« ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΓ΄ ΛΟΥΚΑ »

«Σπουδάζοντες τηρείν την ενότητα του Πνεύματος εν τω συνδέσμω της ειρήνης» (ΕΦΕΣ. 4, 3). Στο σημερινό Αποστολικό ανάγνωσμα, αγαπητοί μου φίλοι, ο Απόστολος Παύλος μας συμβουλεύει να έχουμε ενότητα. Όλοι μας να ζούμε μονοιασμένοι σαν μία οικογένεια που έχει έναν πατέρα, τον Θεό. Αλλά δυστυχώς ο κόσμος είναι πολύ μακριά από αυτή την ενότητα. Ο κόσμος στη σημερινή εποχή είναι χίλια κομμάτια. Που είναι η αγάπη; Που είναι η ειρήνη; Που είναι η ενότητα; Μίση, διχόνοιες, πόλεμοι καταστρέφουν την ενότητα, για την οποία μας μιλά ο Απόστολος Παύλος. Τα έθνη έχουν διαιρεθεί. Πόλεις μεγάλες καταστρέφονται. Εκατομμύρια νεκροί και τραυματίες είναι ο απολογισμός αυτών των πολέμων. Ποτέ τόσο αίμα και τόσα δάκρυα δεν χύθηκαν. Μετά τους δύο Παγκόσμιους Πολέμους, ιδρύθηκε ένας παγκόσμιος οργανισμός, ο Ο.Η.Ε (Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών), με σκοπό τα έθνη να λύνουν τις διαφορές τους όχι πια με πόλεμο, αλλά με μέσα ειρηνικά, με διαλόγους και συζητήσεις.

Δυστυχώς ο οργανισμός αυτός, που υποσχέθηκε να καταργήσει τους πολέμους και να φέρει ειρήνη στον κόσμο, δεν έχει στερεά θεμέλια. Διαρκώς σείεται. Είναι ένα οικοδόμημα που τρίζει. Έτσι ήταν και η Κοινωνία των Εθνών, που ιδρύθηκε μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Και αυτή υποσχέθηκε ότι θα λύνει, τις διαφορές ανάμεσα στα διάφορα κράτη και θα απονέμει δικαιοσύνη, αλλά δεν το κατόρθωσε. Απέτυχε. Επικράτησε το δίκαιο του ισχυρότερου. Και σήμερα τα ισχυρότερα κράτη βασανίζουν και ταλαιπωρούν τα μικρότερα και ασθενέστερα κράτη. Τα παράπονα των μικρών κρατών δεν εισακούονται. Ο Ο.Η.Ε. δεν τα βοηθά, με το να επέμβει και να σταματήσει τους πολέμους. Αλλά φαίνεται τα οικονομικά συμφέροντα των ισχυρών κρατών είναι πιο σημαντικά από τις ζωές των ανθρώπων. Ο κόσμος στις ημέρες μας είναι και πάλι χωρισμένος. Η ενότητα, για την οποία μιλά ο Απόστολος Παύλος δεν υφίσταται.

Και όχι μόνο μεταξύ των κρατών δεν υπάρχει αυτή η ενότητα, αλλά και μέσα στο κάθε κράτος. Οι άνθρωποι, που ζούνε μέσα στο έδαφος ενός κράτους, μπορεί να μιλάνε την ίδια γλώσσα, μπορεί να έχουν τα ίδια νομίσματα, μπορεί να έχουν τα ίδια ήθη και έθιμα, αλλά το σαράκι που λέγεται διχόνοια είναι μέσα στην κοινωνία και την καταστρέφει συνεχώς. Οι άνθρωποι αλληλομισούνται. Είναι πλέον καθημερινό φαινόμενο, οι επιθέσεις, οι αρπαγές, οι φόνοι και τα εγκλήματα. Αλλά μήπως ενότητα υπάρχει σήμερα μέσα στην οικογένεια; Οι οικογένειες που ζούνε ειρηνικά και αρμονικά κι έχουν οικογενειακή ενότητα είναι ένα φαινόμενο σπάνιο. Σπάνια συναντάμε οικογένειες που ζούνε σύμφωνα με τη διδασκαλία του Ευαγγελίου. Στα περισσότερα σπίτια δεν υπάρχει πια ενότητα και ειρήνη. Ό,τι θέλει κάνει ο καθένας χωρίς να ρωτάει κανένα. Υπάρχει μία ταραχή και μία ακαταστασία.

