« ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΥΤΟΥ »

Κατά τη σημερινή Κυριακή του Παραλύτου, αγαπητοί μου φίλοι, έχουμε δύο θεραπείες ασθενών ανθρώπων. Στο μεν Ευαγγελικό ανάγνωσμα βλέπουμε τον Κύριό μας να θεραπεύει έναν παράλυτο, δίπλα στην «κολυμβήθρα» (ΙΩΑΝ. 5, 2), στη μικρή λίμνη της Βηθεσδά. Στο δε Αποστολικό ανάγνωσμα βλέπουμε τον Απόστολο Πέτρο να θεραπεύει τον παράλυτο Αινέα. Άραγε τον θεράπευσε ο Πέτρος; Ναι, εκείνος τον θεράπευσε. Ωστόσο ο ίδιος είχε άλλη αίσθηση για το θαύμα. Αναγνώριζε ότι ο Χριστός θαυματουργεί, γι’ αυτό και είπε στον Αινέα: «Αινέα σε γιατρεύει ο Ιησούς Χριστός» (ΠΡΑΞ. 9, 34). Ας δούμε λοιπόν ποιες αρετές δείχνει ο λόγος αυτός. Ο λόγος αυτός του Αποστόλου Πέτρου δείχνει πολύ δυνατή πίστη. Δεν είπε ο άγιος Απόστολος: «Μακάρι να σε θεραπεύσει» ή «Ελπίζω να σε θεραπεύσει», αλλά «Σε θεραπεύει τώρα». Ο Απόστολος είναι απολύτως βέβαιος. Και αυτή τη βεβαιότητα την αντλεί από το Άγιο Πνεύμα.

Ο άνθρωπος που έχει υποταγεί τελείως στον Χριστό, έχει γίνει ένα με τον Χριστό, ζει τον Χριστό, και όταν ενεργεί, ουσιαστικά ενεργεί ο Χριστός δι’ αυτού. Πρόκειται για μία υπερφυσική κατάσταση, μία κατάσταση Χάριτος. Ο άνθρωπος που δεν έχει φθάσει στην αγιότητα δεν μπορεί να κατανοήσει τέτοιες καταστάσεις. Ίσως κάποιος απλώς να υποψιασθεί. Εμείς βέβαια, οι σημερινοί Χριστιανοί στην πλειοψηφία μας, ούτε χάρισμα θαυματουργίας έχουμε, ούτε την αγιότητα του Αποστόλου Πέτρου. Απέχουμε πολύ από αυτή την κατάσταση Χάριτος που είχε ο Απόστολος. Όμως η μεγάλη πίστη του μας δίνει την αφορμή να ελέγξουμε τον εαυτό μας για την ολιγοπιστία μας, εμείς που θέλουμε να λεγόμαστε πιστοί. Εμείς που τόσες φορές ευεργετηθήκαμε από τον Κύριο και ακόμη έχουμε λογισμούς αμφιβολίας για τη στοργική Του συμπαράσταση στα καθημερινά μας προβλήματα.

Είναι ευκαιρία με το σημερινό Αποστολικό ανάγνωσμα να βάλουμε αρχή, να καλλιεργούμε λογισμούς πίστης και κατά Θεόν αισιοδοξίας. Έλεγε ο Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης, ότι η ψυχική αντοχή αυξάνει «με την ελπίδα και την εμπιστοσύνη στον Θεό, οι οποίες δίνουν δυνάμεις πολλές. Πρέπει να αφήνουμε τον εαυτό μας στα χέρια του Θεού με απόλυτη εμπιστοσύνη και να βλέπουμε την κάθε δοκιμασία σαν δώρο σταλμένο από την αγάπη του Θεού. Ο άνθρωπος που έχει μεγάλη εμπιστοσύνη στον Θεό χαίρεται τα πάντα. Είτε είναι άρρωστος, είτε μένει νηστικός, είτε τον αδικούν, είτε…,είτε…, πιστεύει ότι ο Θεός τα έχει επιτρέψει, ελπίζει στον Θεό και είναι πάντα ασφαλισμένος στο λιμάνι της ελπίδος του Θεού» (Πάθη και Αρετές-Λόγοι Ε΄, σελίδα 284). Οφείλουμε να μετανοούμε και να καθαριζόμαστε από την αμαρτία. Διότι ένοχη συνείδηση και ακλόνητη πίστη δεν είναι δυνατόν να συνυπάρχουν.

«Αινέα σε γιατρεύει ο Ιησούς Χριστός» (ΠΡΑΞ. 9, 34). Ο λόγος αυτός όμως του αγίου Αποστόλου φανερώνει και τη βαθιά του ταπεινοφροσύνη. Ποιος ήταν ο Απόστολος Πέτρος; Ο πρωτοκορυφαίος, ο πρώτος μεταξύ των πιο στενών μαθητών του Κυρίου, ο θεόπτης του Θαβώρ! Από το κήρυγμά του την ημέρα της Πεντηκοστής πίστεψαν τρεις χιλιάδες άνθρωποι, η σκιά του θεράπευε θαυματουργικά ασθενείς. Και όμως στον Αινέα λέει, ότι τον θεραπεύει ο Χριστός και όχι ο ίδιος. Πόσα έχει να μας διδάξει το ταπεινό φρόνημα του αγίου Αποστόλου! Να εξετάσουμε τον εαυτό μας μήπως υπερηφανευόμαστε για τα καλά μας έργα, που οπωσδήποτε είναι πολύ μικρότερα από αυτά του Αποστόλου Πέτρου. Δυστυχώς εμείς οι άνθρωποι δεν θυμόμαστε τα αμαρτήματά μας που μπορεί να είναι και πολύ μεγάλα. Αντίθετα οτιδήποτε μικρό έχουμε  κατορθώσει, το θυμόμαστε και υπερηφανευόμαστε.

Έχουμε ανάγκη να θυμόμαστε τον λόγο του Κυρίου: «Χωρίς εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν» (ΙΩΑΝ. 15, 5). Ό,τι κατορθώνουμε, να το αποδίδουμε στην Χάρη του Θεού. Να λέμε μαζί με τον Απόστολο Παύλο: «Ουκ εγώ δε, αλλ’ η χάρις του Θεού η συν εμοί» (Α΄ ΚΟΡ. 15, 10). Να καλλιεργούμε το ταπεινό φρόνημα. Τότε θα μας σκεπάζει ο Θεός με το έλεός Του· και περισσότερη πνευματική προκοπή θα μας δίνει και αληθινό ταπεινό φρόνημα θα μας χαρίζει. Έλεγε ο Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης: «Η ταπείνωση ανοίγει τις πόρτες του Ουρανού και έρχεται στον άνθρωπο η Χάρις του Θεού, ενώ η υπερηφάνεια τις κλείνει…Όλα από το ταπεινό φρόνημα εξαρτώνται. Όταν υπάρχη στον άνθρωπο ταπεινό φρόνημα, τότε φυσιολογικά ανταμώνει η γη με τον Ουρανό» (Πάθη και Αρετές-Λόγοι Ε΄, σελίδα 169). Αυτή την ταπείνωση είχε ο Απόστολος Πέτρος. Αυτή την ταπείνωση ας αγωνισθούμε να αποκτήσουμε κι εμείς.

Αγαπητοί μου φίλοι, ο Απόστολος Πέτρος με τα λόγια του αυτά, που ακούσαμε στο σημερινό Αποστολικό ανάγνωσμα, μας δίδαξε ότι η αληθινή πνευματικότητα έγκειται στην ταπεινοφροσύνη, στο να σβήνει το εγώ και να φαίνεται ο Χριστός. Αυτή είναι η αληθινή πίστη, η αληθινή παράδοση του εαυτού μας στον Θεό: την ώρα της θείας Χάριτος να αναγνωρίζουμε ότι εμείς από τον εαυτό μας είμαστε ένα τεράστιο μηδενικό και όλα τα αγαθά προέρχονται από τον Θεό. Να δώσει ο Κύριός μας, που θεράπευσε τον παράλυτο της Βηθεσδά και δια του Αποστόλου Του τον παράλυτο Αινέα, να αναστήσει και την ψυχή μας, που είναι πνευματικά παράλυτη, στη ζωή της αληθινής πίστης και ταπεινοφροσύνης. Ας διδασκόμαστε από τη ζωή των Αγίων της πίστης μας και να αγωνιζόμαστε να αποκτήσουμε τις αρετές που είχαν κι εκείνοι. Και να είμαστε σίγουροι ότι ο Κύριός μας θα βραβεύσει τη φιλότιμη προσπάθειά μας. Χριστός Ανέστη!

Με αγάπη Χριστού Αναστάντος,

π. Βασίλειος.