« ΚΥΡΙΑΚΗ Α΄ ΛΟΥΚΑ »

Οι Απόστολοι, αγαπητοί μου φίλοι, όπως μας διηγείται το σημερινό Ευαγγελικό ανάγνωσμα, κουράσθηκαν ολόκληρη τη νύκτα με το ψάρεμα χωρίς να πιάσουν ούτε ένα ψάρι. Κουρασμένοι και ξάγρυπνοι έφθασαν το πρωΐ στον αιγιαλό. Ο Κύριος τότε πήρε το πλοίο του Πέτρου και το χρησιμοποίησε ως βήμα διδασκαλίας. Με τη διδασκαλία Του αυτή επιτέλεσε σπουδαιότερο έργο από αυτό των μαθητών Του. Έσπειρε το λόγο του Θεού στις ψυχές των ανθρώπων, για να καρποφορήσει με έργα αρετής. Όταν ο Κύριος τελείωσε τη διδασκαλία Του, πήρε τους μαθητές Του ιδιαιτέρως και τους είπε, ότι στο εξής θα γίνουν αλιείς ανθρώπων. Υπάρχει ομοιότητα του αλιέα με το έργο των Αποστόλων. Ο αλιέας ψαρεύει στη θάλασσα ψάρια, ο Απόστολος και ο λειτουργός της Εκκλησίας αλιεύουν στη θάλασσα του βίου ψυχές, για να τις οδηγήσουν στη λύτρωση από την αμαρτία.

Κοπιώδες και επίπονο το έργο του ψαρά, κοπιώδες και επίπονο το έργο των Αποστόλων. Υπάρχει όμως μία μεγάλη διαφορά. Ο αλιέας συλλαμβάνει τα ψάρια και πεθαίνουν, όταν έλθουν στον αέρα. Ο Απόστολος και ο λειτουργός της Εκκλησίας συλλαμβάνει με τη σαγήνη του θείου λόγου ανθρώπους, οι οποίοι μέσα στην Εκκλησία αποκτούν νέα ζωή, τη ζωή της αρετής. Το έργο των Αποστόλων και των διαδόχων τους υπήρξε έργο ανθρωπιστικό και κοινωνικό. Και αυτό φυσικά πραγματοποιήθηκε με τη δύναμη της πίστης. Πίστεψαν στην αξία του επιτελούμενου έργου. Χωρίς πίστη τίποτα δεν μπορεί να πετύχει. Πολιτισμοί ήλθαν και πέρασαν. Πύργους στην Βαβέλ και πυραμίδες στην Αίγυπτο έκτισαν οι ισχυροί της γης. Όμως όλα χάθηκαν. Μόνο το έργο των Αποστόλων έμεινε ακλόνητο, γιατί το στερέωσε πάνω από χώρο και χρόνο το Πνεύμα του Θεού.  

Βέβαια και άλλα μεγάλα πνεύματα που πέρασαν από αυτή τη γη άσκησαν ευεργετική επίδραση στη σκέψη και στη ζωή των ανθρώπων. Πέρασαν μεγάλοι, όπως ο Πυθαγόρας, ο Σωκράτης, ο Πλάτων, ο Αριστοτέλης και πολλοί άλλοι που άνοιξαν δρόμους στην πορεία της ανθρώπινης ζωής. Η σοφία τους ήταν ένα μέρος της αλήθειας, όμως δεν ήταν η αλήθεια στην ολοκληρωτική της μορφή. Το κήρυγμα των Αποστόλων είναι η αλήθεια που ανέτειλε τη δικαιοσύνη, την ειρήνη και προ παντός την πανανθρώπινη αγάπη. Οι Απόστολοι δεν περιορίσθηκαν σε μία ομάδα ανθρώπων, αλλά κατέστησαν το Ευαγγέλιο του Χριστού οικουμενικό. Δημιούργησαν μία Εκκλησία που ονομάζεται στο Σύμβολο της Πίστεως «Καθολική», δηλαδή πανανθρώπινη. Το Ευαγγέλιο δεν απευθύνεται σε μία κλειστή κάστα ανθρώπων, αλλά σε ολόκληρη την ανθρωπότητα.

