« ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ »

Στη σημερινή Ευαγγελική περικοπή, αγαπητοί μου φίλοι, κυριαρχεί η συνάντηση του Χριστού με την Σαμαρείτιδα. Μέσα από τον διάλογο αυτό αναδεικνύεται η πνευματική αναζήτηση της Σαμαρείτιδας. Ο Κύριός μας βλέποντας την διάθεσή της, προσπαθεί να της δώσει τις δυνατότητες να προχωρήσει πιο πέρα στη ζωή της. Είναι πολύ σημαντικό για την ψυχή του ανθρώπου η αναζήτηση της αλήθειας. Όταν η αναζήτηση αυτή είναι ουσιαστική και όχι τυπική, αγγίζει τον όλο άνθρωπο, στο σημείο που να είναι έτοιμος ο άνθρωπος να θυσιάσει τον εαυτό του, δηλαδή το θέλημά του, τα πάντα, για την εύρεση της αλήθειας. Η Σαμαρείτιδα από τη μία αναζητούσε την αλήθεια και από την άλλη ζούσε μέσα στην αμαρτία. Μέχρι εκείνη τη στιγμή που συνάντησε τον Χριστό η Σαμαρείτιδα δεν είχε βρεθεί μπροστά στην αλήθεια.

Όταν ο άνθρωπος δεν είναι αδιάφορος για την αλήθεια, αλλά την ποθεί με όλες του τις δυνάμεις, τις ψυχικές και τις σωματικές, τότε αυτός ο άνθρωπος είναι έτοιμος, έτσι ώστε να μπορέσει ο Θεός να δουλέψει πάνω του. Το ότι μένουμε νεκροί εσωτερικά, είναι γιατί είμαστε τελείως αδιάφοροι. Τα ενδιαφέροντά μας είναι πολύ χαμηλά, προσωρινά, εφήμερα και υλικά. Για να μπορέσει ο Θεός να δουλέψει μαζί μας, πρέπει να Του δώσουμε τις προϋποθέσεις. Και οι προϋποθέσεις είναι να αναζητούμε την αλήθεια με όλες μας τις δυνάμεις. Όλη μας η θέληση, όλη μας η ελευθερία να είναι προσανατολισμένη εκεί. Αυτό είναι το κριτήριο του αληθινού ανθρώπου, του ζωντανού ανθρώπου. Δυστυχώς ο σημερινός άνθρωπος ασχολείται με φθηνά πράγματα και αδιαφορεί για την αληθινή ζωή. Αδιαφορεί για την αναζήτηση της αληθινής και αιώνιας ζωής.

Ο Κύριος, λοιπόν, ούτε πρόβλημα είχε ούτε τον εμπόδιζε η ανηθικότητα, ο έκλυτος βίος της Σαμαρείτιδας. Αυτό δεν είναι εμπόδιο στον Κύριό μας να δουλέψει πάνω στην ψυχή μας υπό την προϋπόθεση όμως η ψυχή μας να αναζητά με όλες τις δυνάμεις της την αλήθεια. Η αμαρτία είναι το τεκμήριο πως ο άνθρωπος δεν βρήκε την αλήθεια. Έτσι λοιπόν ο Κύριός μας και η Σαμαρείτιδα αρχίζουν να μιλάνε για θεολογικά ζητήματα. Ο Χριστός γνωρίζει ότι μπορεί να φωτίσει τον ψυχικό και πνευματικό της κόσμο και αρχίζει να την προσεγγίζει μέσα από απλές ερωτήσεις για την καθημερινότητά της. Της ζήτησε ο Χριστός νερό και της είπε ότι μπορεί να της δώσει το ζωντανό νερό. Το νερό που δεν τελειώνει, το νερό που ξεδιψά. Μέσα από αυτόν τον λόγο ο Χριστός εισέρχεται σε μία διεργασία πνευματική, προκειμένου να την οδηγήσει η ίδια να πει ότι θέλει την αλήθεια.

