« ΚΥΡΙΑΚΗ Ε΄ ΛΟΥΚΑ »

«Εν γαρ Χριστώ Ιησού ούτε περιτομή τι ισχύει ούτε ακροβυστία, αλλά καινή κτίσις» (ΓΑΛ. 6, 15). Με αφορμή το σημερινό Αποστολικό ανάγνωσμα, αγαπητοί μου φίλοι, θυμόμαστε κάποια λόγια, που είχε πει ο Χριστός. Τι είχε πει ο Χριστός; Προφήτευσε και είπε, πως θα έλθουν ημέρες, που οι άνθρωποι θα έχουν στρέψει την καρδιά τους και το μυαλό τους όλο στα υλικά αγαθά, στο τι θα φάνε, τι θα πιούνε, πως θα διασκεδάσουν, τι θα πουλήσουν, τι θα αγοράσουν, τι σπίτια θα κτίσουν. Και όλα αυτά σαν να πρόκειται να ζήσουν αιωνίως μέσα στην ηδονή και στην απόλαυση της γης. Και δεν ξέρουν οι ταλαίπωροι άνθρωποι τι τους περιμένει από μέρα σε ημέρα. Οι άνθρωποι των τελευταίων καιρών θα μοιάζουν με τους ανθρώπους που ζούσαν την εποχή του Λωτ, στα Σόδομα και στα Γόμορρα. Και αυτό είναι ολοφάνερο στη σημερινή εποχή με τα νομοσχέδια που ψηφίζουν οι άνθρωποι της Νέας Εποχής και του Αντιχρίστου.

Τι ήταν όμως τα Σόδομα και τα Γόμορρα; Ήταν μεγάλες, πλούσιες και όμορφες πόλεις. Οι κάτοικοι των πόλεων αυτών είχαν όλα τα υλικά αγαθά. Δεν τους έλειπε τίποτα. Αλλά δεν πίστευαν στον Θεό. Θεός τους ήταν η σάρκα τους, τα χρήματά τους, τα σπίτια τους, τα χωράφια τους. Δούλευαν στα πιο αισχρά πάθη. Καμμία ανώτερη σκέψη δεν περνούσε από το μυαλό τους. Κανένα ευγενικό αίσθημα δεν συγκινούσε την καρδιά τους. Ζούσαν σαν τα ζώα. Έκαναν πράγματα που δεν τα κάνουν ούτε τα ζώα. Είχαν πέσει στο βδελυρό αμάρτημα της ομοφυλοφιλίας. Μέσα σε όμορφα σπίτια γίνονταν οι μεγαλύτερες ασχημίες και βρωμιές. Και μόνο ένα σπίτι έμεινε καθαρό, το σπίτι του Λωτ. Και αυτό ήθελαν να το μολύνουν οι ακάθαρτοι και βδελυροί άνθρωποι. Αλλά ο Θεός το φύλαξε. Αυτοί ήταν οι άνθρωποι της εποχής του Λωτ.

Έμειναν όμως ατιμώρητοι; Όχι. Η οργή ήλθε. Ήλθε σε μία ώρα που δεν περίμεναν. Άνοιξαν τα ουράνια και έβρεξαν φωτιά και θειάφι και λαμπάδιασε ο τόπος. Όλα κάηκαν! Τίποτα δεν έμεινε. Οι όμορφες αυτές πόλεις έγιναν στάχτη. Μόνο ο Λωτ σώθηκε και η οικογένειά του, εκτός από τη γυναίκα του. Όποιος ενδιαφέρεται να μάθει περισσότερα γι’ αυτό το γεγονός, για την καταστροφή των Σοδόμων και των Γομόρρων, μπορεί να διαβάσει το 20^ο κεφάλαιο του βιβλίου της Γενέσεως της Παλαιάς Διαθήκης. Ό,τι έγινε στα Σόδομα και στα Γόμορρα, θα γίνει και πάλι. Θα συμβεί, λέει η προφητεία του Χριστού, σε πιο μεγάλη έκταση τους τελευταίους καιρούς. Πόλεις μεγάλες, πλούσιες και όμορφες θα καταστραφούν ξαφνικά, όπως καταστράφηκαν τα Σόδομα και τα Γόμορρα. Γιατί μέσα στις πόλεις οι άνθρωποι έπαυσαν να ζουν σαν Χριστιανοί. Δεν ζουν ούτε σαν άνθρωποι. Έχουν καταντήσει χειρότερα και από τα ζώα.