Ο λόγος του Ευαγγελίου είναι διαχρονικός και απευθύνεται σε όλους τους ανθρώπους. Και επειδή είναι διαχρονικός δεν μπορούμε να τον αλλοιώνουμε. Να λέμε δηλαδή: «άλλαξαν οι εποχές. Η Εκκλησία πρέπει να γίνει πιο σύγχρονη». Ο λόγος του Θεού είναι πάντοτε ο ίδιος. «Ιησούς Χριστός χθες και σήμερον ο αυτός και εις τους αιώνας» (ΕΒΡ. 13, 8). Δεν μπορεί η Εκκλησία να ακολουθεί τα πάθη του κόσμου. Οι άνθρωποι όμως οφείλουν να σέβονται τη διδασκαλία της Εκκλησίας, αν θέλουν να λέγονται Χριστιανοί. Η δύναμη του λόγου του Θεού αξεπέραστη και διαχρονική, επιφέρει αιώνες τώρα, τα ίδια εντυπωσιακά και ευεργετικά αποτελέσματα, ζωοποιώντας το πνεύμα των ανθρώπων που θέλουν να είναι κοντά στον Θεό. Γι’ αυτό η διδασκαλία του Χριστού είναι εφαρμόσιμη σε κάθε εποχή. Αρκεί εμείς να θελήσουμε να την εφαρμόσουμε στη ζωή μας.

Μέσα στην πορεία της ιστορίας παρουσιάσθηκαν ποικίλες πολιτιστικές, πολιτικές, τεχνοκρατικές καταστάσεις. Το κήρυγμα των Αποστόλων αποτέλεσε και αποτελεί το θεμέλιο μιας σωστής ανθρώπινης κοινωνίας. Χωρίς το κήρυγμα αυτό, που δεν είναι άλλο από τη διδασκαλία του Χριστού, η κοινωνία τραντάζεται από διάφορα προβλήματα, τα οποία δεν λύνονται αλλά διαιωνίζονται. Είναι δυνατόν μία κοινωνία που διακατέχεται από αθεϊστικό και ανήθικο πνεύμα, να προοδεύει και να ευημερεί; Φυσικά και όχι. Και αυτό το βλέπουμε στις ημέρες μας που πολλοί έχουν φύγει από το δρόμο της Εκκλησίας. Αυτοί οι άνθρωποι προσπαθούν μέσα από διάφορες αμαρτίες να βρουν τη χαρά, την γαλήνη και την ηρεμία. Και πετυχαίνουν ακριβώς τα αντίθετα. Δυστυχία, ταραχή, μοναξιά, απελπισία, μέχρι παρακινούμενοι από τον διάβολο φθάνουν και να αυτοκτονήσουν. Και φυσικά τότε χάνουν την ψυχή τους οριστικά.

Αγαπητοί μου φίλοι, η Εκκλησία είναι η κοινωνία του Χριστού. Είναι η ζωντανή παρουσία του Πνεύματος του Θεού. Είναι ευτυχισμένοι εκείνοι που συγκινούνται από το ζωοποιό πνεύμα της Εκκλησίας και δημιουργούν μία όμορφη ατομική και οικογενειακή ζωή. Οι εν Χριστώ αναγεννημένοι άνθρωποι αποτελούν το αλάτι της κοινωνίας. Δεν χρειάζονται επιχειρήματα και αποδείξεις, αλλά η πραγματικότητα της ζωής ομολογεί πόσο δυναμικό και ζωογόνο είναι το κήρυγμα των Αποστόλων που συνεχίζεται με την παρουσία της Εκκλησίας. Αυτό το κήρυγμα χαρίζει την ολοκληρωμένη ειρήνη στη συνείδηση και στις διανθρώπινες σχέσεις. Χαρίζει την αγάπη που καθιστά ευτυχισμένη τη ζωή. Χωρίς τη συμμετοχή μας στα Μυστήρια της Εκκλησίας γινόμαστε πνευματικά μετέωροι και είναι πολύ εύκολο ο διάβολος να μας οδηγήσει στην ψυχική μας καταστροφή. Γι’ αυτό ας αγρυπνούμε για τη σωτηρία της ψυχής μας.

Με αγάπη Χριστού,

π. Βασίλειος.