Ο Χριστός, λοιπόν, ξεπερνά την αμαρτία και την ανηθικότητά της, γιατί βλέπει βαθύτερα. Το βαθύτερο είναι ότι η αμαρτία της δεν ήταν ένα σύμφοιτο και κυρίαρχο γεγονός στην ψυχή της. Η Σαμαρείτιδα δεν ακολουθούσε συνειδητά την αμαρτία. Επειδή δεν είχε βρει το αληθινό νόημα στη ζωή της, προσπαθούσε από εδώ και από εκεί να πιασθεί και έτσι έκλινε προς την αμαρτία. Ο Χριστός γνωρίζει αυτή τη διάθεση της Σαμαρείτιδας και προχωρεί παραπέρα. Προσπαθεί να της δώσει θάρρος. Με το να ζητήσει από αυτήν κάτι, έτσι ώστε στη συνέχεια να μπορέσει και αυτή να ζητήσει κάτι από Αυτόν. Ο Χριστός δημιουργεί με τον τρόπο αυτό τις προϋποθέσεις ελεύθερης επικοινωνίας. Για να μπορεί ο άνθρωπος να προσεγγίσει την αλήθεια που αναζητά, για να μπορεί να κερδίσει τη σωτηρία που ποθεί, πρέπει να μην χάσει την ελπίδα του. Να νιώθει ότι αξίζει για την Αλήθεια, αξίζει για τον Παράδεισο.

Αυτήν την ελπίδα ο Χριστός την δημιουργεί με το να της ζητήσει κάτι. Την ενθαρρύνει, δίνοντάς της αυτήν την προσωπική αξία, ότι και αυτή μπορεί να προσφέρει κάτι. Θέλουμε λοιπόν να σώσουμε τους άλλους ανθρώπους που ζουν στην αμαρτία; Ας τους δώσουμε την ελπίδα. Να πιστέψουν ότι κάτι καλό μπορούν να κάνουν και κάτι καλό έχουν μέσα τους. Δεν σώζουμε τους συνανθρώπους μας, φανερώνοντας διαρκώς τις αμαρτίες και τις αστοχίες τους. Οφείλουμε να φανερώνουμε τα καλά στοιχεία που έχουν μέσα τους, ώστε αυτά τα καλά στοιχεία να αναπτύσσονται και οι άνθρωποι να γίνονται καλύτεροι. Ο Χριστός γνωρίζει την αμαρτωλή ζωή της Σαμαρείτιδας, γι’ αυτό και μετά από το νερό που της ζητά, της αποκαλύπτει ότι δεν είναι παντρεμένη και ότι στη ζωή της είχε πέντε άνδρες. Όμως μέσα από αυτή την άσχημη πνευματική κατάσταση της Σαμαρείτιδας προσπαθεί να βγάλει κάτι καλό.

Αγαπητοί μου φίλοι, αν υπήρχε το ερώτημα μέσα μας, «ποιος είναι η Αλήθεια;», κι αν είχαμε την αποκάλυψη του Χριστού ότι Αυτός είναι η Αλήθεια, και είχαμε προσωπική σχέση μαζί Του, θα κατατροπωνόταν μέσα μας το κράτος της αμαρτίας. Πλέον, και να θέλαμε, δεν θα μπορούσαμε να αμαρτήσουμε. Θα ήμασταν ανίκανοι να αμαρτήσουμε, γιατί θα είχαμε βρει την πληρότητα της ζωής. Κάτι που είχαν βρει όλοι οι Άγιοι της Εκκλησίας μας. Ο Χριστός αποκαλύπτει στην Σαμαρείτιδα, ότι Αυτός είναι η Αλήθεια. Της αποκαλύπτει, ότι Αυτός είναι ο μεσσίας, Τον Οποίο ζητούσε. Και τότε τι κάνει; Παρατάει τα πάντα, τις αμαρτίες της, τους άνδρες της και μετανοεί. Αλλάζει τρόπο ζωής. Αγαπά τον Χριστό και θέλει να Τον ακολουθήσει. Και γίνεται Αγία της Εκκλησίας μας, η Αγία που εορτάζουμε σήμερα, η Αγία Φωτεινή η Σαμαρείτιδα. Χριστός Ανέστη!

Με αγάπη Χριστού Αναστάντος,

π. Βασίλειος.