«Ένας
νέος εδέθη κατά την καρδίαν από τον έρωτα και τα δεσμά μιας πόρνης· ελεγχθείς
δε πολλά σφοδρά από τους γονείς του, από τους συγγενείς του και από τον
Πνευματικόν του, απεφάσισε να σπάση τα δεσμά αυτά και να λυτρωθή από την
αμαρτίαν ταύτην, με μίαν γενικήν και καθολικήν εξομολόγησιν όλων των αμαρτιών
του. Συνάζοντας λοιπόν το πλήθος των αμαρτιών του, τας έγραψεν εις ένα χαρτί. Εις
την εξέτασιν όμως, οπού έκαμε των αμαρτιών του, δεν έλαβε και τον πρέποντα
πόνον και συντριβήν εις την καρδίαν του, καθώς πρέπει να κάμνουν εκείνοι οπού
ενθυμούνται τας αμαρτίας των και ετοιμάζονται να τας εξομολογηθούν· αλλά τόσον
ολίγον πόνον έκαμεν, όπου πηγαίνοντας για να εξομολογηθή, εις τον δρόμον έτυχε
πάλιν να περάση από την πόρταν του κατηραμένου σπιτιού της πόρνης εκείνης, εις
το οποίον ωσάν άγνωστος, επαρακινήθη πάλιν να έμβη και, αφ’ ου εμβήκεν,
απεφάσισε να πέση πάλιν εις την αμαρτίαν και κοντά εις τας παλαιάς να προσθέση
και άλλην νέαν αμαρτίαν, με ελπίδα ότι έχει να εξομολογηθή πλέον όλας τας
αμαρτίας του. Αλλά τι ηκολούθησε; καθώς αυτός ήτον επάνω εις εκείνον τον
πονηρόν λογισμόν δια να πέση εις την πορνείαν, να και έφθασεν ένας άλλος νέος συνεραστής
και αγαπητικός της αυτής πόρνης, ο οποίος βλέποντάς τον εκεί, εθυμώθη και
κτυπώντας τον, με μίαν μόνην πληγήν τον εθανάτωσεν· όθεν παίρνοντες οι εκείσε
άνθρωποι το λείψανόν του δια να το ενταφιάσουν, ευρήκαν επάνω του το χαρτί,
οπού είχε γραμμένας τας αμαρτίας του δια να τας εξομολογηθή· ω ελεεινός
θάνατος! ω ελπίδες ψεύτικες! ω λογισμός πεπλανημένος του δυστυχούς τούτου νέου!»
«Εξομολογητάριον»,
Εκδόσεις «Νεκτάριος Παναγόπουλος», Σελίδες 311-312.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου