« ΜΕΤΑΚΟΜΙΔΗ ΙΕΡΟΥ ΛΕΙΨΑΝΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ, ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΜΥΡΩΝ ΛΥΚΙΑΣ »

Κατά τη σημερινή ημέρα, αγαπητοί μου φίλοι, τιμάμε τον Άγιο Νικόλαο, Αρχιεπίσκοπο Μύρων της Λυκίας, με αφορμή την μετακομιδή του ιερού λειψάνου του. Η μορφή του Αγίου Νικολάου είναι μία από τις εξέχουσες εκείνες μορφές, που λάμπουν ξεχωριστά, μέσα στο ολοφώτεινο πανόραμα των Αγίων της πίστης και ακτινοβολούν με ιδιαίτερη μεγαλοπρέπεια ανάμεσα στους αιώνες. Ξεχωριστή επίσης είναι η θέση του στη συνείδηση των πιστών, γι’ αυτό και ιδιαίτερα τον σέβονται και τον τιμούν. Αλλά και η Εκκλησία μας του αποδίδει μεγάλη και ξεχωριστή τιμή, διότι εκτός από την επίσημη ημέρα της μνήμης του και της μετακομιδής του ιερού λειψάνου του, του έχει αφιερώσει και μία ημέρα της εβδομάδας, την Πέμπτη, και τον τιμά μαζί με τους Αγίους Αποστόλους. Αλλά γιατί αυτή η ξεχωριστή τιμή για τον Άγιο Νικόλαο; Τι το ιδιαίτερο και ξεχωριστό προσόν είχε ή τι το μεγάλο επιτέλεσε για την Εκκλησία του Χριστού;

Πολλά ήσαν τα ηθικά και πνευματικά προσόντα του και πολλά έργα επιτέλεσε για τη δόξα του Θεού. Αλλά το λαμπερώτερο και φωτεινότερο διαμάντι της ζωής του, που τον συνόδευσε και πέραν του τάφου και θα παραμείνει στην αιωνιότητα, είναι η αγιότητά του. Δηλαδή η ορθή και θερμή πίστη και η ενάρετη ζωή του. Αυτό αποτελεί το χαρακτηριστικό και διακριτικό του γνώρισμα. Γι’ αυτό και με θαυματουργικό τρόπο κλήθηκε στον Μητροπολιτικό θρόνο των Μυρέων. Διότι όπως είναι γνωστό από την ιστορία, επί πολλές ημέρες οι Επίσκοποι της περιφέρειας προσπαθούσαν να εκλέξουν τον νέο Επίσκοπο Μύρων μέσα σε αντεγκλήσεις. Στο τέλος παραμέρισαν τους εγωϊσμούς τους και συμφώνησαν να προσευχηθούν και να αφήσουν το θέμα στα χέρια του Θεού. Τότε ο Κύριος – όπως συμβαίνει πάντα σε αυτές τις περιπτώσεις – υπέδειξε σε όλους σε νυκτερινό όραμα, να εκλέξουν τον πρώτο κληρικό που θα έμπαινε να προσκυνήσει, στον Μητροπολιτικό Ναό που συνεδρίαζαν, την επομένη. Αυτός ήταν ο Άγιος Νικόλαος.

Ο Άγιος Νικόλαος, ο λαοφιλής προστάτης των θαλασσινών, αλλά και όλων εκείνων που ζητούν τις πρεσβείες του, αποπνέει το άρωμα της πίστης. Μιας πίστης ζωντανής και ανόθευτης, που εκφράζεται ως τρόπος ζωής. Στην πρώτη Οικουμενική Σύνοδο, το έτος 325 μ.Χ., όπου συμμετείχε μαζί με άλλους μεγάλους Πατέρες της Εκκλησίας μας, έδωσε τη δική του μαρτυρία και ομολογία πίστης, αφού με την παρρησία που τον διέκρινε κατατρόπωσε τον αιρεσιάρχη Άρειο. Όταν εκείνος βλασφήμησε τον Χριστό, σηκώθηκε πάνω και τον χαστούκισε. Άλλωστε πράος δεν είναι όποιος δεν οργίζεται, αλλά αυτός που οργίζεται χωρίς να αμαρτάνει. «Οργίζεσθε και μη αμαρτάνετε» (ΨΑΛΜ. 4, 5). Όταν η οργή έχει τη ρίζα και την αιτία της στα πάθη, τότε σίγουρα οδηγεί στην αμαρτία και στην απώλεια της θείας Χάριτος. Οι Άγιοι όμως οργίζονται όταν ατιμάζεται το όνομα του Θεού και κινδυνεύει να αλλοιωθεί η πίστη. Αυτή η οργή δεν έχει εμπάθεια και ελατήριό της είναι η ανιδιοτελής αγάπη για τον Θεό και τον άνθρωπο.

Για την μεγάλη του φιλανθρωπία έλαβε το χάρισμα των θαυμάτων, όπου με το χάρισμα αυτό βοήθησε πολύ κόσμο. Το χάρισμα αυτό δίνεται σε εκείνους που έχουν μεγάλη αγάπη στον άνθρωπο. Ο Άγιος Νικόλαος έζησε στα χρόνια των διωγμών του Χριστιανισμού, κυνηγήθηκε από τους ειδωλολάτρες και οι δυσκολίες που συνάντησε τον οδήγησαν στο δρόμο της θυσίας ώστε να φωτισθούν οι άλλοι και να οδηγηθούν στην Βασιλεία του Θεού. Ανήκει στη χορεία των μεγάλων Αγίων και το όνομά του δοξάζεται παντού. Όμως, ιδιαίτερη θέση έχει στις καρδιές των ναυτικών, που είναι προστάτης τους. Πολλά πλοία έχουν το όνομά του και η εικόνα βρίσκεται κρεμασμένη πάνω από τα προσκέφαλα όλων των ναυτικών. Όταν βρίσκονται μπροστά σε κίνδυνο, αυτόν παρακαλούν. Σε διάφορους Ναούς του Αγίου Νικολάου θα βρούμε τάματα ναυτικών, καθώς και των οικογενειών τους.

Ο Άγιος Νικόλαος υπηρέτησε το Όνομα του Χριστού με τη γαλήνη και την πραότητα που άρμοζε στην αγιωσύνη του. Γινόταν όμως πραγματικό λιοντάρι, όταν απειλούσαν την Ορθόδοξη Πίστη οι αιρετικοί και οι ειδωλολάτρες. Μαχόταν με θηριώδη δύναμη και αποφασιστικότητα κρατώντας ζωντανό το Φως της Αλήθειας. Για το έργο του αυτό πήρε από τον Θεό μεγάλη Χάρη. Η ζωή του υπήρξε πολυκύμαντη και δραματική, εξόχως δε διδακτική. Ο Άγιος Νικόλαος υπήρξε ό,τι ακριβώς επεσήμαναν και οι Υμνογράφοι του: «Κανόνας πίστεως, πρόμαχος πιστών, εικόνα πραότητος, πατέρας ορφανών, πέλαγος αρετών, εγκρατείας διδάσκαλος, θλιβομένων παρηγορία, ασθενούντων ιατρός, χηρών αντιλήπτωρ, προστάτης πενήτων, σωτήρας των εν θαλάσση, ολετήρ του Αρείου, στύλος της Εκκλησίας, δόξα Ιεραρχών, αχείμαστος λιμήν, βρύσις θαυμάτων…» Και πράγματι, η ζωή, η δράση, τα θαύματα και γενικά η παρουσία του Αγίου στην Εκκλησία μας δικαιολογούν τα παραπάνω.

Αγαπητοί μου φίλοι, λίγοι κέρδισαν τόση συμπάθεια στις συνειδήσεις των ανθρώπων, όσο ο Άγιος Νικόλαος. Στον Άγιο Νικόλαο πραγματοποιήθηκε κατά λέξη ο λόγος του Κυρίου: «Μακάριοι οι πραείς, ότι αυτοί κληρονομήσουσι την γην» (ΜΑΤΘ. 5, 5). Το όνομα του Αγίου Νικολάου είναι γνωστό σε όλο τον κόσμο. Όπως αναφέραμε και προηγουμένως, η Υμνολογία της εορτής του Αγίου είναι πολύ πλούσια σε πνευματικά άνθη και ιερό ποιητικό λυρισμό, που φανερώνει ακριβώς την ευλάβεια της Εκκλησίας μας προς το σεβάσμιο πρόσωπό του. «Μνήμη δικαίων μετ’ εγκωμίων» (ΠΑΡ. 10, 7), μας λέει η Αγία Γραφή και πραγματικά η μνήμη του Αγίου Επισκόπου των Μύρων Νικολάου με πολλά εγκώμια διατηρείται και σώζεται στο πέρασμα του χρόνου μέσα στις συνειδήσεις των Χριστιανών. Εύχομαι ολόψυχα να έχουμε την ευλογία του Αγίου Νικολάου τόσο στην προσωπική μας ζωή όσο και στις οικογένειές μας. Χριστός Ανέστη!

Με αγάπη Χριστού Αναστάντος,

π. Βασίλειος.