αυτά ήσαν σημάδια ότι ο Κύριος είχε υπεράνθρωπη και θεϊκή δύναμη. Και ο Κύριος τους προσφέρει κι ένα ακόμη αδιαμφισβήτητο σημείο της θεότητάς Του. Τους δείχνει ότι ως Θεός γνωρίζει τις εμπαθείς σκέψεις τους. Τους δίνει να καταλάβουν ότι Αυτός είναι ο «ετάζων καρδίας και νεφρούς» (ΨΑΛΜ. 7, 10). Βλέπει στα βάθη των καρδιών τους τους διαλογισμούς αυτούς και τους ελέγχει. Κατόπιν ο Κύριος προχωρεί στο θαύμα του παραλύτου. Τελικά οι Γραμματείς και οι Φαρισαίοι δεν μετανόησαν, παρόλο που βρέθηκαν μπροστά σε αυτό το μεγάλο θαύμα. Έτσι κάνουν και πολλοί άνθρωποι της εποχής μας. Γι’ αυτό ας προσέχουμε πολύ!

Με αγάπη Χριστού,

π. Βασίλειος.