« ΚΥΡΙΑΚΗ Γ΄ ΛΟΥΚΑ »

Το σημερινό Αποστολικό ανάγνωσμα, αγαπητοί μου φίλοι, προέρχεται από την Β΄ προς Κορινθίους Επιστολή του Αποστόλου Παύλου. Μας λέει λοιπόν ο Απόστολος Παύλος στην αρχή τα εξής: «Τούτο δε, ο σπείρων φειδομένως φειδομένως και θερίσει, και ο σπείρων επ’ ευλογίαις και θερίσει. Έκαστος καθώς προαιρείται τη καρδία, μη εκ λύπης ή εξ ανάγκης· ιλαρόν γαρ δότην αγαπά ο Θεός» (Β΄ ΚΟΡ. 9, 6-7). Δηλαδή, «Πρέπει να ξέρετε πως όποιος σπέρνει με φειδώ θα έχει λίγη σοδειά· κι όποιος σπέρνει απλόχερα η σοδειά του θα είναι άφθονη. Ο καθένας ας δώσει ό,τι του λέει η καρδιά του χωρίς να στενοχωριέται ή να εξαναγκάζεται, γιατί ο Θεός αγαπάει αυτόν που δίνει με ευχαρίστηση» (Β΄ ΚΟΡ. 9, 6-7). Για την αρετή της ελεημοσύνης θα μιλήσουμε σήμερα. Είναι μία σπουδαία αρετή, η οποία ευαρεστεί τον Θεό και μας κάνει ανθρώπους όμοιους με Αυτόν.

Η ελεημοσύνη είναι ο πιο άμεσος τρόπος επικοινωνίας Θεού και ανθρώπων. Πρώτος ο Θεός έδειξε τον πλούτο του ελέους Του στους ανθρώπους, ώστε δεν δίστασε να θυσιάσει και τον μονογενή Του Υιό για να σώσει τον κόσμο. Και ο Χριστός με άμεση προθυμία και αγάπη προσήλθε στο μαρτύριο του Σταυρού, γιατί από αυτή Του τη θυσία ξεπήγασε το μέγα έλεος της σωτηρίας όλων των ανθρώπων. Δεν περιόρισε το μέγεθος του ελέους Του, αλλά ξέπλυνε με το αίμα Του όλες τις αμαρτίες μας. Ο Απόστολος Παύλος διακρίνει δύο χαρακτηριστικά σημεία της πραγματικής ελεημοσύνης, την αγαθή προαίρεση και τη γενναιοδωρία. Η ιλαρή διάθεση της καρδιάς που θέλει να προσφέρει εμπεριέχει και την έννοια της προθυμίας αλλά και την έννοια της γενναιοδωρίας. Οι δύο αυτές έννοιες καθιστούν την αρετή της ελεημοσύνης ολοκληρωμένη. Χρειάζονται και οι δύο αυτές έννοιες.

Ο Απόστολος Παύλος τονίζει στη σημερινή Αποστολική περικοπή: «έκαστος καθώς προαιρείται τη καρδία» (Β΄ ΚΟΡ. 9, 7). Η προαίρεση όμως της καρδιάς πρέπει να κινείται πάντοτε σε συνδυασμό με τη δυνατότητα που έχει ένας άνθρωπος να δώσει, να ελεήσει, να βοηθήσει. Όταν εμείς ζητάμε όχι το μικρό αλλά το μέγα έλεος του Θεού, γιατί είναι όντως μεγάλη η δωρεά συγχώρησης των αμαρτιών μας, τότε και η δική μας ελεημοσύνη στον συνάνθρωπό μας πρέπει να είναι μεγάλη, ανάλογα με τις δυνατότητές μας. Να είμαστε, δηλαδή, όχι μόνο πρόθυμοι, αλλά και γενναιόδωροι στην εκτέλεση της ελεημοσύνης. Όση περισσότερη διάθεση έχουμε για ελεημοσύνη και όσα περισσότερα δώσουμε σε εκείνους που έχουν ανάγκη, τόσο μεγαλύτερη θα είναι η ανταμοιβή μας από τον Θεό. Θα ευλογήσει ο Θεός την ελεημοσύνη μας γιατί κι εμείς κάναμε το καθήκον μας προς τον πλησίον μας.

Ο Χριστός, ως καλός ποιμένας, έδωσε την ίδια Του τη ζωή και ο Πατήρ Του Τον δόξασε με την ίδια δόξα που είχε ως Υιός και Λόγος του Θεού. Γι’ αυτό και όποιος από εμάς κυριολεκτικά σκορπίσει, δώσει από την περιουσία του στους φτωχούς, χάριν της αγάπης του στον Θεό και τον συνάνθρωπο, η πράξη του αυτή θα μείνει ως αιώνια πράξη δικαιοσύνης. Και ο Θεός της δικαιοσύνης θα τον δικαιώσει ενώπιόν Του και ενώπιον των ανθρώπων, θα του δωρίσει για πάντα την αιώνια ζωή. Αν η σωτηρία μιας ψυχής είναι πολυτιμότερη από αυτόν τον κόσμο, αντιλαμβανόμαστε πόσο μεγάλη είναι η ανταμοιβή της ελεημοσύνης. Είναι μακάριοι και ευτυχισμένοι εκείνοι που είναι εύσπλαχνοι και ελεούν αυτούς που έχουν ανάγκη, γιατί αυτοί θα ελεηθούν από τον Θεό! Θα τους δείξει ο Θεός έλεος κατά την ημέρα της κρίσης και θα κληρονομήσει την Βασιλεία των Ουρανών.

Αν και ζούμε σε εποχή αφθονίας, υπάρχουν πολλοί συνάνθρωποί μας και λαοί που στερούνται αγαθών, επειδή ο παγκόσμιος πλούτος δεν κατανέμεται με πνεύμα δικαιοσύνης και με φόβο Θεού. Έτσι, τα διεθνή προγράμματα ενίσχυσης δεν αρκούν να καλύψουν τις ανάγκες τους και πολλές φορές γίνεται εκμετάλλευση των διαθέσιμων πόρων για άλλους σκοπούς. Είναι κατεξοχήν Χριστιανικό καθήκον αλλά και πανανθρώπινη συμπεριφορά να απαλύνεται η κοινωνική αδικία με τη μεγάλη αρετή της ελεημοσύνης, της αλληλεγγύης, χωρίς βέβαια να εξουθενώνεται η αξιοπρέπεια του πλησίον. Αν όλοι οι άνθρωποι, πλούσιοι και φτωχοί, έβαζαν μέσα στην καρδιά τους τον μακαρισμό του Κυρίου «μακάριοι οι ελεήμονες, ότι αυτοί ελεηθήσονται» (ΜΑΤΘ. 5, 7), τότε θα μειωνόταν σε πολύ βαθμό, η στέρηση και η κοινωνική δυστυχία. Αν επικρατούσε η αρετή της ελεημοσύνης, δεν θα υπήρχε φτωχός σε ολόκληρο τον πλανήτη.

Αγαπητοί μου φίλοι, οφείλουμε ως Χριστιανοί να ευεργετούμε και να ελεούμε όσους έχουν ανάγκη, σύμφωνα με τις οικονομικές μας δυνατότητες. Οφείλουμε να είμαστε σπλαχνικοί προς τους φτωχούς και εκείνους που είναι δυστυχισμένοι από οποιαδήποτε αιτία. Όλοι αυτοί έχουν δικαίωμα και μερίδιο στη συμπάθειά μας. Κοιτάζουν με προσμονή τα χέρια μας, όπως κοιτάζουμε όλοι μας τα χέρια του Θεού όταν ζητάμε κάτι. Πρέπει να βοηθάμε τους ανθρώπους όχι από ματαιοδοξία ή από έπαρση και αλαζονεία, όχι από την επιθυμία μας να μας ευχαριστούν οι ευεργετούμενοι, αλλά με ανιδιοτέλεια. Μόνο έτσι ευχαριστούμε τον Θεό και γινόμαστε άξια παιδιά Του. Ας είναι το σημερινό Αποστολικό ανάγνωσμα η αφορμή για να προβληματισθούμε και να σκεφθούμε πιο σοβαρά την αρετή της ελεημοσύνης, η οποία μας φέρνει πιο κοντά στον Θεό. Μην λησμονούμε να ελεούμε τους φτωχούς αδελφούς μας.

Με αγάπη Χριστού,

π. Βασίλειος.