Τι να τις κάνουμε λοιπόν τις όμορφες οικοδομές, όταν μέσα σε αυτές δεν κατοικούν άνθρωποι με Χριστό; Μία καλύβα με έναν άγιο άνθρωπο αξίζει περισσότερο από μία μεγάλη πόλη, που έχει ωραία και μεγάλα κτίρια, αλλά δεν έχει ανθρώπους που να πιστεύουν και να αγαπάνε τον Χριστό και να ζουν σύμφωνα με το θέλημά Του. Γι’ αυτό ας αναρωτηθούμε όλοι μας. Που κατοικούμε; Δεν εννοώ, που κατοικούν τα σώματά μας. Ξέρω, πως μία κατοικία περιμένει όλους μας, πλούσιους και φτωχούς. Εννοώ, που κατοικούν οι ψυχές μας. Μήπως κατοικούν μέσα σε ένα άθλιο περιβάλλον γεμάτο από πνευματικές ακαθαρσίες; Μήπως κατοικούν οι ψυχές μας μέσα σε ένα περιβάλλον, που έχουν συντροφιά τα ακάθαρτα πνεύματα; Και το περιβάλλον αυτό δεν είναι τίποτα άλλο από τον αμαρτωλό εαυτό μας, ο οποίος είναι ο «παλαιός άνθρωπος» (ΡΩΜ. 6, 6), όπως τον αποκαλεί ο Απόστολος Παύλος.

Εσφαλμένες ιδέες, προλήψεις και δεισιδαιμονίες, ελαττώματα και κακίες, πονηρές σκέψεις, βρωμερά λόγια, παράνομα και αισχρά έργα, κλεψιές, ψευδορκίες, πορνείες, μοιχείες, ομοφυλοφιλία, άλλες ακαθαρσίες, φόνοι που έχουν αυξηθεί στις ημέρες μας, φρικτές βλασφημίες, βλάσφημα θεατρικά έργα, αυτά όλα είναι τα υλικά, με τα οποία ο διάβολος κτίζει, με τη θέλησή μας, το σπίτι της ψυχής μας. Σε αυτό το παλιόσπιτο, που λέγεται «παλαιός άνθρωπος» (ΡΩΜ. 6, 6), θα αφήσουμε να κατοικεί η ψυχή μας; Δεν λυπόμαστε την αθάνατη ψυχή μας; Φροντίζουμε να κτίζουμε ωραία σπίτια για να κατοικούν τα σώματά μας για λίγο καιρό, και αδιαφορούμε για την αιώνια ψυχή μας. Τα χρόνια περνούν τόσο γρήγορα που δεν θα καταλάβουμε πότε θα φθάσουμε στο τέλος της επίγειας ζωής μας. Και τότε τι θα κάνουμε; Θα έχουμε ετοιμάσει την ψυχή μας για την αιωνιότητα;

Αγαπητοί μου φίλοι, ας γκρεμίσουμε την παλιά κατοικία της ψυχής μας και στη θέση της να κτίσουμε καινούργια. Νέες ιδέες, νέα αισθήματα, νέες πράξεις και έργα, εντελώς αντίθετα από τα προηγούμενα, να είναι τα υλικά της καινούργιας κατοικίας της ψυχής μας. Αυτά τα υλικά θα μας τα δώσει ο Ίδιος ο Χριστός, όταν πραγματικά πιστέψουμε σε Αυτόν, μετανοήσουμε ειλικρινά και ζητήσουμε τη βοήθειά Του. Μόνοι μας δεν θα μπορέσουμε να κτίσουμε αυτή την καινούργια κατοικία. Θα μας την κτίσει ο Χριστός, αν Του δώσουμε την καρδιά μας. Τότε θα γίνουμε νέοι άνθρωποι, νέα δημιουργία, η «καινή κτίσις» (ΓΑΛ. 6 15), για την οποία μιλάει το σημερινό Αποστολικό ανάγνωσμα. Γι’ αυτό να προσπαθούμε να είμαστε κοντά στον Χριστό και στην Εκκλησία Του. Μόνο έτσι θα γίνουμε καινούργιοι άνθρωποι, ανακαινισμένοι με την Χάρη του Αγίου Πνεύματος.

Με αγάπη Χριστού,

π. Βασίλειος.