Αλλά μήπως η ενότητα που ζητάμε υπάρχει μέσα στην Εκκλησία; Θα έπρεπε τουλάχιστον εκεί να υπάρχει. Θα έπρεπε όλοι οι κληρικοί και οι λαϊκοί που πιστεύουν στον Θεάνθρωπο Χριστό να είναι ενωμένοι, και καμία δύναμη στον κόσμο να μην μπορεί να τους διασπάσει. Θα έπρεπε όλοι οι Χριστιανοί να έχουν πραγματοποιήσει αυτό που ζήτησε ο Χριστός από τον Πατέρα Του την Μεγάλη Πέμπτη, όταν ύστερα από το Μυστικό Δείπνο παρακάλεσε τον ουράνιο Πατέρα λέγοντας: «Πάτερ άγιε, τήρησον αυτούς εν τω ονόματί σου ω δέδωκάς μοι, ίνα ώσιν εν καθώς ημείς» (ΙΩΑΝ. 17, 11). Δηλαδή, «Άγιε Πατέρα, διατήρησέ τους στην πίστη με τη δύναμη του ονόματός σου που μου χάρισες, για να μείνουν ενωμένοι όπως εμείς» (ΙΩΑΝ. 17, 11). Στα πρώτα χρόνια η Εκκλησία ήταν ενωμένη. Όπως βλέπουμε στις Πράξεις των Αποστόλων, όλοι οι Χριστιανοί ήσαν σαν μία ψυχή σε πολλά σώματα.

Οι ειδωλολάτρες και οι άνθρωποι που ήσαν μακριά από την Εκκλησία, βλέποντας αυτή την ενότητα των πρώτων Χριστιανών, πίστευαν στον Χριστό. Η ενότητα ήταν ένα θαύμα, που έκανε μεγάλη εντύπωση στον αρχαίο κόσμο και συντελούσε να πιστεύουν οι άνθρωποι στον Χριστό. Αλλά δυστυχώς η ενότητα αυτή δεν κράτησε πολύ. Ένα μεγάλο μέρος του Χριστιανικού κόσμου διέσπασε την ενότητα, απομακρύνθηκε, και απετέλεσε τον Παπισμό. Και ο Παπισμός πάλι δεν έμεινε ενωμένος, αλλά διασπάσθηκε, κι ένα μεγάλο μέρος απετέλεσε τον Προτεσταντισμό. Αλλά και μέσα στη δική μας Εκκλησία, την Εκκλησία της Ελλάδας, δεν έχουμε ενότητα. Μία μερίδα λαού, με αφορμή την αλλαγή του Ημερολογίου, έφυγε κι έκανε δική της παράταξη, την παράταξη των Παλαιοημερολογιτών. Αλλά και οι Παλαιοημερολογίτες δεν έμειναν κι αυτοί ενωμένοι. Διασπάσθηκαν σε διάφορα κομμάτια.

Να γιατί, αγαπητοί μου φίλοι, ο σημερινός Απόστολος, βλέποντας πόσο δύσκολο πράγμα είναι να ενωθούν οι άνθρωποι, συνιστά, να έχουμε οι Χριστιανοί ενότητα μεταξύ μας. Να γιατί η Εκκλησία μας σε κάθε Θεία Λειτουργία παρακαλεί τον Θεό, να διαλύει κάθε φιλονικία και διχόνοια μεταξύ των πιστών, και οι Χριστιανοί μέσα σε έναν κόσμο χωρισμένο να είναι ενωμένοι και να δίνουν το παράδειγμα της ενότητας. Ο σατανάς διαιρεί τον κόσμο, ενώ ο Χριστός τον ενώνει. Ας παρακαλούμε στην προσευχή μας τον Κύριο, να μας δίνει ενότητα και ομόνοια στα σπίτια μας, στα χωριά μας, στις πόλεις μας, στην πατρίδα μας, στα γειτονικά μας κράτη και σε ολόκληρο τον κόσμο. Διαρκής ας είναι η δέησή μας: «Υπέρ της ειρήνης του σύμπαντος κόσμου, ευσταθείας των αγίων του Θεού εκκλησιών και της των πάντων ενώσεως του Κυρίου δεηθώμεν». Ας προσευχόμαστε για την ενότητα των ανθρώπων.

Με αγάπη Χριστού,

π. Βασίλειος.